Księgowania w księdze głównej

Program księgowania jest podstawowym elementem księgowości finansowej. Cały materiał księgowy jest tworzony za pomocą programu księgowego (i księgowany bezpośrednio w obszarze otwartych pozycji i kont). W niniejszym artykule opisano program księgowania księgowości finansowej oraz jego poszczególne zakładki i pola.

Instrukcje dotyczące korzystania z aplikacji, a także przykłady aplikacji i księgowania można znaleźć w artykule Procedura: Księgowanie finansowe.

Informacje na temat wymagań i ustawień można znaleźć w artykule Wprowadzenie: Księgowania w księdze głównej.

Opis aplikacji

Aplikacja Księgowania w księdze głównej służy do ręcznego tworzenia i edytowania różnych księgowań. Każde księgowanie użytkownik wprowadza pod rodzajem transakcji, do którego zawsze przypisany jest typ transakcji. W połączeniu z typem transakcji, rodzaj transakcji określa ogólny typ księgowania, np. faktura, nota kredytowa, płatność itp. Rodzaj transakcji kontroluje również pola i ustawienia dostępne podczas tworzenia.

Za pomocą przycisku Dodaj, księgowania mogą być tworzone od podstaw lub powielane z istniejących księgowań. Istniejące księgowania mogą być powielane jako przykładowe księgowania.

Różne podstawowe informacje, takie jak sumy dokumentów, sumy kont lub sumy rozrachunków, są wyświetlane dla bieżącego księgowania i mogą być wyświetlane lub ukryte.

Edytor księgowań aplikacji zawiera różne zakładki i pola, które mogą być aktywne (dostępne dla wpisów) lub nieaktywne (niedostępne dla wpisów) podczas tworzenia dokumentu. To, które zakładki i pola są aktywne dla danego dokumentu, zależy zarówno od typu księgowania (typu dokumentu), jak i kategorii pozycji (księgowanie podstawowe lub częściowe) bieżącej pozycji księgowania w edytorze księgowań.

W zależności od przypisanego typu dokumentu i bieżącego statusu księgowania, akcje związane z aplikacją, takie jak odroczenie dokumentu, mogą być wywoływane i wykonywane dla księgowania.

Nagłówek

Nagłówek aplikacji Księgowania w księdze głównej zawiera odpowiednie pola umożliwiające jednoznaczną identyfikację dokumentu lub księgowania. Nagłówek składa się z pól Rodzaj transakcji i Numer rekordu, a także wyświetla informacje nagłówka dokumentu.

• Rodzaj transakcji — w tym polu należy podać rodzaj transakcji. Na podstawie rodzaju transakcji użytkownik może określić typ księgowań, które mają zostać utworzone, np. faktury, noty kredytowe, księgowania kont obiektów, księgowania bankowe itp. Ponadto rodzaj transakcji wpływa na pola wejściowe i funkcje podczas tworzenia księgowania.
• Nr rekordu — numer rekordu jest przypisywany przez program automatycznie i jednoznacznie identyfikuje dokument. Numeracja jest sekwencyjna. W przypadku wielu księgowań dokumentu (księgowania podzielone), wszystkie powiązane księgowania otrzymują ten sam numer.

Informacje o nagłówku dokumentu

W nagłówku programu do księgowania wyświetlane są różne informacje nagłówkowe dotyczące aktualnie zaksięgowanego dokumentu, np. sumy dokumentów, sumy rozrachunków lub salda kont. Informacje nagłówka dokumentu są podzielone na wiele zakładek i mogą być wyświetlane lub ukryte. Informacje nagłówka są zwykle zawsze wyświetlane podczas wywoływania typu dokumenty. Obszar ten można jednak ukryć w celu zaprezentowania większej liczby linii księgowania. Wyświetlanie lub ukrywanie może być wstępnie wypełnione poprzez ustawienia w Konfiguracji lub indywidualnie dla użytkownika za pośrednictwem aplikacji Ustawienia księgowania księgowości finansowej. Możliwe jest jednak również wyświetlanie lub ukrywanie danych podczas tworzenia księgowania. Poszczególne zakładki informacji nagłówka dokumentu zostały wyjaśnione bardziej szczegółowo poniżej.

Zakładka Sumy dokumentu

W zakładce Sumy dokumentu wyświetlane jest rozwinięcie księgowania. Dotyczy to zawsze dokumentu, który aktualnie jest tworzony lub edytowany. Na podstawie prezentowanych sum dokumentów można rozpoznać, czy poszczególne księgowania sumują się. Tylko wtedy, gdy księgowania dokumentu sumują się pod względem kwot, dokument może zostać zaksięgowany w całości. Jeśli księgowania nie sumują się całkowicie, wyświetlana jest nierozliczona kwota. Dopóki dokument ma status Zainicjowany lub Zaparkowany, dokument ten można odroczyć, zmienić lub usunąć. Nie ma znaczenia, czy księgowania sumują się pod względem kwot, czy są nadal częściowo otwarte.

Zakładka Informacje 

W tej zakładce znajdują się informacje na temat księgowania. Prezentowane informacje obejmują między innymi twórcę, datę utworzenia lub zmiany księgowania.

Zakładka Sumy rozrachunku

Zakładka Sumy rozrachunku jest wypełniana odpowiednimi wartościami tylko w trakcie rozliczania księgowań rozrachunku. Wyświetlane informacje obejmują między innymi kwotę księgowania, kwotę przypisanych pozycji, potrącenia oraz sumy przypisanych i nowo wygenerowanych rozrachunków.

Zakładka Zakresy uzgodnień

Zakresy uzgodnień służą do opisywania podsumowań dokumentów, które mogą być oddzielnie przechowywane i weryfikowane, na przykład w celu weryfikacji faktur i płatności partnera za określony okres. Możliwe jest użycie zakresu uzgodnień do weryfikacji sumy wszystkich księgowań wykonanych w tym zakresie lub użycie go jako rodzaju sesji księgowania. Sesja ta może być zapisana jako niezależny proces i wyświetlana ponownie do momentu jej zamknięcia. Następujące funkcje mogą być wykonywane za pośrednictwem roli akcji na zakładce Zakresy uzgodnień:

• Generuj uzgodnienia
• Odrocz uzgodnienia
• Otwórz ponownie uzgodnienia
• Zakończ uzgodnienia całkowicie
• Oblicz uzgodnienia

W używanym typie dokumentu można wstępnie zdefiniować, że księgowania muszą być tworzone z zakresem uzgodnień. Użytkownik może jednak również utworzyć zakres uzgodnień w programie księgującym bez tego ustawienia dla każdego typu dokumentu.

Generowanie uzgodnień

Aby utworzyć zakres uzgodnień w programie księgującym, należy przejść do zakładki Zakresy uzgodnień i wybrać akcję Generuj uzgodnienia. Następnie otworzy się okno dialogowe, w którym należy zdefiniować opis nowego zakresu uzgodnień. Opis ten powinien ułatwić użytkownikowi znalezienie zakresu ponownego uzgodnienia. Można opuścić program księgowania bez ostatecznego ukończenia zakresu uzgodnień. Zakres uzgodnień otrzymuje, w zależności od ustawienia, status W trakcie tworzenia lub Odłożone.

Odraczanie uzgodnień

Aby odroczyć uzgodnienia, należy wybrać funkcję Odrocz uzgodnienia z roli akcji.

Otwórz ponownie uzgodnienia

Aby wywołać zakres uzgodnień, który nie został zakończony, należy wybrać funkcję Otwórz ponownie uzgodnienia z roli akcji. W ten sposób można utworzyć więcej księgowań w zakresie uzgodnień według wartości.

Zakończ uzgodnienia całkowicie

Aby zakończyć zakres uzgodnień, należy wywołać funkcję Zakończ uzgodnienia całkowicie z rolą akcji.

Oblicz uzgodnienia

Ta akcja oblicza sumy dla zakresu uzgodnień.

Zakładka Statystki księgowań

W tej zakładce wyświetlane są statystyki osobistych księgowań oraz księgowań wszystkich użytkowników. Jeśli w bieżącej organizacji występują nieprawidłowe księgowania, jest to oznaczone czerwonym trójkątem na karcie. Jeśli bieżący użytkownik nie ma własnych niepoprawnych wpisów, ale ogólnie w bieżącej organizacji występują niepoprawne wpisy, wyświetlany jest żółty trójkąt. Przegląd pokazuje statystyki dla następujących wpisów:

• Błędne księgowania
• Odroczone księgowania
• Zainicjowane księgowania
• Zainicjowane księgowania okresowe
• Aktywne księgowania okresowe
• Błędne księgowania okresowe
• Zainicjowane automatyczne księgowania sekwencyjne
• Aktywne automatyczne księgowania sekwencyjne
• Błędne automatyczne księgowania sekwencyjne
• Zaparkowane księgowania

Zakładka Księgowanie okresowe

Zakładka Księgowanie okresowe jest otwarta tylko wtedy, gdy użytkownik tworzy nowe okresowe księgowanie lub edytuje istniejące okresowe księgowanie. Aby utworzyć nowy wpis okresowy, należy wybrać akcję Nowe księgowanie okresowe za pomocą przycisku akcji Dodaj. Aby edytować istniejące lub aktywne księgowanie okresowe, należy wywołać to księgowanie za pomocą aplikacji Lista: Wprowadzone zapisy księgowe – Księgowość finansowa lub w oknie dialogowym księgowania za pomocą funkcji wyszukiwania w nagłówku. Szczegółowy opis Księgowań okresowych można znaleźć w artykule Księgowania okresowe. Poniżej opisano pola określające warunki wywołania księgowania okresowego.

• Interwał — określa interwał dla okresowych wpisów. Możliwe wartości:
  • Miesiąc kalendarzowy – okresowe księgowanie jest wykonywane co miesiąc kalendarzowy, niezależnie od ustawienia roku finansowego
  • Okres rozwiązania – okresowe księgowanie jest wykonywane co okres księgowania, w zależności od ustawienia roku finansowego
• Odstęp w miesiącach — tutaj użytkownik może zdefiniować interwał wykonywania okresowego księgowania w miesiącach/okresach księgowania
• Pierwsze wywołanie — określona tutaj data jest używana do określenia okresu księgowania dla rozpoczęcia pierwszego wywołania
• Ostatnie pobranie — określona tutaj data służy do określenia okresu księgowania dla ostatniego wykonania. Jeśli w polu Interwał wybrano okres rozwiązania, należy dokonać wpisu w tym polu
• Dzień wystawienia dokumentu księgowego — w tym miejscu należy określić dzień miesiąca lub okres, w którym zostanie wykonane księgowanie okresowe
• Dni wykonania — data wykonania/utworzenia księgowania okresowego. Data ta może być mniejsza lub równa dacie dokumentu.
• Aktualizuj walutę — w tym polu użytkownik może określić, czy kurs wymiany do przeliczenia na walutę krajową jest aktualizowany z tabeli kursów (kursy wymiany) dla każdej realizacji w przypadku księgowania w walucie obcej
• Ostatnia data księgowania — to pole jest chronione przed wprowadzaniem danych. Pole wyświetla ostatnią datę księgowania ostatniego wywołanego księgowania okresowego
• Ostatni okres księgowania — to pole jest chronione przed wprowadzaniem danych. Pole wyświetla okres księgowania, w którym okresowe księgowanie zostało ostatnio wywołane lub zaksięgowane

Zakładka Wzorcowe księgowania sekwencyjne

Zakładka Wzorcowe księgowania sekwencyjne jest dostępna tylko dla nowych wzorów księgowania sekwencyjnego i dla automatycznych księgowań sekwencyjnych. W tej zakładce użytkownik określa wybór dokumentu we wzorcowym księgowaniu sekwencyjnym i określa okres wywołania, procent rozliczenia i podstawę obliczenia dla tworzenia księgowań sekwencyjnych.

W przypadku wzorcowego księgowania sekwencyjnego zakładka zawiera odniesienie do wywołanego dokumentu podstawowego i leżącego u jego podstaw przykładowego księgowania uzupełniającego. Szczegółowy opis automatycznych księgowań następczych można znaleźć w artykule Wprowadzenie: Automatyczne księgowanie sekwencyjne. Pola we wzorcowym księgowaniu uzupełniającym:

• Wybór dokumentu — w tym polu należy wprowadzić wybór dokumentu, który powinien zostać użyty do wybrania podstawowych dokumentów w celu utworzenia automatycznych księgowań uzupełniających. Można skorzystać z pomocy uzupełniania wartości, aby wybrać odpowiedni wybór dokumentu
• Rodzaj okresu wywołania — w tym polu należy określić rodzaj okresu wywołania, na podstawie którego mają być generowane automatyczne księgowania sekwencyjne. Można wybrać jedno z następujących ustawień:
  • Data dokumentu
  • Okres księgowy
• Wywołanie od daty dokumentu — jeśli dla typu okresu wybrano ustawienie Data dokumentu, należy wprowadzić w tym polu pierwszą datę dokumentu, od której mają być generowane automatyczne księgowania sekwencyjne
• Wywołanie do daty dokumentu — w tym polu można opcjonalnie wprowadzić ostatnią datę dokumentu, do której mają być generowane automatyczne księgowania uzupełniające
• Wywołanie od okresu księgowania — jeśli dla typu okresu wybrano ustawienie Okres księgowy, należy wprowadzić w tym polu pierwszy okres księgowania, od którego mają być generowane automatyczne księgowania sekwencyjne
• Wywołanie do okresu księgowania — w tym polu można opcjonalnie wprowadzić ostatni okres księgowania, do którego mają być generowane automatyczne księgowania sekwencyjne
• Procent rozliczenia — rozliczenie to wartość procentowa podstawowego księgowania, która powinna zostać wykorzystana do automatycznego księgowania sekwencyjnego. Należy wprowadzić przesunięcie jako procent podstawowej kwoty księgowania.
• Podstawa obliczenia — w tym polu należy określić podstawę kwoty księgowania, która ma zostać skompensowana. Można wybrać jedno z następujących ustawień:
  • Kwota brutto
  • Kwota netto
  • Kwota podatku
• Przejmij dane wymiaru — w tym polu należy określić, skąd mają być pobierane dane wymiarów dla automatycznych księgowań uzupełniających. Można wybrać jedno z następujących ustawień:
  • Z księgowania podstawowego
  • Z wzoru księgowania sekwencyjnego

• Przejmij dane kursu walutowego — w tym polu należy określić, skąd mają być przesyłane dane kursu wymiany do przeliczenia na podstawową walutę wewnętrzną w przypadku automatycznych księgowań następczych w walucie obcej. Można wybrać jedno z następujących ustawień:
  • Z księgowania podstawowego
  • Z wzoru księgowania sekwencyjnego
  • Nowy z tabeli kursu walutowego
• Ostatnio analizowane — to pole wskazuje, kiedy dane były ostatnio analizowane w odniesieniu do tworzenia automatycznych księgowań sekwencyjnych na podstawie tego wzorcowego księgowania sekwencyjnego
• Analizowany/zaksięgowany do numeru rekordu — to pole pokazuje numer rekordu, do którego przeprowadzono analizę lub wysłano automatyczne wpisy uzupełniające

Pola w automatycznym księgowaniu uzupełniającym:

• Utworzone według wzoru księgowania sekwencyjnego — w tym polu wyświetlany jest numer dokumentu leżącego u podstaw wzorcowego księgowania sekwencyjnego
• Dokument inicjujący — to pole pokazuje numer dokumentu i pozycję dokumentu inicjującego

Zakładka Salda

W tej zakładce wyświetlane są salda wszystkich kont księgowania. Dopóki księgowanie jest tworzone lub tylko zapisywane, salda nie są jeszcze aktualizowane. Salda zostaną zaktualizowane dopiero po zakończeniu księgowania i faktycznym zaksięgowaniu.

