Aby ułatwić wystawianie faktur i nie zmuszać operatora do wyboru schematu numeracji dla każdego wystawianego dokumentu – w konfiguracji firmy można ustalić domyślne schematy numeracji (wybierając spośród typów dokumentów zdefiniowanych dla danej klasy) i domyślne serie dla:

Ustalone tutaj parametry będą proponowane w chwili rozpoczęcia wystawiania tych dokumentów. Operator w trakcie edycji faktury lub korekty może je zmienić.

Scenariusze: Jak dodać nowy zapis księgowy?

Aby dodać nowy zapis księgowy:

1. Otwieramy listę zapisów księgowych z menu głównego przez wybór Księgowość/ Dzienniki.
2. Wybieramy, czy dany zapis ma trafić do bufora czy ma zostać dodany jako zatwierdzony. Następnie wybieramy dziennik, w którym zapis ma być umieszczony.
3. Następnie naciskamy przycisk Dodaj   lub klawisz <INSERT>, co powoduje otwarcie formularza zapisu księgowego.
4. Kolejny krok to wprowadzenie na formularz zapisu informacji takich jak: numer dokumentu, data księgowania, data operacji, data wystawienia, kontrahent, kategoria.
5. Następnie wprowadzamy pozycje na formularzu przez naciśnięcie Dodaj  lub klawisz <INSERT>.
6. Przy włączonej obsłudze kont walutowych informacje dla konkretnej pozycji zapisu księgowego wypełniamy na formularzu, który pojawi się po naciśnięciu przycisku  i wybraniu opcji Dodanie pozycji zapisu przez formularz lub po użyciu kombinacji – klawiszy <SHIFT>+<INSERT>.
7. Po wprowadzeniu pozycji na formularzu należy go zapisać, klikając przycisk Zapisz zmiany , klawisze <CTRL>+<ENTER> lub wciskając klawisz <ENTER>. Jeżeli chcemy wycofać się z edycji bez zapisywania dokonanych zmian, należy kliknąć przycisk Anuluj  lub wcisnąć klawisz <ESC>.

Scenariusze: Jak przenieść zapis z bufora do dziennika – zatwierdzić zapis?

Aby przenieść zapis z bufora do dziennika, należy:

1. Otworzyć listę zapisów w buforze wybierając z menu: Księgowość/ Dzienniki.
2. Wybrać zakładkę [Dziennik].
3. Wybrać listę zapisów w buforze.
4. Wybrać zapisy za dzień lub za miesiąc i określić odpowiednią datę dla zapisów.
5. Zaznaczyć dokumenty, które mają być zatwierdzone do Księgi Głównej, przez ustawienie się na danym zapisie i naciśnięciu klawisza <SPACJA> lub naciśnięciu prawego klawisza myszy i wybraniu opcji Zaznacz. Aby zaznaczyć wszystkie dokumenty można wykorzystać kombinacje klawiszy <CTRL>+<A> lub po naciśnięciu prawego klawisza myszy wybrać Zaznacz wszystkie.
6. Nacisnąć przycisk  lub klawisz <F7>, który odpowiada za zatwierdzenie zaznaczonych dokumentów do dziennika.

Scenariusze: Jak usunąć zapis z bufora?

Aby usunąć zapis z bufora, należy:

1. Otworzyć listę zapisów księgowych wybierając z menu: Księgowość/ Dzienniki.
2. Odszukać zapis na liście w buforze i ustawić na nim kursor (podświetlić wybrany wiersz).
3. Kliknąć przycisk Usuń  lub wcisnąć klawisz <DELETE>.
4. Program wyświetli pytanie: „Czy chcesz skasować podświetlony rekord?”. Po potwierdzeniu wybrany rekord zostanie skasowany.

Scenariusze: Jak uporządkować zapisy chronologicznie?

Aby przenumerować zapisy w księdze, należy:

1. Otworzyć listę zapisów w dzienniku wybierając z menu: Księgowość/ Dzienniki.
2. Wybrać zapisy Wszystkie.
3. Wybrać listę zapisów w buforze.
4. Zaznaczyć zapisy Za rok i wybrać rok, w którym chcemy przenumerować dziennik.

