Obiekt deweloperski: Business Object

Wprowadzenie

Aplikacja Obiekty deweloperskie pozwala na rejestrowanie i przeglądanie obiektów deweloperskich różnych typów. W niniejszym artykule opisany został obiekt o typie Business Object.

Opis

Obiekt biznesowy (Business Object) to techniczna definicja jednostki biznesowej, której konkretne instancje są przechowywane w tabeli bazy danych. Obiekt biznesowy zasadniczo reprezentuje kontener danych bez żadnej logiki biznesowej. Dane, które mają być przechowywane, są opisane przez jedną lub więcej definicji atrybutów.

Instancja obiektu biznesowego to wielkość techniczna, którą usługa trwałości Comarch ERP Enterprise może odczytać, zapisać i usunąć. Konwersja odbywa się pomiędzy obiektowym modelem danych stosowanym w aplikacji a relacyjnym modelem danych bazy danych.

Obiekty biznesowe stanowią podstawę do generowania klas i tabel. Wygenerowane klasy Java hermetyzują użycie bazy danych i zapewniają programowi aplikacji dostęp do danych instancji obiektu biznesowego. Dla obiektu biznesowego generowana jest tabela główna i tabele pomocnicze ze strukturami dostępu z przechowywanych definicji indeksów.

Podczas generowania obiektu biznesowego generowane są różne klasy Java, które umożliwiają dostęp do instancji obiektu biznesowego. Są one podzielone na trzy grupy:

• aktywne programy mapujące
• wersjonowane programy mapujące
• program aktualizacyjny

Na zakładce Edytor dostępne są poniższe pola:

• Obiekt bazowy – pozwala na wskazanie obiektu programistycznego typu Part jako obiekt podstawowy. Wszystkie atrybuty i relacje zostają przejęte (hierarchia dziedziczenia w obiekcie bazowym zostaje całkowicie rozwiązana). Jako obiekty bazowe można używać wyłącznie obiektu deweloperskiego typu Part. Obiekt biznesowy znajduje się na liście wykazów zastosowania Part.
• Oznaczenie – nazwa pełni funkcję dodatkowej cechy identyfikacyjnej. Może składać się z dowolnie wybieranego tekstu i może zawierać maksymalnie 80 znaków.

Użycie podkreślenia w funkcji wyszukiwania spowoduje wyszukanie dowolnego znaku, a nie tylko podkreślenia. Znak procentu jest identyfikowany w ten sam sposób, który następnie odpowiada żadnemu, jednemu lub większej liczbie znaków. Dlatego, jeśli to możliwe, należy unikać stosowania podkreśleń i symboli procentów w ciągach znaków, ponieważ można znaleźć inne i więcej obiektów niż zamierzono.

• Typ – służy do technicznej struktury obiektów biznesowych. Rozróżnia się jednostkę biznesową, oraz zależne obiekty biznesowe, uzupełnień lub uzupełnień zarządzanych.·
  • Business Entity – wpis ten identyfikuje obiekt biznesowy jako główny przedmiot biznesowy, a zatem jako jednostkę biznesową, w stosunku do której mogą istnieć zależności lub uzupełnienia, a także uzupełnienia zarządzane.
  • Dependent – zależności podmiotu gospodarczego mają specjalnie wyznaczony związek z nazwą „_jednostka” i licznością „1 do 1”. Metody specjalne umożliwiają otwarcie wszystkich zależności podmiotu gospodarczego.
  • Supplement to obiekty biznesowe, które są automatycznie zarządzane przez powiązany podmiot gospodarczy. Dodatki do podmiotu gospodarczego mają specjalnie wyznaczoną relację z nazwą _businessObject i stosunkiem 1 do 1. Służą temu samemu celowi, co rozszerzenie, bez rozszerzania głównej tabeli obiektów biznesowych.
  • Managed Supplement to obiekty biznesowe, które są automatycznie zarządzane przez powiązaną jednostkę biznesową i są tworzone wyłącznie w systemach poziomu 7. Są to atrybuty niestandardowe, które mogą zastąpić pola niestandardowe. Atrybuty zdefiniowane przez użytkownika mają tę zaletę, że można je przenosić z produkcyjnego systemu testowego do systemu produkcyjnego za pomocą logistyki oprogramowania.

Przyciski [Obiekt bazowy] i [Rozszerzenie]

Przyciski [Obiekt bazowy] i [Rozszerzenia] są dostępne na paskach narzędzi na wybranych podzakładkach.