Zakładka Obroty Kont

Ta zakładka jest dostępna tylko dla dokumentów o statusie przetwarzania Zaksięgowany dokument. Wyświetla wszystkie księgowania konta dokumentu w walucie podstawowej i walutach obcych. Wiersz sumy można wyświetlić lub ukryć za pomocą przycisku Suma.

Zakładka Automatyczne wyciągi bankowe

Zakładka jest dostępna tylko podczas przetwarzania dokumentów bankowych z wyciągu. W tej zakładce wyświetlane są informacje o powodzie zapłaty i dane zleceniodawcy przesłane w dokumencie bankowym.

Zakładka Raport błędów

Ta zakładka jest dostępna tylko dla księgowań z przetwarzania interfejsu, które nie mogły zostać poprawnie przetworzone z powodu błędu. Wyświetlany tutaj tekst błędu zawiera informacje o typie błędu.

Obszar roboczy

Obszar roboczy aplikacji Księgowania w księdze głównej składa się z tabeli księgowań i edytora księgowań.

Tabela pozycji księgowania

Tabela pozycji księgowania jest wypełniana przez zapisane księgowania z edytora księgowań. Zawsze będzie widoczne tylko bieżące księgowanie, które w danym momencie jest tworzone lub edytowane. Księgowanie składa się z co najmniej dwóch pozycji księgowania, pozycji księgowania na koncie i pozycji księgowania na koncie przeciwstawnym. Księgowanie na koncie reprezentuje księgowanie wiodące. Księgowanie na koncie przeciwstawnym reprezentuje księgowanie częściowe. Dla jednego dokumentu zawsze może istnieć tylko jedno wiodące księgowanie, ale może istnieć dowolna liczba częściowych księgowań (np. podzielone księgowanie na wielu kontach przeciwstawnych). Użytkownik może sprawdzić postęp księgowania w informacjach nagłówka dokumentu w zakładce Sumy dokumentu. Można rozpoznać, czy księgowanie dokumentu jest kompletne, lub które kwoty są wciąż otwarte. Księgowania główne i częściowe są przedstawiane w tabeli księgowań za pomocą następujących ikon:

	Księgowanie wiodące
	Księgowanie częściowe

W tabeli pozycji księgowania dostępne są różne widoki. Służą one jako przegląd wszystkich informacji na temat księgowania i powiązanych pozycji księgowania.

• Widok – Konta domyślne
• Widok – Rozrachunek częściowy
• Widok – Płatność rozszerzona
• Widok – Rozrachunek

Prezentacja pozycji księgowania w tabeli pozycji księgowania może być specjalnie ograniczona za pomocą pola Typ pozycji dostępne są następujące opcje wyboru:

• Wszystkie
• Księgowanie wiodące
• Księgowanie częściowe
• Zainicjowanie rozrachunku
• Przyporządkowanie rozrachunku
• Wyksięgowanie rozrachunku
• Wyksięgowanie
• Różnica walutowa rozrachunku
• Różnica walutowa
• Księgowanie pozabilansowe
• Równoległe księgowanie kosztów

Poniżej opisano bardziej szczegółowo różne widoki w tabeli pozycji księgowania wraz z ich poszczególnymi polami:

Edytor księgowań (edytor pozycji)

W edytorze księgowań tworzone lub edytowane są księgowania. Oprócz faktycznych informacji o księgowaniu (numer dokumentu, data dokumentu, konto, kwota księgowania itp.), istnieje więcej informacji o księgowaniu. Rodzaj poszczególnych informacji zależy od procesu biznesowego (faktury klienta, faktury dostawcy, potwierdzenia płatności, kwestie płatności itp.) Ze względu na fakt, że nie wszystkie pola używane do tworzenia takich dodatkowych informacji mogą być wyświetlane w masce ekranowej, edytor księgowania jest podzielony na różne zakładki. Są to:

• Zakładka Pola lustrzane
• Zakładka Konta
• Zakładka Księga główna
• Zakładka Przyporządkowanie rozrachunku
• Zakładka Rozrachunek
• Zakładka Wymagalność
• Zakładka Kontrolling
• Zakładka Płatność/Monit
• Zakładka Podatek
• Zakładka Pseudopartner
• Zakładka Waluta
• Zakładka Pozostałe
• Zakładka Potrącenia
• Zakładka Zaawansowane przyporządkowanie rozrachunku
• Zakładka Przyporządkowania zlecenia
• Zakładka Rozrachunek firmowy
• Zakładka Podatek u źródła
• Zakładka Pismo dot. różnic

Pasek menu i akcje edytora księgowań

Edytor księgowań udostępnia różne akcje za pośrednictwem paska menu. Działania te są reprezentowane przez ikony, które są aktywowane w zależności od transakcji biznesowej i bieżącej pozycji. Tabela przedstawia fragment dostępnych działań:

	Utwórz nową pozycję
	Utwórz nowe przyporządkowanie rozrachunku
	Wstaw/usuń znacznik usuwania
	Weryfikuj przy zatwierdzaniu
	Nie stosuj zmian przy zmianie pozycji
	Dokument zostanie automatyczny zapisany po zatwierdzeniu pozycji
	Zastosuj
	Przypisz najstarszy rozrachunek do kwoty
	Włącz/wyłącz możliwość wprowadzenia kwoty podatku
	Zastosuj ochronę kwoty podatku
	Aktualizuj dane podstawowe
	Aktualizuj warunki płatności
	Importuj awizo
	Wybierz akcję

Za pomocą ikony Utwórz nowe przyporządkowanie rozrachunku można zdecydować, jak postępować, jeśli na przykład kwota płatności nie może być jednoznacznie przypisana do otwartej pozycji:

• Przyporządkowanie rozrachunku — pozostała kwota płatności jest przeznaczona na regulację innej istniejącej pozycji otwartej
• Generuj rozrachunki — dla pozostałej kwoty płatności należy utworzyć nową otwartą pozycję
• Utwórz ogólne wyksięgowanie — różnica płatności powinna zostać wyksięgowana
• Utwórz wyksięgowanie rozrachunku — różnica płatności powinna zostać wyksięgowana, podczas gdy odniesienie do pierwotnego rozrachunku zostaje zachowane

Zakładka Pola lustrzane

Zakładka Pola lustrzane nazywana jest zakładką główną. Zawiera pola z innych zakładek (wtórnych), które zostały zdefiniowane jako pola lustrzane w rodzaju dokumentu. Pola dostępne w tej zakładce są nadal widoczne w oryginalnych zakładkach, ale są wyświetlane w nawiasach i nie są dostępne do ręcznego wprowadzania wartości.
Celem tej zakładki głównej jest ułatwienie procesu księgowania. Dzięki temu wszystkie informacje wymagane do zaksięgowania mogą być wprowadzone w jednej zakładce, zamiast w wielu zakładkach. Ponieważ wymagane informacje mogą się znacznie różnić w zależności od operacji biznesowych, dla każdego rodzaju dokumentu powinno się określić, które pola z zakładek wtórnych mają być zawarte w zakładce głównej.
Ponieważ ta zakładka zawiera tylko pola lustrzane, jest zakładką główną w edytorze księgowania tylko dla tych rodzajów dokumentów, które mają przynajmniej jedno pole lustrzane. Jeśli żadne pola lustrzane nie są ustawione, aplikacja automatycznie przechodzi do zakładki Konta przy tworzeniu nowego dokumentu. Więcej informacji znajduje się w artykule Rodzaje dokumentów księgowych w sekcji Pola lustrzane.

Zakładka Konta

W tej zakładce dostępne są pola niedostępne w zakładce Pola lustrzane. Jeśli dla rodzaju dokumentu nie ustawiono żadnych pól lustrzanych, tworzenie nowego dokumentu automatycznie rozpoczyna się w tej zakładce.

• Numer dokumentu — podanie numeru dokumentu jest obowiązkowe. Pole może pozostać puste tylko wtedy, gdy włączone zostało automatyczne przypisywanie numeru dokumentu
• Data dokumentu — określenie daty dokumentu jest obowiązkowe. Za pomocą rodzaju dokumentu można określić, że data dokumentu zostanie wstępnie wypełniona bieżącą datą. Aby przyspieszyć tworzenie daty, możliwe są następujące wpisy:
  • -1 = wczoraj
  • +1 = jutro
  • Dzisiaj = bieżący dzień
• Okres księgowy — zasadniczo okres księgowania jest określany na podstawie określonej daty dokumentu. W związku z tym wpis w tym polu nie jest wymagany. Inny okres należy określić w tym polu tylko wtedy, gdy ma on zostać zaksięgowany w innym okresie księgowania, różniącym się od daty dokumentu. Należy zwrócić uwagę, że dokument zostanie uwzględniony w innym okresie, również pod względem okresu podatkowego.
• Kod księgowy — kod księgowy konta musi być zawsze określony. Kod może być wstępnie wypełniony poprzez odpowiednie ustawienie w rodzaju dokumentu. Kod księgowy oznacza dłużnika, wierzyciela lub konto księgi głównej. Możliwe są następujące wpisy:
  • 1 lub Dłużnik = dla dłużnika
  • 2 lub Wierzyciel = dla wierzyciela
  • 3 lub Księga główna = dla konta księgi głównej
• Konto — w zależności od kodu księgowego (poprzednie pole), w tym miejscu należy podać numer konta dłużnika, wierzyciela lub konto księgi głównej. Określone konto osobiste musi istnieć jako dłużnik lub wierzyciel w aplikacji Partnerzy. Określone konto księgi głównej musi istnieć w aplikacji Konta księgowe.
• Kod podatkowy — jeśli podatki są rozliczane w ramach dokumentu, w tym polu należy zawsze podać prawidłowy kod podatkowy. Wyjątkiem jest księgowanie wiodące dla podziału podatku – w tym przypadku pole pozostaje puste. (Podział podatku ma zastosowanie, gdy w ramach dokumentu istnieją różne kody podatkowe). W przypadku faktur bez podatku należy odpowiednio użyć kodu podatkowego z podatkiem 0%. Określony kod podatkowy musi istnieć w aplikacji Kod podatkowy. Ponadto użycie określonego kodu podatkowego jest definiowane przez wartości ustawione w polu Monitorowanie podatku określonego konta księgowego.
• Kwota podatku — zazwyczaj nie można włączyć kwoty podatku, ponieważ program automatycznie określa kwotę podatku na podstawie kodu podatkowego. Pole Kwota podatku można jednak otworzyć do wprowadzenia za pomocą ikony Włącz możliwość wprowadzenia kwoty podatku. W celu utworzenia księgowania z podziałem podatku, należy otworzyć pole Kwota podatku i określić całkowitą kwotę podatku dla księgowania wiodącego.
• Kwota księgowania — zasadniczo kwota księgowania musi być określona dla każdego księgowania. Jedyny wyjątek dotyczy zerowych księgowań. W tym przypadku kwota musi pozostać pusta w księgowaniu wiodącym. Zerowe księgowania muszą być określone w rodzaju dokumentu jako dozwolone. Zerowe księgowania mogą być wykonywane przy użyciu konta rozliczeniowego. Konto rozliczeniowe musi być dostępne w księgowaniu wiodącym z kwotą zerową. Księgowania rozwiązujące zawierają kwoty księgowania, które muszą być równe zero. Podstawową zasadą dla księgowań rozwiązania jest to, że kwota księgowania musi być zawsze kwotą netto. Wyjątkiem jest tylko podział podatku. W tym przypadku księgowania rozwiązania mogą być również określone jako wartości brutto, jeśli wybrano opcję Brutto, oblicz podatek. Kwoty ujemne można utworzyć, określając znak minus po lewej stronie przed kwotą.
• Kod obciążenia/uznania — to pole musi być zawsze wypełnione. Pole pokazuje identyfikację obciążenia/uznania. Dla każdego księgowania należy określić, czy powinno ono zostać zaksięgowane jako obciążenie, czy uznanie.
• Waluta — to pole należy wypełnić tylko w przypadku księgowania w walucie obcej. Jeśli waluta nie zostanie określona, waluta wewnętrzna zostanie zastosowana automatycznie. Zasadniczo waluta dokumentu w częściowych księgowaniach musi być zawsze taka sama jak w księgowaniu wiodącym. Określona waluta obca musi istnieć w aplikacji Waluty. Jeśli w grę wchodzi dokument w walucie obcej, w poniższych polach można podać kurs wymiany i datę kursu wymiany. Nie jest to jednak obowiązkowe. Jeśli data kursu wymiany jest pusta, zostanie ona wypełniona datą dokumentu. Jeśli kurs wymiany jest pusty, zostanie on określony przez system.
• Tekst księgowania — to pole nie jest obowiązkowe. Indywidualny tekst księgowania można określić dla każdego księgowania wiodącego oraz dla każdego księgowania częściowego bądź rozliczeniowego. W tekście księgowania można używać zmiennych, które określamy bezpośrednio w tekście księgowania lub które kontrolujemy za pomocą elementu tekstowego w tekście księgowania. Następujące zmienne są prawidłowe:
  • {ACCOUNT} = konto
  • {ACCOUNTNAME} = nazwa konta
  • {VOUCHERDATE} = data dokumentu
  • {POSTINGDATE} = data księgowania
  • {OINUMBER} = numer rozrachunku
  • {REVERSAL} = tekst „Anulowanie”
  • REVERSALTEXT} = tekst księgowania anulowanego księgowania
  • {REVERSALNUMBER} = numer odcinka anulowanego księgowania
• Kod rozliczenia międzyokresowego — jeśli księgowanie powinno być ustawione w rozliczeniu międzyokresowym, należy wprowadzić jego kod, który ma zostać użyty. Kod rozliczenia międzyokresowego jest wstępnie ustawiony na podstawie używanego rodzaju dokumentu. Jeśli określone konto księgowe zawiera kod rozliczenia międzyokresowego, kod ten jest sugerowany z priorytetem.
• Data rozpoczęcia rozliczenia międzyokresowego — to pole ma znaczenie tylko wtedy, gdy określono kod rozliczenia międzyokresowego. W tym miejscu należy wprowadzić datę, od której powinno rozpocząć się rozliczenie. Okres rozliczenia jest określany na podstawie daty rozpoczęcia. Jeśli to pole pozostanie puste, data rozpoczęcia jest określana na podstawie daty dokumentu i z uwzględnieniem informacji w polach Opóźnienie początku w miesiącach i Czas wykonania w liczbie miesięcy w określonym kodzie rozliczenia międzyokresowego.
• Data zakończenia rozliczenia międzyokresowego — to pole jest istotne tylko wtedy, gdy określono kod rozliczenia międzyokresowego. Koniec okresu jest określany automatycznie na podstawie daty rozpoczęcia i z uwzględnieniem pól Czas wykonania w liczbie miesięcy i Okres likwidacji w określonym kodzie rozliczenia. Jeśli pole Czas wykonania modyfikowalny jest aktywowane, można tutaj określić datę końcową.
• Kwota pierwszej raty — to pole ma znaczenie tylko wtedy, gdy określono kod rozliczenia międzyokresowego. Określenie kwot rat odbywa się zazwyczaj poprzez podzielenie całkowitej kwoty odroczenia przez liczbę okresów lub miesięcy rozliczenia. W tym polu można ręcznie wprowadzić inną kwotę w podstawowej walucie wewnętrznej bieżącej organizacji dla stawki pierwszego rozliczenia. Może to być konieczne, na przykład, jeśli dokument księgowy, który to spowodował, dotyczy również okresów księgowania, które zostały już zamknięte. Kwoty wynikające z okresów księgowania, które zostały już zamknięte, można następnie zaksięgować łącznie w pierwszym ponownie otwartym okresie jako rozliczenie.