Po wyświetleniu zapisów Dziennika w celu przenumerowania należy nacisnąć przycisk  lub klawisz <F8>.

Scenariusze: Jak wykonać storno zapisu zatwierdzonego?

Aby wykonać storno zapisu księgowego zatwierdzonego należy:

1. Otworzyć listę zapisów w dzienniku wybierając z menu: Księgowość / Dzienniki.
2. Wybrać Dziennik.
3. Wybrać listę zapisów zatwierdzonych.
4. Odszukać zapis księgowy zatwierdzony i ustawić na nim kursor (podświetlić wybrany wiersz).
5. Kliknąć przycisk Usuń  lub wcisnąć klawisz <DELETE>.
6. Comarch ERP Optima wykonuje tzw. storno czerwone i kieruje się następującymi zasadami:
   • Storno jest całkowite. Oznacza to, że wszystkie pozycje zapisu księgowego powinny zostać automatycznie wystornowane.
   • Użytkownik ma możliwość wskazania, pod jaką datą ma zostać zaksięgowany zapis stornujący, a to oznacza, że jest generowany odrębny zapis zawierający tylko dekrety stornujące (dekrety ze znakiem minus).
   • Oprócz zapytania o datę księgowania istnieje możliwość zmiany nr dokumentu, jak również korekta pola Opis.
   • Zapis stornowany nie ulega zmianie.

Po wprowadzeniu pozycji na formularzu zapisu stornującego należy go zapisać, klikając przycisk Zapisz zmiany , kombinację klawiszy <CTRL>+<ENTER> lub wciskając klawisz <ENTER>. Jeżeli chcemy wycofać się z edycji bez zapisywania dokonanych zmian należy kliknąć przycisk Anuluj  lub klawisz <ESC>.

Scenariusze: Jak rozrachować dekrety z poziomu zakładki Rozrachunki?

Aby rozrachować dekrety z poziomu zakładki [Rozrachunki], należy:

1. Otworzyć listę zapisów w dzienniku wybierając z menu: Księgowość/ Dzienniki.
2. Otworzyć formatkę danego zapisu.
3. Na formatce pozycji zapisu księgowego przejść na zakładkę [Rozrachunki].
4. Ikona  (lub klawisz <INSERT>) na zakładce [Rozrachunki] wywołuje listę nierozrachowanych dekretów danego konta rozrachunkowego. Lista jest zawężona tylko do tych zapisów, które mogą zostać rozrachowane z danym dekretem.

Przycisk Konto oraz pole z numerem konta są wyszarzane. W polu Konto rozrachowujące domyślnie podpowiada się to samo konto. Użytkownik ma możliwość jego zmiany.

Lista jest zawężona do dekretów nierozrachowanych tylko należności (zaznaczony tylko parametr Pozostaje Wn) lub tylko zobowiązań (zaznaczony tylko parametr Pozostaje Ma) w zależności od tego, po której stronie na dekrecie jest konto rozrachunkowe i czy kwota dekretu jest dodatnia czy ujemna:

Konto Wn	Konto Ma	Kwota	Pozostaje Wn	Pozostaje Ma
Tak		>0	Nie	Tak
Tak		<0	Tak	Nie
	Tak	>0	Tak	Nie
	Tak	<0	Nie	Tak

1. Aby wybrać dekret/dekrety do rozrachowania, należy zaznaczyć je na liście i kliknąć przycisk .
2. Obok ikony pioruna służącego do rozrachowania widoczna jest strzałka , a po jej rozwinięciu dwie opcje do wyboru:
   • Rozrachuj dla jednego konta – powoduje rozrachowanie między zapisami tego samego konta analitycznego,
   • Rozrachuj dla wielu kont – powoduje, że w pierwszej kolejności następuje rozrachowanie zapisów między tymi samymi kontami analitycznym, a jeśli pozostaną jeszcze dekrety do rozrachowania po stronie Wn i Ma na różne konta to nastąpi dokonanie kompensaty między tymi różnymi analitykami.
3. Jeżeli do rozrachowania z danym zapisem zaznaczymy kilka dekretów, zostaną one rozrachowane w takiej kolejności, w jakiej są wyświetlane na liście.

