• Standardowo – domyślne ustawienie, oznaczające zaokrąglanie w dół, gdy na kolejnym miejscu po przecinku jest cyfra mniejsza od 5 i w górę, jeśli kolejna cyfra jest równa lub większa od 5 (czyli 0.114 zostanie zaokrąglone do 0.11, a 0.115 do 0.12),
• Zawsze w górę – zarówno 0.111, jak i 0.119 zostanie zaokrąglone do 0.12,
• Zawsze w dół – zarówno 0.111, jak i 0.119 zostanie zaokrąglone do 0.11.

Przyrównuj do najniższego wynagrodzenia – zgodnie z Ustawą z dnia 10 października 2002r. O minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Z 2005r. nr 157, poz.1314) przy ustalaniu najniższego wynagrodzenia za pracę należy wyłączyć:

• nagrody jubileuszowe,
• odprawy pieniężne przysługujące pracownikom w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy,
• wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.
• Jeżeli definiowanym przez użytkownika elementem wynagrodzenia jest jeden z wyżej wymienionych – to parametr Przyrównuj do najniższego wynagrodzenia należy odznaczyć.

Uwzględnij przy dopłatach za nadgodziny – za pracę w godzinach nadliczbowych oprócz normalnego wynagrodzenia przysługuje dodatek w wysokości 50% lub 100% wyliczony tylko od stawki osobistego zaszeregowania (wartości stawki zaszeregowania w przeliczeniu na 1 godzinę). Natomiast, jeżeli dopłaty do nadgodzin mają być liczone również od innych elementów (np. dodatku funkcyjnego, premii) to należy w definicji tych elementów zaznaczyć pole Uwzględnij przy dopłatach za nadgodziny. w takiej sytuacji wyliczenie wartości dopłaty do nadgodzin (za 1 godz.) będzie następujące:

• podstawowe składniki wynagrodzenia zasadniczego i dodatków (nie pomniejszone) / dzielone przez normę danego miesiąca * odpowiedni procent (50% lub 100%).

Normalne wynagrodzenie (100% wynagrodzenia) zapisuje się standardowo tylko w wynagrodzeniu zasadniczym jako składnik 'Wynagrodzenie powyżej normy”.

W myśl wyroku SN z 3 czerwca 1986 r. (I PRN 40/86, OSNCP z 1997/9, poz. 140) przez normalne wynagrodzenie należy rozumieć takie wynagrodzenie, które pracownik otrzymuje stale i systematycznie, a więc obejmujące zarówno wynagrodzenie zasadnicze wynikające ze stawki osobistego zaszeregowania, jak i dodatkowe składniki wynagrodzenia o charakterze stałym, jeżeli na podstawie obowiązujących w zakładzie pracy przepisów płacowych pracownik ma prawo do takich składników. Wynagrodzenie to może obejmować również dodatek funkcyjny czy dodatek za staż pracy, jak również dodatek za pracę szkodliwą dla zdrowia i inne dodatki, albowiem stałe dodatkowe składniki wynagrodzenia mają charakter wynagrodzenia jak najbardziej normalnego. Sąd Najwyższy stwierdził ponadto, iż w skład normalnego wynagrodzenia może wchodzić także premia, jeżeli ma charakter stały i nie jest uzależniona od uzyskania określonych konkretnych osiągnięć w pracy, nie objętych zadaniami wykonywanymi w godzinach nadliczbowych.

W celu wyliczenia normalnego wynagrodzenia od innych stałych składników (np. dodatku funkcyjnego, premii) należy w definicjach tych typów wypłat zaznaczyć na zakładce [Ogólne] – pole Automatycznie korygować wynagrodzenie z tytułu oraz odchyłki od normy. W tej sytuacji w każdym elemencie (z osobna) zapisze się składnik „Wynagrodzenie powyżej normy” (jako „wynagrodzenie normalne”).

Wpływa na kwotę do wypłaty – niezaznaczone pole oznacza, że wyliczona WARTOŚĆ NETTO danego elementu nie wpłynie na kwotę do wypłaty (np. dobrowolna wpłata na III filar nie powiększy kwoty do wypłaty, zostanie jednak uwzględniona przy naliczaniu należnej zaliczki podatku.