Zakładka Księga główna

• Standard księgowania — w przypadku księgowań na kontach osobistych pole to musi być zawsze puste, dla każdego aktywnego standardu księgowego zapisywane jest saldo. Tylko w przypadku księgowań w czystej księdze głównej pole to może zawierać standard księgowy. Salda są wtedy aktualizowane tylko w tym standardzie księgowym. Określony standard księgowania musi istnieć w aplikacji Standard księgowania.
• Grupa kont zbiorczych — aby odzwierciedlić należności dłużnika na różnych kontach zbiorczych, w profilu konta zbiorczego dłużnika konieczne są różne grupy kont zbiorczych z różnymi kontami zbiorczymi. Podczas księgowania faktur dla tego dłużnika należy wprowadzić tylko grupę kont zbiorczych potrzebną do wystawienia faktury. Jeśli pole Grupa kont zbiorczych pozostanie puste w programie księgującym, program będzie zawsze używał tej grupy kont zbiorczych, która jest zidentyfikowana w profilu konta zbiorczego dłużnika jako domyślna grupa kont zbiorczych. Więcej informacji można znaleźć w artkule Grupy kont zbiorczych.
• Rodzaj dziennika — każde księgowanie w rachunkowości finansowej musi być udokumentowane w dzienniku (dziennik księgowania). W Niemczech, Austrii i Szwajcarii istnieje tylko jeden typ dziennika. Dlatego pole to jest wypełniane stałą wartością w oknie dialogowym księgowania. Jednak w innych krajach europejskich musi istnieć możliwość przypisania wielu dzienników. W Konfiguracji należy określić standardowy typ dziennika, który będzie zawsze używany dla każdego księgowania w Niemczech, Austrii i Szwajcarii.
• Rodzaj księgowania symulacyjnego — podczas wprowadzania księgowania symulacyjnego to pole jest otwarte. Określenie typu księgowania symulacji jest obowiązkowe. Tutaj należy wprowadzić rodzaj księgowania symulacyjnego, do którego ma zostać zaksięgowane.
• Kod rozliczenia międzyokresowego — kod księgowy konta przeciwnego musi być zawsze określony. Kod może być wstępnie wypełniony poprzez odpowiednie ustawienie w rodzaju dokumentu. Kod księgowy oznacza dłużnika, wierzyciela lub konto księgi głównej. Możliwe są następujące wpisy:
  • 1 lub Dłużnik = dla dłużnika
  • 2 lub Wierzyciel = dla wierzyciela
  • 3 lub Księga główna = dla konta księgi głównej
• Konto przeciwstawne — w zależności od kodu księgowego (poprzednie pole), w tym miejscu należy podać numer konta dłużnika, wierzyciela lub konta księgi głównej. Określone konto osobiste musi istnieć w aplikacji Partnerzy. Określone konto księgi głównej musi istnieć w aplikacji Konta księgowe.
• Numer środka trwałego — w przypadku dokumentów związanych z aktywami można wprowadzić w tym polu identyfikator aktywów, których dotyczy dokument. Po zaksięgowaniu tworzony jest dokument przychodzący dla wybranego systemu i udostępniany w skrzynce dokumentów księgowania aktywów.
• Składnik aktywów (numer podrzędny) — w tym polu należy wprowadzić numer podrzędny środka trwałego

Zakładka Przyporządkowanie rozrachunku

Zakładka przyporządkowania rozrachunku jest otwarta do wprowadzania danych tylko dla określonych rodzajów dokumentów. Musi to dotyczyć rodzajów dokumentów, dla których przypisywane lub rozliczane są otwarte pozycje. Najpierw należy utworzyć księgowanie w zakładce Pola lustrzane lub Konta. Nie wcześniej niż po przejęciu księgowania do tabeli pozycji księgowania, program przechodzi do zakładki Przyporządkowanie rozrachunku. Szczegółowy opis Przyporządkowanie rozrachunku można znaleźć w artykule Procedury: Księgowanie finansowe. Poniżej opisano pola zakładki Przyporządkowanie rozrachunku.

• Przyporządkowanie rozrachunku — w tym polu należy wprowadzić konkretny numer rozrachunku. Jeśli jednak nie znamy numeru rozrachunku lub chcemy rozliczyć kilka otwartych pozycji, można skorzystać z pomocy wyszukiwania wartości lub kombinacji klawiszy Alt + Strzałka w dół, aby uzyskać dostęp do tak zwanego okna dialogowego przyporządkowanie rozrachunku. W tym oknie dialogowym wyświetlane są wszystkie otwarte pozycje konta, którego dotyczy księgowanie, do wyboru lub przypisania. W oknie dialogowym można wybrać otwarte pozycje i jednocześnie edytować kwoty rozliczeń i potrąceń (zniżki, bonusy itp.) dla otwartych pozycji. Szczegółowy opis okna dialogowego przydziału można znaleźć w artykule Dialog przyporządkowania rozrachunku. Ponadto wyszukiwanie otwartych pozycji można również przeprowadzić za pomocą następujących symboli zastępczych:
  • %
  • *
  • <>
  • ~
  • =
  • ?

Jeśli ustawienie Tylko jednoznaczne przyporządkowanie rozrachunku jest dezaktywowane w używanym rodzaju transakcji, przypisanie odbywa się automatycznie bez wyświetlania okna dialogowego przypisania.

• Kwota księgowania — po przypisaniu jednej lub więcej otwartych pozycji będą one dostępne do weryfikacji w tabeli pozycji księgowania. Po dwukrotnym kliknięciu otwartej pozycji można ponownie edytować kwotę księgowania (kwotę rozliczenia) i uwzględnione potrącenia.
• Potrącenia — tutaj należy wprowadzić kod obciążenia/uznania kwoty księgowania
• Waluta — w tym polu wyświetlana jest waluta kwoty rozliczenia i nie można jej zmienić, ponieważ jest ona przejmowana z księgowania wiodącego
• Kwota rozrachunku — to pole jest wyświetlane tylko i pokazuje aktualnie otwartą kwotę otwartej pozycji przed rozliczeniem płatności
• Kod obciążenia/uznania — to pole jest wyświetlane tylko i pokazuje kod debetowy/kredytowy otwartej pozycji
• Waluta –to pole jest wyświetlane i pokazuje walutę otwartej pozycji
• Potrącenia — to pole jest wyświetlane tylko i pokazuje całkowitą kwotę potrąceń otwartej pozycji. Po wywołaniu przypisanej otwartej pozycji do edycji poprzez dwukrotne kliknięcie w tabeli pozycji, można z mocą wsteczną edytować istniejące potrącenia w poniższej tabeli. Można także przeliczyć lub usunąć potrącenia za pomocą roli akcji tabeli. Akcja Akceptuj przeterminowane skonta jest również dostępna do przetwarzania ponownych wpływów z automatycznych wyciągów bankowych. Ta akcja umożliwia zaksięgowanie otwartej pozycji przypisanej w wyciągu bankowym z rabatem gotówkowym, mimo że rabat gotówkowy już wygasł.
  • Rodzaj potrącenia – ta kolumna zawiera użyty rodzaj potrącenia
  • Skrót potrącenia – skrót jest prezentowany na podstawie danych podstawowych używanego rodzaju odliczenia. Na podstawie skrótu użytkownik powinien być w stanie rozpoznać, które odliczenie jest zaangażowane, np. rabaty gotówkowe, premie, rabaty itp.
  • Stopa potrącenia – stopa potrącenia jest odczytywana i prezentowana z danych podstawowych używanego rodzaju potrącenia
  • Kwota Wn – to pole jest wyświetlane i pokazuje kwotę odliczenia, która jest możliwa zgodnie z rodzajem potrącenia
  • Procent potrącenia – w tym polu można określić wartość procentową do obliczenia faktycznie odliczonej kwoty (rzeczywista kwota odliczenia), która różni się od stawki odliczenia
  • Kwota rzeczywista – w tym polu można określić faktycznie odliczoną kwotę (rzeczywistą kwotę odliczenia), która różni się od kwoty winien
  • Różnica – to pole pokazuje różnicę między docelową a rzeczywistą kwotą potrącenia. Jeśli występuje rozbieżność, przeprowadzana jest kontrola w celu ustalenia, czy mieści się ona w określonej tolerancji rozbieżności dla używanego rodzaju potrącenia. W rodzaju potrącenia można określić kwotę lub wartość procentową, do której akceptowane jest potrącenie. Jeśli w typie odliczenia określono kwotę, system sprawdza, czy różnica między wartością docelową a rzeczywistą kwotą odliczenia jest większa niż ta kwota. Jeśli w rodzaju potrącenia określono wartość procentową, sprawdzane jest, czy różnica między wartością docelową a faktyczną wartością procentową potrącenia jest większa niż ta wartość procentowa. Jeśli w typie potrącenia określono kwotę i wartość procentową, odchylenia w potrąceniach muszą mieścić się w tej tolerancji zarówno pod względem kwoty, jak i wartości procentowej. Jeśli wartość zostanie przekroczona lub nie zostanie osiągnięta, pojawi się odpowiednie ostrzeżenie. Jeśli nie ma ograniczeń co do rodzaju zastosowanego potrącenia, nie zostaną przeprowadzone żadne testy.