[Obiekt bazowy] – wyświetla wszystkie atrybuty, indeksy i relacje zapisane w określonym obiekcie bazowym.

[Rozszerzenia] – wyświetla wszystkie atrybuty, indeksy i relacje rozszerzenia przypisane do obiektu biznesowego.

Podzakładka Atrybuty

Zakładka Atrybuty zawiera listę z atrybutami do uzupełnienia. Składa się z poniższych kolumn:

Dodatkowo na pasku narzędzi oprócz standardowych przycisków dodawania nowej linii i usuwania, dostępne są pola/przyciski:

Atrybut – pozwala na filtrowanie listy atrybutów. Aby zastosować dany filtr należy wybrać przycisk [Enter] na klawiaturze lub aby wybrać lub usunąć dany filtr wybrać przycisk [Zastosuj/usuń filtr]. 

[Ścieżka atrybutu] – pozwala na wyświetlenie dodatkowej linii nagłówka dla atrybutów indeksu. Wiersz nagłówka należy aby uzyskać dodatkowe informacje.

[Obiekt bazowy] oraz [Rozszerzenia]opisany zostały tutaj.

[Polecenie OQL] – otwiera aplikację Polecenia OQL zawierającą zestawienie OQL dla Obiektu Biznesowego. Jeżeli w tabeli nie zaznaczono żadnego atrybutu, wówczas w zestawieniu OQL uwzględnione zostaną wszystkie atrybuty. Jeżeli zaznaczone zostaną poszczególne atrybuty, to w zestawieniu OQL uwzględnione zostaną tylko te atrybuty. Należy zaznaczyć tylko te atrybuty, które są interesujące dla zapytania, w przeciwnym razie wynikiem zapytania OQL nie będzie można zarządzać (wyświetlić zbyt wiele kolumn).

[Wykresy] – otwiera aplikację Wykresy modeli danych w kontekście obiektu biznesowego i udostępnia do wyboru istniejące diagramy modelu danych dla obiektu biznesowego, jeśli już istnieją.

Atrybuty NLS

Atrybuty wielojęzyczne (obsługa języka narodowego, NLS) są cechą specjalną. Zawierają one tłumaczenia atrybutów w oddzielnych obiektach biznesowych. Te obiekty biznesowe są tworzone automatycznie podczas generowania obiektów biznesowych wyższego poziomu. Dla każdego możliwego do przetłumaczenia atrybutu tworzony jest inny obiekt biznesowy w przestrzeni nazw NLS.

Podzakładka Indeksy

Indeks reprezentuje strukturę dostępu do instancji obiektu biznesowego. Identyfikacja odbywa się poprzez określone atrybuty. Obiekt biznesowy ma Primary key, który jest obowiązkowy oraz opcjonalny Secondary key. Każdy z nich jednoznacznie identyfikuje instancję obiektu biznesowego. Indeks w Comarch ERP Enterprise odpowiada indeksowi w bazie danych.

Zakładka Indeksy zawiera listę, na którą należy wpisać indeksy.

Dostępne kolumny:

Dodatkowo na pasku narzędzi oprócz standardowych przycisków dodawania nowej linii i usuwania, dostępne są przyciski:

• [Dodaj atrybut do indeksu] – pozwala na dodanie kolejnego atrybutu indeksu do wcześniej zaznaczonego indeksu. Jeśli indeks jest używany przez relację, nie można go zmienić.

• [Do góry] pozwala przesunąć zaznaczony atrybut indeksu o jedną linię w górę indeksu i w ten sposób posortować atrybuty indeksu. Atrybuty indeksu można przenosić wyłącznie pojedynczo (bez wielokrotnego wyboru).

• [W dół] – pozwala przesunąć zaznaczony atrybut indeksu o jedną linię w dół w indeksie i w ten sposób posortować atrybuty indeksu. Atrybuty indeksu można przenosić wyłącznie pojedynczo (bez wielokrotnego wyboru).

• [Szczegóły] – pozwala na wyświetlenie dodatkowej linii nagłówka dla atrybutów indeksu. Wiersz nagłówka należy rozwinąć w przypadku konieczności przechwycenia atrybutu indeksu.
• Przycisk [Rozszerzenia] opisany został tutaj.

