Funkcja umożliwia dodanie wzorcowych schematów księgowych, za pomocą których użytkownik ma możliwość księgowania podstawowych, uniwersalnych operacji gospodarczych, jakie mają miejsce w przedsiębiorstwie.
Naciśnięcie przycisku Dodaj wzorcowe schematy księgowe powoduje otwarcie okna zawierającego parametr Gdy dodawany schemat już istnieje w bazie docelowej wraz z możliwością wyboru opcji:
Pomiń – wybór opcji powoduje, że jeżeli w firmie istnieje już schemat o takim samym symbolu, to wzorcowy schemat nie zostanie dodany,
Dopisz – opcja umożliwia utworzenie wzorcowych schematów pomimo istnienia w firmie schematu o tym samym symbolu. Wzorcowy schemat dodawany jest w takim przypadku z symbolem zawierającym numer po nazwie (przykładowo: ZAKUP-PŁATNOŚCI_1).
Wzorcowe schematy księgowe tworzone są dla następujących typów dokumentów:
Amortyzacja środków trwałych,
Deklaracje/JPK,
Dokumenty kompensat,
Ewidencja kosztów,
Ewidencja przychodów,
Faktury sprzedaży,
Faktury zakupu,
Likwidacja środków trwałych,
Lista płac
Paragony,
Raporty kasa/bank,
Rejestr sprzedaży VAT,
Rejestr zakupów VAT,
Rozliczenia,
Różnice kursowe,
Różnice kursowe MW,
Ulepszenie środków trwałych,
Wydania zewnętrzne.
Na formularzu wzorcowego schematu księgowego zaznaczony jest parametr Księgowanie przez bufor oraz Pobierz datę księgowania z Konfiguracji.
Utworzenie wzorcowych schematów księgowych powoduje dodanie (o ile nie zostały wcześniej dodane) w Konfiguracji Firmy/ Księgowość/ Dzienniki dzienników o symbolach: SPRZEDAŻ, ZAKUP, INNE, BANK, KASA, PK.
Utworzenie wzorcowych schematów księgowych powoduje dodanie (o ile nie zostały wcześniej dodane) w Ogóle/ Kategorie kategorii o symbolach: AMORTYZACJA, KUP, NKUP, KOSZTY INNE, KOSZTY 75%, ZALICZKI.
Uwaga
Dodanie wzorcowych schematów księgowych możliwe jest również podczas zakładania nowej firmy. W oknie Kreatora konfiguracji parametrów firmy pojawiającego się podczas pierwszego logowania do nowej firmy, w oknie Dla jakiej działalności mamy utworzyć plan kont? domyślnie zaznaczony jest parametr Utwórz wzorcowe schematy księgowe. Schematy tworzone są niezależnie od wybranego typu działalności oraz zespołu kont (4, 5).
W przypadku utworzenia wzorcowych schematów księgowych po zaznaczeniu w oknie Kreatora konfiguracji parametrów firmy parametru Utwórz wzorcowe schematy księgowe, dodawane są (o ile nie zostały wcześniej dodane) w Konfiguracji Firmy/ Środki trwałe/ Grupy środków trwałych oraz Grupy wartości niematerialnych i prawnych grupy o symbolach:
W przypadku środków trwałych: BUDYNKI I LOKALE, ŚRODKI TRANSPORTU, URZĄDZENIA TECHNICZNE I MASZYNY,
w przypadku WNiP: WARTOŚCI NIEMATERIALNE I PRAWNE.
Na formularzu grupy ŚT/ WNiP dostępne są pola Konto – segment Wn oraz Konto – segment Ma. Utworzenie wzorcowych schematów po zaznaczeniu w oknie Kreatora konfiguracji parametrów firmy parametru Utwórz wzorcowe schematy księgowe powoduje dopisanie domyślnych kont księgowych na formularzach wyżej wymienionych grup.
W schematach księgowych służących do księgowania dokumentów środków trwałych w polu Konto dostępne są makra odwołujące się do kont uzupełnionych na formularzu grupy:
@KontoWnGrupy – odwołuje się do konta uzupełnionego na formularzu grupy w polu Konto – segment Wn,
@KontoMaGrupy – odwołuje się do konta uzupełnionego na formularzu grupy w polu Konto – segment Ma.
Schematy księgowań dla dokumentów wprowadzonych bezpośrednio do Rejestru VAT
Dokumentom wprowadzanym bezpośrednio do Rejestru VAT przypisano typy schematów: Rejestr Sprzedaży VAT oraz Rejestr Zakupu VAT. Automatyczne księgowanie dokumentów odbywa się w miejscu ich powstania, za pośrednictwem mechanizmów nazywanych Schematami Księgowymi. Wyjątkiem są faktury VAT wprowadzone w module Faktury, które po zaznaczeniu parametru Księgowanie faktur VAT poprzez rejestr VAT w Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa mogą być zaksięgowane z poziomu Rejestrów VAT. Jeśli użytkownik nie korzysta z tego parametru, a korzysta z modułów Faktury oraz Handel, schematy tego typu będą dotyczyć jedynie faktur kosztowych oraz faktur dokumentujących zakup środka trwałego, ponieważ faktur związanych z tego rodzaju operacjami nie wprowadza się ani do modułu Faktury ani do modułu Handel.
Uwaga
Jeżeli w Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa zaznaczono Księgowanie faktur poprzez rejestr VAT nie ma możliwości usunięcia zapisu z Rejestru VAT, jeśli jest zaksięgowany, gdyż dekret ten powstał na podstawie zapisu w rejestrze. Najpierw należy usunąć księgowanie, a dopiero potem dokument. Jeśli księgowanie jest z modułu Faktury, to możliwość usuwania dokumentów z rejestru VAT istnieje.
Przystępując do definiowania schematu dla dokumentów kosztowych w polu Typy schematów wybieramy typ Rejestr zakupów VAT.
Należy uzupełnić pola dotyczące nagłówka schematu księgowego:
Symbol – symbol wzorca księgowania, o max długości 20 znaków alfanumerycznych np. KOSZTY. Symbol musi być unikalny w ramach typu dokumentów.
Nazwa – nazwę wzorca, o max długości 50 znaków alfanumerycznych np. KOSZTY.
Dziennik – dziennik księgowy, w którym będą księgowane Faktury Sprzedaży przy użyciu wzorca księgowego. Pozycję wyposażono w przycisk wyświetlający listę dostępnych dzienników księgowych tzw. drop-down.
Księgowanie przez bufor – parametr jest domyślnie zaznaczony. Jego zaznaczenie pozwala na księgowanie „na brudno” tj. W buforze. Odznaczenie – księgowanie „na czysto” tj. na liście dokumentów zatwierdzonych.
Nieaktywny – zaznaczenie tego parametru spowoduje, że ten schemat nie będzie pojawiał się na liście wyboru podczas księgowania. Do wykorzystania, jeśli dany schemat był kiedykolwiek użyty do księgowania, więc nie można go usunąć, a nie jest już stosowany.
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – zaznaczenie tego parametru powoduje, że data, z jaką dany rodzaj dokumentów zostanie zaksięgowany, jest pobierana z Konfiguracji (Konfiguracja/ Firma/ Księgowość/ Parametry – Księgowanie dokumentów z datą). Odznaczenie parametru umożliwia określenie daty, z jaką mają być księgowane dokumenty bezpośrednio na danym schemacie księgowań.
Uwaga
Przystępując do księgowania, użytkownik z listy wybiera wzorzec, którym mają być księgowane dokumenty. Wzorzec można rozpoznać tylko po symbolu, po nazwie oraz po informacjach wprowadzonych w polu Uwagi. Oznacza to konieczność nadawania wzorcom czytelnych symboli, nazw.
Okna Warunku i Opisu wyposażono w przycisk uruchamiający Wizarda. Kliknięcie na przycisk powoduje wejście do odpowiedniego okna. Jeśli użyjemy klawisza przy Warunku, to otworzy się okno Warunek zadziałania schematu księgowego.
Wizard Warunek zadziałania schematu księgowego w nagłówku schematu księgowań
Pozwala on na definiowanie warunków (maksymalnie 2000 znaków), pozwalających na wybiórcze księgowanie dokumentów tj. tylko tych, które spełniają warunki w użytym schemacie.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują przyciski.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza schematu księgowego, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu.
– udostępnia listę identyfikatorów warunków: Opis, Kategorię dokumentu: ogólną, szczegółową, Kod, Typ podmiotu, Typ zaliczkobiorcy.
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Oprócz przycisków, okno wyposażone jest w zakładkę [Opis] pozwalająca na przejście do definiowania opisu w nagłówku schematu.
Warunkiem może być:
Waluta – symbol @Waluta
Opis – symbol @Opis
Rejestr – symbol @Rejestr
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @Kategoria Nag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym – symbol @KatNagKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym – symbol @KatNagKontoMa.
Dokument Wewnętrzny – symbol @Wewnetrzna – pozwala na wyodrębnienie, czy dany schemat ma lub nie dotyczyć księgowania dokumentów wewnętrznych.
Płatność VAT w PLN – symbol @PlatnoscVatPLN
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPodmiotu
Typ – symbol @TypPodmiotu
Konto odbiorcy – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto dostawcy – symbol @KontoPodmiotuDost
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto płatnika 1 – symbol @KontoPlatnikaOdb
Konto płatnika 2 – symbol @KontoPlatnikaDost
Kod – symbol @KodPlatnika
Typ – symbol @TypPlatnika
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’) =’wartość atrybutu’
Kod JPK_V7 w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kod JPK_V7 – symbol @KodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno z listą kodów JPK_V7. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Czy jest kod JPK_V7 – symbol @JestKodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie
Opis analityczny – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Konto 1 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’)
Konto 2 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’)
Ostatni element pozycji wymiaru– symbol @OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’)
Pozycja wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyPozycja(’NAZWA WYMIARU’).
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Łącznik – określenie sposobu łącznia warunków wyrażenia („i”, „lub”),
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Opisu, Kategorii, Podmiotu,
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością,
Wartość – wartość funkcji. W przypadku Kodu Podmiotu oraz Opisu wartość należy wpisać „z ręki”. Dla kategorii ogólnej i szczegółowej wyświetlany jest słownik kategorii, typu podmiotu i zaliczkobiorcy możliwość wyboru: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy, a dla Konta Wn i Ma kategorii wyświetla się Plan Kont.
Elementy definicji warunku załączono w poniższej Tabeli.
Elementy
definicji
Łącznik
Funkcje
Operator
Wartość
Symb.
Opis
Nazwa
Symb.
Opis
Symb.
Relacja
AND
OR
I
LUB
Waluta
@Waluta
Symbol waluty Faktury VAT
=
>
<
>=
<=
< >
zawiera
nie zawiera
Równa się
Mniejszy
Większy
Mniejszy lub równy
Większy lub równy
Różny
Jedna z walut wprowadzonych w Konfiguracji programu/ Ogólne/ Waluty
Opis
@Opis
Opis Faktury VAT wprowadzony do pola obok pola kod kategorii
Dowolna wartość wprowadzona "z ręki"
Rejestr
@Rejestr
Decyduje, czy schemat ma dotyczyć księgowania faktur z wybranego rejestru
Wybór z listy rejestrów VAT
Kategoria szczegółowa
@KategoriaNag
Kod kategorii szczegółowej
Kod kategorii szczegółowej ze słownika kategorii
Kategoria Ogólna
@KateoriaOgólnaNag
Kod kategorii ogólnej
Kod kategorii ogólnej ze słownika kategorii
Opis kategorii
@KategoriaOpisNag
Opis kategorii
Opis kategorii ze słownika
Konto Wn kategorii
@KatNag KontoWn
Konto Wn wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto Ma kategorii
@KatNagKontoMa
Konto Ma wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Dokument wewnętrzny
@Wewnętrzna
Pozwala wyodrębnić, czy dany schemat ma lub nie dotyczyć księgowania dokumentów wewn.
Wybór: Tak, Nie
Płatność VAT w PLN
@PlatnoscVatPLN
Kwota VAT w PLN na fakturze w walucie obcej dla kontrahenta krajowego
Wybór: Tak, Nie
Kod Podmiotu
@KodPodmiotu
Wartość wprowadzona "z ręki"
Typ Podmiotu
@KodPodmiotu
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto odbiorcy
@KontoPodmiotuOdb
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona "z ręki"
Konto dostawcy
@KontoPodmiotuDost
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona "z ręki"
Typ Zaliczkobiorcy
@TypZaliczkobiorcy
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto płatnika 1
@KontoPlatnikaOdb
Konto wypełnione na karcie kontrahenta lub pracownika (płatnika)
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto płatnika 2
@KontoPlatnikaDost
Konto wypełnione na karcie kontrahenta lub pracownika (płatnika)
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Kod Płatnika
@KodPlatnika
Wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Płatnika
@TypPlatnika
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Kod JPK_V7
@KodJPK_V7
Kod JPK_V7 wybrany na dokumencie
W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie
Kod JPK_V7/ Czy jest kod JPK_V7
@JestKodJPK_V7
Czy na dokumencie wybrano kod JPK_V7
Tak, Nie
Wizard Opisu wnagłówku schematu księgowań
Okno wyposażono w mechanizmy przenoszące do nagłówka zapisu księgowego odpowiedni opis pobierany z księgowanej faktury. Poniżej okno Wizarda nagłówka Opis.
Formularz Opis wyposażono w dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda.
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu:
– udostępnia listę identyfikatorów opisu: Nr dokumentu, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową, Kod, Typ podmiotu.
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładkę [Warunek], pozwalającą na przejście do definiowania warunku w nagłówku schematu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jeszcze jego zatwierdzenia po przez kliknięcie na przycisku Zatwierdź. Wdużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro opisu np. @Dokument, jeżeli wybraliśmy Nr dokumentu.
Opisami mogą być:
Waluta – symbol @Waluta
Numer Faktury Zakupu – mechanizm Nr dokumentu – symbol @Dokument
Opis faktury – mechanizm Opis – @Opis
Nazwa rejestru – symbol @Rejestr
Identyfikator księgowy – symbol @IdKsieg
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne są cztery parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag.
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPodmiotu
Typ – symbol @TypPodmiotu
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPlatnika
Typ – symbol @TypPlatnika
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’)
Dane pobierane są z księgowanej Faktury rejestru VAT i tak:
Nr dokumentu pobierany jest z pola
Opis z pola znajdującego się obok pola Kategoria.
Identyfikator księgowy – pobierany jest z pola Id. Księgowy.
Kategoria ogólna bądź Kategoria szczegółowa pobierane są z pola Kategoria, w którym wyświetlany jest kod kategorii (ogólnej bądź szczegółowej, w zależności od tego, którą wybrał użytkownik).
Kod podmiotu pobierany jest z pola
Typ podmiotu pobierany jest zgodnie ze słownikiem, do którego należy podmiot z dokumentu.
Waluta pobierana jest z zakładki [Waluta].
Definiowanie elementu w schemacie księgowań
Po zakończeniu etapu definiowania nagłówka schematu, przycisk pozwala na powrót do formularza zatytułowanego Schemat księgowy, z poziomu którego wprowadza się kolejne pozycje wzorca. Każda z pozycji odpowiada pojedynczemu dekretowi (pozycji) w zapisie księgowym.
Formularz posiada dwie zakładki:
[Ogólna] – służy do definiowania poszczególnych pozycji schematu księgowań
[Pozostałe] – pozwala na połączenie danego wzorca z innymi schematami księgowań tego samego typu.
Formularz pozycji schematu księgowań – zakładka [Ogólne].
Formularz zakładki [Ogólne] swą konstrukcją przypomina formularz zapisu księgowego. Posiada nagłówek, z polami:
Symbol – symbol schematu księgowań.
Nazwa – nazwa schematu księgowań.
Dziennik – dzienniki księgowań, w których będą generowane dekrety w oparciu o księgowane dokumenty.
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – parametr określający, z jaką datą księgowane będą dokumenty.
Warunek – warunki, jakie powinien spełniać księgowany dokument.
