Na kartotece towaru (menu Ogólne/ Cennik, Pozycja cennika) na zakładce [Dodatkowe] znajduje się obszar Urządzenia fiskalne pozwalający na zdefiniowanie dla towarów odrębnych kodów i nazw, wykorzystywanych wyłącznie podczas współpracy z urządzeniami fiskalnymi.
Pozycja cennika, zakładka Dodatkowe – definiowanie PLU i nazwy dla urządzeń fiskalnych
PLU – jest to numeryczny kod towaru wykorzystywany przy współpracy z kasą fiskalną, o długości max. do 18 znaków. Przycisk Kopiuj kod towaru – pozwala na skopiowanie kodu towaru z zakładki [Ogólne]. W pole PLU skopiowany może zostać wyłącznie kod numeryczny. Jeżeli ogólny kod towaru jest numeryczny i dłuższy niż 18 znaków, w pole PLU skopiowanych zostanie pierwszych osiemnaście znaków kodu.
Nazwa – nazwa towaru wykorzystywana podczas współpracy z drukarką/ kasą fiskalną, o długości max. do 40 znaków. Przycisk Kopiuj nazwę towaru – pozwala na skopiowanie nazwy towaru z zakładki [Ogólne] (jeżeli ogólna nazwa towaru jest dłuższa niż 40 znaków, w pole Nazwa skopiowanych zostanie pierwszych 40 znaków).
W Konfiguracji firmy/ Handel/ Parametry znajduje się opcja Kontrola unikalności nazwy fiskalnej – jeżeli zostanie włączona, podczas próby zapisu karty towaru z wprowadzoną nazwą fiskalną, która już istnieje program wygeneruje komunikat: W bazie istnieje już towar o nazwie fiskalnej: nazwa fiskalna.
Współpraca z drukarkami fiskalnymi
Program umożliwia fiskalizację wystawionych dokumentów sprzedaży na drukarkach fiskalnych:
POSNET (oparte o protokół DF-3001, Thermal, Thermal HS i FV, HD, HD EJ, XL2 OnLine, Temo)
ELZAB (Omega, Mera, Mera OnLine, ZETA),
INNOVA (Profit, Market, DF-1),
NOVITUS (Vivo, Vento, Quarto, Delio Prime (E) , Deon(E), Bono (E), Bono OnLine, HD OnLine),
TORELL (Duo Pro, Andros),
EMAR (Printo, Tempo 3),
Epson TM-T801FV.
Uwaga
Program nie obsługuje wersji aptecznych drukarek.
Przed przystąpieniem do pracy z urządzeniem fiskalnym należy odpowiednio skonfigurować program.
Konfiguracja programu
Instalacja urządzenia fiskalnego – z poziomu Konfiguracji stanowiska/Ogólne/ Drukarki fiskalne:
Sterownik drukarki– z rozwijanej listy należy wybrać właściwy sterownik drukarki,
Sterownik terminalowy – parametr określający czy praca na programie będzie odbywała się w połączeniu terminalowym,
Komunikacja – port po jakim będzie odbywałą się komunikacja. Port TCP/IP dostępny jest dla sterowników Elzab, Elzab Online, Novitus od 2.0, Posnet Thermal HS i FV
W przypadku zaznaczenia COM:
PortCOM – należy wskazać port szeregowy, do którego podłączona jest drukarka.
Prędkość portu – należy ustawić prędkość portu szeregowego, do którego podpięta jest drukarka.
Sterowanie przepływem – niektóre drukarki wymagają ustawienia odpowiedniego sterowania przepływem danych w porcie COM. Użytkownik może wybrać w programie Comarch ERP Optima opcje:
ustawienia systemowe (program nie ustawia sterowania przepływem, brane są ustawienia systemu),
RTS (do sterowania przepływem jest wykorzystywana w porcie para linii RTS/CTS),
Xon / Xoff (sterowanie przepływem odbywa się przez wysłanie znaczników Xon oraz Xoff),
RTS i Xon / Xoff (wykorzystuje obydwie metody sterowania przepływem),
brak (nie jest wykorzystywana żadna metoda kontroli przepływu danych).
Drukarka Posnet Temo podłączona bezpośrednio przez USB do poprawnej komunikacji musi mieć ustawione sterowanie przepływem: RTS. Przy pracy przez port COM parametr ten może być dowolny można ustawić ustawienia systemowe.W nowych drukarkach Posnet Thermal i Novitus Delio wkonfiguracji drukarki można ustawić sterowanie przepływem, w Comarch ERP Optima musi być wybrana taka sama opcje (drukarki te mają domyślne ustawienie „brak”).