Kasowanie zapisów księgowych z poziomu dokumentu źródłowego

Jednym ze sposób kasowania zapisów znajdujących się dziennikach księgowych jest usunięcie zapisu bezpośrednio z poziomu dziennika. Aby było to możliwe zapisy muszą znajdować się w buforze w bieżącym okresie obrachunkowym. Taki sposób został opisany w podrozdziale scenariuszu Jak usunąć zapis z bufora?

Drugi sposób nie wymaga konieczności wchodzenia do dzienników księgowych. Umożliwia on usunięcie zapisów księgowych z poziomu dokumentów źródłowych, które wcześniej zostały wprowadzone do ewidencji pomocniczych lub zaewidencjonowane w innych modułach. Taka metoda kasowania jest dostępna dla wszystkich zapisów księgowych, które powstały poprzez zaksięgowanie za pomocą schematów księgowych dokumentów źródłowych znajdujących się:

Aby usunąć zapisy księgowe należy podświetlić lub zaznaczyć dokumenty źródłowe, które zostały wcześniej zaksięgowane, a następnie z menu kontekstowego (pod prawym przyciskiem myszy) wybrać opcję Usuń zapisy księgowe. Po zaakceptowaniu komunikatu: Czy chcesz usunąć zapis księgowy? następuje usunięcie zapisów księgowych ze wskazanych dokumentów.

Podczas usuwania rozrachowanych zapisów księgowych, automatycznie usuwany jest również rozrachunek, pod warunkiem, że dekret nie został uwzględniony na potwierdzeniu salda, ponagleniu zapłaty lub na nocie odsetkowej.

Scenariusze: Jak wprowadzić schemat numeracji pozycji zestawienia?

Schemat numeracji przypisujemy gałęziom czteropoziomowego zestawienia jakim jest Bilans. Poniżej fragment struktury Bilansu zgodnej ze wzorem zawartym w załączniku Ustawy o rachunkowości.

AKTYWA

1. Aktywa trwałe
2. Wartości niematerialne i prawne
3. Koszty zakończonych prac rozwojowych

Aby numeracja tworzonego zestawienia pokrywała się z numeracją wzorcową, należy w sekcji Schemat numeracji wprowadzić:

1. W polu pierwszym – znak „-„
2. W polu drugim – dużą literę „A”
3. W polu trzecim – cyfrę rzymską „X”
4. W polu czwartym – cyfrę arabską „1”.

Scenariusze: Jak zdefiniować nagłówek zestawienia?

Nagłówek definiujemy dla zestawienia Bilans.

W zestawieniu Bilans, udostępnianym „na zewnątrz”, dane na ogół prezentowane są w dwóch kolumnach:

Standardowo, z listy Zestawienia księgowe wybieramy przycisk  Dodaj . Otwiera on formularz nagłówka (zakładka [Ogólne]).

1. W polu Symbol wpisujemy – Bilans.
2. W polu Nazwa wpisujemy – Bilans Firmy.
3. Lewym kliknięciem myszy zaznaczamy parametr Uwzględniać zapisy w buforze – dzięki temu zestawienie będzie liczone w oparciu o dane wprowadzone na brudno oraz na czysto.
4. Ze względu na sposób numeracji wzorca Bilans, zawartego w załączniku Ustawy o rachunkowości:
5. W pierwszym polu schematu numeracji wprowadzamy znak „-„ (ostatni)
6. W drugim – dużą literę A
7. W trzecim – dużą literę rzymską
8. W czwartym – literę arabską.

Przechodzimy do drugiej zakładki [Kolumny].