Opis – identyfikatory opisów odpowiedzialne za przenoszenie opisów z odpowiednich pól dokumentu do nagłówka zapisu księgowego.
Parametr – księgowanie przez bufor – odpowiedzialny za umieszczanie dekretów w buforze lub na liście zapisów zatwierdzonych oraz część pokazującą zdefiniowane pozycje będące odpowiednikami pozycji zapisu księgowego tzw. dekretów.
Formularz posiada trzy grupy przycisków.
Grupa pierwsza jest ściśle związana z definiowaną pozycją schematu. Składają się na nią poniższe ikony:
Nowa pozycja schematu – dodanie nowej pozycji schematu księgowań.
Edycja pozycji schematu – podgląd elementu schematu księgować z możliwością dokonania zmian.
Usuń pozycję – kasowanie pozycji schematu księgowań.
– Przesuń pozycję w górę, Przesuń pozycję w dół – służące do zamiany wskazanej pozycji z pozycją sąsiednią, która znajduje się odpowiednio powyżej lub poniżej wskazanej pozycji. Ikony są aktywne w zależności od położenia danej pozycji, tzn. jeśli dana pozycja jest pierwszą na liście, to opcja „w górę” jest nieaktywna, a jeśli jest ostatnią na liście, to opcja „w dół” jest nieaktywna.
Grupa druga zawiera przyciski:
Sprawdzanie poprawności działania schematu.
Zapisz zmiany – zapisuje schemat księgowań.
Anuluj zmiany – pozwala na wycofanie się z formularza Schemat księgowań bez zapisu.
W celu dodania nowej pozycji schematu należy wybrać przycisk Dodaj. Otwiera on okno elementu schematu księgowań.
Formularz wyposażono w następujące pola:
Konta księgowe Wn i Ma,
Podział na słowniki,
Podział na kategorie,
Kwota,
Rozrachunek,
Księgowanie walutowe – pole widoczne przy aktywnym module Księga Handlowa Plus dla typów dokumentów walutowych,
Opis,
Warunek zadziałania schematu księgowań.
Elementowi schematu z tego poziomu należy przypisać jedno lub dwa konta księgowe. Mogą być wpisane lub wybrane z listy kont udostępnianej po kliknięciu na przyciskach Konto Wn, Konto Ma. Poza tym obok pola Konto Wn i Konto Ma istnieje możliwość rozwinięcia podmenu z następującymi makrami:
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne są dwa parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoWn,
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoMa.
Kategoria pozycji – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoWn,
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoMa.
Kategoria2 pozycji – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto Wn kategorii2 – konto Wn wprowadzone na kategorii2 w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @Kat2ElemKontoWn
Konto Ma kategorii2 – konto Ma wprowadzone na kategorii2 w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @Kat2ElemKontoMa.
Środek trwały – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a przypisanej do karty środka trwałego
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a przypisanej do karty środka trwałego.
Wartość niematerialna i prawna – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a przypisanej do karty wartości niematerialnej i prawnej
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a przypisanej do karty wartości niematerialnej i prawnej.
Podmiot
Konto Odbiorcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Przychód – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto Dostawcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Rozchód – symbol @KontoPodmiotuDost.
Płatnik
Konto płatnika 1 – konto wypełnione na karcie płatnika, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Przychód lub Konto 1 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaOdb
Konto płatnika 2 – konto wypełnione na karcie płatnika, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Rozchód lub Konto 2 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaDost.
Kwoty dodatkowe – w ramach, której dostępne są parametry:
Konto Wn – konto Wn wprowadzone przy określaniu kwoty dodatkowej na dokumencie – symbol @KontoDodatWn
Konto Ma – konto Ma wprowadzone przy określaniu kwoty dodatkowej na dokumencie – symbol @KontoDodatMa
Konto Wn kategorii – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii w polu Konto Wn – symbol @KontoDodatKatWn
Konto Ma kategorii – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii w polu Konto Ma – symbol @KontoDodatKatMa
Konto Wn kategorii2 – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii2 w polu Konto Wn – symbol @KontoDodatKat2Wn
Konto Ma kategorii2 – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii2 w polu Konto Ma – symbol @KontoDodatKat2Ma
Opis analityczny – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto wskazane na elemencie wybranego w schemacie wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu kategorii w polu Konto – segment Wn,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Kontrahent/ Pracownik/ Wspólnik umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu danego podmiotu w polu Przychód/ Konto 1,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Towar/ Środek trwały/ Bank/ Urząd nie ma możliwości skorzystania z powyższego makra.
OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto wskazane na elemencie wybranego w schemacie wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu kategorii w polu Konto – segment Ma,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Kontrahent/ Pracownik/ Wspólnik umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu danego podmiotu w polu Rozchód/ Konto 2,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Towar/ Środek trwały/ Bank/ Urząd nie ma możliwości skorzystania z powyższego makra.
@OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu podwymiaru lub kodu elementu wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu kategorii,
w przypadku wymiaru o typie Słownik umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu danego słownika.
Parametr Podział na kategorie – pozwala na księgowanie pozycji faktury wg kategorii ogólnej lub szczegółowej. Efekt użycia tego parametru to utworzenie pozycji księgowych (dekretów) odpowiadających poszczególnym kategoriom przypisanym do pozycji dokumentu (np. faktury kosztowej).
Parametr Podział na słowniki – dostępne są następujące typy słowników: Podmioty, Zaliczkobiorcy, Środki Trwałe, Płatnicy.
Typ Środek trwały – w programie konta księgowe związane z zakupem, sprzedażą środków trwałych mogą być zakładane automatycznie w oparciu o rodzaj środka trwałego lub w oparciu grupę i rodzaj środka trwałego. Chcąc uzyskać jeden z wymienionych efektów, zakładając konto księgowe np. 010 Środki Trwałe, należy nadać mu status konta słownikowego – Środki Trwałe. Wówczas konta analityczne do konta syntetycznego 010 zakładane będą dla konkretnych środków trwałych. Dodatkowo, zaznaczenie parametru Wg grup spowoduje zakładanie kont analitycznych w strukturze dwupoziomowej. Poziom pierwszy będą stanowić konta analityczne wg grup środków trwałych. Drugi poziom – konta analityczne wg konkretnych środków trwałych.
Typ Podmioty – system oprócz umiejętności automatycznego zakładania kont księgowych wg środków trwałych oraz wg ich grupy, pozwala na automatyczne zakładania kont księgowych wg kontrahentów, pracowników i wspólników, banków, urzędów oraz towarów.
Konta dla kontrahentów mogą być zakładane w oparciu o: Kod kontrahenta lub NIP/PESEL, ewentualnie Identyfikator liczbowy. Aby mechanizm automatycznego zakładania kont zadziałał użytkownik musi:
W menu Konfiguracja firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa zaznaczyć parametr Automatyczne zakładanie kont słownikowych i wybrać jeden z trzech identyfikatorów konta (Kod, NIP/PESEL, Identyfikator liczbowy).
W Planie Kont konta syntetyczne takie jak: Rozrachunki z odbiorcami (np. konto 201) oraz Rozrachunki z dostawcami (np. konto 202) muszą mieć przypisany status kont słownikowych wg kontrahentów. Jeżeli przed rozpoczęciem definiowania schematu dwie powyższe czynności zostały wykonane, pozycja wzorca, opierająca się na koncie słownikowym 201 Rozrachunki z odbiorcami, będzie księgować wskazaną kwotę z faktury na odpowiednie konto analityczne, kierując się odpowiednimi danymi kontrahenta (Kodem, NIP-em/PESEL-em lub Identyfikatorem).
Jeżeli w trakcie księgowania nie zostanie znalezione konto analityczne spełniające kryterium zadeklarowane w konfiguracji, program je automatycznie założy.
Uwaga
W przypadku zakładania kont analitycznych dla słownika o typie Banki, konta zakładane są dla poszczególnych banków, a nie rachunków bankowych (Kasa/Bank/ Rejestry kasowe/bankowe). W przypadku kilku rachunków bankowych w jednym banku nie należy stosować kont słownikowych.
Typ Zaliczkobiorcy – system oprócz umiejętności automatycznego zakładania kont księgowych w oparciu o towary oraz grupy towarowe, słowniki wyposażono w mechanizmy automatycznego zakładania kont analitycznych dla zaliczkobiorców. Muszą być spełnione następujące warunki:
Konto syntetyczne musi być kontem słownikowym, powiązanym ze słownikiem pracowników
Na dokumencie musi być określony zaliczkobiorca.
Typ Płatnicy – odwołuje się do Płatnika wybranego na zdarzeniu w Preliminarzu płatności.
Trzy ostatnie pola – Kwota, Opis, Warunek – wyposażono w przycisk uruchamiający kreator kwot, opisów czy warunków.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Definicja kwoty
Kwota (wartość liczbowa) opisywana jest za pomocą dwóch parametrów:
Współczynnik – pozwala na zaksięgowanej kwoty ze znakiem plus, minus, jak również na przemnożenie, podzielenie kwoty przez wartość liczbową do dwóch miejsc przed przecinkiem i sześciu miejsc po przecinku. Działania typu mnożenie, dzielenie przez współczynnik może być wykorzystane do rozksięgowania kwot z kont zespołu „4” na konta zespołu „5”.
Kwota – pozwala na wybranie jednego z identyfikatorów kwot z faktury będących odpowiednikami kwot w rejestrze VAT. Podzielone zostały na grupy:
Wartość pozwala na przypisanie, a następnie zaksięgowanie dowolnej kwoty.
Identyfikatory kwot z grupy Netto to całkowita kwota netto z faktury, a także wartości netto w poszczególnych stawkach.
Identyfikatory kwot z grupy Brutto to między innymi: Brutto razem, Brutto 3% itd.
Identyfikatory kwot z grupy VAT to łączna kwota VAT, a także w poszczególnych stawkach i kwota VAT w PLN po kursie do VAT z faktury w walucie obcej dla kontrahenta krajowego.
Identyfikatory kwot z grupy Akcyza to kwota akcyzy.
Identyfikatory kwot z grupy Płatności to: Kwota płatności, Razem, Zapłacono, Zapłacono gotówką, Pozostaje, Zaliczka pracownika i są związane z płatnościami na danym dokumencie.
Identyfikatory kwot z grupy Środki Trwałe i WNiP to: wartość kosztowa i wartość bilansowa.
Identyfikatory kwot z grupy Kwoty dodatkowe to kwota przypisana na dokumencie.
Identyfikator kwoty z grupy Opis analityczny to Kwota opisu.
Oprócz przycisków, okno wyposażone jest w zakładki Warunek i Opis, pozwalające na przejście do definiowania warunku lub opisu pozycji schematu bez ponownego uruchamiania kreatora.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Opis
Okno Opis zawiera mechanizmy pozwalające na przenoszenie do pozycji zapisu księgowego odpowiednich opisów pobieranych z księgowanej faktury.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładki [Kwota] i [Warunek], pozwalające na przejście do definiowania kwoty lub definiowania warunku bez ponownego uruchamiania kreatora.
Formularz Opis posiada dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje wejście do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu:
– udostępnia listę identyfikatorów opisu między innymi: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową.
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jeszcze jego zatwierdzenia kliknięciem na przycisku Zatwierdź. W dużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro opisu np. @NumerPelny, jeżeli wybraliśmy Numer własny.
Opisami mogą być:
Waluta – symbol @Waluta
Nr faktury – mechanizm Nr dokumentu – symbol @Dokument
Opis faktury – mechanizm Opis – symbol @Opis
Nazwa rejestru – symbol @Rejestr
Identyfikator księgowy – symbol @IdKsieg
Kategoria dokumentu – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag.
Kategoria pozycji – wramach którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaElem
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaElem
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisElem.
Kategoria2 pozycji – wramach którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria2 szczegółowa – symbol @Kategoria2Elem
Kategoria2 ogólna – symbol @Kategoria2OgolnaElem
Opis kategorii2 – symbol @KategoriaOpis2Elem.
Płatności – w ramach których dostępny jest parametr: Waluta płatności – symbol @WalutaPlatnosci
Środek trwały – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Nr inwentarzowy – symbol @ST_NrInwent
Nazwa – symbol @ST_Nazwa
Grupa – symbol @ST_Grupa
KŚT – @ST_KST
Kategoria szczegółowa – @KategoriaST
Kategoria ogólna – @KategoriaOgolnaST
Opis kategorii – @KategoriaOpisST.
Wartości niematerialne i prawne – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Nr inwentarzowy – @WNP_NrInwent
Nazwa – symbol @WNP_Nazwa
Grupa – symbol @WNP_Grupa
Kategoria szczegółowa – @KategoriaWNP
Kategoria ogólna – @KategoriaOgolnaWNP
Opis kategorii – @KategoriaOpisWNP.
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod podmiotu – symbol @KodPodmiotu
Typ podmiotu – symbol @TypPodmiotu
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik– w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod płatnika – symbol @KodPlatnika
Typ płatnika – symbol @TypPlatnika.
Kwoty dodatkowe – w ramach których dostępne są:
Kategoria szczegółowa – @KategoriaDodat
Kategoria ogólna – @KategoriaOgolnaDodat
Opis kategorii – @OpisDodat
Waluta – @DodatWaluta
Kategoria2 szczegółowa – @Kategoria2Dodat
Kategoria2 ogólna – @Kategoria2OgolnaDodat
Opis kategorii2 – @Opis2Dodat.
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’)
Dowolny opis wprowadzony „z ręki” przez użytkownika.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań –Warunek zadziałania schematu księgowego
Po zatwierdzeniu odpowiednich identyfikatorów opisu za pomocą przycisku Zatwierdź, wybierając kolejną zakładkę [Warunek] lub wychodząc przez ikonę i uruchamiając Wizarda przy polu Warunek, przechodzimy do ostatniego już okna pozycji zatytułowanego Warunek zadziałania schematu księgowego.
Pozwala on na definiowanie warunków (maksymalna liczba znaków 2000), jakie powinny być spełnione przez pozycje na fakturze, aby zostały zaksięgowane wg danej pozycji schematu księgowego.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują dokładnie te same przyciski, co na oknie Opis.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu.
– udostępnia listę identyfikatorów warunków, między innymi: Nr dokumentu, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Warunkiem może być:
Waluta – symbol @Waluta
Opis – symbol @Opis
Rejestr – symbol @Rejestr
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoMa.
Kategoria pozycji – w ramach której dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaElem
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaElem
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisElem
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoMa.
Kategoria2 pozycji – w ramach której dostępne są następujące parametry:
Kategoria2 szczegółowa – symbol @Kategoria2Elem
Kategoria2 ogólna – symbol @Kategoria2OgolnaElem
Opis kategorii2 – symbol @KategoriaOpis2Elem
Konto Wn kategorii2 – konto Wn wprowadzone na kategorii2 w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @Kat2ElemKontoWn
Konto Ma kategorii2 – konto Ma wprowadzone na kategorii2 w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @Kat2ElemKontoMa.
Płatności – w ramach, którego dostępny jest następujący parametr:
Waluta płatności – symbol @WalutaPlatnosci
Kierunek przepływu pieniędzy – symbol @PlatKierunek.
Dokument wewnętrzny– symbol @Wewnetrzna
Płatność VAT w PLN – symbol @PlatnoscVatPLN
Odliczenia VAT – symbol @Odliczenia
Rodzaj zakupu/sprzedaży – symbol @RodzajZakupu/ @RodzajSprzedazy
Środek trwały – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Nr inwentarzowy,
Nazwa,
Grupa,
KŚT,
Kategoria szczegółowa,
Kategoria ogólna,
Opis kategorii,
Konto Wn kategorii,
Konto Ma kategorii.
Wartości niematerialne i prawne – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Nr inwentarzowy,
Nazwa,
Grupa,
Kategoria szczegółowa,
Kategoria ogólna,
Opis kategorii,
Konto Wn kategorii,
Konto Ma kategorii.