W przypadku zaznaczenia TCP/IP:
Adres IP: Adres IPv4 przypisany do drukarki fiskalnej, na którym ma się odbywać komunikacja z komputerem.
Port TCP/IP: Port TCP/IP ustawiony na drukarce fiskalnej do komunikacji z komputerem. W zależności od wyboru sterownika drukarki program podpowie domyślną wartość: Elzab i Elzab Online – 8000, Novitus od 2.0 – 6001, Posnet Thermal HS i FV – 6666.
Test połączenia – po wciśnięciu przycisku program sprawdza, czy istnieje możliwość komunikacji pomiędzy komputerem i drukarką.
Uwaga
Drukarki fiskalne nie są przystosowane do fiskalizacji z wielu stanowisk jednocześnie. W celu zapewnienia poprawnej fiskalizacji należy unikać równoczesnego drukowania z kilku stanowisk.
Uzupełnienie listy drukarek fiskalnych – z poziomu Konfiguracji programu/ Ogólne/ Drukarki fiskalne. Lista drukarek fiskalnych zawiera listę drukarek współpracujących z systemem. W razie konieczności listę można uzupełnić o właśnie zainstalowane urządzenie. Ważne jest by wpisana tu nazwa była identyczna jak nazwa, która pojawiła się w oknie po zainstalowaniu drukarki.
Przyporządkowanie stawek VAT – z poziomu Konfiguracji programu/ Ogólne/ Symbole stawek VAT. Stawki zdefiniowane w systemie Comarch ERP Optima należy skojarzyć z symbolami wykorzystywanymi przez drukarkę fiskalną.
W drukarkach DF-300 stawki VAT skojarzone są z literami alfabetu. Standardowe przyporządkowanie to:
A – 23%
B – 8%
C – 0%
D – stawka rezerwowa
Z – stawka zwolniona, nie ma możliwości zmiany jej przypisania.
Uwaga
Przed kojarzeniem stawek VAT należy jednak wydrukować raport dobowy z drukarki fiskalnej, na której wyszczególnione są stawki VAT wraz z przypisanymi im literami.
– wciśnięcie przycisku umożliwia skojarzenie stawki VAT programu i drukarki. Dla wybranej stawki VAT zdefiniowanej w programie (widoczne w kolumnie Stawka) określić należy symbol fiskalny (czyli przyporządkowaną jej na drukarce fiskalnej literę).
– przycisk umożliwia odczyt stawek VAT ustawionych na drukarce fiskalnej,
– wciśnięcie przycisku skutkuje zapisem na drukarce fiskalnej stawek VAT ustawionych w programie.
Przygotowanie bazy danych
W przypadku drukarki DF-300 nie jest konieczne specjalne przygotowanie bazy danych do pracy z drukarką. Po odpowiednim skonfigurowaniu systemu można rozpocząć pracę na istniejącej bazie danych.
Wykonanie testu spowoduje wyświetlenie listy towarów, dla których nie jest spełnione wymaganie dotyczące długości nazwy.
Ustawienia portów COM
Ustawienia portów COM w systemie operacyjnym wprost wpływają na działanie drukarek fiskalnych w programie. W związku z tym należy poprawnie ustawić port COM, zgodnie z instrukcją użytkownika drukarki:
Posnet, Novitus, Innova, Emar, Torell:
szybkość: 9600
parzystość: brak (none)
liczba bitów: 8
bit stopu: 1
sterowanie przepływem: brak
Elzab:
szybkość: 9600 / 19200
parzystość: parzysta (even)
liczba bitów: 8
bit stopu: 1
sterowanie przepływem: brak, xon/xoff
W przypadku drukarek Elzab starszego typu należy sterowanie przepływem ustawić na: sprzętowe
Fiskalizacja dokumentu
Dokumenty, które mogą zostać zafiskalizowane muszą spełniać jeden podstawowy warunek: muszą być wystawione w cenach brutto (podatek VAT musi być liczony algorytmem „od brutto”).
Paragony: w chwili otwarcia formularza Paragonu znacznik Drukuj fiskalnie jest widoczny i domyślnie zaznaczony. Wtedy zatwierdzenie Paragonu powoduje jego wydruk na drukarce fiskalnej. Dodatkowo możliwy jest wydruk Paragonu na zwykłej drukarce (dostępny pod przyciskiem drukarki w pasku zadań).