1. W celu dodania pierwszej kolumny, wybieramy przycisk .
2. W polu Nazwa wpisujemy treść: Na początek roku.
3. W pola Okres wprowadzamy okres: Bilans otwarcia.
4. Wybór okresu – Bilans otwarcia – zwalnia użytkownika z wprowadzenia zakresu dat – przy wyliczeniu pozycji bilansu program automatycznie będzie uwzględniał zapisy bilansu otwarcia.
5. Ponownie wybieramy przycisk  – dodajemy drugą kolumnę.
6. W polu Nazwa wpisujemy treść: Na koniec roku.
7. Do pola Okres możemy wprowadzić opcję Bieżący okres lub Wybór opcji Bieżący okres spowoduje wyliczanie pozycji zestawienia w oparciu o wszystkie wprowadzone zapisy księgowe do dnia, w którym następuje uruchomienie wyliczenia zestawienia. Wybór opcji Inne wymusza wprowadzenie zakresu dat, za jaki ma być liczone zestawienie, w tym konkretnym przypadku można zadeklarować np. od 01.01.2018 do 31.12.2018.
8. Zapisujemy nagłówek wybierając ikonę  Zapisz.

Scenariusze: Jak wprowadzić pozycje zestawienia?

1. Na liście zestawień podświetlamy zdefiniowany nagłówek zestawienia
2. Wybieramy przycisk . Udostępnia on listę, z poziomu, której dodawać będziemy poszczególne pozycje zestawienia.
3. Klikamy na ikonie .
4. Na formatce Pozycja zestawienia w polu Nazwa wpisujemy AKTYWA i zapisujemy pozycję wybierając przycisk . (Ze względu na przypisanie w schemacie numeracji poziomowi pierwszemu znaku „-„ nie jest widoczny parametr Sumowanie ze znakiem).
5. Chcąc podpiąć gałąź AKTYWA TRWAŁE do pozycji AKTYWA, klikamy na przycisku , który związany jest z ikoną . Z rozwiniętego podmenu wybieramy Dodaj pozycję na następnym poziomie.
6. Na formatce Pozycja zestawienia w polu Nazwa wpisujemy – Aktywa trwałe.
7. Pola Kwota nie wypełniamy (do pozycji będą podpinane kolejne gałęzie).
8. Wybieramy sumowanie ze znakiem „+”.
9. Zapisujemy formatkę przez wybranie ikony .
10. Chcąc do pozycji AKTYWA TRWAŁE podpiąć podgałąź WARTOŚCI NIEMATERIALNE i PRAWNE, podświetlamy pozycję AKTYWA TRWAŁE, klikamy na przycisku , ściśle związanym z ikoną . Z rozwiniętego podmenu wybieramy Dodaj pozycję na następnym poziomie

Scenariusze: Jak wprowadzić definicje (wyrażenia arytmetyczne) wyliczające automatycznie pozycję zestawienia?

Wartość pozycji Bilansu Urządzenia techniczne i maszyny liczona jest w oparciu o saldo winien konta 010-02 Urządzenia techniczne i maszyny, pomniejszone o dotychczasowe umorzenie ewidencjonowane na koncie 070-02 Umorzenie urządzeń technicznych i maszyn.

Definicja wyrażenia algebraicznego będzie zatem następująca: +SaldoWn 010-02 – SaldoMa 070-02.

Aby przypiąć wyrażenie do danej pozycji zestawienia należy:

1. Za pomocą ikony lub przez dwukrotne kliknięcie lewym klawiszem myszy edytujemy pozycję zestawienia Maszyny i urządzenia.
2. Wybieramy przycisk uruchamiający kreator wyrażenia.
3. W polu Łącznik akceptujemy znak „+”.
4. Cyfrę 1,00 pozostawiamy w polu Współczynnik (wartość wyrażenia zostanie przemnożona przez 1).
5. Klikamy na przycisku Kwota i z podmenu wybieramy Funkcje kont.
6. Kursorem ustawiamy się na pozycji Saldo Wn, akceptujemy ją przez kliknięcie lewym klawiszem myszy.
7. Pojawi się Plan Kont. Zaznaczamy wybrane konta księgowe i akceptujemy przyciskiem . Konto będące argumentem funkcji księgowej pojawi się automatycznie w polu Argument.
8. Aby wyrażenie zostało zapamiętane, należy kliknąć na ikonie . Jego treść pojawi się w górnym polu zatytułowanym Kwota @SaldoWn (010-02).
9. W celu odjęcia Salda Ma konta 070-02, w polu Łącznik wybieramy znak „-”.
10. Akceptujemy cyfrę 1,00 w polu Współczynnik.
11. Klikamy na przycisku Kwota, z podmenu wybieramy Funkcje kont.
12. Kursorem ustawiamy się na pozycji Saldo Ma, akceptujemy ją przez kliknięcie lewym klawiszem myszy.
13. Z Planu Kont wybieramy konto 070-02, które pojawi się na formatce definicji wyrażenia jako argument.
14. Przyciskiem  akceptujemy definicję.
15. W górnym polu Kwota do pierwszego elementu wyrażenia zostaje dodany drugi.
16. Otrzymujemy następującą definicję wyrażenia @SaldoWn(010-02)-@SaldoMa(070-02).
17. Ostateczna akceptacja wyrażenia odbywa się przez wybranie ikony i powrót do formatki Pozycja zestawienia.

Dla każdego towaru lub usługi można w systemie Comarch ERP Optima zapamiętać dowolną liczbę cen sprzedaży (co najmniej jedna). W konfiguracji firmy określamy Nazwy tych cen, walutę, w której cena będzie wyrażona oraz jej typ (czy jest to cena netto czy brutto). Dodatkowo wyświetlane są również parametry związane z ceną zakupu towaru – tutaj ustalić można jedynie domyślną walutę. Ceną zakupu będzie automatycznie aktualizowana podczas wprowadzania towaru na magazyn.

Nazwa – maksymalnie 20 znakowa nazwa ceny.

Offset – powoduje ostateczne ustalenie sposobu prezentacji ceny sprzedaży. Pole to przyjmuje wartości dodatnie lub ujemne. Po wpisaniu wartości ujemnej od wyliczonej ceny sprzedaży będzie odejmowana wartość offsetu, wartość dodatnia natomiast powiększy cenę. Poprzez odpowiednie ustawienie zaokrągleń i wartości offsetu możemy, niezależnie od cen zakupu, uzyskać zawsze takie same końcówki np. 99gr (zaokrąglenie do 1zł i offset równy –0,01).

Waluta – waluta, która będzie proponowana dla ceny sprzedaży w chwili zakładania karty towaru lub usługi.

Typ – oznacza, czy cena będzie ustalona netto (bez podatku VAT), czy brutto (wraz z podatkiem VAT). Po zapisaniu formularza nie ma możliwości zmiany typu ceny.

Więcej informacji na temat ustalania domyślnego algorytmu liczenia podatku na fakturze znajduje się tutaj.

Do zarządzania cenami służą trzy ikony:

 dodawanie nowej ceny,

 usuwanie ceny,

 modyfikacja definicji ceny (po naciśnięciu przycisku podnoszony jest formularz ceny).

Pola na formularzu odpowiadają polom wyświetlanym na liście (Nazwa, Aktualizacja, Marża, Zaokrąglenie, Offset, Waluta, Typ).

Parametr Nieaktywna służy do ukrywania cen na karcie towaru. Zaznaczenie parametru spowoduje, iż dana cena nie będzie widoczna na wszystkich kartach w Cenniku. Parametru Nieaktywna nie można zaznaczyć dla ostatniej ceny sprzedaży jaka pozostała w konfiguracji.

Jeśli w Cenniku istnieją już towary, wówczas dodanie nowej ceny w Konfiguracji spowoduje aktualizację Cennika i na każdej karcie towaru cena ta zostanie dopisana. Nowa cena dodawana na kartach towarowych będzie wyliczana zgodnie z wysokością marży (w stosunku do ceny zakupu) oraz zadeklarowanymi ustawieniami (Zaokrąglenie, Offset, Waluta, Typ).