Podmiot – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPodmiotu
Typ – symbol @TypPodmiotu
Konto Odbiorcy – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto Dostawcy– symbol @KontoPodmiotuDost
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Konto płatnika 1 – symbol @KontoPlatnikaOdb
Konto płatnika 2 – symbol @KontoPlatnikaDost
Kod – symbol @KodPlatnika
Typ – symbol @TypPlatnika.
Kwoty dodatkowe – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaDodat
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaDodat
Konto Wn – symbol @KontoDodatWn
Konto Ma – symbol @KontoDodatMa
Konto Wn kategorii – symbol @KontoDodatKatWn
Konto Ma kategorii – symbol @KontoDodatKatMa
Opis – symbol @OpisDodat
Waluta – symbol @DodatWaluta
Kategoria2 szczegółowa – symbol @Kategoria2Dodat
Kategoria2 ogólna – symbol @Kategoria2OgolnaDodat
Konto Wn kategorii2 – symbol @KontoDodatKat2Wn
Konto Ma kategorii2 – symbol @KontoDodatKat2Ma
Opis2 – symbol @Opis2Dodat.
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’) =’wartość atrybutu’
Kod JPK_V7 w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kod JPK_V7 – symbol @KodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno z listą kodów JPK_V7. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Czy jest kod JPK_V7 – symbol @JestKodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Opis analityczny – w ramach, których dostępne są następujące parametry:
Konto 1 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’)
Konto 2 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’)
Ostatni element pozycji wymiaru– symbol @OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’)
Pozycja wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyPozycja(’NAZWA WYMIARU’).
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Łącznik – określenie sposobu łączenia warunków wyrażenia („i”, „lub”).
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Nr dokumentu, Opisu, Kategorii.
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością.
Wartość – wartość funkcji. W przypadku Nr dokumentu oraz Opisu, wartość należy wpisać „z ręki”. Dla kategorii wyświetlany jest słownik kategorii, dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych również mamy możliwość wyboru odpowiedniej wartości z wyświetlanej listy.
Lista schematów księgowych
Wstęp
W systemie Comarch ERP Optima zautomatyzowano księgowanie dokumentów źródłowych: Faktur Zakupu, Faktury Sprzedaży, dokumentów magazynowych (Przyjęć zewnętrznych, Wydań zewnętrznych, Przesunięć międzymagazynowych, itp.), listy płac, odpisów amortyzacyjnych itd. Automatyczne księgowanie dokumentów odbywa się w miejscu ich powstania za pośrednictwem mechanizmów nazywanych Schematami Księgowymi (pobierz przykładowe schematy księgowań).
Wskazówka
Schemat księgowy należy zaimportować z poziomu Księgowość/Inne/Schematy księgowe naciskając ikonę , wskazując plik z dysku a następnie wykonując import za pomocą ikony .
Wyjątkiem są faktury VAT, które po zaznaczeniu parametru Księgowanie faktur VAT przez rejestr VAT w Konfiguracji Firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa mogą być zaksięgowane z poziomu Rejestrów VAT. Poza tym wyjątkiem oznacza to, że: dokumenty handlowe takie jak Faktury Sprzedaży, Faktury Zakupu, paragony księguje się z poziomu modułu Faktury, dokumenty magazynowe (Wydania zewnętrzne, Przyjęcia zewnętrzne, Przyjęcia wewnętrzne, Rozchody wewnętrzne, Przesunięcia międzymagazynowe, Wydania kaucji, Przyjęcia kaucji) z poziomu modułu Handel, dokumenty kasowo/bankowe z poziomu modułu Kasa/Bank, listę płac z poziomu modułu Płace i Kadry, faktury kosztowe z poziomu Rejestru VAT. Ponadto możliwe jest automatyczne księgowanie kwot z deklaracji podatkowych (PIT-36, PIT-36L, CIT-8, VAT-7, VAT-8, VAT-9M, JPK_V7), odsetek do zapłaty z Not Odsetkowych, różnic kursowych i rozliczeń (kompensat) z modułu Kasa/Bank.
Budowa schematu księgowego swą konstrukcją przypomina budowę zapisu księgowego. Składa się z nagłówka oraz pozycji odpowiadającym poszczególnym dekretom księgowym.
Poniższy rozdział opisuje zasady tworzenia schematów księgowych oraz szczegółowe rozwiązania dla różnych typów dokumentów źródłowych.
Lista schematów księgowań
Budowa schematów księgowych odbywa się na poziomie menu Księgowość/ Inne/ Schematy Księgowań.
Przystępując do definiowania, użytkownik musi wybrać jeden z dostępnych typów schematów powiązanych z rodzajem dokumentów. Poniżej opis typów schematów.
Typ schematu
Opis
Amortyzacja środków trwałych
Automatyczne księgowanie odpisów amortyzacyjnych z poziomu Księgowość/ Lista dokumentów środków trwałych (typ dokumentów – Amortyzacja)
Deklaracje/JPK
Automatyczne księgowanie kwot podatku do zapłacenia z poziomu Księgowość/ PIT-36 lub PIT-36L lub CIT-8 lub Rejestry VAT/ Pliki JPK_V7 lub Deklaracje VAT-7 lub VAT-8 lub VAT-9M lub Płace i Kadry/ Deklaracje ZUS rozliczeniowe lub Zaliczki na PIT-4R lub Podatek na PIT-8AR lub Deklaracje PPK lub Handel/ Inne/ Deklaracja AKC-WW lub Handel/ Inne/ Deklaracje CUK-1.
Automatyczne zaksięgowanie dokumentów z ewidencji dodatkowej, menu Rejestry VAT/Ewidencja dodatkowa – zakładka Przychody
Faktury sprzedaży
Automatyczne rozksięgowanie kwoty z Faktur Sprzedaży, z poziomu Handel/ Faktury Sprzedaży
Faktury zakupu
Automatyczne rozksięgowanie kwoty z Faktur Zakupu, z poziomu Handel/ Faktury Zakupu
Likwidacja środków trwałych
Automatyczne księgowanie dokumentów likwidacji środków trwałych, z poziomu Księgowość/ Lista dokumentów środków trwałych (typ dokumentów - Likwidacja)
Lista płac
Automatyczne rozksięgowanie kwoty z listy płac, z poziomu Płace i Kadry/ Listy płac
Noty odsetkowe
Automatyczne zaksięgowanie kwot odsetek, z poziomu
Kasa/Bank/ Noty odsetkowe
Noty odsetkowe KH
Automatyczne zaksięgowanie kwot odsetek, z poziomu
Księgowość/ Rozrachunki/ Noty odsetkowe
Otrzymanie środków trwałych
Automatyczne księgowanie dokumentów otrzymania środków trwałych, z poziomu Księgowość/ Lista dokumentów środków trwałych (typ dokumentów – Otrzymanie)
Paragony
Automatyczne rozksięgowanie kwot z paragonów, z poziomu Handel/ Paragony
Ponaglenie zapłaty
Automatyczne księgowanie kwoty odsetek lub kosztów, z poziomu Kasa/Bank/ Ponaglenia zapłaty
Przesunięcia międzymagazynowe
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu Przesunięcia międzymagazynowe, z poziomu Handel/ Inne/ Przesunięcia międzymagazynowe
Przeszacowanie środków trwałych
Automatyczne księgowanie dokumentów dot. przeszacowania środków trwałych, z poziomu Księgowość/ Lista dokumentów środków trwałych (typ dokumentów - Przeszacowanie)
Przyjęcia kaucji
Automatyczne księgowanie dokumentów magazynowych typu WKA, z poziomu Handel/ Inne/ Przyjęcia Kaucji
Przyjęcia wewnętrzne
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu PW, z poziomu Handel/ Inne/ Przyjęcie Wewnętrzne
Przyjęcia zewnętrzne
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu PZ, z poziomu Handel/ Przyjęcie Zewnętrzne
PW produkcyjne
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu PW, z poziomu Handel/ Inne/ Kompletacja – przyjęcie produktów
Raporty kasa/bank
Automatyczne rozksięgowanie kwot z raportu kasowego lub bankowego, z poziomu Kasa/Bank/ Raporty Kasowe/Bankowe
Rejestr sprzedaży VAT
Automatyczne rozksięgowanie kwot z dokumentów sprzedaży wprowadzonych bezpośrednio do Rejestru Sprzedaży VAT, z poziomu Rejestry VAT/Rejestry VAT ( zakładka Rejestry Sprzedaży)
Rejestr zakupów VAT
Automatyczne rozksięgowanie kwot z dokumentów zakupu wprowadzonych bezpośrednio do rejestru zakupu VAT, menu: Rejestry VAT/ Rejestry VAT (zakładka Rejestry Zakupu)
Rozchody wewnętrzne
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu RW, z poziomu Handel/ Inne/ Rozchody wewnętrzne
Automatyczne księgowanie dokumentów ulepszeń środków trwałych, menu: Księgowość/ Lista dokumentów środków trwałych (typ - Ulepszenie)
Wydania kaucji
Automatyczne księgowanie dokumentów magazynowych typu WKA, z poziomu Handel/ Inne/ Wydania Kaucji
Wydania zewnętrzne
Automatyczne zaksięgowanie kwot z dokumentów magazynowych typu WZ, z poziomu Handel/ Inne/ Wydania zewnętrzne
Na liście Schematy Księgowań funkcjonują następujące przyciski:
Eksportuj formaty do pliku – przycisk pozwala na eksport schematu księgowań do pliku XML
Importuj formaty z pliku – przycisk pozwala na import schematu księgowań z pliku XML.
Dodaj wzorcowe schematy księgowe – przycisk umożliwia dodanie wzorcowych schematów księgowych, za pomocą których użytkownik ma możliwość księgowania podstawowych, uniwersalnych operacji gospodarczych, jakie mają miejsce w przedsiębiorstwie.
Dostępny jest również parametr Pokazuj nieaktywne, którego odznaczenie pozwala na zawężenie listy tylko do schematów aktywnych, czyli nadal wykorzystywanych. Jeżeli parametr jest zaznaczony, to lista zawiera wszystkie schematy (zarówno aktywne jak i nieaktywne). Jeżeli na formularzu schematu księgowego zaznaczono parametr Nieaktywny to jest on widoczny na liście schematów w kolorze czerwonym.
Schematy księgowań dla dokumentów handlowych, magazynowych
Pod pojęciem dokumentów handlowych rozumiemy dokumenty wystawiane bądź wprowadzane do modułu Faktury. Są to Faktury Sprzedaży, paragony oraz Faktury Zakupu. Z dokumentami handlowymi związane są następujące typy schematów: Faktury Sprzedaży, Faktury Zakupu, Paragony, Dokumenty Wewnętrzne Sprzedaży, Dokumenty Wewnętrzne Zakupu.
Dokumenty magazynowe to: PZ, WZ, PW, RW, MM, WKA, PKA, Tax Free. Są one ściśle związane z modułem Handel. Do każdego z wymienionych typów dokumentów przypisany jest odrębny typ schematu księgowań i tak:
Typ schematu dla dokumentów PZ to Przyjęcia zewnętrzne,
Typ schematu dla dokumentów WZ to Wydania zewnętrzne,
Typ schematu dla dokumentów PW to Przyjęcia wewnętrzne,
Typ schematu dla dokumentów RW to Rozchody wewnętrzne,
Typ schematu dla dokumentów MM to Przesunięcie międzymagazynowe,
Typ schematu dla dokumentów WKA to Wydanie kaucji,
Typ schematu dla dokumentów PKA to Przyjęcia kaucji,
Typ schematu dla dokumentów Tax Free to Tax Free.
Sposób budowania schematu dla wszystkich powyższych typów jest jednakowy. W punkcie tym omówione zostanie definiowania schematu księgowego na przykładzie wzorca o typie Faktury Sprzedaży.
Schemat księgowań posiada strukturę analogiczną do budowy zapisów księgowych – składa się z nagłówka oraz pozycji.
Nagłówek wzorca odpowiada nagłówkowi zapisu księgowego, pozycja schematu – pozycji w zapisie księgowym, czyli pojedynczemu dekretowi.
Uwaga
Budowa schematu księgowego wyznacza dwa główne etapy tworzenia wzorca: etap definiowania nagłówka oraz etap wprowadzania elementów wzorca, czyli schematu dekretacji.
Przykład definiowania schematu o typie Faktury Sprzedaży:
Przystępując do definiowania schematu dla Faktur Sprzedaży w polu Typy schematów wybieramy typ Faktury Sprzedaży.
Należy uzupełnić pola dotyczące nagłówka schematu księgowego:
Symbol – symbol wzorca księgowania, o max długości 20 znaków alfanumerycznych np. SPRZEDAŻ. Symbol musi być unikalny w ramach danego typu dokumentów.
Nazwa – nazwę wzorca, o max długości 50 znaków alfanumerycznych np. SPRZEDAŻ TOWARÓW HANDLOWYCH.
Dziennik – dziennik księgowy, w którym będą księgowane Faktury Sprzedaży przy użyciu wzorca księgowego. Pozycję wyposażono w przycisk wyświetlający listę dostępnych dzienników księgowych, tzw. drop-down.
Księgowanie przez bufor – parametr jest domyślnie zaznaczony. Jego zaznaczenie pozwala na księgowanie „na brudno” tj. W buforze. Odznaczenie – księgowanie „na czysto” tj. na liście dokumentów zatwierdzonych.
Nieaktywny – zaznaczenie tego parametru spowoduje, że ten schemat nie będzie pojawiał się na liście wyboru podczas księgowania. Do wykorzystania, jeśli dany schemat był kiedykolwiek użyty do księgowania, więc nie można go usunąć, a nie jest już stosowany.
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – zaznaczenie tego parametru powoduje, że data, z jaką dany typ dokumentów zostanie zaksięgowany, jest pobierana z Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Parametry – Księgowanie dokumentów z datą. Przy dodawaniu nowego schematu księgowań parametr ten jest domyślnie zaznaczony.
Jeżeli parametr Pobierz datę księgowania z Konfiguracji nie zostanie zaznaczony, wówczas użytkownik ma możliwość określenia daty księgowania bezpośrednio na schemacie księgowań, właściwej dla danego typu dokumentu.
W takim przypadku przycisk Data księg. i pole do wpisania makra są aktywne. Data księgowania może zostać wówczas bezpośrednio wpisana „z ręki”. Data księgowania może zostać również wybrana z listy po naciśnięciu przycisku Data księg. Wyświetlana lista wyboru jest zależna od typu schematu księgowań, a dostępne wartości zostały przedstawione w Tabeli poniżej.
Przystępując do księgowania, użytkownik z listy wybiera wzorzec księgowania dokumentów. Wzorzec można rozpoznać tylko po symbolu, nazwie oraz polu Uwagi. Oznacza to konieczność nadawania wzorcom czytelnych symboli, nazw.
Okna Warunku i Opisu wyposażono w przycisk uruchamiającego Wizarda. Kliknięcie na przycisk powoduje wejście do odpowiedniego okna. Jeśli użyjemy klawisza przy Warunku, to otworzy się okno Warunek zadziałania schematu księgowego.
Okno Warunek zadziałania schematu księgowego pozwala na definiowanie warunków (maksymalnie 2000 znaków), pozwalających na wybiórcze księgowanie dokumentów tj. tylko tych, które spełniają warunki w użytym schemacie.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują przyciski.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Kreatora schematu:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza schematu księgowego, z poziomu, którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu.
– udostępnia listę identyfikatorów warunków: Opis, Kategorię dokumentu: ogólną, szczegółową, Kod, Typ podmioty, Typ zaliczkobiorcy itp.
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładkę [Opis] pozwalającą na przejście do definiowania opisu w nagłówku schematu.
Warunkiem może być:
Waluta – symbol @Waluta,
Opis – symbol @Opis,
Korekta zbiorcza – symbol @KorektaZbiorcza,
Płatność VAT w PLN – symbol @PlatnoscVatPLN (warunek dostępny tylko dla faktur sprzedaży i zakupu),
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne jest pięć parametrów:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym – symbol @KatNagKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym – symbol @KatNagKontoMa.