Zakładka Rozrachunek

• Numer rozrachunku — to pole nie jest obowiązkowe. Jeśli podany zostanie numer faktury, otwarta pozycja zostanie zapisana pod tym numerem, o ile faktura zostanie utworzona na koncie księgi głównej dłużnika, wierzyciela lub obsługi rozrachunku. Jeśli to pole pozostanie puste, otwarta pozycja zostanie zapisana pod numerem dokumentu. Jeśli istnieje faktura o numerze rozrachunku 123 i zostanie utworzona nota kredytowa o numerze rozrachunku 123, ta nota kredytowa zostanie zaksięgowana na fakturze, a tym samym (jeśli dotyczy) automatycznie rozliczona. Jeśli nota kredytowa nie jest zaangażowana, ale ponownie faktura, która jest księgowana na istniejącym rozrachunku (na podstawie tego samego numeru rozrachunku), ustawienia w używanym numerze dokumentu decydują, czy może to być dozwolone, czy nie.
• Tekst rozrachunku — to pole nie jest obowiązkowe. Można jednak określić dodatkowy tekst rozrachunku dla dokumentu. Tekst zostanie zapisany w rozrachunku. W tekście można użyć zmiennych, które są określane bezpośrednio w tekście rozrachunku lub które wstawiamy za pomocą modułu tekstowego. Ważne są następujące zmienne:
  • {ACCOUNT} = konto
  • {ACCOUNTNAME} = nazwa konta
  • {VOUCHERDATE} = data dokumentu
  • {POSTINGDATE} = data księgowania
  • {OINUMBER} = numer rozrachunku
  • {REVERSAL} = tekst „Anulowanie”
  • {REVERSALTEXT} = tekst księgowania anulowanego księgowania
  • {REVERSALNUMBER} = numer dokumentu anulowanego księgowania
• Zewnętrzny numer dokumentu — w przypadku księgowań dotyczących wierzycieli pole to jest obowiązkowe. Obejmuje ono numer dokumentu strony fakturującej. Jeśli w używanym rodzaju dokumentu zdefiniowano, że zewnętrzny numer powinien zostać utworzony na podstawie numeru dokumentu, pole to może pozostać puste.
• Lista faktur — pole to nie ma obecnie żadnej dodatkowej funkcji
• Ponowne przedłożenie — można określić datę ponownego przedłożenia. Data ta jest zapisywana dla każdego rozrachunku. Ten parametr może być używany do selekcji w wyświetlaczach i analizach.
• Aktualizacja historii płatności — w celu obsługi niektórych przypadków można wykluczyć otwarte pozycje z obliczania lub rejestrowania historii płatności. Taka sytuacja ma miejsce głównie wtedy, gdy płatność za jedną lub więcej otwartych pozycji jest zawieszona za obopólną zgodą. W niektórych przypadkach takie procesy mogą obejmować dłuższy okres. Aby zapobiec wpływowi całego okresu weryfikacji tego procesu na historię płatności partnera biznesowego, uzasadnione jest zablokowanie pozycji jako całości w celu ustalenia historii płatności. W innych przypadkach w razie potrzeby stosowana jest późniejsza wycena jako rozwiązanie alternatywne. W takim przypadku historia płatności byłaby obliczana tylko od daty ustalonej wartości. Można wybrać następujące ustawienie:
  • (Brak wyboru)
  • Zaktualizuj historię płatności
  • Zablokuj historię płatności
• Grupa podmiotów — zazwyczaj nie wypełnia się tego pola. Obowiązuje następująca zasada: Jeśli partner jest przypisany do grupy podmiotów (poprzez ustawienia w danych podstawowych partnera), numer grupy podmiotów jest automatycznie zapisywany w otwartym elemencie. Pole to należy wypełnić tylko wtedy, gdy pozycja ma zostać przypisana do innej grupy podmiotów.
• Członek grupy podmiotów — w tym polu należy określić numer grupy podmiotów, pod którym partner jest utrzymywany. Podczas otwierania nowej otwartej pozycji numer członka grupy podmiotów jest akceptowany dla otwartej pozycji. Jeśli specyfikacja grupy lub członek nie są wypełnione, wpisy z masowego rekordu partnera są stosowane do specyfikacji grupy podmiotów otwartych pozycji.
• Realizator płatności — zazwyczaj to pole nie jest wypełniane. Obowiązuje następująca zasada: jeśli partner jest przypisany do realizatora płatności (poprzez ustawienia w danych podstawowych partnera), numer konta realizatora płatności jest automatycznie zapisywany w otwartej pozycji. Pole to należy wypełnić tylko wtedy, gdy pozycja ma zostać przypisana do innego realizatora płatności, a księgowania dotyczą faktur i not uznaniowych dla dłużników i wierzycieli.
• Grupa rozliczeniowa — to pole nie jest obowiązkowe. Można określić grupę rozliczeniową.
• Zarządzanie płynnością — pola zarządzania płynnością są dostępne tylko wtedy, gdy funkcja Zarządzanie płynnością dla księgowości finansowej jest aktywowana w aplikacji Konfiguracja. To pole określa, czy pozycja ma być wyłączona z prognozy w zarządzaniu płynnością. Można wybrać następujące ustawienia:
  • Wyklucz
  • Uwzględnij

Domyślnym ustawieniem dla tego pola jest Uwzględnij.

• Rozliczenie rozrachunku dozwolone w walucie wewnętrznej — przypisując otwarte pozycje w walucie obcej, użytkownik używa tego pola do kontrolowania, czy przypisana otwarta pozycja może być rozliczona w lokalnej walucie organizacji. Można wybrać jedno z następujących ustawień:
  • (brak wyboru)
  • Dozwolone
  • Niedozwolone

Zakładka Wymagalność

• Warunki płatności — określenie terminu płatności nie jest obowiązkowe. Jeśli pola terminu płatności pozostaną puste, zostanie użyty termin płatności zgodny z profilem płatności z odpowiednich danych podstawowych partnera. Jeśli termin płatności nie jest tam zdefiniowany, używany jest termin płatności z Konfiguracji. Termin płatności składa się z następujących pól:
  • Data rabatu gotówkowego 1-3
  • Dni rabatu gotówkowego 1-3
  • Stopa dyskonta gotówkowego 1-3
  • Dni netto (dni zapadalności)
  • Data netto (data zapadalności)

Te nazwane pola (pojedyncze warunki) mogą być alternatywnie wypełnione jako klucz dla terminu płatności. Jeśli określono klucz terminu płatności i pojedyncze warunki, informacje muszą być spójne lub zgodne, w przeciwnym razie zostanie wyświetlone ostrzeżenie.

Jeśli faktura jest wymagalna natychmiast, data wymagalności powinna być wypełniona datą dokumentu. Wszystkie pozostałe pola pozostają puste.

• Dni o stałej wartości — w tym polu można wprowadzić liczbę dni o stałej wartości. Na podstawie dni o stałej wartości zostanie obliczona data stałej wartości (data dokumentu + dni o stałej wartości). Jeśli użytkownik wprowadzi zarówno dni o stałej wartości, jak i datę o stałej wartości, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie.
• Data wartości stałej — jeśli określono dni o stałej wartości, to pole musi pozostać puste. Data stałej wartości jest obliczana na podstawie dni stałej wartości. Data stałej wartości jest datą początkową terminu płatności.
• Dni netto — w tym polu można podać liczbę dni do terminu zapadalności netto dokumentu. Dni netto są zasadniczo liczone na podstawie daty dokumentu w celu określenia daty zapadalności. W przypadku wycenionych faktur termin zapadalności netto jest zawsze liczony od daty ustalonej wartości.

Można określić albo dni netto albo datę zapadalności, obie opcje nie są możliwe

• Data netto — tutaj można określić datę zapadalności (datę netto faktury). Jeśli pole zostanie wypełnione, data zapadalności netto dokumentu nie zostanie określona na podstawie dni netto, ale pole to zostanie przejęte jako stała wartość. Data zapadalności netto musi być zawsze większa niż data dokumentu, a następnie data ostatniego poziomu dyskonta.
• Dni skonta 1 — w przypadku pierwszego warunku dyskonta gotówkowego możesz określić liczbę dni, w ciągu których może zostać dokonana płatność po odliczeniu określonego procentu. Na podstawie dni rabatu gotówkowego program automatycznie określa datę rabatu gotówkowego dla pierwszego warunku rabatu gotówkowego. Liczba dni rabatu gotówkowego musi być mniejsza niż liczba dni netto.
• Data skonta 1 — zamiast dni skonta gotówkowego w tym polu można określić datę rabatu gotówkowego dla pierwszego warunku rabatu gotówkowego. Data rabatu gotówkowego musi być niższa niż data netto.
• Procent skonta 1 — w tym polu należy określić wartość procentową rabatu gotówkowego dla pierwszego warunku rabatu gotówkowego. Jeśli to pole zostanie wypełnione, dla pierwszego warunku rabatu należy określić dni rabatu gotówkowego lub ważną datę rabatu gotówkowego.
• Dni rabatu 2 — w przypadku drugiego warunku rabatu gotówkowego możesz określić liczbę dni, w ciągu których można dokonać płatności po odliczeniu określonego procentu. Na podstawie dni rabatu gotówkowego program automatycznie określa datę rabatu gotówkowego dla drugiego warunku rabatu gotówkowego. Liczba dni rabatu gotówkowego musi być niższa niż liczba dni netto.
• Data rabatu 2 — zamiast dni rabatu gotówkowego w tym polu można określić datę rabatu gotówkowego dla drugiego warunku rabatu gotówkowego. Data rabatu gotówkowego musi być niższa niż data netto.
• Procent rabatu 2 — w tym polu należy określić wartość procentową rabatu gotówkowego dla drugiego warunku rabatu gotówkowego. Jeśli użytkownik wypełni to pole, dla drugiego warunku rabatu należy określić dni rabatu gotówkowego lub ważną datę rabatu gotówkowego.
• Dni rabatu 3 — w przypadku trzeciego warunku rabatu gotówkowego można określić liczbę dni, w ciągu których można dokonać płatności po odliczeniu określonego procentu. Na podstawie dni rabatu gotówkowego program automatycznie określa datę rabatu gotówkowego dla trzeciego warunku rabatu gotówkowego. Liczba dni rabatu gotówkowego musi być mniejsza niż liczba dni netto.
• Data rabatu 3 — zamiast dni rabatu gotówkowego w tym polu można określić datę rabatu gotówkowego dla trzeciego warunku rabatu gotówkowego. Data rabatu gotówkowego musi być niższa niż data netto.
• Procent rabatu 3 — w tym polu należy określić wartość procentową rabatu gotówkowego dla trzeciego warunku rabatu gotówkowego. Jeśli wypełnisz to pole, dla trzeciego warunku rabatu należy określić dni rabatu gotówkowego lub ważną datę rabatu gotówkowego.
• Podlegający skontu — to pole jest dostępne do wprowadzenia tylko w przypadku częściowych księgowań. Za pomocą tego pola można wykluczyć pojedyncze pozycje faktury w celu wyłączenia rabatu gotówkowego. Pozycje oznaczone jako z podlegający skontu, w zależności od terminu płatności, brane pod uwagę przy określaniu kwoty rabatu gotówkowego. Kwoty dyskonta gotówkowego są rozdzielane (zarówno na podatki, jak i na kwotę netto) tylko dla pozycji oznaczonych jako dyskontowane. Dotyczy to również podziału na opcjonalne wymiary (np. centra kosztów lub jednostki kosztów). Ustawienie kwot częściowych na nie podlegający skontu jest zwykle możliwe w przypadku faktur za naprawy, ponieważ w przypadku takich faktur nie można zastosować odliczenia gotówkowego dla stawki godzinowej.

Zakładka Kontroling

• Data sprzedaży — to pole nie jest obowiązkowe. Dotyczy to daty wykonania dla Controllingu. Jeśli data wykonania jest pusta, pole to zostanie wypełnione datą księgowania. Data księgowania jest określana na podstawie daty kuponu.
• Okres realizacji — to pole nie jest obowiązkowe, ponieważ okres kontroli może zostać określony automatycznie. Obowiązuje następująca logika: Jeśli okres księgowości finansowej jest ustawiony jako okres wiodący w konfiguracji księgowości finansowej , okres kontrolny jest oparty na okresie księgowania. Jeśli okres kontrolny jest nadal pusty, okres jest oparty na dacie wykonania. Można jednak wprowadzić okres kontrolny ręcznie.
• Ilość — w tym polu można określić ilość. Jednostka ilości Jeśli ilość została określona, powinno się również określić jednostkę ilości. Ta jednostka ilości musi istnieć w aplikacji Jednostki.
• Rodzaj kosztów — to pole nie jest obowiązkowe. Typ kosztu jest określany poprzez konto księgi głównej. Typy kosztów są obowiązkowymi informacjami do księgowania w Controllingu. Koszty i przychody, ilości, ceny i wskaźniki są wyświetlane według typów kosztów.
• Klasa kosztów — to pole nie jest obowiązkowe. Można określić dla każdej organizacji, czy klasy kosztów są stosowane, czy nie. Jeśli nie są używane żadne klasy kosztów, pole to będzie wyświetlane tylko w programie księgującym. Następnie w bazie danych zostanie użyta wartość domyślna Bez klasy kosztów. Możliwe opcje:
  • Miejsce
  • Bez klasy kosztów
  • Zmienne koszty struktury
  • Stałe koszty struktury
  • Zmienne koszty bezpośrednie
  • Stałe koszty bezpośrednie
• Wymiar opcjonalny 1-20 — pola te należy wypełnić tylko wtedy, gdy typ kosztu dla zaksięgowanego konta oczekuje wymiaru opcjonalnego. Określony wymiar opcjonalny musi istnieć w aplikacji Opcjonalne wymiary. Jeśli klienci i dostawcy istnieją jako wymiary opcjonalne, są one automatycznie wstępnie przypisywane z klientów/dostawców. Dzieje się tak jednak tylko wtedy, gdy wymiary są oznaczone jako wymagane w typie kosztu za pomocą pola Typ księgowania.

Zakładka Płatności/Monity

• Powód blokady potrącenia — to pole należy wypełnić tylko w celu wykluczenia rozrachunku z monitowania. Jeśli zostanie określona przyczyna w tym polu, rozrachunek zostanie zablokowany do monitowania, a przyczyna blokady zostanie wyświetlona w tym samym czasie. Określona przyczyna blokady musi istnieć w aplikacji Powody blokady monitów.
• Blokada monitu do — jeśli ustawiona jest przyczyna blokady, należy wprowadzić datę w tym polu, przez jaki czas otwarta pozycja ma być zablokowana do ponownego uruchomienia. Otwarta pozycja zostanie ponownie rozpatrzona, jeśli podana tutaj data jest krótsza niż data uruchomienia określona w żądaniu uruchomienia.

• Stopień monitu — to pole nie jest obowiązkowe. Za pomocą tego pola można przypisać do dokumentu poziom blokady. Pole to powinno być jednak używane tylko w związku z pierwszym transferem danych (najwyższy poziom blokady = 9).
• Data ostatniego monitu — to pole nie jest obowiązkowe. Można tu wpisać datę ostatniego uruchomienia. To pole powinno być używane tylko w związku z pierwszym transferem danych.
• Niezgodny odbiorca monitu — to pole nie jest obowiązkowe. Można określić innego odbiorcę ponaglenia w postaci numeru konta partnera. Wówczas monit dotyczący faktury zostanie skierowany do tego partnera.
• Blokady płatności — blokady płatności należy określić tylko wtedy, gdy chcemy wykluczyć rozrachunek z transakcji płatniczych. Jeśli zostanie określony powód w tym polu, rozrachunek zostanie zablokowany do płatności, a powód blokady zostanie wyświetlony w tym samym czasie. Określony powód blokady musi być prawidłowym kodem w aplikacji.
• Kod płatności — to pole nie jest obowiązkowe. Zasadniczo kody płatności są określane z poziomu partnera lub, jeśli nie są tam określone, z konfiguracji. Jeśli faktura ma zostać opłacona innym kodem płatności, w tym polu należy podać prawidłowy kod.
• Wg autoryzacji — jeśli konto osobiste jest objęte procedurą polecenia zapłaty SEPA, w tym miejscu należy podać numer referencyjny autoryzacji. Jeśli dla księgowania określono metodę płatności typu Polecenie zapłaty SEPA, pole to jest automatycznie wypełniane numerem referencyjnym autoryzacji partnera oznaczonym jako preferowany.
• Bank zapewniający stałą obsługę — jeśli w tym polu określono bank transakcji, otwarta pozycja może być regulowana tylko za pośrednictwem tego banku transakcji. Określony tutaj bank transakcji musi istnieć w aplikacji Banki zapewniające stałą obsługę.
• Odbiorca płatności — to pole nie jest obowiązkowe. Można określić innego odbiorcę płatności w postaci numeru konta partnera. Faktura jest opłacana przy użyciu danych bankowych określonych dla tego partnera. W tym przypadku mogą to być tylko faktury lub noty kredytowe dla wierzycieli.
• Numer banku — w tym polu można określić dane bankowe różniące się od daty głównej partnera. Jeśli to pole pozostanie puste, użyte zostaną dane bankowe z głównej bazy danych partnera.