Podzakładka Relacje

Relacje reprezentują techniczne połączenie pomiędzy dwoma obiektami biznesowymi. Są one zawsze jednokierunkowe, więc prowadzą tylko od źródła do celu. Jeżeli wymagane są oba kierunki, należy zarejestrować inną relację. Relacja może mieć model:

• 1 do 1 – oznacza to, że między dwoma obiektami biznesowymi przypisuje dokładnie jedną instancję drugiego obiektu biznesowego do instancji pierwszego obiektu biznesowego. Unikalność relacji gwarantuje się poprzez przypisanie docelowych atrybutów do unikalnego indeksu. Integralność referencyjna nie jest sprawdzana. Wszystkie pola indeksu muszą być zawarte w relacji.
• 1 do n – oznacza to, że między dwoma obiektami biznesowymi wiąże jedną instancję pierwszego obiektu biznesowego z wieloma instancjami drugiego obiektu biznesowego. Również w tym przypadku integralność referencyjna nie jest sprawdzana.

Podczas usuwania instancji obiektu biznesowego jednostki biznesowej dane odniesienia w zależnościach (dependent) nie są automatycznie usuwane, należy to zrobić ręcznie.

Zakładka Relacje zawiera listę, w której rejestrowane są relacje. Dostępne kolumny:

Dodatkowo na pasku narzędzi oprócz standardowych przycisków dodawania nowej linii i usuwania, dostępne są przyciski:

• [Dodaj atrybut relacji] – pozwala na dodanie kolejnego atrybutu źródłowego i docelowego do wcześniej zaznaczonej relacji.

• [Przyporządkowanie]- pozwala na wyświetlenie dodatkowej linii nagłówka dla dla atrybutów indeksu. Wiersz nagłówka należy rozwinąć w przypadku konieczności przechwycenia atrybutu indeksu. Każdy wiersz składający się z danych Atrybut źródłowy i Atrybut docelowy tworzy powiązanie między atrybutem ze źródłowego obiektu biznesowego a atrybutem z docelowego obiektu biznesowego.
• Przyciski [Obiekt bazowy] oraz [Rozszerzenia]opisany zostały tutaj.

Podzakładka Ustawienia

Zakładka Ustawienia składa się z kilku sekcji:

• Ustawienia bazy danych i cache
• Inne ustawienia

Sekcja Ustawienia bazy danych i cache

W tej sekcji dostępne są poniższe parametry/pola:

Baza danych OLTP (parametr) – po zaznaczeniu parametru obiekt deweloperski będzie przechowywany w w bazie danych OLTP. W tej bazie przechowywane są dane podstawowe i transakcyjne dla aplikacji biznesowych. Przechwytywanie jest możliwe w każdym systemie.

Baza danych OLAP (parametr) – po zaznaczeniu parametru obiekt deweloperski będzie przechowywany w w bazie danych OLAP. Baza ta pozwala na analizę danych biznesowych. Przechwytywanie jest możliwe w każdym systemie.

Baza repozytorium (parametr) – po zaznaczeniu parametru obiekt deweloperski będzie przechowywany w w bazie danych repozytorium. Wszystkie obiekty deweloperskie przechowywane są w bazie danych repozytorium (tabele systemowe i archiwalne). W tej bazie danych zarządzana jest również logistyka oprogramowania. Przechwytywanie jest możliwe w każdym systemie.

Baza konfiguracyjna (parametr) – po zaznaczeniu parametru obiekt deweloperski będzie przechowywany w w bazie danych repozytorium. Informacje o konfiguracji systemu Comarch ERP Enterprise przechowywane są w bazie konfiguracyjnej. Obiekty mogą być rejestrowane w tej bazie danych jedynie poprzez opracowanie standardu Comarch ERP Enterprise.

Strategia – możliwa do ustalenia dla każdej bazy danych, po zaznaczeniu parametru. W tym polu określona zostaje strategia pamięci podręcznej dla obiektów programistycznych w odpowiedniej bazie danych. Dostępne opcje:

• LRU (najrzadziej używany) – obiekty zarządzane są w „współdzielonej pamięci podręcznej” przy użyciu strategii LRU. W strategii LRU w pierwszej kolejności wymieniany jest obiekt biznesowy, który nie był używany przez dłuższy czas. W zależności od typu danych i bazy danych listy LRU są przechowywane w różnych partycjach pamięci podręcznej o ograniczonym rozmiarze.
• Otwórz wszystkie instancje podczas pierwszego dostępu – przy pierwszym dostępie do obiektu danego typu wszystkie obiekty z bazy danych są ładowane do współdzielonej pamięci podręcznej. Dzięki temu dostępowi współdzielona pamięć podręczna otrzymuje informacje o tym, które obiekty nie istnieją i może odpowiedzieć na te zapytania bez dostępu do bazy danych.
• Brak  – udostępniona pamięć podręczna nie jest używana podczas odczytu. Jeżeli obiektu nie ma w pamięci podręcznej transakcji, zawsze jest on odczytywany bezpośrednio z bazy danych.