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPodmiotu
Typ – symbol @TypPodmiotu
Konto odbiorcy – konto wprowadzone na karcie kontrahenta na zakładce Dodatkowe w polu Przychód – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto dostawcy – konto wprowadzone na karcie kontrahenta na zakładce Dodatkowe w polu Rozchód – symbol @KontoPodmiotuDost
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto płatnika 1 – konto wprowadzone na karcie płatnika np. na formularzu kontrahenta na zakładce Dodatkowe w polu Przychód – symbol @KontoPlatnikaOdb
Konto płatnika 2 – konto wprowadzone na karcie płatnika np. na formularzu kontrahenta na zakładce Dodatkowe w polu Rozchód – symbol @KontoPlatnikaDost
Kod – symbol @KodPlatnika
Typ – symbol @TypPlatnika
Magazyn – symbol @Magazyn
Faktury zaliczkowe – symbol @CzyZaliczkowa
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut
Kod JPK_V7 w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kod JPK_V7 – symbol @KodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno z listą kodów JPK_V7. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Czy jest kod JPK_V7 – symbol @JestKodJPK_V7. Po wyborze tej opcji pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Łącznik – określenie sposobu łączenia warunków wyrażenia („i”, „lub”),
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Opisu, Kategorii, Podmiotu,
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością,
Wartość – wartość funkcji. W przypadku Kodu Podmiotu oraz Opisu wartość należy wpisać „z ręki”. Dla kategorii ogólnej i szczegółowej wyświetlany jest słownik kategorii, typu podmiotu i zaliczkobiorcy. Możliwość wyboru: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i Wspólnicy, Urzędy, a dla Konta Wn i Ma kategorii wyświetla się Plan Kont.
Symb.
Opis
Nazwa
Symb.
Opis
Symb.
Relacja
AND
OR
I
LUB
Waluta
@Waluta
Waluta dokumentu
"="
">"
"<"
">="
"<="
"< >"
zawiera
nie zawiera
Równa się
Większy
Mniejszy
Większy lub równy
Mniejszy lub równy
Różny
Symbol waluty wprowadzonej w konfiguracji programu
Opis
@Opis
Opis Faktury VAT wprowadzony do pola obok pola kod kategorii
Dowolna wartość wprowadzona „z ręki”
Korekta zbiorcza
@KorektaZbiorcza
Faktura jest korektą zbiorczą
Tak, Nie
Płatność VAT w PLN
@PlatnoscVatPLN
Kwota VAT w PLN na fakturze w walucie obcej dla kontrahenta krajowego
Tak, Nie
Kategoria szczegółowa
@KategoriaNag
Kod kategorii szczegółowej
Kod kategorii szczegółowej ze słownika kategorii
Kategoria Ogólna
@KategoriaOgolnaNag
Kod kategorii ogólnej
Kod kategorii ogólnej ze słownika kategorii
Opis kategorii
@KategoriaOpisNag
Opis kategorii ogólnej
Opis kategorii ogólnej ze słownika kategorii
Konto Wn kategorii
@KatNagKontoWn
Konto Wn wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto Ma kategorii
@KatNagKontoMa
Konto Ma wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Kod Podmiotu
@KodPodmiotu
Wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Podmiotu
@TypPodmiotu
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto odbiorcy
@KontoPodmiotuOdb
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto dostawcy
@KontoPodmiotuDost
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Zaliczkobiorcy
@TypZaliczkobiorcy
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto płatnika 1
@KontoPlatnikaOdb
Konto wprowadzone na karcie płatnika
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto płatnika 2
@KontoPlatnikaDost
Konto wprowadzone na karcie płatnika
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Magazyn
@Magazyn
Wybór z listy magazynów
Fa zaliczkowe
@CzyZaliczkowa
Tak, Nie, Finalna
Wartość atrybutu
@Dok_Atrybut
Atrybut wybrany na fakturze o typie kontrahent lub dokument
Wybór z listy atrybutów dla kontrahenta lub dokumentu o wartości wprowadzonej „z ręki”
Kod JPK_V7/ Kod JPK_V7
@KodJPK_V7
Kod JPK_V7 wybrany na dokumencie
W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie
Kod JPK_V7/ Czy jest kod JPK_V7
@JestKodJPK_V7
Czy na dokumencie wybrano kod JPK_V7
Tak, Nie
Wizard Opisu w nagłówku schematu księgowań
Okno wyposażono w mechanizmy przenoszące do nagłówka zapisu księgowego odpowiedni opis pobierany z księgowanej faktury. Poniżej okno Wizarda nagłówka Opis.
Formularz Opis wyposażono w dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia z poziomu, którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu.
– udostępnia listę identyfikatorów opisu: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową, Kod, Typ podmiotu.
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładkę Warunek pozwalającą na przejście do definiowania warunku w nagłówku schematu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jeszcze jego zatwierdzenia poprzez kliknięcie na przycisku Zatwierdź. Wdużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro opisu np. @NumerPelny, jeżeli wybraliśmy Numer własny.
Opisami mogą być:
Waluta – symbol @Waluta
Nr faktury – mechanizm Numer własny – symbol @NumerPelny
Opis faktury – mechanizm Opis – symbol @Opis
Kategoria dokumentu – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag.
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod podmiotu – symbol @KodPodmiotu
Typ podmiotu – symbol @TypPodmiotu
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod podmiotu – symbol @KodPodmiotu
Typ podmiotu – symbol @TypPodmiotu
Magazyn – symbol @Magazyn
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut
Dowolny opis wprowadzony „z ręki” przez użytkownika.
Dane pobierane są z księgowanej Faktury Sprzedaży i tak:
Nr dokumentu – pobierany jest z pola Dokument
Opis z pola znajdującego obok pola Kategoria
Kategoria ogólna bądź Kategoria szczegółowa – pobierane są z pola Kategoria, wktórym wyświetlany jest kod kategorii (ogólnej bądź szczegółowej, w zależności od tego, którą wybrał użytkownik)
Kod podmiotu – pobierany jest z pola Kontrahent
Typ podmiotu – pobierany jest zgodnie ze słownikiem, do którego należy podmiot z dokumentu
Magazyn – jest pobierany zgodnie z polem Magazyn.
Definiowanie elementu w schemacie księgowań
Po zakończeniu etapu definiowania nagłówka schematu, przycisk pozwala na powrót do formularza zatytułowanego Schemat księgowy, z poziomu którego wprowadza się kolejne pozycje wzorca. Każda z pozycji odpowiada pojedynczemu dekretowi (pozycji) w zapisie księgowym.
Formularz posiada dwie zakładki:
[Ogólna] – służy do definiowania poszczególnych pozycji schematu księgowań
[Pozostałe] – pozwala na połączenie danego wzorca z innymi schematami księgowań tego samego typu.
Formularz pozycji schematu księgowań – zakładka [Ogólne]
Formularz zakładki swą konstrukcją przypomina formularz zapisu księgowego. Posiada nagłówek z polami:
Symbol – symbol schematu księgowań
Nazwa – nazwa schematu księgowań
Dziennik – dzienniki księgowań, w którym będą generowane dekrety w oparciu o księgowane dokumenty
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – parametr określający, z jaką datą księgowane będą dokumenty
Warunek – warunki, jakie powinien spełniać księgowany dokument
Opis – identyfikatory opisów odpowiedzialne za przenoszenie opisów z odpowiednich pól dokumentu do nagłówka zapisu księgowego
Parametr – Księgowanie przez bufor – odpowiedzialny za umieszczanie dekretów w buforze lub na liście zapisów zatwierdzonych oraz część pokazującą zdefiniowane pozycje będące odpowiednikami pozycji zapisu księgowego tzw. dekretów.
Formularz posiada dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza jest ściśle związana z definiowaną pozycją schematu. Składają się na nią poniższe ikony:
Nowa pozycja schematu – dodanie nowej pozycji schematu księgowań
Edycja pozycji schematu – podgląd elementu schematu księgować z możliwością dokonania zmian
Usuń pozycję – kasowanie pozycji schematu księgowań
– Przesuń pozycję w górę, Przesuń pozycję w dół – służące do zamiany wskazanej pozycji z pozycją sąsiednią, która znajduje się odpowiednio powyżej lub poniżej wskazanej pozycji. Ikony są aktywne w zależności od położenia danej pozycji tzn., jeśli dana pozycja jest pierwszą na liście to opcja w górę jest nieaktywna, a jeśli jest ostatnią na liście, to opcja w dół jest nieaktywna.
Grupa druga zawiera przycisk:
Sprawdzanie poprawności działania schematu
W celu dodania nowej pozycji schematu należy wybrać przycisk Dodaj. Otwiera on okno elementu schematu księgowań.
Formularz wyposażono w następujące pola:
Konta księgowe Wn i Ma,
Podział na słowniki,
Podział na kategorie,
Kwota,
Opis,
Warunek zadziałania schematu księgowań,
Rozrachunek,
Księgowanie walutowe – pole to jest widoczne przy włączonym module Księga Handlowa Plus i dostępne tylko dla tych schematów, które wykorzystują kwoty w walucie.
Elementowi schematu z tego poziomu należy przypisać jedno lub dwa konta księgowe. Mogą być wpisane lub wybrane z listy kont udostępnianej po kliknięciu na przyciskach Konto Wn, Konto Ma. Poza tym obok pola konto Wn i Ma istnieje możliwość rozwinięcia podmenu następującymi makrami:
Kategoria dokumentu – w ramach której dostępne są dwa parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoWn,
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoMa.
Kategoria pozycji – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoWn,
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoMa.
Podmiot:
Konto Odbiorcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Przychód – symbol @KontoPodmiotuOdb,
Konto Dostawcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Rozchód – symbol @KontoPodmiotuDost.
Płatnik:
Konto płatnika 1 – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Przychód lub Konto 1 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaOdb,
Konto płatnika 2 – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], wpolu Rozchód lub Konto 1 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaDost.
Magazyn:
@KontoMagazyn – odwołuje się do konta magazynu wybranego w nagłówku dokumentu (w schematach służących do księgowania dokumentów handlowych i magazynowych, za wyjątkiem schematów o typie Przesunięcia międzymagazynowe),
@KontoElemMagazyn – odwołuje się do konta wybranego na pozycji dokumentu (w schematach służących do księgowania dokumentów handlowych i magazynowych, za wyjątkiem schematów o typie Przesunięcie międzymagazynowe),
@KontoMagazyn – odwołuje się do konta magazynu określonego na dokumencie Przesunięcie międzymagazynowe jako magazyn źródłowy (w schemacie o typie Przesunięcia międzymagazynowe),
@KontoMagDocelowy – odwołuje się do konta magazynu wybranego na dokumencie Przesunięcie międzymagazynowe jako magazyn docelowy (w schemacie o typie Przesunięcie międzymagazynowe).
Opis analityczny:
OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto wskazane na elemencie wybranego w schemacie wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu kategorii w polu Konto – segment Wn,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Kontrahent/ Pracownik/ Wspólnik umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu danego podmiotu w polu Przychód/ Konto 1,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Towar/ Środek trwały/ Bank/ Urząd nie ma możliwości skorzystania z powyższego makra.
OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto wskazane na elemencie wybranego w schemacie wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu kategorii w polu Konto – segment Ma,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Kontrahent/ Pracownik/ Wspólnik umożliwia księgowanie na konto wskazane na formularzu danego podmiotu w polu Rozchód/ Konto 2,
w przypadku wymiaru o typie Słownik – Towar/ Środek trwały/ Bank/ Urząd nie ma możliwości skorzystania z powyższego makra
@OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’):
w przypadku wymiaru o typie Opisowy umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu podwymiaru lub kodu elementu wymiaru,
w przypadku wymiaru o typie Z planu kont umożliwia księgowanie na konkretne konto z planu kont uzupełnione na pozycji opisu analitycznego na dokumencie,
w przypadku wymiaru o typie Kategoria umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu kategorii,
w przypadku wymiaru o typie Słownik umożliwia księgowanie na konto utworzone na podstawie kodu danego słownika.
Parametr Podział na kategorie – pozwala na księgowanie pozycji faktury wg kategorii ogólnej lub szczegółowej. Efekt użycia tego parametru to utworzenie pozycji księgowych (dekretów) odpowiadających poszczególnym kategoriom przypisanym do pozycji dokumentu (np. Faktury Sprzedaży).
Parametr Podział na słowniki – dostępne są następujące typy słowników: Podmioty, Zaliczkobiorcy, Towary oraz Płatnicy.
Typ Towar – w programie konta księgowe związane z zakupem, sprzedażą towarów mogą być zakładane automatycznie w oparciu o grupy towarowe oraz o rodzaj asortymentu. Jeżeli użytkownik chce uzyskać taki efekt, zakładając konto księgowe np. 730 Sprzedaż towarów, powinien nadać mu status konta słownikowego Towary z podziałem na grupy. Jeżeli w trakcie księgowania nie zostanie znalezione konto analityczne spełniające kryterium zadeklarowane w konfiguracji, program je automatycznie założy.
Typ Podmioty – system, oprócz umiejętności automatycznego zakładania kont księgowych w oparciu o towary oraz grupy towarowe, wyposażono w mechanizmy automatycznego zakładania kont analitycznych dla Kontrahentów, Pracowników, Wspólników, Banków, Urzędów.
Konta dla kontrahentów mogą być zakładane w oparciu o: Kod kontrahenta lub NIP, ewentualnie Identyfikator liczbowy. Aby mechanizm automatycznego zakładania kont zadziałał Użytkownik musi:
W menu Konfiguracja/ Firma/ Księgowość/ Księgowość kontowa zaznaczyć parametr Automatyczne zakładanie kont słownikowych i wybrać jeden z trzech identyfikatorów konta (Kod, NIP, Identyfikator liczbowy).
W Planie Kont konta syntetyczne takie jak: Rozrachunki z odbiorcami (np. konto 201) oraz Rozrachunki z dostawcami (np. konto 202) muszą mieć przypisany status kont słownikowych wg kontrahentów. Jeżeli przed rozpoczęciem definiowania schematu dwie powyższe czynności zostały wykonane, pozycja wzorca opierająca się na koncie słownikowym 201 Rozrachunki z odbiorcami, będzie księgować wskazaną kwotę z faktury na odpowiednie konto analityczne kierując się odpowiednimi danymi kontrahenta (Kodem, NIP-em, lub Identyfikatorem).
Jeżeli w trakcie księgowania nie zostanie znalezione konto analityczne spełniające kryterium zadeklarowane w konfiguracji, program je automatycznie założy.
Typ Zaliczkobiorcy – system, oprócz umiejętności automatycznego zakładania kont księgowych w oparciu o towary oraz grupy towarowe i słowniki, wyposażono w mechanizmy automatycznego zakładania kont analitycznych dla zaliczkobiorców. Muszą być spełnione następujące warunki:
Konto syntetyczne musi być kontem słownikowym powiązanym ze słownikiem pracowników,
Na dokumencie musi być określony zaliczkobiorca.
Trzy ostatnie pola – Kwota, Opis, Warunek – wyposażono w przycisk uruchamiający kreator kwot, opisów czy też warunków.
Typ Płatnicy odwołuje się do Płatnika wybranego na zdarzeniu w Preliminarzu płatności.
Parametr Księgowanie walutowe- dostępny tylko w przy aktywnym module Księga Handlowa Plus. Pozwala na zaksięgowanie faktury na konto walutowe np. na konto kontrahenta zagranicznego. Jeśli w Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa jest zaznaczony parametr Subanalityki walutowe na kontach słownikowych, wówczas podczas księgowania zostanie utworzone konto analityczne kontrahenta z oznaczeniem symbolu waluty np. 202-ABC-EURO.
Parametr Rozrachunek – zaznaczenie parametru na pozycji, gdzie użyto konto rozrachunkowe, powoduje, że po zaksięgowaniu dekret pojawi się w opcji Księgowość/ Rozrachunki. Pozwoli to na parowanie ze sobą dekretów na kontach rozrachunkowych.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Definicja kwoty
Kwota (wartość liczbowa) opisywana jest za pomocą dwóch parametrów:
Współczynnik – pozwala na zaksięgowanej kwoty ze znakiem plus, minus, jak również na przemnożenie, podzielenie kwoty przez wartość liczbową do dwóch miejsc przed przecinkiem i sześciu miejsc po przecinku. Działanie typu mnożenie, dzielenie przez współczynnik może być wykorzystane do rozksięgowania kwot z kont zespołu „4” na konta zespołu „5”.