Wersja kraju rozszerzenia Szwajcaria

• Informacje o płatności –tutaj przechowywane są informacje o płatności, które zostaną przesłane do odbiorcy. Dane są wyprowadzane jako powód płatności.
• Dodatkowe informacje o płatności — tutaj należy wprowadzić dodatkowe informacje o płatności, które zostaną przekazane odbiorcy. Jeśli zaangażowane banki to obsługują, określone dane zostaną wydane jako dodatkowy powód płatności.

Zakładka Podatek

• Rodzaj wprowadzanego podatku — to pole należy wypełnić tylko wtedy, gdy księgowanie jest księgowaniem z podziałem podatku. Wprowadzane informacje o zapisie podatkowym określają między innymi, czy podatek dla zapisów kompensacyjnych ma być określany na podstawie kwot brutto czy netto. Pole zawiera zestaw wartości. Dostępny jest następujący wybór:
  • Oblicz podatek brutto – należy podać kwoty brutto, w tym podatek. Podatek jest obliczany na podstawie kwot brutto.
  • Netto – ta opcja może być używana tylko w połączeniu z opcją Podatek. Częściowe księgowania są określane w każdym przypadku z kwotami netto i kodami podatkowymi. Ponadto księgowanie musi być wykonane bezpośrednio na konto podatkowe, a także z podaniem kodu podatkowego (księgowanie podatkowe). Częściowe księgowania (netto) muszą otrzymać informacje o rekordzie podatkowym Netto. Księgowanie z kontem podatkowym musi otrzymać informacje o rekordzie podatkowym Podatek.
  • Podatek – ten wybór może być używany tylko w połączeniu z wyborem Netto. Aby uzyskać wyjaśnienia, należy zapoznać się z sekcją Netto.
  • Oblicz podatek netto – należy określić kwoty netto bez uwzględnienia podatku. Kwoty netto stanowią wartość bazową dla obliczanego podatku.
  • Bezpośrednie wprowadzenie podatku – ta opcja pozwala na księgowanie podatku bezpośredniego, np. podatku obrotowego od importu. W takim przypadku podatek jest księgowany bezpośrednio na koncie podatkowym, a zapis księgowy otrzymuje kod podatkowy oraz informację o bezpośrednim wprowadzeniu podatku. Dla używanego kodu podatkowego należy także aktywować etykietę Bezpośrednie wprowadzenie podatku.
  • Oblicz z pozycji – ten wybór jest dozwolony tylko w podstawowym księgowaniu. Jeśli ten wybór zostanie użyty, podatek zostanie obliczony na podstawie pozycji w podzielonych księgowaniach. Podstawowe księgowanie należy utworzyć bez kwoty podatku lub kodu podatkowego. W podzielonych pozycjach linii określ odpowiedni kod podatkowy i zdefiniuj za pomocą odpowiedniego typu podatku, czy podatek jest obliczany od kwot brutto czy netto.
• NIP UE — w tym polu można wprowadzić numer identyfikacyjny VAT partnera, pod którym ma zostać zgłoszona dostawa WE.
• Własny numer identyfikacyjny VAT — w tym polu można wprowadzić swój własny numer identyfikacyjny VAT, pod którym ma zostać zgłoszona dostawa WE.
• Data podatku — data podatkowa jest wypełniana na podstawie daty dokumentu. To pole nie jest dostępne dla aplikacji niemieckiej.
• Okres podatkowy — określenie okresu podatkowego nie jest wymagane, ponieważ zostanie on określony na podstawie okresu księgowania. W tym polu można jednak określić inny okres dla podatku, jeśli podatek wynikający z procesu i wartości bazowej ma zostać zgłoszony w innym okresie. Okres podatkowy musi być utworzony w aplikacji Lata i okresy podatkowe i musi być możliwy do zaksięgowania (status otwarty i niezakończony).
• Data rozliczenia podatku — data rozliczenia podatkowego służy do określenia okresów podatkowych dokumentu. Jest ona zawsze automatycznie ustawiana wraz z datą zaksięgowanego dokumentu. Wyjątkiem jest sytuacja, w której data dokumentu nie mieści się w określonym okresie księgowania. W takim przypadku data rozliczenia podatku jest wstępnie przypisana do daty rozpoczęcia okresu księgowania. Jeśli użytkownik chce ręcznie określić okresy podatkowe, które mają być używane dla paragonu, należy wprowadzić w tym polu datę, w której podatki na paragonie muszą zostać rozliczone. Okresy podatkowe są następnie określane na podstawie tej daty.

• Faktura MOSS — pole to zawiera odniesienie do faktury wychodzącej, np. w przypadku noty kredytowej. W przypadku faktury wychodzącej pole zawiera numer dokumentu jako odniesienie własne
• Data deklaracji MOSS — to pole służy do określenia kwartału, w którym raportowana jest sprzedaż księgowania. W przypadku faktur wychodzących pole to jest wypełniane na podstawie daty dokumentu. Aby zapewnić, że wszystkie kolejne księgowania, takie jak noty kredytowe, księgowania rabatów gotówkowych itp. są również zgłaszane w kwartale faktury wychodzącej, data raportowania dla tych księgowań pochodzi z daty dokumentu faktury wychodzącej.
• Beneficjent dla celów podatkowych — pole to jest istotne w przypadkach, gdy odbiorca faktury nie jest tym samym partnerem, co odbiorca towarów lub usług. Służy do sprawdzenia, czy kraj odbiorcy towarów lub usług jest identyczny z krajem odbiorcy na podstawie zastosowanego kodu podatkowego.
• Tabela Okresy podatkowe –– jeśli pole Rozszerzona deklaracja podatkowa jest aktywne w kraju organizacji delegującej, wszystkie okresy podatkowe określone dla księgowania są wyświetlane w tabeli poniżej pól wejściowych. Tabela zawiera następujące kolumny:
  • Schemat okresu – ta kolumna zawiera identyfikator schematu okresu określonego dla księgowania
  • Okres – okres podatkowy określony dla księgowania na podstawie schematu okresu jest wyświetlany w tej kolumnie
  • Początek – w tej kolumnie wyświetlana jest data rozpoczęcia ustalonego okresu podatkowego
  • Koniec – w tej kolumnie wyświetlana jest data zakończenia ustalonego okresu podatkowego
  • Status – w tej kolumnie wyświetlany jest bieżący status określonego okresu podatkowego

Korzystając z roli akcji dostępnej nad tabelą, można wywołać następującą akcję:

• Przelicz okresy podatkowe – gdy użytkownik wywoła tę akcję, okresy podatkowe zostaną ponownie obliczone dla księgowania. Akcja ta jest przydatna na przykład wtedy, gdy okres podatkowy zawarty w księgowaniu, które ma zostać odwrócone, nie może być już zaksięgowany ze względu na jego status.

Zakładka Pseudo-partner

Pseudo-partnerzy są używani jako zbiorcze konto dla tych klientów i dostawców, z którymi prawdopodobnie będzie istnieć tylko jednorazowa relacja biznesowa (jednorazowi klienci/dostawcy). Użytkownik nie musi tworzyć oddzielnych rekordów głównych partnerów dla tych klientów i dostawców. Jako minimum należy utworzyć rekord główny partnera dla klientów „Diverse” i rekord główny partnera dla dostawców „Diverse”, które muszą być oznaczone jako pseudo-partnerzy. Jeśli pseudo-partner zostanie zaksięgowany, zaksięgowanie musi zostać uzupełnione o adres i dane bankowe jednorazowego klienta lub dostawcy, tak aby pozycje mogły być również zaksięgowane lub opłacone.

• Nazwa — określenie pełnej nazwy. Tutaj można podać imię i nazwisko lub nazwę firmy.
• Adres — określenie pełnego adresu
• Numer konta — określenie numeru rachunku bankowego, który powinien być używany do regulowania otwartej pozycji
• Bank — określenie kodu banku dla danych bankowych
• IBAN — określenie numeru IBAN dla danych bankowych
• Posiadacz rachunku — określenie właściciela konta dla danych bankowych jest wymagane, jeśli właściciel konta nie jest identyczny z nazwą pseudo-partnera.
• Typ konta bankowego — w tym polu wybierz typ konta bankowego. Możesz wybrać następujące ustawienia:
  • Normalny
  • Bieżący

Zakładka Waluta

• Kurs — to pole nie jest obowiązkowe. W przypadku księgowania w walucie obcej kurs może zostać określony przez system. Jeśli określono kurs, musi on być równy we wszystkich częściowych księgowaniach. Kurs wymiany odnosi się zawsze do podstawowej waluty wewnętrznej.
• Kwota w walucie docelowej — wypełnienie tego pola nie jest obowiązkowe. W przypadku księgowania w walucie obcej możesz wprowadzić tutaj kwotę, która ma zostać zaksięgowana w podstawowej walucie lokalnej księgowanej organizacji. Na podstawie tych informacji kurs księgowania jest przeliczany i przenoszony do pola Kurs wymiany. Dotyczy to również sytuacji, gdy kurs księgowania został już zarejestrowany. W takim przypadku otrzymasz komunikat, że poprzednio zarejestrowany kurs został nadpisany.
• Data kursu wymiany — określenie daty kursu wymiany jest zwykle wymagane tylko wtedy, gdy kurs wymiany o określonej dacie powinien zostać określony z tabeli kursów wymiany dla księgowania w walucie obcej. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z aplikacją Kursy wymiany.
• Informacje o kursie walutowym — to pole nie jest obowiązkowe. Jeśli kategoria kursu wymiany jest pusta, używany jest kurs średni. Jeśli ma zostać użyta inna kategoria, należy ją również określić w tym miejscu.
  • Kurs kupna
  • Kurs średni
  • Kurs sprzedaży
  • Kurs referencyjny
• Użycie kursu wymiany — w tym polu można określić inne użycie kursu wymiany niż to, które jest zdefiniowane w dostosowywaniu.

Określone użycie kursu wymiany musi istnieć w aplikacji Użycie kursu wymiany.

• Waluta różnicy walutowej — w przypadku kodów transakcji typu Księgowanie różnicy kursowej wprowadź w tym polu walutę, dla której ma zostać przeprowadzona rewaluacja. W oknie dialogowym zostaną wyświetlone wszystkie otwarte pozycje w tej walucie, które kwalifikują się do przeszacowania. Przeszacowanie jest następnie przeprowadzane dla wybranych otwartych pozycji. W przypadku kodów transakcji typu Przeszacowanie waluty równoległej pole to jest dostępne do wprowadzenia tylko wtedy, gdy w aplikacji „Personalizacja” określono metodę przeszacowania „Przeszacowanie na walutę”. Określenie waluty obcej jest wówczas wymogiem administracyjnym.
• Rozliczenie rozrachunku w głównej walucie wewnętrznej — w przypadku płatności w walucie obcej używasz tego pola do kontrolowania, czy otwarte pozycje są rozliczane w walucie zaksięgowanej płatności, czy w podstawowej walucie wewnętrznej organizacji. Jeśli pole nie jest aktywowane, do rozliczenia mogą zostać przypisane tylko otwarte pozycje utworzone w walucie płatności. Jeśli aktywujesz to pole, możesz przypisać do rozliczenia otwarte pozycje we wszystkich walutach. Całe rozliczenie rozrachunku (w tym wszelkie odpisy, otwarte pozycje itp.) odbywa się wówczas w podstawowej walucie wewnętrznej organizacji.
• Waluta równoległa — w przypadku kodów transakcji typu Przeszacowanie waluty równoległej należy wprowadzić w tym polu równoległą walutę wewnętrzną, dla której należy przeprowadzić przeszacowanie.
• Kurs w walucie równoległej — specyfikacja kursu wymiany zależy od wybranej metody przeszacowania dla waluty równoległej w aplikacji „Dostosowywanie”. Jeśli wybrano ustawienie Przeszacowanie tylko z waluty podstawowej, należy wprowadzić kurs wymiany z waluty równoległej na podstawową walutę wewnętrzną organizacji. Jeśli jako metodę przeszacowania wybrano Przeszacowanie według waluty, należy wprowadzić kurs wymiany z waluty, która ma zostać przeszacowana, do określonej waluty równoległej.
• Kwota waluty docelowej Waluta równoległa — w przypadku przeszacowywania walut równoległych możesz tu również wprowadzić kwotę. Analogicznie do kursu wymiany, kwota jest oparta na metodzie przeszacowania ustawionej w aplikacji „Dostosowywanie”, podstawowej walucie wewnętrznej organizacji lub określonej walucie równoległej. Kurs wymiany jest przeliczany przy użyciu kwoty i przenoszony do pola Kurs waluty równoległej. Dotyczy to również sytuacji, gdy kurs wymiany został już wprowadzony. W takim przypadku użytkownik otrzyma komunikat, że wcześniej zarejestrowany kurs został nadpisany.
• Informacje o kursie walutowym — z reguły określenie kursu wymiany jest konieczne tylko wtedy, gdy kurs w określonym dniu powinien zostać określony na podstawie tabeli kursów Kursy wymiany dla waluty równoległej.
• Typ kursu waluty równoległej — w tym polu można określić typ kursu, który powinien zostać użyty do przeszacowania. Jeśli typ kursu wymiany jest pusty, używany jest kurs środkowy. Można wybrać następujące typy kursów:
  • (Pusty)
  • Kurs kupna
  • Kurs średni
  • Kurs sprzedaży
  • Kurs referencyjny
• Wykorzystanie waluty równoległej — w tym polu należy wprowadzić zastosowanie kursu wymiany, które powinno być używane do określania kursu wymiany. Określone użycie kursu wymiany musi istnieć w aplikacji Kursy wymiany – waluta równoległa.