Wpływa na podstawę liczenia zaliczki podatku (parametr historyczny) – do końca 2000 roku Ustawa o ubezpieczeniach społecznych inaczej niż Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych traktowała elementy wynagrodzenia zwolnione z opodatkowania. W myśl przepisów podatkowych taki element nie stanowił podstawy naliczania zaliczki podatku. ZUS traktował jednak taki element wynagrodzenia w dalszym ciągu jako opodatkowany (tylko „zerową” stawką) i zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18.12.1998r. W sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nakazywał uwzględnianie tych elementów w podstawie naliczania składek:

„§1. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej „składkami”, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem […]”.

Zaznaczenie opcji powodowało, że definiowany w ten sposób element tylko pośrednio (poprzez sumę składek ZUS opłacanych przez pracownika) wpływał na wysokość zaliczki podatku (wprost nie stanowił podstawy opodatkowania).

Wliczaj do wynagrodzenia na deklaracji PFRON – parametr ten określa, czy dany element będzie uwzględniany przy generowaniu deklaracji INF-D-P. Jego wartość zależy od zmiennej Sposób naliczania składek ZUS. Jeśli w typie wypłaty wybrano wyliczanie składek ZUS (element będzie stanowił podstawę do składek społecznych), program automatycznie zaznaczy uwzględnianie na deklaracji SOD. Domyślnie zmienna ta została zaznaczona we wszystkich oskładkowanych typach wypłat oraz w typach wypłat, które w polu pozycja ZUS mają ustawione 331 lub 335 (wynagrodzenie chorobowe i wyrównanie do wynagrodzenia chorobowego). Zgodnie z komunikatem nr 4 PFRON (Rzeczpospolita z dn.8.03.2004) mogą występować oskładkowane elementy wypłat, których nie należy wykazywać na deklaracji PFRON – np. ekwiwalent za urlop.

Stanowi koszt pracodawcy – pole domyślnie zaznaczone dla wszystkich typów wypłat nie będących zasiłkami. Parametr ten wykorzystywany jest przy raportowaniu. Pole automatycznie zaznaczane po określeniu, że dany typ jest potrąceniem. Przy dodawaniu nowego typu wypłaty flaga jest domyślnie zaznaczana, jeśli w polu pozycja ZUS ustawiono Nie dotyczy lub jeden z kodów oznaczających wynagrodzenie chorobowe płacone przez firmę (331, 333, 335, 337, 999). Standardowe typy wypłat – flaga nie jest zaznaczona w następujących typach wypłat:

• Wyr.wyn.za czas niezd. do pracy FGŚP
• Wyr.wyn.za czas niezd. do pracy/wyp.FGŚP
• Zaliczka netto
• Spłata zaliczki
• Pożyczka
• Spłata pożyczki.

Standardowe typy wypłat podlegające edycji mają zaznaczony parametr. Są to:

• Dodatek funkcyjny
• Ekwiwalent za niewykorzystany urlop
• Premia procentowa
• Premia uznaniowa
• Wyrównanie do minimalnej stawki (umowa)
• Wyrównanie do najniższego wynagrodzenia.

Opis analityczny zgodny z opisem czasu pracy – jeśli parametr jest zaznaczony, to opis analityczny jest pobierany z kalendarza lub zastawienia czasu pracy pracownika – niezależnie od stref. Jeśli parametr jest niezaznaczony, opis pozostaje zgodny z opisem w kadrach. Parametr wymaga przypięcia dodatku w kadrach. Parametr domyślnie jest nie zaznaczony (opcja dostępna tylko w module Comarch ERP Optima Płace i Kadry Plus).

Nie zapisuj w wypłacie zerowych elementów – jeżeli na typie wypłaty zaznaczony jest parametr i podczas naliczania wypłaty wartość elementu wypłaty etatowej wynosi zero to składnik nie pojawi się jako pozycja na formularzu wypłaty w zakładce [Elementy wypłaty].

Doliczany po ograniczeniu potrąceń – zaznaczenie parametru powoduje, że dany składnik będzie liczony dopiero po wyliczeniu potrąceń według grup ograniczeń. Parametr można wykorzystywać w konfiguracji typów wypłat, które są zdefiniowane jako nieopodatkowane i nieoskładkowane i mają nie wpływać w żaden sposób na wyliczenie kwot potrąceń komorniczych. Parametr dostępny w module Płace i Kadry Plus.

Priorytet naliczania – pole pozwala na określenie kolejności wyliczania dodatków. Priorytet umożliwia między innymi wliczanie do podstawy dodatku (zdefiniowanego algorytmem 12) innych dodatków liczonych algorytmem 12. Wliczany typ wypłaty musi mieć niższy priorytet niż ten typ wypłaty, do którego wliczamy. Możliwy zakres wartości priorytetu uzależniony jest od algorytmów. Dla algorytmów:

• 1 do 10 – priorytet może przyjąć wartość z zakresu 1-99
• 11 – priorytet może przyjąć wartość z zakresu 100-199
• 12 – priorytet może przyjąć wartość od 200-299.