Kwota – pozwala na wybranie jednego z identyfikatorów kwot z faktury. Podzielone zostały na grupy: Wartość, Pozycje, Kwoty VAT, Płatności oraz FS Finalne:
Wartość pozwala na przypisanie, a następnie zaksięgowanie dowolnej kwoty,
Identyfikatory kwot z grupy Pozycje to: Wartość netto, Wartość brutto, Wartość akcyzy. Są związane z elementami faktury
Identyfikatory kwot z grupy Kwoty VAT to między innymi: Netto razem, Netto nie podlega, Netto zwolnione, Netto 0%, Netto 3%, Akcyza. Są to łączne kwoty z nagłówka faktury.
Identyfikatory kwot z grupy Płatności to: Kwota płatności, Razem, Zapłacono, Zapłacono gotówką, Pozostaje, Zaliczka pracownika i są związane z płatnościami na danym dokumencie.
Identyfikatory kwot z grupy Fa finalne to Zaliczki netto, Zaliczki brutto, zaliczki VAT (tylko dla faktur sprzedaży).
Dla faktur zakupu dostępna jest jeszcze Kwota celna.
Dotyczy wersji: 2019.0.1
Identyfikator kwoty z grupy Opis analityczny to Kwota opisu
Oprócz przycisków, okno wyposażone jest w zakładki [Warunek] i [Opis], pozwalające na przejście do definiowania warunku lub opisu pozycji schematu bez ponownego uruchamiania kreatora.
Uwaga
Nie wolno w schemacie księgowym użyć identyfikatora kwoty brutto z grupy Pozycje oraz identyfikatora kwoty netto z grupy Kwoty VAT i na odwrót. Używając identyfikatorów kwot z grupy Pozycje (brutto, netto), z grupy Kwoty VAT można użyć jedynie identyfikatorów odpowiadających kwotom VAT.
Uwaga
Jeżeli chcemy księgować wg kategorii lub wg towarów schemat księgowy, należy oprzeć na kwotach z grupy Pozycje.
Uwaga
Warunkiem automatycznych rozliczeń i rozrachunków jest zaksięgowanie dokumentów schematem odwołującym się do makra @KwotaPlatnosci.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Opis
Okno Opis zawiera mechanizmy pozwalające na przenoszenie do pozycji zapisu księgowego odpowiednich opisów pobieranych z księgowanej faktury.
Oprócz przycisków, okno wyposażone jest w zakładki [Kwota] i [Warunek] pozwalające na przejście do definiowania kwoty lub definiowania warunku bez ponownego uruchamiania kreatora.
Poniżej okno Wizarda pozycji schematu księgowań Opis.
Formularz Opis posiada w dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje wejście do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu.
– udostępnia listę identyfikatorów opisu między innymi: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię.szczegółową
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jeszcze jego zatwierdzenia kliknięciem na przycisku Zatwierdź. W dużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro opisu np. @NumerPelny, jeżeli wybraliśmy Numer własny.
Opisami mogą być:
Waluta – symbol @Waluta
Nr faktury – mechanizm Numer własny – symbol @NumerPelny
Opis faktury – mechanizm Opis – symbol @Opis
Kategoria dokumentu – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag.
Kategoria pozycji – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaElem
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaElem
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisElem.
Płatności – Waluta płatności – symbol @WalutaPlatnosci
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod podmiotu – symbol @KodPodmiotu
Typ podmiotu – symbol @TypPodmiotu
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod płatnika – symbol @KodPlatnika
Typ płatnika – symbol @TypPlatnika
Towar – symbol @NazwaTowaru
Magazyn – symbol @Magazyn
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’)
Kwota celna – symbol @NazwaKwotyCelnej (opis dostępny tylko dla faktur zakupu)
Opis analityczny – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Konto 1 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’)
Konto 2 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’)
Ostatni element pozycji wymiaru– symbol @OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’)
Pozycja wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyPozycja(’NAZWA WYMIARU’).
Dowolny opis wprowadzony „z ręki” przez użytkownika.
Dane pobierane są między innymi z księgowanej Faktury Sprzedaży i tak:
Nr dokumentu pobierany jest z pola Dokument
Kod podmiotu pobierany z pola Kontrahent
Opis z pola znajdującego obok pola Kategoria
Kategoria ogólna bądź Kategoria szczegółowa pobierane są z pola Kategoria, w którym wyświetlany jest kod kategorii (ogólnej bądź szczegółowej, w zależności od tego, którą wybrał użytkownik).
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Warunek zadziałania elementu schematu księgowego
Po zatwierdzeniu odpowiednich identyfikatorów opisu za pomocą przycisku Zatwierdź, wybierając kolejną zakładkę [Warunek] lub ikonę i uruchamiając Wizarda przy polu Warunek przechodzimy do ostatniego już okna pozycji zatytułowanego Warunek zadziałania schematu księgowego.
Pozwala on na definiowanie warunków (maksymalnie 2000 znaków), jakie powinny być spełnione przez pozycje na fakturze, aby zostały zaksięgowane wg danej pozycji schematu księgowego.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują dokładnie te same przyciski co na oknie Opis.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu:
– udostępnia listę identyfikatorów warunków, między innymi: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową.
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Warunkiem może być:
Waluta – @Waluta
Opis – symbol @Opis
Płatność VAT w PLN – symbol @PlatnoscVatPLN (warunek dostępny tylko dla faktur sprzedaży i zakupu)
Korekta zbiorcza – symbol @KorektaZbiorcza (warunek dostępny tylko dla faktur sprzedaży)
Kategoria dokumentu – w ramach, której dostępne są parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaNag
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaNag
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w nagłówku księgowanego dokumentu – symbol @KatNagKontoMa.
Kategoria pozycji – w ramach, której dostępne są parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @Kategoria Elem
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaElem
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpisNag
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w pozycji księgowanego dokumentu – symbol @KatElemKontoMa.
Płatności – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Waluta płatności – symbol @WalutaPlatnosci
Kierunek przepływu pieniędzy – symbol @PlatKierunek.
Podmiot – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Kod – symbol @KodPodmiotu
Typ – symbol @TypPodmiotu
Konto Odbiorcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Przychód – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto Dostawcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Rozchód – symbol @KontoPodmiotuDost
Typ zaliczkobiorcy – symbol @TypZaliczkobiorcy.
Płatnik – w ramach, którego dostępne są następujące parametry:
Konto płatnika 1 – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Przychód lub Konto 1 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaOdb
Konto płatnika 2 – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Rozchód lub Konto 2 na formularzu pracownika – symbol @KontoPlatnikaDost
Kod – symbol @KodPlatnika
Typ – symbol @TypPlatnika.
Magazyn – symbol @Magazyn.
FS zaliczkowe – (warunek dostępny tylko dla faktur sprzedaży) w ramach, których dostępne są następujące parametry:
Faktura zaliczkowa – symbol @CzyZaliczkowa =’TAK’
Faktura finalna do zaliczkowej – symbol @CzyZaliczkowa =’FINALNA’
Faktura zwykła – symbol @CzyZaliczkowa =’NIE’.
Wartość atrybutu – symbol @Dok_Atrybut(‘kod atrybutu’) =’wartość atrybutu’
Kwota celna – symbol @NazwaKwotyCelnej (warunek dostępny tylko dla faktur zakupu)
Kod JPK_V7 w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kod JPK_V7 – po wyborze tej opcji pojawia się okno z listą kodów JPK_V7. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Czy jest kod JPK_V7 – po wyborze tej opcji pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie.
Dotyczy wersji: 2019.0.1
Opis analityczny – w ramach, których dostępne są następujące parametry:
Konto 1 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto1(’NAZWA WYMIARU’)
Konto 2 elementu wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyKonto2(’NAZWA WYMIARU’)
Ostatni element pozycji wymiaru– symbol @OpisAnalitycznyElement(’NAZWA WYMIARU’)
Pozycja wymiaru – symbol @OpisAnalitycznyPozycja(’NAZWA WYMIARU’).
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Elementy definicji warunku załączono w poniższej Tabeli.
Łącznik – określenie sposobu łącznia warunków wyrażenia („i”, „lub”)
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Nr dokumentu, Opisu, Kategorii
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością
Wartość – wartość funkcji. W przypadku Nr dokumentu oraz Opisu, wartość należy wpisać „z ręki”. Dla kategorii wyświetlany jest słownik kategorii.
Elementy definicji warunku załączono w poniższej Tabeli.
Elementy definicji
Łącznik
Funkcja
Operator
Wartość
Symb.
Opis
Nazwa
Symb.
Opis
Symb.
Relacja
AND
OR
I
LUB
Waluta
@Waluta
Symbol waluty Faktury VAT
Jedna z walut wprowadzonych w Konfiguracji programu/ Ogólne/ Waluty
Opis
@Opis
Opis Faktury VAT wprowadzony do pola obok pola kod kategorii
Dowolna wartość wprowadzona „z ręki
Płatność VAT w PLN
@PlatnoscVatPLN
Kwota VAT w PLN na fakturze w walucie obcej dla kontrahenta krajowego
=
Równa się
Tak, Nie
Korekta zbiorcza
@KorektaZbiorcza
Dokument jest korektą zbiorczą
>
Większy
Tak, Nie
Kategoria dokumentu szczegółowa
@KategoriaNag
Kod kategorii szczegółowej
<
Mniejszy
Kod kategorii szczegółowej ze słownika kategorii
Kategoria dokumentu ogólna
@Kategoria OgolnaNag
Kod kategorii ogólnej
>=
Większy lub równy
Kod kategorii ogólnej ze słownika kategorii
Opis kategorii
@KategoriaOpis Nag
Opis kategorii ogólnej
<=
Mniejszy lub równy
Opis kategorii ze słownika kategorii
Konto Wn kategorii
@KatNagKonto Wn
Konto Wn wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii użytej w nagłówku dokumentu
<>
Różny
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto Ma kategorii
"@"KatNag Konto Ma
Konto Ma wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii użytej w nagłówku dokumentu
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Kategoria pozycji szczegółowa
@Kategoria Elem
Kod kategorii szczegółowej pozycji dokumentu
Kod kategorii szczegółowej ze słownika kategorii
Kategoria pozycji ogólna
"@"Kategoria OgolnaElem
Kod kategorii ogólnej pozycji dokumentu
Kod kategorii ogólnej ze słownika kategorii
Opis kategorii pozycji
@Kategoria OpisElem
Opis kategorii pozycji
Opis kategorii ze słownika kategorii
Konto Wn kategorii
@KatElem KontoWn
Konto Wn wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii użytej w pozycji dokumentu
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto Ma kategorii
"@KatElem KontoMa
Konto Ma wprowadzone w segmencie księgowym na kategorii użytej w pozycji dokumentu
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Waluta płatności
@WalutaPlatnosci
Wybór z listy walut lub wartość wprowadzona „z ręki”
Kierunek przepływu pieniędzy
@PlatKierunek
Wpłata lub wypłata
Wartość przepisana przez wybór z listy (1 – wpłata, -1 – wypłata)
Kod Podmiotu
@Kod Podmiotu
Wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Podmiotu
@Typ Podmiotu
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto odbiorcy
@Kontopodmiotu Odb
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto dostawcy
@Kontopodmiotu Dost
Konto wypełnione na karcie kontrahenta
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Zaliczko-bior.
@TypZaliczkobiorcy
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Konto płatnika 1
@KontoPlatnikaOdb
Konto wypełnione na karcie kontrahenta (płatnika) lub pracownika
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto płatnika 2
@KontoPlatnikaDost
Konto wypełnione na karcie kontrahenta (płatnika) lub pracownika
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Kod Płatnika
@KodPlatnika
Wartość wprowadzona „z ręki”
Typ Płatnika
@TypPlatnika
Wybór z listy: Kontrahenci, Banki, Pracownicy i wspólnicy, Urzędy
Magazyn
@Magazyn
Wybór z listy magazynów
Docelowy
@MagDocelowy
Dotyczy tylko dokumentów Przesunięcia międzymagazynowe
Wybór z listy magazynów
Fa zaliczkowe
@CzyZaliczkowa
Faktura zaliczkowa
Wybór z listy: Faktura zaliczkowa, Faktura finalna do zaliczkowej, Faktura zwykła
Kod JPK_V7
@KodJPK_V7
Kod JPK_V7 wybrany na dokumencie
W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów zakupowych wyświetlana jest lista procedur i typów dokumentów dotyczących zakupu oraz znacznik techniczny ZakupVAT_Marza. W przypadku schematów służących do księgowania dokumentów sprzedażowych wyświetlana jest lista kodów towarowych oraz procedur i typów dokumentów dotyczących sprzedaży. Po wskazaniu przez użytkownika konkretnego kodu JPK_V7 pojawia się okno Czy jest kod JPK_V7 na dokumencie? z możliwością wyboru wariantu Tak lub Nie
Kod JPK_V7/ Czy jest kod JPK_V7
@JestKodJPK_V7
Czy na dokumencie wybrano kod JPK_V7
Tak, Nie
Kwota celna
@NazwaKwotyCelnej
Nazwa kwoty celnej
Wybór z listy: Koszt transportu, Wartość akcyzy, Wartość cła
Konto 1 elementu wymiaru
@OpisAnalitycznyKonto1('NAZWA WYMIARU')
Numer konta księgowego
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Konto 2 elementu wymiaru
@OpisAnalitycznyKonto2('NAZWA WYMIARU')
Numer konta księgowego
Konkretne konto z Planu Kont lub wartość wprowadzona „z ręki”
Ostatni element pozycji wymiaru
@OpisAnalitycznyElement('NAZWA WYMIARU')
Kod podwymiaru, kod elementu wymiaru, konto księgowe, kod kategorii lub akronim słownika
Wybór z listy elementów wymiaru
Pozycja wymiaru
@OpisAnalitycznyPozycja('NAZWA WYMIARU')
Cała pozycja opisu analitycznego na dokumencie z pominięciem kodu wymiaru
Wybór z listy elementów wymiaru
Wizard w polu Konto
W elemencie schematu księgowego w polu Konto Wn i Konto Ma jest dostępny wizard obok kont odwołujący się do zdefiniowania dłuższych wyrażeń, np. funkcji serwerowych.
Schematy księgowań dla dokumentów kasowych i bankowych
Przystępując do definiowania schematu, którym będą księgowane raporty kasowe oraz bankowe, należy wybrać typ schematu Raporty kasa/bank.
Zasady zakładania schematów dla raportów kasowych oraz bankowych są prawie identyczne jak dla dokumentów handlowych, dokumentów Rejestru VAT.
Definiowanie nagłówka schematu księgowań
Na liście Schematy księgowe przycisk Dodaj wywołuje formularz schematu księgowego.
Należy uzupełnić pola dotyczące nagłówka schematu księgowego:
Symbol – symbol wzorca księgowania, o max długości 20 znaków alfanumerycznych np. BANK. Symbol musi być unikalny w ramach typu dokumentów.
Nazwa – nazwę wzorca, o max długości 50 znaków alfanumerycznych np. BANK.
Dziennik – dziennik księgowy, w którym będą księgowane Faktury Sprzedaży przy użyciu wzorca księgowego. Pozycję wyposażono w przycisk wyświetlający listę dostępnych dzienników księgowych, tzw. drop-down.
Księgowanie przez bufor – parametr jest domyślnie zaznaczony. Jego zaznaczenie pozwala na księgowanie „na brudno” tj. W buforze. Nie zaznaczenie – księgowanie „na czysto” tj. na liście dokumentów zatwierdzonych.
Nieaktywny – zaznaczenie tego parametru spowoduje, że ten schemat nie będzie pojawiał się na liście wyboru podczas księgowania. Do wykorzystania, jeśli dany schemat był kiedykolwiek użyty do księgowania, więc nie można go usunąć, a nie jest już stosowany.