Sekcja Inne ustawienia 

W tej sekcji dostępne są poniższe parametry/pola:

Grupa jednostek biznesowych – wyświetla grupę jednostek biznesowych, do której przypisany jest obiekt biznesowy.

Klasa Java – w tym polu należy wskazać klasę Java, która dziedziczy z wygenerowanej klasy utworzonej przy użyciu programu mapującego. Umożliwia to zmianę zachowania programu mapującego poprzez zastąpienie metod. Metody stworzone przez program mapujący nigdy nie powinny być zmieniane, ponieważ zmiany te zostaną utracone w następnej generacji. Obiekt biznesowy znajduje się na liście wykazów zastosowania klasy Java.

Interfejs – definicja interfejsu umożliwia obiektom biznesowym, w których pewne atrybuty są identyczne, implementację tego samego interfejsu. Określony interfejs zostanie automatycznie uwzględniony w wygenerowanym programie mapującym. Obiekt biznesowy znajduje się na liście miejsc użycia klasy Java.

Rodzaje danych – aby zapewnić odpowiednie zapełnienie współużytkowanej pamięci podręcznej, w tym polu należy określić częstotliwość zmian danych obiektu biznesowego. Dostępne są poniższe opcje:

• Dane konfiguracyjne – dane prawie się nie zmieniają. Rozmiar jest inny w różnych systemach:
  • Podstawowe dane artykułu
  • Podstawowe dane partnera
• Dane stałe konfiguracyjne – dane prawie się nie zmieniają. Rozmiar jest ograniczony i podobny w różnych systemach.
  • Kombinacje walut
  • Szablony dokumentów
• Dane ruchu – dane często się zmieniają. Ilość danych rośnie bardzo szybko.
  • Zamówienia sprzedaży
  • Rezerwacje materiałów
• Dane tymczasowe – dane często się zmieniają. Ilość danych jest różna. Dane istnieją tylko przez krótki czas.
  • Pomocnicze obiekty biznesowe dla danych tymczasowych
• Dane konfiguracyjne (widok) – dane prawie się nie zmieniają i dotyczą tekstów interfejsu i języka ich wyświetlania. Tłumaczone teksty można rejestrować we wszystkich językach wyświetlanych w systemie. Są to np. typy relacji partnerskich, dla których domyślnie dostarczana jest treść OLTP i dla których wymagana jest obsługa języka narodowego.
  • Sposoby komunikacji
  • Pola zdefiniowane przez użytkownika, których nazwy można definiować indywidualnie

Spodziewana wielkość danych – określa ilość danych oczekiwanych dla obiektu biznesowego. Informacje te stanowią subiektywną ocenę. Dostępne opcje:

• Small – rodzaje zleceń, kraje, waluty
• Medium – Ustawienia wyjściowe w sprzedaży
• Large – Partnerzy, Artykuły
• Extra Large – Zamówienia, pozycje zamówienia
• Extra Extra Large – Rezerwacje

Zależny od czasu – podczas generowania obiektu biznesowego dodawane są dwa atrybuty (validFrom i validUntil). Atrybuty te umożliwiają pracę na aktualnie obowiązujących zbiorach danych. W tym polu należy określić, jak i w jakim momencie obliczane są dane atrybutów. Dostępne opcje:

• Zawsze wstawiaj nowe rekordy danych – każda zmiana obiektu biznesowego powoduje utworzenie nowej wersji (atrybuty validFrom i validUntil są obliczane przez usługę trwałości).
• Zawsze zapisuj najnowszy rekord danych – aplikacja lub logika korzystająca z obiektu biznesowego określa, czy tworzona jest nowa wersja (atrybut validFrom jest obliczany przez usługę trwałości).
• Kontrolowane przez aplikację – aplikacja lub logika korzystająca z obiektu biznesowego obsługuje pełne wersjonowanie.
• Data wg strefy czasowej aplikacji – aplikacja lub logika korzystająca z obiektu biznesowego określa, czy tworzona jest nowa wersja (atrybut validFrom jest obliczany przez usługę trwałości). Atrybuty validFrom i validUntil muszą zawierać prawidłowe daty, a powiązana strefa czasowa jest przechowywana w atrybucie _timstamp.
• Czas wg strefy czasowej aplikacji – aplikacja lub logika korzystająca z obiektu biznesowego określa, czy tworzona jest nowa wersja (atrybut validFrom jest obliczany przez usługę trwałości). Atrybuty validFrom i validUntil muszą zawierać prawidłowe godziny, a powiązana strefa czasowa jest przechowywana w atrybucie _timstamp.
• Bez