Faktura Sprzedaży: w chwili zatwierdzania dokumentu, po odznaczeniu opcji Bufor – pojawia się możliwość wydruku fiskalnego. Podczas wystawiania Faktur Sprzedaży, Faktur Zaliczkowych parametr jest automatycznie zaznaczany tylko w przypadku, gdy dokument jest wystawiany „od brutto” i kontrahent ma status osoba fizyczna. W przypadku, gdy kontrahent ma status podmiot gospodarczy – parametr jest domyślnie odznaczony.
Zaznaczenie opcji Fiskalizuj spowoduje, że w momencie zapisu faktury na drukarce fiskalnej wydrukowany zostanie Paragon fiskalny.
Uwaga
Od wersji 2021.5.1. istnieje możliwość seryjnej fiskalizacji faktur i paragonów.
Uwaga
Jeżeli wydruk Paragonu na drukarce fiskalnej nie powiedzie się w chwili zapisu dokumentu istnieje możliwość powtórnej fiskalizacji z poziomu menu kontekstowego (prawy klawisz myszy wciśnięty, gdy dokument zaznaczony jest kursorem).
Operator nie będzie mógł wykonać powtórnej fiskalizacji z poziomu listy jeśli:
na formularzu operatora w konfiguracji ma odznaczony parametr: Prawo do ponownej fiskalizacji FS i PA
ma założony zakaz dostępu do magazynu (na formularzu magazynu), na którym wystawiony jest dany dokument.
Dokument zafiskalizowany zaznaczony jest na liście dużą literą F.
Jakie dokumenty nie mogą zostać zafiskalizowane (parametr Fiskalizuj nie pojawi się):
faktury wystawiane w cenach netto – wynika to z niezgodności algorytmu wyliczania podatku VAT na fakturze i w drukarce,
dokumenty w buforze – wynika to z możliwości dokonywania zmian na takim dokumencie, fiskalizacja natomiast jest procesem nieodwracalnym,
dokumenty korygujące – urządzenia fiskalne nie rejestrują dokumentów korygujących, na ich podstawie sporządzić należy odrębny protokół zwrotów dla urzędu skarbowego,
faktury na wybrane pozycje powstałe z niefiskalnych paragonów.
Ponadto w chwili zatwierdzania dokumentu, jeśli parametr Fiskalizuj jest zaznaczony, program prowadzi kontrolę czy:
czy nie jest pusty (nie są wpisane żadne pozycje),
czy nie występują pozycje bez nazwy,
czy nie występują pozycje z ceną sprzedaży 0.
W przypadku wykrycia jednej z tych nieprawidłowości program wyświetli komunikat – nie dopuści do zatwierdzenia dokumentu i jego fiskalizacji.
Oprócz informacji, że dokument był wysłany na drukarkę fiskalną, w programie zapisywana jest również informacja, czy fiskalizacja się powiodła.
Jeśli fiskalizacja odbywa się z poziomu listy dokumentu – jeżeli nie przebiegnie poprawnie status F (fiskalny) nie jest nadawany.
Jeżeli fiskalizacja odbywa się w momencie zatwierdzania dokumentu (zaznaczony parametr Fiskalizuj na dokumencie) w przypadku, gdy się nie powiedzie na liście dla dokumentu pojawi się statusu F (fiskalny), ale dodatkowo dokument będzie oznaczony #. Na podglądzie dokumentu, w nagłówku widoczna jest treść błędu.
Uwaga
Dokument, który nie został poprawnie zafiskalizowany może zostać anulowany.
Jeżeli w Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarki fiskalne zaznaczono parametr Wysyłaj nazwę zdefiniowaną dla urządzeń fiskalnych podczas fiskalizacji dokumentów na drukarkę fiskalną wysyłane są nazwy fiskalne towarów, zdefiniowane na kartotekach towarowych, na zakładce [Dodatkowe]. Jeżeli dany towar nie posiada zdefiniowanej nazwy dla urządzeń fiskalnych, a parametr jest zaznaczony, na drukarkę fiskalną wysyłana jest nazwa zwykła towaru, pobrana z jego karty, z zakładki [Ogólne].