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – zaznaczenie tego parametru powoduje, że data, z jaką dany rodzaj dokumentów zostanie zaksięgowany, jest pobierana z Konfiguracji (Konfiguracja firmy/ Księgowość/ Parametry – Księgowanie dokumentów z datą). Odznaczenie parametru umożliwia określenie daty, z jaką mają być księgowane dokumenty bezpośrednio na danym schemacie księgowań.
Uwaga
Przystępując do księgowania użytkownik z listy wybiera wzorzec, którym mają być księgowane dokumenty. Wzorzec można rozpoznać tylko po symbolu, po nazwie oraz po informacjach wprowadzonych w polu Uwagi. Oznacza to konieczność nadawania wzorcom czytelnych symboli, nazw.
Okna Warunku i Opisu wyposażono w przycisk uruchamiającego Wizarda. Kliknięcie na przycisk powoduje wejście do odpowiedniego okna. Jeśli użyjemy klawisza przy Warunku, to otworzy się okno Warunek zadziałania schematu księgowego.
Wizard – Warunek zadziałania schematu księgowego w nagłówku schematu księgowań
Pozwala on na definiowanie warunków (maksymalnie 2000 znaków), pozwalających na wybiórcze księgowanie dokumentów tj. tylko tych, które spełniają warunki w użytym schemacie.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują przyciski:
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza schematu księgowego, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu:
– udostępnia listę identyfikatorów warunków: Waluta, Rachunek.
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładkę [Opis], pozwalającą na przejście do definiowania opisu w nagłówku schematu.
Warunkiem może być:
Waluta – symbol @Waluta
Rachunek:
Symbol – @Rachunek – odwołuje się do nr rejestru
Nazwa – @RachNazwa – odwołuje się do nazwy rejestru.
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Łącznik – określenie sposobu łączenia warunków wyrażenia („i”, „lub”).
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Opisu, Kategorii, Podmiotu.
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością.
Wartość – wartość funkcji. W przypadku Nazwy i symbolu wyświetlana jest lista, z której można skorzystać i wartość zostanie odpowiednio przypisana.
Wizard – Opis w nagłówku schematu księgowań
Okno wyposażono w mechanizmy przenoszące do nagłówka zapisu księgowego odpowiedni opis pobierany z księgowanego raportu kasowo/bankowego. Poniżej okno wizarda nagłówka Opis.
Formularz Opis wyposażono w dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu:
– udostępnia listę identyfikatorów opisu: Waluta, Rachunek, Numer dokumentu
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładkę Warunek pozwalająca na przejście do definiowania warunku w nagłówku schematu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jego zatwierdzenia poprzez kliknięcie na przycisku Zatwierdź. W dużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro np. @Dokumenty, jeżeli wybraliśmy Numer dokumentu.
Opisami mogą być:
Waluta – symbol @Waluta
Numer dokumentu – w ramach którego dostępne są następujące makra:
Obcy – symbol @DokObcy – odwołuje się do numeru obcego raportu wprowadzonego w nagłówku raportu,
Wewnętrzny – symbol @NumerPelny – odwołuje się do numeru raportu nadawanego przez program automatycznie.
Rachunek – w jego ramach dostępne są dwa makra:
Symbol – symbol @Rachunek – odwołuje się do kodu rejestru,
Nazwa – symbol @RachNazwa – odwołuje się do nazwy rejestru.
Dowolny opis wprowadzony „z ręki” przez użytkownika.
Uwaga
Dokumentowi można przypisać jeden lub kilka symboli opisów.
Po zakończeniu etapu definiowania nagłówka schematu, przycisk pozwala na powrót do formularza zatytułowanego Schemat księgowy, z poziomu którego wprowadza się kolejne pozycje wzorca. Każda z pozycji odpowiada pojedynczemu dekretowi (pozycji) w zapisie księgowym.
Formularz posiada dwie zakładki:
[Ogólna] – służy do definiowania poszczególnych pozycji schematu księgowań.
[Pozostałe] – pozwala na połączenie danego wzorca z innymi schematami księgowań tego samego typu.
Formularz pozycji schematu księgowań – zakładka [Ogólne]
Formularz zakładki [Ogólne] swą konstrukcją przypomina formularz zapisu księgowego. Posiada nagłówek, z polami:
Symbol – symbol schematu księgowań,
Nazwa – nazwa schematu księgowań,
Dziennik – dzienniki księgowań, w którym będą generowane dekrety w oparciu o księgowane dokumenty,
Pobierz datę księgowania z Konfiguracji – parametr określający, z jaką datą księgowane będą dokumenty,
Warunek – warunki, jakie powinien spełniać księgowany dokument,
Opis – identyfikatory opisów odpowiedzialne za przenoszenie opisów z odpowiednich pól dokumentu do nagłówka zapisu księgowego,
Księgowanie przez bufor – odpowiedzialny za umieszczanie dekretów w buforze lub na liście zapisów zatwierdzonych oraz część pokazującą zdefiniowane pozycje będące odpowiednikami pozycji zapisu księgowego tzw. dekretów.
Formularz posiada grupy przycisków.
Grupa pierwsza jest ściśle związana z definiowaną pozycją schematu. Składają się na nią poniższe ikony:
Nowa pozycja schematu – dodanie nowej pozycji schematu księgowań.
Edycja pozycji schematu – podgląd elementu schematu księgowań z możliwością dokonania zmian.
Usuń pozycję – kasowanie pozycji schematu księgowań.
– Przesuń pozycję w górę, Przesuń pozycję w dół – służące do zamiany wskazanej pozycji z pozycją sąsiednią, która znajduje się odpowiednio powyżej lub poniżej wskazanej pozycji. Ikony są aktywne w zależności od położenia danej pozycji, tzn. jeśli dana pozycja jest pierwszą na liście, to opcja „w górę” jest nieaktywna, a jeśli jest ostatnią na liście, to opcja „w dół” jest nieaktywna.
Grupa druga zawiera przyciski:
– Sprawdzanie poprawności działania schematu.
– Zapisz zmiany – zapisuje schemat księgowań – (alternatywnie można używać kombinacji klawiszy <CTRL>+<ENTER>).
– Anuluj zmiany – pozwala na wycofanie się z formularza Schemat księgowań bez zapisu.
W celu dodania nowej pozycji schematu należy wybrać przycisk Dodaj. Otwiera on okno elementu schematu księgowań.
Elementowi schematu z tego poziomu należy przypisać jedno lub dwa konta księgowe. Mogą być wpisane lub wybrane z listy kont udostępnianej po kliknięciu na przyciskach Konto Wn, Konto Ma. Poza tym obok pola Konto Wn i Konto Ma istnieje możliwość rozwinięcia podmenu z następującymi makrami:
Konta – w ramach, której dostępne są dwa parametry:
Konto kasy (rachunku) – konto przypisane na rejestrze kasowo/bankowym – symbol @KontoRach
Konto przeciwstawne – konto lub jego część przypisana na zapisie kasowo/bankowym – symbol @KontoPrzeciw.
W najprostszym przypadku schemat księgowy dla raportu kasowego będzie zawierał dwie pozycje (przychód, rozchód), gdzie z jednej strony będzie odwołanie do konta księgowego z rejestru kasowo/bankowego, a z drugiej strony odwołanie do konta przeciwstawnego z zapisu kasowo/bankowego.
Kategoria – w ramach, której dostępne są dwa parametry:
Konto Wn kategorii – konto Wn wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w księgowanym dokumencie – symbol @KatKontoWn
Konto Ma kategorii – konto Ma wprowadzone na kategorii w segmencie księgowym, a użytej w księgowanym dokumencie – symbol @KatKontoMa.
Podmiot
Konto Odbiorcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Przychód – symbol @KontoPodmiotuOdb
Konto Dostawcy – konto wypełnione na karcie kontrahenta, na zakładce [Dodatkowe], w polu Rozchód – symbol @KontoPodmiotuDost.
Kwoty dodatkowe – w ramach, której dostępne są parametry:
Konto Wn – konto Wn wprowadzone przy określaniu kwoty dodatkowej na dokumencie – symbol @KontoDodatWn
Konto Ma – konto Ma wprowadzone przy określaniu kwoty dodatkowej na dokumencie – symbol @KontoDodatMa
Konto Wn kategorii – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii w polu Konto Wn – symbol @KontoDodatKatWn
Konto Ma kategorii – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii w polu Konto Ma – symbol @KontoDodatKatMa
Konto Wn kategorii2 – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii2 w polu Konto Wn – symbol @KontoDodatKat2Wn
Konto Ma kategorii2 – konto przypisane na zakładce [Dodatkowe] kategorii2 w polu Konto Ma – symbol @KontoDodatKat2Ma.
Jeżeli konta takie jak 202 Rozrachunki z dostawcami oraz 201 Rozrachunki z odbiorcami mają nadany status kont słownikowych, wtedy w Wizardzie elementu, w polu Konto Wn lub Konto Ma wystarczy wprowadzić konto syntetycznie oraz wybrać parametr Podział na słowniki – Podmioty. Program automatycznie dokona księgowania na właściwe konto analityczne.
Uwaga
Dla pozycji schematu, opierającej się na kontach Rozrachunki z dostawcami lub Rozrachunki z odbiorcami, należy znaczyć parametr Księgowanie z podziałem na podmioty. Parametr ten został wprowadzony ze względu na księgowanie raportów kasowych/bankowych.
Księgowanie z podziałem na kategorie – parametr zaznaczamy, gdy w oparciu o kategorie mają być tworzone odrębne dekrety księgowe.
Parametr Księgowanie walutowe – dostępny tylko w przy aktywnym module Księga Handlowa Plus. Pozwala na zaksięgowanie zapisu kasowego na konto walutowe np. na konto kontrahenta zagranicznego. Dodatkowo, jeśli w Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Księgowość kontowa jest zaznaczony parametr Subanalityki walutowe na kontach słownikowych, to podczas księgowania zostanie utworzone konto analityczne kontrahenta z oznaczeniem symbolu waluty np. 202-ABC-EURO.
Parametr Rozrachunek – zaznaczenie parametru na pozycji, gdzie użyto konto rozrachunkowe, powoduje, że po zaksięgowaniu dekret pojawi się w opcji Księgowość/ Rozrachunki. Pozwoli to na parowanie ze sobą dekretów na kontach rozrachunkowych.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Definicja kwoty
Kwota (wartość liczbowa) opisywana jest za pomocą parametrów:
Współczynnik – pozwala na zaksięgowanie kwoty ze znakiem plus, minus, jak również na przemnożenie, podzielenie kwoty przez wartość liczbową do dwóch miejsc przed przecinkiem i sześciu miejsc po przecinku. Działania typu mnożenie, dzielenie przez współczynnik może być wykorzystane do rozksięgowania kwot z kont zespołu „4” na konta zespołu „5”.
Kwota – pozwala na wybranie jednego z identyfikatorów kwot dokumentu kasowego lub bankowego. Podzielone zostały na grupy: Wartość, Kwota, Kwoty dodatkowe.
Wartość pozwala na przypisanie, a następnie zaksięgowanie dowolnej kwoty,
Identyfikatory kwot z grupy Kwota to: Przychód, Rozchód, Rozliczenia,
Identyfikator kwot z grupy Kwoty dodatkowe to Kwota.
Oprócz przycisków, okno wyposażone jest w zakładki [Warunek] i [Opis], pozwalające na przejście do definiowania warunku lub opisu pozycji schematu bez ponownego uruchamiania kreatora.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań – Opis
Okno Opis zawiera mechanizmy pozwalające na przenoszenie do pozycji zapisu księgowego odpowiednich opisów pobieranych z księgowanego dokumentu kasowo/bankowego.
Oprócz przycisków okno wyposażone jest w zakładki [Kwota] i [Warunek] pozwalające na przejście do definiowania kwoty lub definiowania warunku bez ponownego uruchamiania kreatora.
Formularz Opis posiada dwie grupy przycisków.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje wejście do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych symboli opisu:
– udostępnia listę identyfikatorów opisu między innymi: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową
– zatwierdza wybrany identyfikator opisu.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego identyfikatora opisu.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonych identyfikatorów opisu.
Wprowadzanie identyfikatora opisu
W celu wprowadzenia identyfikatora opisu należy wybrać przycisk . Pokaże się lista dostępnych opisów. Po wybraniu jednego z nich, należy dokonać jeszcze jego zatwierdzenia kliknięciem na przycisku Zatwierdź. W dużym oknie zatytułowanym Opis pojawi się makro opisu np. @Dokument, jeżeli wybraliśmy Nr dokumentu.
Opisami mogą być:
Waluta
Dokumentu – symbol @Waluta
Rozliczenia – symbol @RozliczenieWaluta
Nr dokumentu
Numer obcy – @DokObcy – odwołuje się do pola numer obcy z dokumentu KP, KW
Numer wewnętrzny – @NumerPelny – odwołuje się do automatycznie nadawanego numeru pozycji, np. KP/0001/2001/KASA.
Rachunek
Symbol – @Rachunek – odwołuje się do nr rejestru
Nazwa – @RachNazwa – odwołuje się do nazwy rejestru.
Opis – symbol @Opis
Kategoria
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaSzczegol
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolna
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpis.
Symbol dokumentów – @SymbolDok
Podmiot
Kod podmiotu – symbol @KodPodmiotu
Typ podmiotu – symbol @TypPodmiotu.
Kwoty dodatkowe
Kategoria szczegółowa – @KategoriaDodat
Kategoria2 szczegółowa – @Kategoria2Dodat
Kategoria ogólna – @KategoriaOgolnaDodat
Kategoria2 ogólna – @Kategoria2OgolnaDodat
Waluta – @DodatWaluta
Opis – @OpisDodat
Opis2 – @Opis2Dodat.
Wizard definicji pozycji schematu księgowań –Warunek zadziałania schematu księgowego
Po zatwierdzeniu odpowiednich identyfikatorów opisu za pomocą przycisku Zatwierdź, wybierając kolejną zakładkę [Warunek] lub wychodząc przez ikonę i uruchamiając wizarda przy polu Warunek, przechodzimy do ostatniego już okna pozycji zatytułowanego Warunek zadziałania schematu księgowego.
Pozwala on na definiowanie warunków (maksymalnie 2000 znaków), pozwalających na wybiórcze księgowanie dokumentów tj. tylko tych, które spełniają warunki w użytym schemacie.
Na oknie Warunek zadziałania schematu funkcjonują dokładnie te same przyciski, co na oknie Opis.
Grupa pierwsza to przyciski związane z obsługą okna Wizarda:
Zapisz zmiany – zapisuje podstawowe dane nagłówka oraz powoduje powrót do formularza pozycji zestawienia, z poziomu którego definiuje się poszczególne pozycje schematu.
Anuluj zmiany – wyjście z formularza schematu księgowań.
Druga grupa przycisków pozwala na wprowadzanie, zatwierdzanie, cofanie, usuwanie wprowadzonych warunków zadziałania schematu:
– udostępnia listę identyfikatorów warunków, między innymi: Numer, Opis, Kategorię ogólną, Kategorię szczegółową.
– zatwierdza wybrany warunek.
– pozwala na wycofanie jeszcze niezatwierdzonego warunku.
– tzw. Czyszczenie („gumka”) pozwala na usunięcie zatwierdzonego warunku.
Warunkiem może być:
Waluta
Dokumentu – symbol @Waluta
Rozliczenia – symbol @RozliczenieWaluta
Rachunek
Symbol – @Rachunek – odwołuje się do nr rejestru
Nazwa – @RachNazwa – odwołuje się do nazwy rejestru.
Konta
Konto kasy(rachunku) – symbol @KontoRach – można uzależnić zadziałanie pozycji schematu od konkretnego numeru konta księgowego, znajdującego się na rejestrze kasowo/bankowym,
Konto przeciwstawne – symbol @KontoPrzeciw – można uzależnić zadziałanie pozycji schematu od konkretnego numeru konta księgowego, znajdującego się na zapisie kasowo/bankowym,
Czy jest konto przeciwstawne – symbol @JestKontoPrzeciw – możliwość zaksięgowania tylko niektórych pozycji przy użyciu makra @KontoPrzeciw np. @JestKontoPrzeciw=’TAK’ – tylko jeśli jest wypełnione, w pozostałych wypadkach pomijaj, @JestKontoPrzeciw=’NIE’– zawsze.