Protokołuj użytkownika i czas – po zaznaczeniu tej opcji system automatycznie rejestruje osobę zmieniającą (użytkownika) i czas zmiany w przypadku zmiany obiektu deweloperskiego. Jeżeli funkcja jest aktywna, wstawiany jest atrybut updateInfo. W tym złożonym atrybucie data przechwycenia, data modyfikacji i data usunięcia (wraz z powiązanym użytkownikiem) są automatycznie zapisywane za pośrednictwem usługi trwałości.

Akcja Utwórz Dependent lub Supplement

Korzystając z akcji Utwórz Dependent lub Supplement pod przyciskiem menu Utwórz dodatkowe obiekty na standardowym pasku narzędzi, można utworzyć jeden z obiektów rozwojowych Supplement lub Dependent dla otwartego obiektu biznesowego w możliwie największym stopniu automatycznie. Naciśnięcie tej akcji powoduje otwarcie okna dialogowego, w którym należy najpierw wybrać typ, który ma zostać utworzony. Niezbędne dane są uzupełniane automatycznie.

Okno dialogowe Utwórz Dependent lub Supplement

W oknie dialogowym dostępne są poniższe pola:

Typ – w tym polu określa się typ obiektu biznesowego, który powinien zostać utworzony. Do wyboru są poniższe opcje:

• Dependent – zależności jednostki biznesowej mają specjalnie wyznaczony związek z nazwą _entity i modelem relacji 1 do 1. Metody specjalne umożliwiają otwarcie wszystkich zależności jednostki biznesowej
• Supplement – dodatki to obiekty biznesowe, które są automatycznie przenoszone przez powiązaną jednostkę biznesową. Supplementy dla jednostki biznesowej mają specjalnie wyznaczoną relację z nazwą _businessObject i modelem relacji 1 do 1. Pozwalają na dodawanie nowych atrybutów bezpośrednio do jednostki biznesowej.

Nazwa – w zależności od wybranego typu, w tym polu sugerowana jest pełna nazwa tworzonego obiektu deweloperskiego. Sugestia składa się z pełnej nazwy otwieranego obiektu biznesowego oraz jednego z następujących dodatków: Supplement, Dependent.

Oznaczenie – w tym polu, w zależności od wybranego typu, sugerowana jest nazwa tworzonego obiektu deweloperskiego. Składa się z oznaczenia pobranego z pola Oznaczenie na zakładce Edytor oraz jednego z następujących dodatków:

• Supplement
• Dependent

Opis pełni funkcję dodatkowej cechy identyfikacyjnej. Może składać się z dowolnie wybieranego tekstu i może zawierać maksymalnie 80 znaków. Używając znaków specjalnych, należy pamiętać, że ze względów technicznych są one konwertowane na następujące symbole zastępcze w ciągu znaków, który ma zostać przeszukany:

• Gwiazdka (*) do podkreślenia (_)
• Znak zapytania (?) do znaku procentu (%)

Użycie podkreślenia w funkcji wyszukiwania spowoduje wyszukanie dowolnego znaku, a nie tylko podkreślenia. Znak procentu jest oceniany w ten sam sposób, który następnie odpowiada żadnemu, jednemu lub większej liczbie znaków. Dlatego, jeśli to możliwe, należy unikać stosowania podkreśleń i symboli procentów w ciągach znaków, ponieważ można znaleźć inne i więcej obiektów niż zamierzono.

Interfejs – definicja interfejsu umożliwia obiektom biznesowym, w których pewne atrybuty są identyczne, implementację tego samego interfejsu. Określony interfejs zostanie automatycznie uwzględniony w wygenerowanym programie mapującym. Obiekt biznesowy znajduje się na liście miejsc użycia klasy Java.

Przykład: Business object i Dependent

Przykład: Business object i Supplement