Więcej informacji na temat aktualizacji cen sprzedaży znajduje się w artykule pod tym linkiem.

Wprowadzenie nowej ceny zatwierdzamy przyciskiem dyskietki.

Usuwanie ceny

Usunąć cenę możemy tylko wówczas, jeśli nie jest ona przypisana na karcie kontrahenta jako domyślna oraz jeśli nie ma żadnych towarów w cenniku. Jeśli jakikolwiek towar został już dodany do cennika, usunięcie ceny nie będzie możliwe.

Program nie dopuści do usunięcia ceny zakupu. Nie ma również możliwości usunięcia wszystkich cen sprzedaży. Musi zostać co najmniej jedna cena sprzedaży.

Kod towaru może być uzupełniany automatycznie przez program. W tym celu należy zaznaczyć parametr Autonumeracja kodów towarów. Parametr jest domyślnie zaznaczony. Użytkownik ma do wyboru następujące możliwości:

• automatyczne ustawienie kodu EAN jako kod towaru,
• automatyczną numerację kart towarowych w formacie:
  • numerem z zerami/ bez zer,
  • numer poprzedzony serią,
  • numer poprzedzony nazwą domyślnej grupy towarowej.

Podczas dodawania nowej karty towaru w polu Kod widoczny jest napis <AUTO>, który po zapisie karty zostanie zastąpiony schematem numeracji wybranym w konfiguracji. Jeżeli Użytkownik zmodyfikuje to pole ręcznie, wówczas autonumeracja nie będzie brana pod uwagę.

Funkcjonalność jest dostępna w menu Start/Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Autonumeracja i kody EAN.

Parametr jest domyślnie zaznaczony.

W tej samej gałęzi konfiguracji znajdują się również ustawienia dotyczące generowania kodów EAN dla kart towarowych.

Schemat numeracji – w tym miejscu należy wybrać schemat autonumeracji kodu towaru. Schemat numeracji może składać się z dwóch członów:

• człon pierwszy: <brak>, EAN, grupa domyślna, seria.
• człon drugi: numer bez zer, numer z zerami.

Pierwszy człon jest zawsze aktywny. Drugi człon jest aktywny się dla opcji <brak>, grupa, seria. Jest nieaktywny dla EAN.

Separator pól – wpisany przez użytkownika dowolny znak, który na karcie towaru będzie oddzielał wybrane człony kodu towaru.

Ilość cyfr w autonumerze – ilość znaków, jaka będzie wyświetlana po wybraniu numeru z zerami.

Serie dla autonumeracji towarów – w tabeli można dodać serie, które następnie można wykorzystać w autonumeracji towarów. Nazwa serii może zawierać maksymalnie 19 znaków. Jej opis jest opcjonalny. W kolumnie Domyślna można wskazać serię, która będzie domyślnie ustawiać się przy nowo dodawanej karcie. Domyślnie dla każdej nowo dodanej serii ustawiane jest Nie. Jeśli nie zostanie ustawiona seria domyślna, na karcie towaru pole z serią będzie puste. Tylko jedna seria może być domyślna. Ustawienie na kolejnej serii wartości w kolumnie na Tak, spowoduje automatyczne ustawienie Nie w poprzednio domyślnej. Tabela z seriami jest aktywna tylko wtedy, jeżeli w schemacie autonumeracji wybrano serię.

Generowanie kodów EAN – zdefiniowanie domyślnego zakresu dla kodów EAN generowanych na kartotekach towarowych (dla EAN-8, EAN-13, EAN-14).

Walidacja poprawności kodu EAN – po wyłączeniu parametru poprawność struktury kodu nie jest sprawdzana i może on przyjąć dowolną wartość.

Generuj kod EAN automatycznie przy dodawaniu nowej karty– jeżeli parametr zostanie zaznaczony, wówczas w momencie dodawania nowego towaru na podniesionej karcie od razu podpowie się kod EAN. Jeżeli jako kod towaru zostanie ustawiony EAN, parametr zaznaczy się automatycznie (można go odznaczyć).