Opis – symbol – @Opis
Kategoria
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaSzczegol
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolna
Opis kategorii – symbol @KategoriaOpis
Konto Wn kategorii – symbol @KatKontoWn
Konto Ma kategorii – symbol @KatKontoMa.
Symbol dokumentu – symbol @SymbolDok
Kwota
Przychód – symbol @Przychod
Rozchód – symbol @Rozchod.
Podmiot
Kod podmiotu – @KodPodmiotu
Typ podmiotu – @TypPodmiotu
Konto odbiorcy – @KontoPodmiotuOdb
Konto dostawcy – @KontoPodmiotuDost.
Kwoty dodatkowe – w ramach którego dostępne są następujące parametry:
Kategoria szczegółowa – symbol @KategoriaDodat
Kategoria2 szczegółowa – symbol @Kategoria2Dodat
Kategoria ogólna – symbol @KategoriaOgolnaDodat
Kategoria2 ogólna – symbol @Kategoria2OgolnaDodat
Konto Wn – symbol @KontoDodatWn
Konto Ma – symbol @KontoDodatMa
Konto Wn kategorii – symbol @KontoDodatKatWn
Konto Ma kategorii – symbol @KontoDodatKatMa
Konto Wn kategorii2 – symbol @KontoDodatKat2Wn
Konto Ma kategorii2 – symbol @KontoDodatKat2Ma
Waluta – symbol @DodatWaluta
Opis -symbol @OpisDodat
Opis2 – symbol @Opis2Dodat.
Wprowadzanie warunku zadziałania schematu.
Definiowanie warunku opiera się na czterech polach kreatora:
Łącznik – określenie sposobu łącznia warunków wyrażenia („i”, „lub”).
Funkcja – pozwala na uzależnienie definiowanego warunku od Nr dokumentu, Opisu, Kategorii.
Operator – pozwala na logiczne powiązanie funkcji z wartością.
Wartość – wartość funkcji. W przypadku niektórych funkcji konieczne jest wpisanie wartości „z ręki”, ale większość można przypisać przez wybór z wyświetlanej listy.
Po zaakceptowaniu, wyświetlane jest okno pokazujące zdefiniowane parametry danego elementu schematu. Ich ostateczne zapisanie następuje przez wybranie przycisku Zapisz.
Schematy księgowe – scenariusze
Jak zdefiniować nagłówek schematu księgowego?
Po wejściu do pozycji Schematy księgowe i wybraniu odpowiedniego typu schematu np. Faktury Sprzedaży, za pomocą ikony dodajemy nowy wzorzec księgowy.
Pojawia się okno zatytułowane Schemat księgowy. W polach:
Symbol – SPRZEDAŻ TOWARÓW,
Nazwa – Sprzedaż towarów handlowych,
Dziennik – wskazujemy dziennik, do którego będą trafiać księgowane dokumenty np. SPRZEDAŻ
Zostawiamy zaznaczony parametr Księgowanie przez bufor – dokumenty będą księgowane „na brudno”,Z
Zostawiamy zaznaczony parametr Pobierz datę księgowania z konfiguracji – dokumenty będą księgowane zgodnie z ustawieniem w Konfiguracji firmy/ Księgowość/ Parametry – Księgowanie dokumentów z datą.
Za pomocą ikony uruchamiamy kreatora Opisu. W lewym dolnym rogu znajduje się przycisk Opis rozwijający listę dostępnych identyfikatorów opisów.
Jeżeli chcemy, aby opis nagłówka dekretu zawierał Nr dokumentu, klikamy na przycisku .
Z menu wybieramy Numer- numer własny – wybranie tej pozycji spowodowało pojawienie się w polu obok symbolu @NumerPelny.
Zatwierdzamy wybrany symbol przez kliknięcie lewym klawiszem myszy na ikonie .
Automatycznie w górnej części formularza, w polu Opis, pojawił się symbol definicji opisu, czyli @NumerPelny.
W celu dodania kolejnego identyfikatora opisu, wystarczy ponownie kliknąć na przycisku Opis i wykonać kroki wcześniej opisane.
Jeżeli chcemy uzależnić zadziałanie schematu od warunku, przechodzimy na zakładkę [Warunek] lub wybieramy przycisk dostępny obok pola Warunek na formularzu schematu księgowego, powodując tym samym wejście do kolejnego okna Warunek zadziałania schematu.
Jeżeli nie chcemy uzależniać zadziałania schematu od warunku, wybieramy ikonę , wchodząc tym samym do formularza, który pozwoli na dodawanie poszczególnych elementów schematu odpowiadającym dekretom księgowym.
Jak określić dla danego schematu księgowań z jaką datą mają być księgowane dokumenty?
Użytkownik definiuje wzorzec, dla którego data księgowania będzie różna od daty księgowania określonej w Konfiguracji. Dokumenty, Faktury Sprzedaży, mają być księgowane z datą sprzedaży.
Po wejściu do pozycji Schematy księgowe i wybraniu typu schematu Faktury Sprzedaży za pomocą ikony dodajemy nowy wzorzec księgowy.
Wprowadzamy podstawowe dane tj. symbol wzorca, jego nazwę, wskazujemy dziennik, do którego mają trafiać księgowane dokumenty, oraz pozostawiamy zaznaczony parametr Księgowanie przez bufor.
Odznaczamy parametr Pobierz datę księgowania z Konfiguracji. Za pomocą ikony z menu wybieramy Data sprzedaży.
Następnie określamy poszczególne elementy schematu i zapisujemy całość schematu księgowań
Jak dodać warunek, od którego będzie zależeć zadziałanie schematu księgowego?
Użytkownik definiuje wzorzec, za pomocą którego będą księgowane tylko te dokumenty, którym przypisano kategorie podpięte do kategorii ogólnej o kodzie SPRZEDAŻ PROGRAMÓW.
Po wejściu do opcji Schematy księgowe za pomocą ikony dodajemy nowy wzorzec księgowy.
Wprowadzamy podstawowe dane tj. symbol wzorca, jego nazwę, wskazujemy dziennik, do którego mają trafiać księgowane dokumenty.
Za pomocą ikony uruchamiamy kreator Opisu, w którym możemy, ale nie musimy, wprowadzać symbole opisu.
Z poziomu okna Opis przechodzimy na zakładkę [Warunek].
Będziemy teraz określać warunki, w jakich przypadkach ma zadziałać wzorzec, a w jakich nie.
Przy definiowaniu pierwszego warunku pole łącznik jest nieaktywne (uaktywnia się przy dodawaniu kolejnych). Wybieramy przycisk Funkcja, automatycznie rozwija się lista warunków.
Z listy wybieramy pozycję Kategoria dokumentu.
Rozwija się kolejna lista z dwoma warunkami: Kategoria szczegółowa, Kategoria ogólna.
Wybieramy pozycję Kategoria ogólna. Automatycznie pojawia się lista kategorii. Z listy wybieramy kategorię ogólną, o kodzie SPRZEDAŻ PROGRAMÓW.
W polu Operator pojawi się relacja „równa się”. W polu Wartość – kod kategorii tj. SPRZEDAŻ PROGRAMÓW.
W celu zapisania warunku należy kliknąć lewym klawiszem myszy na przycisku .
Zdefiniowanie tego warunku powodować będzie księgowanie tylko tych dokumentów, które w nagłówku mają wprowadzoną kategorię ogólną SPRZEDAŻ PROGRAMÓW.
Jak zdefiniować prosty wzorzec sprzedaży?
Transakcje sprzedaży księgowane są w następujący sposób:
Kwota BRUTTO – księgowana jest po stronie debet konta 201 (Rozrachunki z odbiorcami),
Kwota NETTO – księgowana jest po stronie kredyt konta 700-01 (Sprzedaż towarów),
Kwota VAT – księgowana jest po stronie kredyt konta 221-1 (VAT należny).
Po wejściu do opcji Schematy księgowe za pomocą ikony dodajemy nowy wzorzec księgowy.
Wprowadzamy podstawowe dane tj. symbol wzorca, jego nazwę, wskazujemy dziennik, do którego mają trafiać księgowane dokumenty oraz pozostawiamy zaznaczony parametr Księgowanie przez bufor oraz Pobierz datę księgowania z Konfiguracji.
Za pomocą ikony uruchamiamy kreatora Opisu, w którym możemy, ale nie musimy, wprowadzać symbole opisu – wybierzmy jednak Nr dokumentu oraz Opis.
Z poziomu okna Opis wybieramy przycisk Akceptuj (nie przechodzimy na zakładkę [Warunek], ponieważ tworzymy uniwersalny prosty wzorzec, który kwotę netto będzie zawsze księgował na konto 700-01).
Wracamy do okna zatytułowanego Schemat księgowy, który jest listą elementów schematu odpowiadających poszczególnym dekretom.
W celu dodania pierwszego elementu wybieramy przycisk Dodaj lub naciskamy klawisz <INS>.
Otwiera się formularz elementu schematu księgowego, na którym klikamy na przycisku Konto Winien, z listy wybieramy konto syntetyczne rozrachunkowe 201 (Rozrachunki z odbiorcami).
W polu podział na słowniki rozwijamy listę i wybieramy Podmioty.
Za pomocą ikony uruchamiamy kreatora Definicja kwoty. Klikamy na przycisku Kwota/ Brutto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie .
Jeśli chcemy, aby faktura była księgowana na konto walutowe np. odbiorcy zagranicznego, wówczas zaznaczamy parametr Księgowanie walutowe.
Jeśli chcemy, aby po zaksięgowaniu faktury na konto rozrachunkowe dekret pojawił się w opcji Księgowość/ Rozrachunki oraz chcemy go rozrachować, zaznaczamy parametr Rozrachunek.
Do kolejnego okna Opis przechodzimy za pomocą zakładki [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku .
Ze względu na fakt, że nie będziemy uzależniać zadziałania pozycji od warunku, po zatwierdzeniu symbolu opisu klikamy na ikonie .
Wyświetli się formatka pokazująca wszystkie parametry elementu schematu. Wybrane parametry zapisujemy za pomocą ikony Zapisz (<CTRL>+<ENTER>).
Dodajemy kolejną pozycję schematu.
Klikamy na ikonie Dodaj lub naciskamy klawisz <INS>.
W oknie elementu schematu księgowań klikamy na przycisku Konto Ma, z listy wybieramy konto analityczne 700-01 (Sprzedaż towarów).
Korzystając z zakładki przechodzimy do kolejnego okna definicja kwoty. Klikamy na przycisku Kwota/ Netto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku . Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem .
Ze względu na fakt, że nie będziemy uzależniać zadziałania pozycji od warunku, po zatwierdzeniu symbolu opisu klikamy na ikonie .
Wyświetli się formatka pokazująca wszystkie parametry elementu schematu. Wybrane parametry zapisujemy za pomocą ikony Zapisz (<CTRL>+<ENTER>).
Ponownie wchodzimy do listy elementów schematu księgowań.
Pozostało nam dodanie ostatniej pozycji.
Ponownie wybieramy ikonę Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
W oknie Konta księgowego klikamy na przycisku Konto Ma, z listy wybieramy konto analityczne 221-01 (VAT należny).
Przechodzimy na zakładkę [Kwota]. Klikamy na przycisku Kwota/ VAT/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku . Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem .
Ze względu na fakt, że nie będziemy uzależniać zadziałania pozycji od warunku, po zatwierdzeniu symbolu opisu klikamy na ikonie .
Wyświetli się formatka pokazująca wszystkie parametry elementu schematu. Wybrane parametry zapisujemy za pomocą ikony Zapisz (<CTRL>+<ENTER>).
Jak zdefiniować wielowariantowy wzorzec dla dokumentów kosztowych?
Wzorcem księgowane będą trzy rodzaje faktur kosztowych, którym na poziomie Rejestru VAT, przypisano kategorie szczegółowe:
Zakup energii – kategoria szczegółowa ENERGIA,
Czynsz – kategoria szczegółowa CZYNSZ,
Transport – kategoria szczegółowa TRANSPORT.
Sposób księgowania dla faktur związanych z zakupem energii
Kwota
Konto Winien
Konto Ma
Rozrachunek
Kategoria
Brutto
202 (rozrachunki z dost.)
zaznaczony
Netto
402-01(Energia)
odznaczony
ENERGIA
VAT
221-02(Vat naliczony)
odznaczony
Sposób księgowania dla faktur związanych z czynszem
Kwota
Konto Winien
Konto Ma
Rozrachunek
Kategoria
Brutto
202 (rozrachunki z dost.)
zaznaczony
Netto
404-01(Usługi obce)
odznaczony
CZYNSZ
VAT
221-02(Vat naliczony)
odznaczony
Sposób księgowania dla faktur związanych z transportem
Kwota
Konto Winien
Konto Ma
Rozrachunek
Kategoria
Brutto
202 (rozrachunki z dost.)
zaznaczony
Netto
404-01(Usługi obce)
odznaczony
TRANSPORT
VAT
221-02(VAT naliczony)
odznaczony
Jak widać z trzech powyższych przykładów:
Kwota BRUTTO jest zawsze księgowana na konto 202,
Kwota VAT na konto 221-02,
Kwota NETTO związana z zakupem energii księgowana jest na koncie 402-01, czynsz, transport na koncie 404-01.
Po wejściu do opcji Schematy księgowe za pomocą ikony dodajemy nowy wzorzec księgowy.
Wprowadzamy podstawowe dane tj. symbol wzorca np. KOSZT, jego nazwę np. Zakupy Kosztowe, wskazujemy dziennik, do którego mają trafiać księgowane dokumenty np. ZAKUP, oraz pozostawiamy zaznaczony parametr, że zapisy mają być generowane w buforze, a data księgowania pobierana z Konfiguracji.
Za pomocą ikony uruchamiamy kreator Opisu, w którym możemy ale nie musimy wprowadzać symboli opisu – wybierzmy jednak Nr dokumentu oraz Opis.
Z poziomu okna Opis wybieramy przycisk Akceptuj (nie wchodzimy do ostatniego okna Warunek zadziałania schematu księgowego).
Przechodzimy do listy elementów Schematu księgowego.
W celu dodania pierwszego elementu wybieramy przycisk Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
Otwiera się okno elementu schematu księgowego, w którym klikamy na przycisk Konto Ma, z listy wybieramy konto syntetyczne rozrachunkowe 202 (Rozrachunki z dostawcami). W polu podział na słowniki wybieramy Podmioty.
Uruchamiamy kreatora Kwoty i klikamy na przycisku Kwota/ Brutto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie .
Jeśli chcemy, aby po zaksięgowaniu faktury na konto rozrachunkowe 202 dekret pojawił się w opcji Księgowość/ Rozrachunki oraz chcemy go rozrachować, zaznaczamy parametr Rozrachunek.
Jeśli chcemy, aby faktura była księgowana na konto walutowe np. dostawcy zagranicznego, wówczas zaznaczamy parametr Księgowanie walutowe. Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisk Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku .
Ze względu na fakt, że nie będziemy uzależniać zadziałania pozycji od warunku, po zatwierdzeniu symbolu opisu klikamy na ikonie .
Wyświetli się formatka pokazująca wszystkie parametry elementu schematu. Zatwierdzamy je przez wybranie przycisku Zapisz (<CTRL>+<ENTER>).
Wracamy do listy elementów schematu księgowań.
Dodajemy kolejną pozycję schematu.
Klikamy na ikonie Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
W oknie Elementu Schematu Księgowego klikamy na przycisk Konto Wn, z listy wybieramy konto analityczne 221-02 (VAT naliczony) i przechodzimy na zakładkę [Kwota].
Definiujemy kwotę klikając na przycisk Kwota/ VAT/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku. Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem
Ze względu na fakt, że nie będziemy uzależniać zadziałania pozycji od warunku, po zatwierdzeniu symbolu opisu klikamy na ikonie .