Zakładka Pozostałe

• Kod usługi — zgodnie z przepisami WE przyjęto zasady tworzenia statystyk przedsiębiorstw, zobowiązujące wszystkie państwa członkowskie UE do dostarczania porównywalnych danych statystycznych na poziomie krajowym i regionalnym. Kody usług są definiowane na poziomie kraju i mogą być zawarte na każdej fakturze dostawcy lub klienta. Kod wydajności jest wstępnie ustawiony z konta obiektu. Jeśli kod usługi zostanie wprowadzony w kodzie podatkowym, zastąpi on domyślny kod z konta obiektu. Ustawienie wstępne można nadpisać indywidualnie w księgowaniu.
• Kategoria aktywności — kategoria działania jest określana w celu oddzielenia działań według różnych typów. Rozróżniane są następujące działania:
  • Dostawa towarów
  • Usługi
  • Przepływy kapitałowe i dochody kapitałowe
• Kraj — w tym polu należy określić kraj, z którego pochodzi faktura dostawcy lub do którego wysyłana jest faktura klienta
• Kierunek handlu — za pomocą kierunku handlu użytkownik określa, czy ma do czynienia z usługami z importu czy eksportu. Kierunek handlu jest wstępnie ustawiony z konta księgowego. Jeśli kierunek handlu jest określony w kodzie podatkowym, zastępuje to ustawienie domyślne z konta księgowego. Ustawienie wstępne można nadpisać indywidualnie w księgowaniu.
• Kraj handlu — wprowadź kraj usługi w tym polu. Jest to kraj, z którego przychodzi faktura przychodząca lub do którego wysyłana jest faktura wychodząca. Kraj handlowy jest zawsze wstępnie wypełniany z konta osobistego księgowania. Jeśli kraj handlowy jest wprowadzony na koncie księgowym, kraj ten zastępuje domyślny z konta osobistego. Jeśli kraj handlowy jest wprowadzony w kluczu podatkowym, kraj ten zastępuje domyślny z konta księgowego lub konta osobistego. Wartość domyślną można nadpisać indywidualnie w księgowaniu.
• Wymagany raport Z4 — podczas dokonywania płatności lub rozliczania otwartych pozycji możesz użyć tego pola, aby określić, czy księgowanie jest istotne dla raportu Z4, czy nie. Dostępne są następujące ustawienia:
  • Automatyczne określenie – przy tym wyborze przeprowadzana jest automatyczna kontrola w celu określenia, czy księgowanie jest istotne dla raportu Z4
  • Wymagany raport Z4 – za pomocą tego wyboru użytkownik określa, czy księgowanie jest istotne dla raportu Z4
  • Raport Z4 nie jest wymagany – za pomocą tego wyboru użytkownik określa, że księgowanie nie jest istotne dla raportu Z4
• Typ ryzyka — rozliczone pozycje mogą stanowić ryzyko, zwłaszcza we włoskich transakcjach płatniczych RIBA. Na przykład rozrachunek jest zgłaszany do banku 30 dni przed terminem płatności. Rozrachunek zostaje rozliczony, ale pieniądze jeszcze nie wpłynęły. Gdy nadejdzie ostateczny termin płatności, bank próbuje pobrać pieniądze i przekazać je odbiorcy. Korzystając z wyboru w tym polu, możesz określić dla dowolnej otwartej pozycji, czy stanowi ona ryzyko RIBA, ryzyko wekslowe, czy brak ryzyka.
• Pole zmiany rozrachunku — to pole w programie księgującym jest dostępne do wprowadzenia tylko wtedy, gdy używany jest typ dokumentu z kategorii Zmiana rozrachunku. Celem zmiany rozrachunku jest późniejsza zmiana niektórych informacji na rozrachunku. Obecnie można zmienić następujące informacje:
  • Tekst IO
  • Numer listy faktur
  • Metoda płatności
  • Blok płatności
  • Blokada potrącenia
  • Poziom blokady
  • Powód blokady potrącenia
• Operacja kasowa — w tym polu wyświetlana jest liczba transakcji gotówkowych zawartych w przypisanym arkuszu gotówkowym. Jeśli pole Zestawienie kasowe/nr operacji zostało zdefiniowane jako pole lustrzane w używanym typie dokumentu, liczba transakcji gotówkowych zostanie również wyświetlona pod zakładką Pola lustrzane.
• Arkusz kasowy — podczas tworzenia transakcji gotówkowych arkusz kasowy jest przypisywany automatycznie. Jest on oparty na koncie gotówkowym i dacie dokumentu. Przypisany arkusz kasowy można zastąpić innym arkuszem kasowym. Jeśli w takim przypadku data dokumentu nie odpowiada dacie arkusza kasowego, użytkownik otrzyma odpowiednie ostrzeżenie. Jeśli pole Zestawienie kasowe/nr operacji zostało zdefiniowane jako pole lustrzane w używanym typie dokumentu, arkusz kasowy będzie również wyświetlany w zakładce Pola lustrzane.
• Raport kasowy — to pole wyświetla dziennik środków pieniężnych, który zawiera przypisany arkusz środków pieniężnych. Jeśli pole Zestawienie kasowe/nr operacji zostało zdefiniowane jako pole lustrzane w używanym typie dokumentu, dziennik kasowy zostanie również wyświetlony w zakładce Pola lustrzane.
• Data transakcji — data transakcji jest istotna tylko w organizacjach, dla których funkcja Księgowość finansowa Polska jest aktywna w funkcji Księgowość finansowa w aplikacji Konfiguracja. To pole nie ma żadnej funkcji dla innych organizacji.
• Data otrzymania faktury — data otrzymania faktury jest istotna tylko w organizacjach, dla których funkcja Księgowość finansowa Polska jest aktywna w funkcji Księgowość finansowa w aplikacji Konfiguracja. To pole nie pełni żadnej funkcji dla innych organizacji.

Wersja kraju rozszerzenia Włochy

• Rejestr podatkowy — Istnieją dwa ogólne typy rejestrów podatkowych: Rejestry zakupu i sprzedaży. Rozróżnienie jest podobne do różnicy między niemieckim podatkiem naliczonym a podatkiem od wartości dodanej. Wszystkie vouchery VAT z danego okresu podatkowego są wyświetlane za pośrednictwem rejestrów podatkowych. Rejestr podatkowy jest wstępnie przypisany z danych podstawowych partnera i może zostać nadpisany w zależności od ustawienia używanego typu bonu.
• Numer rejestru — Numer dziennika pokazuje kolejność, w jakiej bony zostały utworzone. Jest on unikalny i kompletny bez przerw. W zależności od ustawienia w używanym typie bonu, numer dziennika może być na przykład określony na podstawie zakresu numerów przechowywanych w rejestrze podatkowym lub na podstawie numeru bonu.
• Potrącenia dla freelancera — potrącenia dla freelancera są określane dla faktur dla wierzycieli oznaczonych jako odbiorcy opłat w głównej bazie partnerów. Konto tymczasowe z typu dochodu przypisanego do wierzyciela służy do księgowania potrąceń freelancingu.

Wersja kraju rozszerzenia Szwajcaria

• ESR Wiersz kodowania — Jeśli dostawca uczestniczy w procedurze ESR, możesz określić linię kodowania, która ma być używana. Linia kodująca ESR składa się z różnych elementów, które są zgodne z zasadami określonymi przez pocztę lub odpowiedni bank.
• Numer referencyjny — Wprowadź numer referencyjny w tym polu. Jeśli podłączony jest czytnik, numer referencyjny zostanie przyjęty automatycznie.

W przypadku dokumentu QR w tym polu zapisywany jest numer referencyjny QR lub numer referencyjny wierzyciela.

Numer referencyjny QR wymaga użycia numeru QR-IBAN. Numer referencyjny wierzyciela wymaga użycia numeru IBAN. Numer QR-IBAN nie jest wówczas dozwolony.

• Numer użytkownika ESR — Wprowadź numer użytkownika ESR dostawcy. Jeśli czytnik jest podłączony, zostanie on automatycznie przyjęty.

Zakładka Potrącenia

W tej zakładce można zastosować do 20 potrąceń dla dokumentu. Zasadniczo wszystkie potrącenia są zdefiniowane w profilu potrąceń w danych podstawowych partnera i są używane dla każdej zaksięgowanej faktury. Ze względu na fakt, że od czasu do czasu mogą występować różnice, w razie potrzeby można zmienić odliczenia podczas tworzenia faktury w tej zakładce.

• Blokada potrącenia — w tym polu można ustawić blokadę odliczeń dla otwartej pozycji
• Rodzaj potrącenia 1-20 — w tych polach można określić typy odliczeń, które mają być zastosowane do faktury, jeśli powinny różnić się od warunków wynikających z profilu potrąceń partnera
• Procent potrącenia 1-20 — w tych polach można określić odpowiednie wartości procentowe dla zastosowanych typów potrąceń

Zakładka Zaawansowane przyporządkowanie rozrachunku

Ta zakładka zawiera dziesięć kluczowych pól do przechowywania wartości dla zewnętrznych terminów kluczowych w otwartej pozycji. Podczas przypisywania rozrachunku są one wykorzystywane do wyszukiwania otwartych pozycji, które mają zostać przypisane. Wartość musi być zawsze określona, jeśli pole klucza w aplikacji danych podstawowych Przyporządkowanie klucza zewnętrznego rozrachunku jest oznaczone jako pole obowiązkowe.

Jeśli dla pola walidacja zdefiniowana jest opcja wyboru Zgodnie z tabelą, można określić tylko wartości wprowadzone w tabeli pola klucza. Należy użyć kombinacji klawiszy Alt+strzałka w dół, aby wybrać prawidłowe wartości dla pola klucza.

Zakładka Przyporządkowania zlecenia

Można skorzystać z funkcjonalności Zaliczka, aby utworzyć zaliczkowe zamówienie sprzedaży w Comarch ERP Enterprise, a następnie rozliczyć je w księgowości. Można to zrobić poprzez automatyczne księgowanie bankowe lub ręcznie poprzez księgowanie bankowe w oknie księgowania. Odpowiednie przypisanie odbywa się poprzez pola w tej zakładce, np. poprzez numer zamówienia sprzedaży. Szczegółowy opis funkcji zaliczki znajduje się w artykule Przedpłata.

Zakładka Rozrachunek firmowy

Funkcjonalność Rozliczenia między firmami umożliwia księgowanie dokumentów między organizacjami. Dokumenty, których częściowe kwoty mają zostać zaksięgowane w różnych organizacjach, są księgowane za pomocą funkcji księgowania podzielonego. W przypadku księgowania rozdzielonego można wprowadzić organizację inną niż organizacja księgowania pierwotnego. Szczegółowy opis tej funkcji można znaleźć w artykule Wprowadzenie: Rozliczenia pomiędzy podmiotami powiązanymi.

• Jednostka organizacyjna — można tutaj określić różną jednostkę organizacyjną dla utworzonego częściowego księgowania. Jednak dopuszczalne są wyłącznie jednostki organizacyjne przypisane do organizacji księgowania pierwotnego w aplikacji Rozliczenie wewnętrzne.
• Rodzaj dokumentu w organizacji grupy firm — należy wskazać, jakiego rodzaju dokument ma zostać użyty do zaksięgowania procesu w organizacji nadrzędnej. Dozwolone są tylko typy dokumentów ustawione w zakładce Przyporządkowanie rodzajów dokumentów w aplikacji Rozliczenia wewnętrzne.
• Kod podatkowy w jednostce organizacji — w tym polu określa się kod podatkowy, którym powinno zostać dokonane księgowanie w jednostce organizacji. Dozwolone są wyłącznie kody podatkowe zdefiniowane w aplikacji „Rozliczenia międzyzakładowe” w zakładce „Przypisanie kodów podatkowych”.
• Kod podatkowy w jednostce organizacji źródłowej — obok zarejestrowanego kodu podatkowego organizacji grupowej, w tym polu wyświetlany jest również kod podatkowy przypisany do księgowania z organizacji źródłowej do organizacji docelowej – wyłącznie do celów informacyjnych.
• ID podatku jednostki organizacji — należy tutaj podać numer identyfikacji VAT jednostki organizacji. W przypadku rozliczenia z jednostki źródłowej do jednostki międzyzakładowej z użyciem kodu podatkowego istotnego dla deklaracji podsumowującej VAT, w drugim polu musi być podany również numer VAT jednostki źródłowej, który zostanie wykorzystany w księgowaniu rozliczenia ze źródła do jednostki międzyzakładowej

• Identyfikator VAT jednostki źródłowej —  w przypadku kompensaty z organizacji źródłowej do organizacji koncernu z kodem podatkowym odpowiednim dla listy sprzedaży UE, w tym polu należy również podać numer identyfikacyjny VAT dla organizacji źródłowej, który powinien być używany do księgowania kompensaty z organizacji źródłowej do organizacji jednostki.

Zakładka Podatek u źródła

Ta zakładka opisuje pola i akcje dostępne w oknie dialogowym księgowania w celu obliczania i księgowania podatku u źródła. Aby uzyskać więcej informacji na temat obsługi potrąceń w księgowości finansowej, należy zapoznać się z artykułem Wprowadzenie: podatek u źródła.

Zakładka Podatek u źródła jest aktywna tylko w kontekście faktury lub uznania dla konta księgowego wiodącego księgowania. W tej zakładce potrącenia obowiązujące dla księgowania są określane na podstawie danych podstawowych partnera konta księgowego i proponowane w tabeli. Oprócz rodzaju potrącenia, typu potrącenia, podstawy obliczenia i stawki potrącenia, tabela ta pokazuje również obliczoną kwotę potrącenia.