W zależności od formy prawnej i rozmiarów prowadzonej działalności użytkownicy co miesiąc zobowiązani są do rozliczania się z podatku dochodowego. Zakładka [Systemowe] zawiera zestawienia pomocnicze: PIT-36 oraz CIT-8 i CIT-8_2018, których zdefiniowanie jest niezbędne do wyliczenia zaliczki.

Na liście zestawień znajduje się również zestawienie RPD – Rozliczenie podatku dochodowego. Zestawienie to będzie wykorzystywane do obliczenia kwot na Rozliczeniu podatku dochodowego będącego częścią pliku JPK_KR_PD. W zestawieniu można zdefiniować skąd program będzie pobierał dane dla poszczególnych gałęzi. Konta księgowe na pozycjach zestawienia Rozliczenie podatku dochodowego użytkownik powinien podpiąć ręcznie.

Zakładka Zaawansowane

Zakładka [Ogólne] konstruktora filtra pozwala na łatwe budowanie wyrażeń filtrujących, posiada jednak pewne ograniczenia. Dla bardziej zaawansowanych użytkowników została zaprojektowana zakładka [Zaawansowane], w której można ręcznie tworzyć warunki filtrujące. Udostępnia ona pole do wprowadzania filtrów w postaci wyrażeń wykorzystujących pełne możliwości składni języka SQL. Praca z konstruktorem filtra wymaga dobrej znajomości struktury bazy danych oraz umiejętności formułowania warunków logicznych.

Wskazówka

Aby zobaczyć listę zdefiniowanych filtrów należy przycisnąć klawisz <CTRL> razem z <LEWYM KLAWISZEM MYSZY> na przycisku  Konstruktor filtra. Lista ta obsługiwana jest przez standardowe przyciski i klawisze umożliwiające dodawanie, edytowanie i kasowanie filtrów.

Wyrażenie arytmetyczne, związane z daną pozycją zestawienia, można dowolnie korygować  oraz kasować.

Korektę można utworzyć z dwóch miejsc – z poziomu formatki Pozycja zestawienia (w polu Kwota) oraz z poziomu Wizarda Definicja kwoty. Z poziomu formatki Pozycja zestawienia ingerencja w definicję wyrażenia jest możliwa pod warunkiem, że użytkownik zapoznał się z językiem konstruktora. Użytkownicy mniej wprawni powinni dokonywać korekt na poziomie Wizarda wykorzystując do tego celu mechanizm usuwania wyrażenia – przycisk  Czyszczenie („gumka”) oraz mechanizmy ponownego wprowadzania wyrażenia.

Uwaga

Częściową korektę wyrażenia udostępniono tylko na poziomie formatki wyjściowej Pozycja zestawienia, w polu Kwota. Na poziomie Wizarda Definicja Kwoty przycisk  Czyszczenie („gumka”) usuwa wszystkie elementy wyrażenia.

Okno Serie dokumentów jest dostępne z poziomu listy definicji dokumentów (Konfiguracja/ Firma/ Definicje dokumentów), dla każdego modułu osobno. Lista ta zawiera informacje o seriach dla dokumentów wykorzystywanych w poszczególnych modułach programu Comarch ERP Optima. Jeśli w schemacie numeracji uwzględniony jest REJESTR (seria) – podczas otwierania nowego dokumentu można wybrać serię spośród pozycji zdefiniowanych na tej właśnie liście.

Podczas definiowana nowej serii należy podać jej nazwę (obowiązkowo) oraz dłuższy opis (opcjonalnie).

Lista obsługiwana jest przez standardowe przyciski obsługi listy, które zostały opisane szczegółowo w niniejszym podręczniku.

Istnieje również możliwość wykorzystania serii przypisanej dla poszczególnych operatorów. Jeśli seria ma być uzależniona od operatora wystawiającego dokument, wtedy definiując schemat numeracji należy zaznaczyć parametr Pobieraj serię domyślną dla operatora (parametr jest dostępny również na już istniejących schematach). Seria domyślna dla poszczególnych operatorów jest definiowana na formularzu operatora (Konfiguracja programu/ Użytkowe/ Operatorzy), na zakładce [Ogólne].