Wyświetli się formatka pokazująca wszystkie parametry elementu schematu. Wybrane parametry zapisujemy za pomocą ikony Zapisz (<CTRL>+<ENTER>).
Wracamy do listy elementów schematu księgowań.
Pozostało nam dodanie pozycji, które będą księgowane na konta kosztowe.
Ponownie wybieramy ikonę Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
W oknie elementu schematu księgowego klikamy na przycisku Konto Winien, z listy wybieramy konto analityczne 402-01 (Energia)
Uruchamiamy kreatora Definicji Kwoty. Klikamy na przycisku Kwota/ Netto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku . Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem
Ze względu na fakt, że będziemy uzależniać zadziałanie pozycji od warunku, przechodzimy na zakładkę [Warunek].
W oknie Warunek zadziałania schematu księgowego klikamy na przyciskach Funkcja/ Kategoria pozycji/ Kategoria szczegółowa. Z listy kategorii wybieramy kategorię ENERGIA i zatwierdzamy warunek przyciskiem .
Po zdefiniowaniu wszystkich parametrów klikamy na ikonie .
Przyciskiem Zapisz lub używając kombinacji klawiszy (<CTRL>+<ENTER>) zapisujemy element schematu.
Ponownie wybieramy ikonę Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
W oknie Elementu Schematu Księgowego klikamy na przycisku Konto Winien, z listy wybieramy konto analityczne 404-01 (Usługi obce).
Uruchamiamy kreatora Definicji Kwoty. Klikamy na przycisku Kwota/ Netto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku . Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem .
Ze względu na fakt, że będziemy uzależniać zadziałanie pozycji od warunku, przechodzimy na zakładkę [Warunek].
W oknie Warunek zadziałania schematu księgowego klikamy na przyciskach Funkcja/ Kategoria pozycji/ Kategoria szczegółowa. Z listy kategorii wybieramy kategorię TRANSPORT i zatwierdzamy warunek przyciskiem .
Po zdefiniowaniu wszystkich parametrów klikamy na ikonie .
Przyciskiem Zapisz lub używając kombinacji klawiszy (<CTRL>+<ENTER>) zapisujemy element schematu.
Ponownie wybieramy ikonę Dodaj lub naciskamy klawisz <INSERT>.
W oknie Elementu Schematu Księgowego klikamy na przycisku Konto Winien, z listy wybieramy konto analityczne 404-01 (Usługi obce).
Uruchamiamy kreatora Definicji Kwoty. Klikamy na przycisku Kwota/ Netto/ Razem.
Symbol kwoty zatwierdzamy kliknięciem na ikonie . Przechodzimy na zakładkę [Opis].
W oknie Opis klikamy na przycisku Opis i wybieramy Nr dokumentu. Wybór akceptujemy przez wybranie przycisku . Ponownie wybieramy przycisk Opis i wybieramy Opis. Wybór akceptujemy przyciskiem
Ze względu na fakt, że będziemy uzależniać zadziałanie pozycji od warunku, przechodzimy na zakładkę [Warunek].
W oknie Warunek zadziałania schematu księgowego klikamy na przyciskach Funkcja/ Kategoria pozycji/ Kategoria szczegółowa. Z listy kategorii wybieramy kategorię CZYNSZ i zatwierdzamy warunek przyciskiem .
Po zdefiniowaniu wszystkich parametrów klikamy na ikonie .
Przyciskiem Zapisz lub używając kombinacji klawiszy (<CTRL>+<ENTER>) zapisujemy element schematu.
Po zdefiniowaniu wszystkich pozycji, schemat zapisujemy przyciskiem lub używając kombinacji klawiszy (<CTRL>+<ENTER>).
Jak zdefiniować prosty schemat dla księgowania raportów kasowych/bankowych
Konto Wn
Konto Ma
Słownik
Kwota
Warunek
@KontoRach
@KontoPrzeciw
Podmioty
@Przychod
@KontoPrzeciw
@KontoRach
Podmioty
@Rozchod
@KontoDodatWn
@KontoDodatMa
Podmioty
@KwotaDodat
@KontoRach – w schemacie dla raportów kasowo-bankowych, można wybrać to makro klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma: Konta/ Konto kasy (rachunku). Program będzie pobierał konto kasy lub rachunku bankowego z pola Konto księgowe na Rejestrze kasowo/bankowym (Kasa/Bank/ Rejestry kasowe/bankowe).
@KontoPrzeciw – w schemacie dla raportów kasowo-bankowych, można wybrać to makro klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma: Konta/ Konto przeciwstawne. Program będzie pobierał konto przeciwstawne z pola Konto przeciwstawne, które znajduje się na formatce Zapisu kasowo/bankowego (Kasa/Bank/ Zapisy kasowe/bankowe).
@KontoDodatWn/@KontoDodatMa – w schemacie dla raportów kasowo-bankowych, można wybrać to makro klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma:Kwoty dodatkowe/ Konto Wn/Konto Ma. Program będzie pobierał konto z kwot dodatkowych, które znajdują się na formatce Zapisu kasowo/bankowego, pod ikoną Kwoty dodatkowe. Dodatkowo podział na słowniki Podmioty spowoduje, że w Kwotach dodatkowych będzie można użyć kont słownikowych dla podmiotów wybranych na dokumencie.
Na Zapisie kasowo/bankowym, w polu Konto przeciwstawne, można wpisywać symbol konta słownikowego np. 201, 202, 230 bez podawania konkretnej analityki np. 201-ALOZA. Gdy w polu Konto przeciwstawne podamy konto 201, program zaksięguje na właściwą analitykę 201-ALOZA, jeżeli kontrahent ALOZA zostanie wybrany na zapisie kasowo-bankowym.
Pozycja trzecia schematu, umożliwia zaksięgowanie zapisu kasowo-bankowego na dodatkowe konta poza kontem kasy (rachunku) (100) i kontem do niego przeciwstawnym (402-01) np. na konta zespołu 5, gdy bezpośrednio z kasy księgujemy np. koszty proste.
Jeżeli w kwotach dodatkowych zapisu kasowo/bankowego będą wpisywane konta słownikowe, w pozycji schematu dotyczącej księgowań poprzez Kwoty dodatkowe (pozycja trzecia), musi być wybrany Podział na słowniki: Podmioty.
Jeżeli na pozycji schematu, gdzie użyto konto rozrachunkowe, zostanie zaznaczony parametr Rozrachunek to po zaksięgowaniu dekret pojawi się w opcji Księgowość/ Rozrachunki, co pozwoli na parowanie ze sobą dekretów na kontach rozrachunkowych.
Jak zdefiniować prosty schemat dla księgowania dokumentów w Rejestrze VAT sprzedaży umożliwiający generowanie automatycznych rozrachunków i rozliczeń
Konto Wn
Konto Ma
Słownik
Kwota
Warunek
Księgowanie walutowe
Rozrachunek
@KontoPlatnikaOdb
Płatnicy
@KwotaPlatnosci
@WalutaPlat ='PLN' AND @PlatKierunek =1
Nie
Tak
@KontoPlatnikaOdb
Płatnicy
-@KwotaPlatnosci
@WalutaPlat ='PLN' AND @PlatKierunek =-1
Nie
Tak
@KontoPlatnikaOdb
Płatnicy
@KwotaPlatnosci
@WalutaPlat 'PLN' AND @PlatKierunek =1
Tak
Tak
@KontoPlatnikaOdb
Płatnicy
-@KwotaPlatnosci
@WalutaPlat 'PLN' AND @PlatKierunek =-1
Tak
Tak
731-2
-
@Netto
-
Nie
Nie
221-2
-
@Vat
-
Nie
Nie
@KontoPlatnikaOdb – makro można wybrać klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma:Płatnik/ Konto płatnika 1. Program pobiera konto wypełnione na karcie płatnika.
@KwotaPlatnosci – makro pozwala na odwołanie się podczas księgowania do poszczególnych zdarzeń z Preliminarza płatności.
Słownik: Płatnicy – odwołuje się do Płatnika wybranego na zdarzeniu w Preliminarzu płatności.
@WalutaPlat – warunek sprawdza walutę rozliczenia wybraną na zdarzeniu w Preliminarzu płatności.
Jak zdefiniować schemat dla księgowania Faktur Zakupu z Rejestru VAT – z wykorzystaniem segmentów kont na kategoriach?
Scenariusz postępowania:
W Ogólne/ Kategorie dodając Kategorię wpisujemy na zakładce [Dodatkowe], w polach Konto-segment Wn i/lub Konto-segment Ma, konto księgowe odpowiadające tej kategorii np. kategoria MAT. BIUROWE, Konto-segment Wn: 401-01-03, kategoria: ENERGIA, Konto-segment Wn: 401-01-05.
W Rejestry VAT/ Rejestry VAT/ Rejestr zakupu dodajemy fakturę, na której dodajemy pozycje np. W kolumnie Kategoria: MAT. BIUROWE, odpowiednia stawka VAT, kwota netto itd. W drugiej pozycji – Kategoria: ENERGIA, odpowiednia stawka, kwota netto itd.
Schemat księgowy
Konto Wn
Konto Ma
Słownik
Kwota
Warunek
202
Podmioty
@Brutto
221-02
brak
@Vat
@KatElemKontoWn
brak
@Netto
@KontoDodatWn
@KontoDodatMa
Podmioty
@KwotaDodat
@KatElemKontoWn – w schemacie dla Rejestru zakupu VAT można wybrać to makro klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma: Kategoria pozycji/ Konto Wn kategorii. Konto księgowe zostanie pobrane z kategorii znajdującej się w pozycji Faktury Zakupu (kategoria pozycji przy stawkach VAT na fakturze).
@KontoDodatWn/@KontoDodatMa – w schemacie Rejestru VAT można wybrać to makro klikając w strzałkę obok Konto Wn, Konto Ma: Kwoty dodatkowe/ Konto Wn/Konto Ma. Program będzie pobierał konto z kwot dodatkowych, które znajdują się na formatce Faktury Zakupu, pod ikoną Kwoty dodatkowe. Dodatkowo podział na słowniki Podmioty spowoduje, że w Kwotach dodatkowych będzie można użyć kont słownikowych dla podmiotów wybranych na dokumencie. Pozycja wykorzystująca te makra pozwala na dodatkowe rozksięgowanie dokumentu np. poza kontem zespołu „4”, które jest pobierane z odpowiedniej kategorii pozycji, równocześnie na określone przez użytkownika konta zespołu „5”.
Zaliczki pracowników
Scenariusz postępowania 1: zaliczka jest na kwotę równą Fakturze Zakupu:
Pracownik pobiera zaliczkę z kasy np. 150 zł – w menu Kasa/Bank/ Zapisy kasowe/bankowe dodajemy dokument rozchodowy (KW), wybierając jako podmiot Pracownika.
Pracownik przynosi fakturę zakupu (FZ) np. na kwotę 150 zł, która została zapłacona ww. zaliczką 150 zł – dodajemy zapis w menu Rejestry VAT/ Rejestry VAT/ Rejestr zakupu:
Na pierwszej zakładce wybieramy kontrahenta, który widnieje na FZ i uzupełniamy pozostałe dane.
Na zakładce [Kontrahent], klikamy na przycisk Pracownik i wybieramy naszego zaliczkobiorcę.
Na dodatkowej liście potencjalnych zaliczek pojawi się lista nierozliczonych zapisów, w naszym przykładzie jedno KW na kwotę 150 zł, wybieramy tą zaliczkę.
Zapisujemy dokument.
Po zapisaniu Faktura Zakupu oraz dokument KW zostaną całkowicie rozliczone.
Scenariusz postępowania 2: zaliczka jest na kwotę wyższą od Faktury Zakupu:
Pracownik pobiera zaliczkę z kasy np. 250 zł – w menu Kasa/Bank/ Zapisy kasowe/bankowe dodajemy dokument rozchodowy (KW), wybierając jako podmiot Pracownika.
Pracownik przynosi fakturę zakupu (FZ) np. na kwotę 150 zł, która została zapłacona ww. zaliczką 150 zł, resztę zaliczki pracownik zwraca do kasy (100 zł) – dodajemy zapis w menu Rejestry VAT/ Rejestry VAT/ Rejestr zakupu:
Na pierwszej zakładce wybieramy kontrahenta, który widnieje na FZ i uzupełniamy pozostałe dane.
Na zakładce [Kontrahent] klikamy na przycisk Pracownik i wybieramy naszego zaliczkobiorcę.
Na dodatkowej liście potencjalnych zaliczek pojawi się lista nierozliczonych zapisów, w naszym przykładzie jedno KW na kwotę 250 zł. Klikamy dwukrotnie w kolumnę Kwota i wpisujemy 150 zł.
Zapisujemy dokument.
FZ jest całkowicie rozliczona, natomiast KW jest częściowo rozliczone. Pracownik wpłaca do kasy pozostałą część zaliczki:
W menu Kasa/bank/ Zapisy kasowe/bankowe dodajemy dokument przychodowy (KP) od pracownika, na kwotę 100 zł,
Na zakładce [Rozliczenia] dokumentu KP, klikamy w ikonę plusa,
Gdy pojawi się lista zapisów kasowych pracownika, wybieramy KW (zaliczkę) i kompensujemy z KP.
Zaliczka pracownika jest całkowicie rozliczona.
Scenariusz postępowania 3: zaliczka jest na kwotę niższą od Faktury Zakupu:
Pracownik pobiera zaliczkę z kasy np. 150 zł – w menu Kasa/Bank/ Zapisy kasowe/bankowe dodajemy dokument rozchodowy (KW), wybierając jako podmiot Pracownika.
Pracownik przynosi fakturę zakupu (FZ) np. na kwotę 250 zł, która została zapłacona ww. zaliczką 150 zł. Pozostała część płatności faktury pozostaje do rozliczenia (100 zł) – dodajemy zapis w menu Rejestry VAT/ Rejestry VAT/ Rejestr zakupu:
Na pierwszej zakładce wybieramy kontrahenta, który widnieje na FZ i uzupełniamy pozostałe dane.
Na zakładce [Kontrahent] klikamy na przycisk Pracownik i wybieramy naszego zaliczkobiorcę.
Na dodatkowej liście potencjalnych zaliczek pojawi się lista nierozliczonych zapisów, w naszym przykładzie jedno KW na kwotę 150 zł, wybieramy tą zaliczkę.
Zapisujemy dokument.
FZ jest częściowo rozliczona. W Preliminarzu Płatności 150 zł znajduje się na liście rozliczonych dokumentów, a pozostałe 100 zł na liście dokumentów nierozliczonych. Na zdarzeniu w Preliminarzu znajduje się kontrahent wprowadzony na fakturze.
Dokument KW jest całkowicie rozliczony.
Schemat księgowy
Przykładowy schemat księgowy pozwala na przeksięgowanie zaliczki z konta kontrahenta na konto pracownika, który pobrał zaliczkę na zakup.
Konto Wn
Konto Ma
Słownik
Kwota
Warunek
@KatElemKontoWn
@Netto
221-02
@VAT
202
Podmioty
@Brutto
202
Podmioty
@PlatZaliczka
@TypPodmiotu ='kontrahent' AND @TypZaliczkobiorcy ='pracownik'
230
Zaliczkobiorcy
@PlatZaliczka
@TypPodmiotu ='kontrahent' AND @TypZaliczkobiorcy ='pracownik'
Poniższy schemat pozwoli natomiast na zaksięgowanie kwoty brutto na konto kontrahenta lub na konto pracownika (z pominięciem przeksięgowywania z konta kontrahenta na konto pracownika).
Konto Wn
Konto Ma
Słownik
Kwota
Warunek
@KatElemKontoWn
@Netto
221-02
@VAT
202
Podmioty
@Brutto
@TypPodmiotu ='kontrahent' AND @TypZaliczkobiorcy 'pracownik'
230
Zaliczkobiorcy
@PlatZaliczka
@TypPodmiotu ='kontrahent' AND @TypZaliczkobiorcy ='pracownik'