Wliczany do GUS – w zależności od ustawienia flagi można zdecydować, czy dany typ wypłaty będzie uwzględniany na wydruku pomocniczym do sprawozdania GUS (Z-06) dostępnego z listy pracowników w Kadrach i w której pozycji, a także czy i w której pozycji zostanie uwzględniony w pliku eksportowanym do Sprawozdania GUS Z-12. Dostępne opcje:

• Nie wliczać,
• Wynagrodzenia osobowe,
• Wynagrodzenia osobowe (nadgodziny),
• Wynagrodzenia bezosobowe (umowy),
• Honoraria,
• Wynagrodzenia prowizyjno – agencyjne,
• Zysk/nadwyżka bilansowa,
• Dodatkowe wynagrodzenie roczne
• Dodatki za pracę zmianową,
• Premie regulaminowe,
• Nagrody i premie uznaniowe.

Standardowe typy wypłat zostały ustawione zgodnie z „Załącznikiem do objaśnień do sprawozdawczości z zatrudnienia i wynagrodzeń” .

Typy wypłat edytowane przez użytkownika mają ustawioną opcję – nie wliczać.

PKZP – parametr dostępny tylko w module Comarch ERP Optima Płace i Kadry Plus. Istotny dla firm, w których funkcjonują Pracownicze Kasy Zapomogowo – Pożyczkowe, gdzie w związku z przynależnością pracowników do PKZP istnieje konieczność rozróżnienia wkładów i potrąceń. Zdefiniowano 5 opcji:

• nie dotyczy,
• wpisowe – zwykle pracownik przyjmowany do PKZP jest zobowiązany do wpłacenia określonej kwoty, tzw. wpisowego, które jest jednorazową wpłatą i nie jest sumowane do zgromadzonych wkładów,
• składka – regularne, comiesięczna wpłata określonej kwoty, jako składki członkowskiej,
• zapomoga – w ramach PKZP mogą być wypłacane bezzwrotne (nieopodatkowane) zapomogi w przypadkach losowych,
• pożyczka – zależnie od firmy mogą być to długoterminowe pożyczki mieszkaniowe, tak zwane „chwilówki”.

W zależności od definiowanego typu wypłaty, związanego z PKZP, należy wybrać jedną z wyżej wymienionych opcji. Następnie z poziomu menu Płace i Kadry / Kasy Zapomogowo – Pożyczkowe będzie można przypisać pracownikowi do listy dodatków te, którym odpowiednio wypełniono w konfiguracji pole PKZP.

Parametr 1, Parametr 2 – nazwy zmiennych na formularzu elementu wypłaty pracownika.

Opisane powyżej algorytmy obliczeniowe uwzględniają możliwość uzupełniania części danych indywidualnie dla pracownika (np. Procent dodatku funkcyjnego) lub nawet pojedynczej wypłaty (Liczba nadgodzin „50”).

Z drugiej strony, ten sam algorytm może być wykorzystywany dla liczenia dodatku za nadgodziny i dodatku za pracę w warunkach szkodliwych.

Dla uniknięcia niejednoznaczności w trakcie wprowadzania danych (u pracownika, w wypłacie) program pozwala odpowiednio opisać wprowadzaną wielkość (np. Liczba godzin pracy w warunkach szkodliwych).

Raporty – sekcja ta zawiera parametry wykorzystywane tylko do wydruków, nie mające wpływu na samo wyliczanie wypłaty. Dostępne parametry:

• Typ wypłaty będący wskaźnikiem – jeśli tak, należy zaznaczyć,
• Świadczenie z funduszu socjalnego – parametr dostępny w obu modułach Comarch ERP Optima Płace i Kadry. Przy dodawaniu nowego typu wypłaty parametr domyślnie nie zaznaczony. Nie jest bezpośrednio związany z funkcjonalnością dostępną w Comarch ERP Optima Płace i Kadry Plus, służy wyłącznie do raportowania na wydrukach,
• Pozycja ERP-7 – pole z rozwijaną listą pozycji:
  • Nie wchodzi,
  • Stały składnik wynagrodzenia,
  • Zmienny składnik wynagrodzenia,
  • Inna wypłata,
  • Świadczenia w naturze,
  • Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego.
  • Składnik niepodlegający ubezp. społ.