Identyfikacja operatora oraz stanowiska
W programie istnieje możliwość takiego skonfigurowania pracy z drukarką, by ułatwić identyfikację operatora oraz stanowiska, gdzie Paragon został wystawiony. W chwili rejestracji operatora w programie do drukarki fiskalnej zostają wysłane dwie informacje: Kod/ numer operatora oraz oznaczenie stanowiska. Informacje te obowiązują aż do chwili ponownego zalogowania i są drukowane w stopce Paragonu fiskalnego.
Uwaga
Jeśli Użytkownik nie chce, by informacje te były wysyłane do drukarki fiskalnej powinien w Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarka fiskalna wpisać w polu Kod stanowiska wartość -1.
Oznaczenie operatora – można uzupełnić na karcie operatora (Konfiguracja programu/ Użytkowe/ Operatorzy) na zakładce [Parametry], w podzakładce [Handel, Serwis] , pole Oznaczenie dla drukarki fiskalnej. W pole można wpisać dowolną wartość alfanumeryczną, maksymalnie 10-znakową. Należy jednak pamiętać o tym, że poszczególne drukarki fiskalne mają różne wymagania związane z formatem kodu operatora i wpisywany tu ciąg należy do nich dostosować.
Kod stanowiska – można uzupełnić w Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarka fiskalna. W pole można wpisać dowolny ciąg alfanumeryczny, maksymalnie 10-znakowy. Należy jednak pamiętać, by format dostosować do typu posiadanej drukarki fiskalnej.
Uwaga
Jeśli pola przeznaczone na numer operatora i stanowiska nie zostaną wypełnione w programie to podczas logowania operatora w systemie do drukarki fiskalnej zostaną wysłane wartości domyślne: dla operatora jego identyfikator (kod) dostosowany do wymogów drukarki, a w przypadku oznaczenia stanowiska – wartość domyślna 1.
Drukuj rozpoczęcie pracy operatora – parametr dostępny jest w Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarka fiskalna. Po jego zaznaczeniu przy logowaniu i wylogowaniu operatora z programu na drukarce fiskalnej wykonywany jest wydruk dotyczący rozpoczęcia\ zakończenia pracy kasjera (funkcja nie dotyczy drukarek firmy Elzab).
Formy płatności dla drukarki fiskalnej
Na Paragonie fiskalnym istnieje możliwość wydruku informacji o płatnościach (parametr Forma płatności w Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarka fiskalna).
Dodatkowo w Konfiguracji firmy/ Handel/ Formy płatności dla drukarek fiskalnych należy skojarzyć formy płatności zdefiniowane w systemie Comarch ERP Optima z formami płatności, które mogą być wykazywane przez drukarkę fiskalną.
W konfiguracji w lewej części okna widoczne są wszystkie formy płatności zdefiniowane w module Kasa/Bank.
W prawej części okna istnieje możliwość skojarzenia formy płatności w systemie z formą płatności dla drukarki fiskalnej. Lista form płatności dla drukarki jest ściśle zdefiniowana i dostępna na rozwijanej liście.
Uwaga
Do jednej formy płatności dla drukarki fiskalnej może być przypisane kilka form płatności z Kasy/Banku.
W trakcie wystawiania dokumentów użytkownik ustala w tabeli płatności formę wpłaty. Przy zatwierdzaniu dokumentu program sprawdza formy płatności z dokumentu, kojarzy je z formami zdefiniowanymi dla drukarki i na Paragonie fiskalnym drukuje informacje o płatnościach.
Na Paragonie fiskalnym wydruk płatności jest tworzony wg form przypisanych dla drukarki:
jeśli na dokumencie w tabeli płatności wykorzystano kilka razy taką samą formę płatności to na Paragonie fiskalnym płatności te zostaną zsumowane,
jeśli w konfiguracji kilka różnych form płatności z Kasy/Banku zostało skojarzone z jedną formą płatności dla drukarki to na Paragonie fiskalnym będą one sumowane.
Uwaga
Drukarka fiskalna Torell Duo Pro obsługuje tylko 4 formy płatności: bon, gotówka, karta i czek. Jeżeli zostanie przypisana inna forma płatności w konfiguracji programu to przy próbie fiskalizacji dokumentu pojawi się komunikat informujący o tym a wydruk nie zostanie wykonany
Wydruk numeru na Paragonie fiskalnym
W Konfiguracji firmy/ Stanowisko/ Ogólne/ Drukarka fiskalna znajduje się parametr umożliwiający wydruk numeru dokumentu wystawianego w systemie Comarch ERP Optima na związanym z nim Paragonem fiskalnym (Numer dokumentu).