Nazwa – nazwa filtra. Po zapisaniu filtru wpisana w tym polu nazwa zostanie poprzedzona znakiem „#”. Filtr pod tą nazwą będzie zapisany w zbiorze dostępnych filtrów dla danej listy. Zbiór filtrów przyporządkowanych do danej listy może być dowolnie modyfikowany tzn. można dodawać, poprawiać i usuwać zdefiniowane filtry.

Zakładka Ogólne

Zakładka [Ogólne] zawiera mechanizm łatwego konstruowania rozbudowanego wyrażenia logicznego filtrującego listę. W rozbudowanej postaci warunek logiczny może składać się z wielu członów połączonych operatorami logicznymi „oraz” (AND), „lub” (OR), „oraz nie” (AND Not) i „lub nie” (OR Not). W konstruktorze filtra tworzy się proste warunki logiczne, a następnie łączy się je za pomocą dostępnych operatorów.

Tworzenie pojedynczego wyrażenia filtra zaczyna się od dodania warunku (wciskamy przycisk i wybieramy opcję Dodaj warunek). Następnie w warunku kliknięcie na domyślnie podstawione pierwsze pole z bazy danych rozwija listę z wyborem dostępnych pól. Nie trzeba znać dokładnie nazw pól czy struktury bazy – po prawej stronie listy znajduje się opis (komentarz).

Dostęp do pól zorganizowany jest za pośrednictwem list rozwijanych. W zależności od tego, dla jakiej listy tworzony jest filtr (z poziomu którego okna został wywołany konstruktor filtra), lista dostępnych pól jest różna. Przykładowo, jeżeli konstruktor filtra zostanie wywołany z okna Kontrahenci – wówczas dostępne będą pola związane z kartoteką kontrahenta.

Za każdym razem użytkownik otrzymuje zestaw dostępnych pól odpowiedni do danej listy. Dzięki temu, chcąc tworzyć własne filtry, nie musi znać całej bazy danych. Może się ograniczyć do znajomości struktury kilku tabel, w oparciu o które będzie budował własne filtry. Po wyborze pola należy wybrać odpowiedni operator porównania z listy. Lista pojawi się po kliknięciu na domyślnie wyświetlany operator.

Inaczej mówiąc, należy przyrównać wybrane pole do ustalonej z góry wartości stałej lub do parametru, którego wartość będzie pobierana w momencie uruchamiania filtra. Wartość do której będzie odbywało się przyrównanie wpisujemy po kliknięciu w pole <wpisz wartość>. Tworzenie wyrażenia może odbywać się także w oknie Edycja wyrażenia filtra, które uruchamia się po kliknięciu w pole <wpisz wartość>, a następnie przycisku plusa po prawej stronie  .

W pierwszym wierszu dostępna jest ikona Usuń warunek po kliknięciu której następuje usunięcie wszystkich warunków z filtra.

Po wywołaniu okna Edycja wyrażenia filtra należy podać wartość szukaną dla tego pola. Jeżeli wartość szukana ma być pobierana w momencie uruchomienia filtra to należy zaznaczyć pole wyboru Pytaj o wartość. Następnie w polu Tytuł należy wpisać opis pobieranej wartości. W ten prosty sposób tworzy się filtry z parametrem.

Poniżej przedstawione zostało okno z pytaniem o parametry filtra. Okno pojawia się automatycznie po uruchomieniu filtra z parametrem.

Logiczna reprezentacja utworzonego w ten sposób wyrażenia filtrującego jest wyświetlana w dolnej części okna po zaakceptowaniu Edycji wyrażenia filtra.

W celu wyświetlenia wszystkich filtrów dla zadanej listy w programie należy trzymając na klawiaturze klawisz <CTRL> kliknąć przycisk Konstruktor filtra. Na liście pojawi się okno Filtry listy, na którym istnieje możliwość dodania, edycji lub usunięcia filtra.