• Automatyczne obliczanie — z zasady wszystkie informacje dotyczące podatku u źródła (typ podatku, rodzaj podatku, podstawa obliczenia itp.) w tej tabeli są chronione przed edycją. Po dezaktywacji tego pola pola Kod podatku u źródła oraz Komunikat dot. identyfikacji partnera stają się dostępne do wprowadzenia i mogą być indywidualnie nadpisane dla księgowania.
• Kod podatku u źródła — w tym polu wprowadza się kod podatku u źródła, który ma zostać przypisany do dokumentu
• Rodzaj podatku u źródła — w tym polu wyświetlany jest rodzaj podatku wynikający z przypisanego kodu podatku u źródła
• Podstawa obliczenia — pole to pokazuje podstawę obliczenia podatku u źródła określoną dla danego rodzaju podatku
• Stawka podatku u źródła — w tym polu wyświetlany jest procentowy udział stawki podatku przypisanej do kodu podatku u źródła
• Stawka podstawy wymiaru podatku — pole to pokazuje procentowy udział stawki podstawy obliczenia określonej w kodzie podatku u źródła, jeśli podatek jest naliczany tylko od części podstawy
• Komunikat dot. identyfikacji partnera  — w tym polu wpisuje się identyfikację partnera dotyczącą podatku u źródła w deklaracji
• Podstawa opodatkowania — pole to pokazuje wartość podstawy opodatkowania w walucie księgowania
• Podatek u źródła — w tym polu wprowadza się kwotę podatku u źródła w walucie księgowania

Potwierdzanie podatku u źródła

Aby możliwe było zaksięgowanie dokumentu z podatkami u źródła, ostatni status podatków u źródła musi zostać potwierdzony. Jeśli w koncie osobowym nie jest aktywowany wskaźnik Zatwierdź potrącenia podatku odbiorców lub Zatwierdź potrącenia podatku dostawców, potwierdzenie odbywa się automatycznie. Natomiast jeśli odpowiedni wskaźnik jest aktywowany, potwierdzenie ostatniego statusu podatku u źródła musi nastąpić ręcznie.

W tym celu należy zaznaczyć wskaźnik Potwierdzony podatek u źródła nad tabelą, następnie zatwierdzić wpis zieloną strzałką, zapisać i zaksięgować dokument. Dopóki faktura lub nota kredytowa nie zostaną zaksięgowane, można do dokumentu dodawać kolejne konta rozliczeniowe itd., nawet jeśli podatek u źródła został już potwierdzony. W takim przypadku potwierdzenie zostanie cofnięte i musi zostać wykonane ponownie przed księgowaniem.

Akcje dla podatku u źródła

Można użyć dostępnej roli akcji na karcie, aby wywołać następujące akcje dla potrąceń:

• Nowy podatek u źródła — wywołanie tej akcji umożliwia przypisanie nowego podatku u źródła do dokumentu. Otwiera się nowy wiersz w tabeli, w którym można wybrać typ podatku u źródła do zastosowania w księgowaniu. Dozwolone są tylko te typy podatku u źródła, które zostały zdefiniowane jako ważne w danych podstawowych partnera w koncie osobistym. Oznacza to, że na przykład nie można księgować podatków u źródła dla kont osobistych, które generalnie nie podlegają podatkom u źródła.
• Usuń podatek u źródła — ta akcja pozwala usunąć wcześniej oznaczony podatek u źródła z tabeli
• Ponownie ustal podatek u źródła — wywołanie tej akcji powoduje ponowne przeliczenie kwot podatków u źródła dla istniejących podatków. Może być to konieczne, jeśli do dokumentu został dodany nowy element, a wskaźnik Automatyczne obliczanie dla podatków u źródła jest dezaktywowany. Należy także zauważyć, że akcja ta nadpisze kwoty podatków u źródła, które wcześniej zostały zmienione ręcznie.

Zakładka Pismo dot. różnic

Zakładka ta opisuje pola dostępne w oknie księgowania, umożliwiające wygenerowanie pisma dotyczącego różnic, na przykład z powodu niewyjaśnionych różnic w płatnościach. Szczegółowe informacje na temat obsługi pism dotyczących różnic znajdują się w artykule Pismo dot. różnic w płatnościach.

Zakładka Pismo dot. różnic jest aktywna tylko dla kodów transakcji typu Płatności oraz Rozliczenie rozrachunków w odpowiednim księgowaniu konta osobistego lub przypisaniu rozrachunków.

• Edycja pisma dot. różnic — pole to jest dostępne do edycji tylko w częściowym księgowaniu konta osobistego. Służy do kontrolowania, czy pismo dot. różnic ma zostać utworzone oraz czy wymaga ono dalszego przetwarzania. Do wyboru są następujące ustawienia:
  • Edycja wymagana – przy tym ustawieniu tworzone jest pismo dot. różnic. Dokument ten może zostać wydrukowany dopiero po przetworzeniu za pomocą aplikacji Lista: Pismo dot. różnic w płatnościach
  • Edycja nie jest wymagana – przy tym ustawieniu pismo dot. różnic jest tworzone i może zostać wydrukowane bez dalszego przetwarzania
  • Brak pisma dot. różnic w płatnościach – przy tym ustawieniu pismo dot. różnic nie jest tworzone

Jeśli ma zostać utworzone pismo dot. różnic, można w edytorze tekstu wprowadzić dodatkowe teksty do tego pisma. W zależności od pozycji księgowania może to być tekst ogólny, tekst powiązany z przypisanym rozrachunkiem lub tekst dotyczący ogólnego umorzenia.

Działania związane z aplikacjami

Następujące akcje związane z aplikacją są dostępne w aplikacji Księgowania w księdze głównej za pośrednictwem roli akcji:

• Księguj dokument
• Księguj i rozpocznij nowe
• Odrocz księgowanie dokumentu
• Cofnij i rozpocznij nowe
• Parkuj dokument
• Zezwól na automatyczne wyksięgowania
• Stornuj
• Stornuj z opcjami rozszerzonymi
• Przerwij/Zakończ rozliczenie międzyokresowe
• Edytuj księgowanie okresowe
• Aktywuj księgowanie okresowe
• Zakończ okres księgowy
• Wywołaj księgowanie okresowe
• Usuń dzisiejsze księgowanie
• Drukuj kod kreskowy
• Edytuj wzór księgowania sekwencyjnego
• Aktywuj wzór księgowania sekwencyjnego
• Zakończ wzór księgowania sekwencyjnego

Aby wykonać te czynności, konieczne jest zapisanie utworzonego dokumentu.

Ponadto aplikacja Księgowania w księdze głównej na standardowym pasku narzędzi oferuje możliwość przełączania się do innych aplikacji za pomocą następujących ikon.

• Finanse
• Ustawienia księgowania w księdze głównej
• Serwer księgowania

Księguj dokument

Ta czynność powoduje przesłanie bieżącego dokumentu do serwera księgującego. Status zmienia się na Podlegający księgowaniu. Jeśli dokument zostanie zaksięgowany, status zmieni się na Zaksięgowany. Jeśli ta zmiana statusu nie jest widoczna, należy odświeżyć widok.

Ta akcja jest możliwa tylko dla dokumentów o statusie księgowania Zainicjowany. Aby zaksięgować dokument ze statusem Cofnięty, należy najpierw go zapisać. Zapis powoduje automatyczną zmianę statusu dokumentu na Zainicjowany, a następnie dostępna jest akcja Księguj dokument w ramach roli akcji. Analogiczna procedura dotyczy dokumentów ze statusem Wzorcowy lub Błędny.

Po wykonaniu tej akcji utworzony dokument pozostaje widoczny na ekranie.

Jeśli w aplikacji Konfiguracja lub w ustawieniach użytkownika aktywowano automatyczne księgowanie w oknie księgowania, wciśnięcie klawisza Enter spowoduje natychmiastowe zaksięgowanie dokumentu, pod warunkiem, że suma się zgadza. Możliwe jest także wyświetlenie dodatkowego okna potwierdzenia.

W przypadku pojawienia się okna dialogowego przycisk OK odpowiada akcji Księguj i rozpocznij nowe, natomiast przycisk Tylko zapisz i zaksięguj odpowiada akcji Księguj dokument. Szczegóły znajdują się w artykule Ustawienia księgowania księgowości finansowej.

Księguj i rozpocznij nowe

Ta akcja jest w większości identyczna z akcją Księguj dokument. Jednak w tym przypadku dokument jest usuwany z formularza księgowania i uruchamiany jest nowy voucher tego samego typu.

Odrocz księgowanie dokumentu

Ta akcja powoduje odroczenie dokument. Status księgowania zmienia się na Cofnięty.

Ta akcja nie jest możliwa dla:

• Przykładowych księgowań
• Usuniętych księgowań
• Zaksięgowanych dokumentów
• Aktywnych okresowe księgowania
• Ukończone księgowania okresowe
• Tworzone księgowania okresowe

Po wykonaniu tej czynności odroczony dokument pozostaje wyświetlony na monitorze.

Cofnij i rozpocznij nowe

Ta akcja jest w większości identyczna z akcją Odrocz księgowanie dokumentu. Jednak w tym przypadku dokument jest usuwany z formularza księgowania i uruchamiany jest nowy dokument tego samego typu.

Parkuj dokument

Ta akcja powoduje zaparkowanie dokumentu. Status księgowania zmienia się na Zaparkowane. Można dowolnie zmieniać i zapisywać zaparkowane księgowanie bez zmiany statusu.

Dopiero gdy księgowanie zostanie wysłane na serwer księgowania, status zostanie zmieniony na Zaksięgowany.

Zezwól na automatyczne wyksięgowania

Ta czynność oferuje funkcję wygodnego rozliczania wszystkich otwartych pozycji, nawet z niewielkimi różnicami, podczas regulacji. Szczegółowy opis tej akcji znajduje się w artykule Automatyczne wyksięgowania.

Stornuj

Ta akcja wyświetla bieżący dokument jako anulowany do edycji. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku anulowania można zmienić tylko okres księgowania i/lub okres podatkowy.

Ta akcja jest możliwa tylko dla dokumentów ze statusem księgowania Zaksięgowany. Ponadto jest ona aktywna tylko wtedy, gdy użytkownik posiada wymagane uprawnienia. Aby uzyskać więcej informacji, należy zapoznać się z sekcją Funkcje specjalne.

Stornuj z opcjami rozszerzonymi

Dzięki tej akcji użytkownikowi wyświetlany jest bieżący dokument jako anulowanie do przetworzenia. W oknie dialogowym można wprowadzić inną datę dokumentu, aby zastąpić datę księgowania i okres księgowania w anulowanym dokumencie. Na podstawie tych informacji określany jest następnie nowy numer dokumentu z zakresu numerów dla księgowania zwrotnego.

Akcja jest dostępna tylko dla dokumentów o statusie Zaksięgowany dla tych organizacji, w których funkcja Księgowość finansowa Włochy jest aktywowana w ramach funkcji Księgowość finansowa w aplikacji Konfiguracja. Ponadto akcja jest aktywna tylko wtedy, gdy użytkownik posiada odpowiednie uprawnienia. Więcej informacji można znaleźć w sekcji Uprawnienia specjalne.

Przerwij/Zakończ rozliczenie międzyokresowe

Akcja Przerwij/Zakończ rozliczenie międzyokresowe jest dostępna dla dokumentów z rozliczeniem międzyokresowym, pod warunkiem, że ustawiono opcję Zaksięguj tylko do bieżącego miesiąca lub Zaksięguj tylko do bieżącego roku. Wywołując tę akcję, można przedwcześnie zakończyć rozliczenie dla  dokumentu. Nowe księgowanie jest automatycznie otwierane dla kwot rozliczenia, które nie zostały jeszcze rozwiązane w ramach kodu transakcji podpisanego w kodzie rozliczenia. Korzystając z tego księgowania, kwotę na koncie rozliczenia należy następnie ręcznie zaksięgować z powrotem do wydatków lub przychodów.

Akcja ta nie ma wpływu na księgowania dotyczące rozliczenia, które zostały już wywołane i które zostały zaksięgowane z powrotem w koszty w odpowiednim okresie zgodnie ze szczegółami w kluczu memoriałowym.

Szczegółowy opis tej czynności można znaleźć w artykule Automatyczne rozliczenia międzyokresowe.

Edytuj księgowanie okresowe

Ta akcja umożliwia edycję aktywnego okresowego księgowania. Aktywne okresowe wpisy są zazwyczaj wyświetlane w oknie dialogowym jako chronione. Dzięki tej akcji takie wpisy można później modyfikować. Status wpisu zostanie zmieniony na Zainicjowane księgowanie okresowe.

Ta akcja jest aktywna tylko wtedy, gdy bieżący dokument jest Aktywnym księgowaniem okresowym lub Wykonanym księgowaniem okresowym. Ponadto jest ona aktywna tylko wtedy, gdy użytkownik posiada wymagane uprawnienia. Więcej informacji znajduje się w sekcji Uprawnienia specjalne.

Aktywuj księgowanie okresowe

Ta akcja zmienia status księgowania okresowego na Aktywne księgowanie okresowe. W konsekwencji możliwe jest generowanie odwołań dla tego księgowania.

Akcja jest aktywna tylko wtedy, gdy bieżący dokument nie jest oznaczony jako Wykonane księgowanie okresowe. Ponadto dostęp do niej mają wyłącznie użytkownicy z odpowiednimi uprawnieniami. Więcej informacji znajduje się w sekcji Uprawnienia specjalne.

Zakończ okres księgowy

Dzięki tej akcji można oznaczyć księgowanie okresowe jako zakończone. Wówczas nie jest ono już wykonywane. Status zmienia się na Wykonane księgowanie okresowe.

Akcja jest aktywna wyłącznie, gdy bieżący dokument to Aktywne księgowanie okresowe. Ponadto wymaga odpowiednich uprawnień użytkownika. Szczegóły w sekcji Uprawnienia specjalne.

Wywołaj księgowanie okresowe

Ta czynność umożliwia odwołanie lub utworzenie księgowania dla księgowania okresowego. Alternatywnie, odwołanie jest również możliwe za pośrednictwem aplikacji w tle Wywołaj księgowanie okresowe w menu księgowości finansowej.

Okresowe księgowania zawarte w odwołaniu otrzymują typ księgowania Błędne księgowanie okresowe (dane podstawowe). Następnie należy ponownie przekonwertować te delegowania na Aktywne księgowanie okresowe w oknie dialogowym księgowania.

Ta czynność jest aktywna tylko wtedy, gdy bieżący kupon jest Aktywnym księgowaniem okresowym. Ponadto jest ona aktywna tylko wtedy, gdy użytkownik posiada wymagane uprawnienia. Więcej informacji znajduje się w sekcji Uprawnienia specjalne..

Usuń dzisiejsze księgowania

Ta akcja umożliwia usunięcie wpisów z bieżącego dnia. Aby można było użyć tej akcji, funkcja Usuń dzisiejsze księgowania w aplikacji Konfiguracja musi być aktywna. W wyniku akcji Usuń dzisiejsze księgowania księgowania dla Controllingu są przesyłane dopiero następnego dnia. W celu obliczenia zachowania płatności i zarządzania płynnością transfer odbywa się dopiero po zmianie daty. Dzięki tej akcji:

• Można usunąć tylko księgowania z bieżącego dnia
• Można usunąć tylko księgowania, które nie zostały jeszcze przesłane do Controlling.
• Można usunąć tylko księgowania utworzone w oknie dialogowym
• Każdy użytkownik może usunąć tylko swoje własne księgowania
• Nie można usunąć księgowań, które zostały przeniesione do księgowości aktywów.
• Nie można również usuwać księgowań z odniesieniem do arkusza gotówkowego.
• Nie można również usuwać księgowań (płatności), do których bezpośrednio przypisano zlecenie sprzedaży z przedpłatą.

Ponadto czynność ta nie jest możliwa dla:

• Zmiany rozrachunku
• Podziałów rozrachunku
• Zmiany konta zbiorczego

Drukuj kod kreskowy

Ta akcja umożliwia wydrukowanie kodu kreskowego dla dokumentu. Jest ona dostępna tylko dla pomyślnie zaksięgowanych dokumentów. Ponadto dokument musi mieć przypisany rodzaj transakcji, dla którego ustawienie Drukuj kod kreskowy to Drukuj automatycznie lub Drukuj ręcznie. Aby uzyskać więcej informacji, należy zapoznać się z artykułem Rodzaje dokumentów księgowych.

Akcja generuje zlecenie wydruku, którego wpis można znaleźć w aplikacji Zlecenia wydruku. Wymaga to przypisania drukarki kodu kreskowego do użytkownika w aplikacji Ustawienia księgowania księgowości finansowej. Wydrukowany kod kreskowy może być następnie dołączony do faktury, zeskanowany i pobrany przez ECM.

Jeśli opcja Drukuj automatycznie jest ustawiona w rodzaju transakcji, kod kreskowy jest już automatycznie drukowany, gdy dokument jest księgowany za pomocą akcji Księgowanie. Jest to jednak wykonywane tylko wtedy, gdy dokument zostanie zaksięgowany bezbłędnie.

Edytuj wzór księgowania sekwencyjnego

Za pomocą tej akcji możliwe jest ponowne przetwarzanie aktywnego lub zakończonego wzoru księgowania sekwencyjnego. Zasadniczo, aktywne lub zakończone wzory księgowania sekwencyjnego są wyświetlane w trybie chronionym w dialogu. Po wybraniu tej akcji księgowanie może zostać zmienione. Status księgowania zostaje ustawiony na Wzór księgowania sekwencyjnego w trakcie tworzenia.

Akcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy bieżący dokument jest typu Aktywny wzór księgowania sekwencyjnego lub Zakończony wzór księgowania sekwencyjnego, z którego nie utworzono jeszcze automatycznego księgowania sekwencyjnego. Szczegółowe informacje znajdują się w sekcji Uprawnienia specjalne.

Aktywuj wzór księgowania sekwencyjnego

Za pomocą tej akcji wzór księgowania sekwencyjnego otrzymuje status Aktywny wzór księgowania sekwencyjnego. Oznacza to, że dla tego modelowego wzoru mogą być w tle generowane automatyczne księgowania sekwencyjne.

Akcja jest dostępna tylko wtedy, gdy bieżący dokument jest typu Wzór księgowania sekwencyjnego w trakcie tworzenia. Ponadto akcja ta jest aktywna wyłącznie w przypadku posiadania odpowiednich uprawnień. Szczegółowe informacje znajdują się w sekcji Uprawnienia specjalne.

Zakończ wzór księgowania sekwencyjnego

Za pomocą tej akcji możliwe jest oznaczenie aktywnego wzoru księgowania sekwencyjnego jako zakończonego. W efekcie dany wzór nie jest już wykorzystywany do tworzenia automatycznych księgowań sekwencyjnych. Status zmienia się na Zakończony wzór księgowania sekwencyjnego.

Akcja ta jest dostępna tylko wtedy, gdy bieżący dokument jest typu Wzór księgowania sekwencyjnego w trakcie tworzenia. Ponadto akcja ta jest aktywna wyłącznie w przypadku posiadania odpowiednich uprawnień. Szczegółowe informacje znajdują się w sekcji Uprawnienia specjalne.

Lista: Księgowość finansowa

Za pomocą ikony Finanse możliwe jest przejście do aplikacji Lista: Księgowość finansowa. W zależności od sposobu wywołania aplikacji, wstępnie ustawiany jest odpowiedni widok służący do analizy dokumentu:

• Rozrachunki

• Obroty na kontach

• Dziennik

• Salda

Więcej informacji na temat tej aplikacji zawiera artykuł Lista: Księgowość finansowa.

Ustawienia księgowania w księdze głównej

Za pomocą ikony Ustawienia księgowania w księdze głównej można przejść do aplikacji o tej samej nazwie. W aplikacji Ustawienia księgowania w księdze głównej, można określić indywidualne ustawienia użytkownika dotyczące wprowadzania dokumentów, które różnią się od ogólnych ustawień dostępnych w funkcji Wartości domyślne w aplikacji Konfiguracja.

Szczegółowe informacje na temat tej aplikacji znajdują się w artykule Ustawienia księgowania w księdze głównej.

Lista: Serwer księgowania

Za pomocą ikony Serwer księgowania można otworzyć aplikację Lista: Serwer księgowania. Aplikacja ta prezentuje wszystkie serwery księgowań zaangażowane w proces księgowania.

Ikona Serwer księgowania jest wyświetlana jako nieprawidłowa, jeśli żaden serwer księgowań nie jest aktywny w jednym z dwóch podsystemów Księgowość finansowa lub Salda.

Dodatkowe informacje na temat tej aplikacji zawiera artykuł „Lista: Serwer księgowania.

Akcje w edytorze księgowań

Pasek menu edytora księgowań zawiera standardowe akcje, których objaśnienia znajdują się w instrukcji obsługi. Ponadto w przypadku przetwarzania dokumentów dostępne są następujące akcje, które są aktywowane w zależności od dokumentu:

• Utwórz nowe przyporządkowanie rozrachunku
• Przypisz najstarszy rozrachunek do kwoty
• Wyłącz kwotę podatku
• Aktualizuj dane podstawowe
• Aktualizuj warunki płatności
• Importuj awizo
• Wyświetl księgowania rozliczeń międzyokresowych

Utwórz nowe przyporządkowanie rozrachunku

W ramach tej roli akcji dostępne są następujące działania związane z przypisaniem rozrachunków:

• Przyporządkowanie rozrachunku — umożliwia przypisanie nowego rozrachunku do dokumentu

• Generuj rozrachunek — pozwala na utworzenie nowego rozrachunku, np. pozycji konta dla płatności przychodzącej powiązanej z zamówieniem zaliczkowym

• Utwórz ogólne wyksięgowanie — wykorzystywane np. do zaksięgowania różnicy płatności na poziomie konta księgowego. Różnica nie jest przypisana do żadnego rozrachunku.

• Utwórz wyksięgowanie rozrachunku — wykorzystywane np. do zaksięgowania różnicy płatności przypisanej do konkretnego rozrachunku. Zachowywane jest odniesienie do pierwotnego rozrachunku.

• Utwórz ogólną różnicę walutową — służy do zaksięgowania różnicy kursowej na poziomie subkonta księgowego podczas przeszacowania walutowego. Różnica nie jest przypisana do żadnego rozrachunku.

• Utwórz różnicę walutową rozrachunku — wykorzystywana do zaksięgowania różnicy kursowej przypisanej do rozrachunku w trakcie przeszacowania walutowego. Zachowywane jest odniesienie do pierwotnego rozrachunku.

Przypisz najstarszy rozrachunek do kwoty

Po wywołaniu tej akcji system wybiera do przypisania tyle pozycji (począwszy od najstarszych), aż zostanie osiągnięta określona kwota księgowania. Celem jest przypisanie możliwie największej liczby otwartych pozycji. Oznacza to, że podczas wyszukiwania preferowane są rozrachunki o mniejszych wartościach, a pozycje debetowe i kredytowe są odpowiednio kompensowane i wybierane w razie potrzeby.

Wyłącz kwotę podatku

Jeśli pole Kwota podatku jest włączone do wprowadzania, można użyć tej akcji, aby zablokować pole do wprowadzania.

Jeśli pole Kwota podatku jest zablokowane do wprowadzania danych, można je aktywować za pomocą akcji Włącz możliwość wprowadzenia podatku.

Aktualizuj dane podstawowe

Za pomocą tej akcji dane podstawowe, takie jak warunki płatności i termin płatności, grupa kont zbiorczych, informacje o kursie wymiany, powiązanie, regulatory płatności itp. są ponownie określane na podstawie konta osobistego przypisanego do księgowania.

Aktualizuj warunki płatności

Dzięki tej czynności warunki płatności są ponownie określane na podstawie konta księgowego przypisanego do księgowania.

Importuj awizo

Akcja Importuj awizo jest aktywna podczas wprowadzania dokumentów z rodzajem transakcji typu Płatności, Rozliczenie rozrachunku lub Rozliczenie żądania zaliczki. Akcja ta może być używana do przypisywania awiz płatności w celu przypisania i rozliczenia rozrachunków.

Szczegółowy opis tej akcji można znaleźć w artykule Awiza płatności.

Pokaż odroczone księgowania

Akcja Pokaż księgowania odroczone ma znaczenie wyłącznie dla dokumentów z automatycznymi księgowaniami odroczonymi. Za jej pomocą można wyświetlić przewidywane księgowania odroczone obejmujące cały okres odroczenia, pod warunkiem że dokument nie został jeszcze zaksięgowany.

Szczegółowy opis automatycznych odroczeń znajduje się w artykule Automatyczne rozliczenie międzyokresowe.

Kontrole i obliczenia

Dla każdego ręcznie wprowadzanego księgowania wykonywanych jest wiele kontroli, mających na celu sprawdzenie, czy informacje są logicznie i merytorycznie poprawne oraz czy zawierają prawidłowe wartości względem innych pól. W przypadku niezgodności stosowane są odpowiednie ostrzeżenia i komunikaty o błędach, które zwracają uwagę na problem. Ponadto podczas procesu księgowania aktualizowane są wartości sumaryczne.

Konfiguracja

Ustawienia dla aplikacji Księgowania w księdze głównej należy zdefiniować w aplikacji Konfiguracja. Ustawienia, które należy zdefiniować, zostały szczegółowo opisane w artykule Wprowadzenie: Księgowania w księdze głównej.

Jednostki biznesowe

Poniższa jednostka biznesowa jest istotna dla aplikacji Księgowania w księdze głównej, która jest używana np. do

• Przyporządkowywania uprawnień
• Definicji działań
• Importu lub eksportu danych

Księgowania w księdze głównej

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.obj.EntryHeader

Jednostka biznesowa jest częścią następującej grupy jednostek biznesowych:

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.OrderData

Uprawnienia

Uprawnienia mogą zostać przyporządkowane za pomocą ról uprawnień jak również poprzez przyporządkowanie organizacji. Szczegółowe informacje można znaleźć w artykule Uprawnienia.

Uprawnienia specjalne

Poniższe funkcje specjalne odnoszą się do działań i są dostępne dla aplikacji Księgowania w księdze głównej. Można przypisać uprawnienia do tych możliwości w aplikacji Role uprawnień.

• Anulowanie księgowania

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.CancellationOfVouchers

Użytkownicy z tą funkcją mogą anulować księgowania w oknie dialogowym księgowania.

• Tworzenie i edycja przykładowych wpisów uzupełniających

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.CreateAndEditFollowUpVouchers

Użytkownicy z tą funkcją mogą tworzyć i edytować przykładowe polecenia księgowania w oknie dialogowym księgowania.

• Tworzenie i edycja księgowania okresowego

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.CreateAndEditPeriodicVouchers

Użytkownicy z tą funkcją mogą tworzyć i edytować okresowe księgowania w oknie dialogowym księgowania.

• Wczytanie dokumentów utworzonych przez innych użytkowników

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.LoadCreatedVouchersOfOtherUsers

Użytkownicy z tą funkcją mogą wczytywać dokumenty utworzone przez innych użytkowników w dzienniku księgowania.

• Wczytanie dokumentów odroczonych przez innych użytkowników

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.LoadDeferredVouchersOfOtherUsers

Użytkownicy z tą funkcją mogą ładować odroczone dokumenty innych użytkowników w oknie dialogowym księgowania.

• Wczytanie błędnych dokumentów przez innych użytkowników

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.LoadFlawedVouchersOfOtherUsers

Użytkownicy z tą funkcją mogą wczytywać wadliwe dokumenty innych użytkowników w oknie dialogowym księgowania.

• Wczytanie przykładowe dalsze księgowanie przez innych użytkowników

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.LoadFollowUpVouchersOfOtherUsers

Użytkownicy posiadający tę funkcję mogą wczytać w oknie dialogowym księgowania przykładowe księgowania uzupełniające innych użytkowników.

• Wczytanie okresowych księgowań innych użytkowników

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.LoadPeriodicVouchersOfOtherUsers

Użytkownicy z tą funkcją mogą wczytywać okresowe księgowania innych użytkowników w oknie dialogowym księgowania.

• Księgowanie do wstępnie zamkniętych okresów

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.PostInTemporarilyClosedPeriods

Użytkownicy z tą funkcją mogą księgować w oknie dialogowym księgowania do wstępnie zamkniętych okresów księgowania.

• Zapisanie przykładowego księgowania

com.sem.ext.app.fin.financialaccounting.posting.SaveExampleVouchers

Użytkownicy z tą funkcją mogą zapisywać przykładowe księgowania w oknie dialogowym księgowania.

Przyporządkowania organizacyjne

Przypisanie organizacyjne nie jest wymagane dla aplikacji Księgowania w księdze głównej.

Funkcje specjalne

Aplikacja Księgowania w księdze głównej nie posiada żadnych funkcji specjalnych.

Uprawnienia dla partnerów biznesowych

Aplikacja Księgowania w księdze głównej nie jest dostępna dla partnerów biznesowych.