Jednak pomimo zaznaczenia parametru nie wszystkie drukarki drukują numer dokumentu na paragonie fiskalnym. Wynika to albo z braku takiej możliwości (drukarki ze „starą homologacją”, i generacji) albo z nieprawidłowego ustawienia (w drukarce) parametrów związanych z wydrukiem tekstów dodatkowych.
Na przykład w przypadku drukarek Vento i Viking nowej homologacji w przypadku wydruku tekstów dodatkowych istnieją opcje:
1) brak linii dodatkowych
2) stałe linie dodatkowe
3) predefiniowane
W (2) przypadku – na Paragonach drukowany jest stały tekst linii dodatkowych zapamiętany z pierwszego w danym dniu Paragonu sprzedaży. Jest on traktowany jako tekst ZADEKLAROWANY. Jeżeli w kolejnych Paragonach drukarka będzie otrzymywała identyczny – będzie go drukować pod Paragonem, a treść TEKSTU ZADEKLAROWANEGO zostanie wyszczególniona na raporcie dobowym. W przypadku gdy w kolejnych wystawianych Paragonach treść tekstu nie będzie się zgadzała z ZADEKLAROWANYM treść taka będzie ignorowana i nie zostanie wydrukowana (a tak będzie w przypadku numeru dokumentu, który na każdym Paragonie będzie inny).
Aby drukarka Viking (Vento) drukowała numer dokumentu w systemie Comarch ERP Optima należy odpowiednio skonfigurować drukarkę. Należy ustawić następujące opcje:
1.3.1. Linie dod. Paragonu ustawić na: Stałe
1.3.2. Źródło linii dodatkowych ustawić na: Stopka
1.3.3. Linia nr systemowy paragonu ustawić na: Druga
Jeśli takie ustawienie nie pomoże można spróbować przestawić opcję:
1.3.1. Linie dod. paragonu ustawić na: Predefiniowane
Faktury na drukarkach fiskalnych
W Konfiguracji firmy/ Stanowisko/ Ogólne/ Drukarka fiskalna znajduje się parametr Drukuj Faktury VAT na drukarce fiskalnej dostępny dla drukarek Elzab Mera EFV, Novitus Delio E, Novitus Delio Prime E, Posnet Thermal FV, Posnet Thermal HS, Posnet Thermal FV EJ, Posnet Thermal HS EJ, Posnet Temo HS EJ. Po jego zaznaczeniu dla Faktury Sprzedaży z naliczonym podatkiem VAT algorytmem „od brutto”, na której jest zaznaczona opcja Fiskalizuj, przy zapisie na stałe zamiast Paragonu fiskalnego na drukarce wykonywany jest wydruk fiskalny Faktury. Dla Faktury fiskalnej pobierane są następujące dane:
Numer Faktury VAT z programu Comarch ERP Optima. Ze względu na możliwe ograniczenia liczby drukowanych znaków w niektórych modelach drukarek, użytkownik może skorzystać dodatkowo z parametru Skrócony numer faktury (również dostępny w Konfiguracji firmy/ Stanowisko/ Ogólne/ Drukarka fiskalna), który powoduje wydruk numeru bez symbolu i zer wiodących.
Jako data dokumentu drukowana jest zawsze data bieżąca. Jeżeli na FS jako datę wystawienia ustawiono inną datę niż systemowa przy zapisie na stałe FS generowany jest komunikat: Data faktury niezgodna z datą bieżącą. Czy na pewno chcesz zapisać fakturę fiskalną z niezgodną datą? (Tak/Nie).
Nazwa i adres kontrahenta z Faktury VAT w Comarch ERP Optima – na wydruk pobierane są dwie linie nazwy, ulica, numer domu, kod pocztowy, miasto, poczta, NIP. Długość nazwy wysyłanej na drukarkę jest uzależniona od modelu drukarki, różne drukarki maja różną ilość znaków przeznaczoną na dane kontrahenta. Jeśli są to trzy linie, w pierwszej drukowana jest nazwa kontrahenta, w drugiej ulica i nr domu, w trzeciej kod pocztowy i miasto.
Forma płatności – na Fakturę fiskalną może zostać wysłana tylko jedna forma płatności. Jeżeli w Comarch ERP Optima na FS podzielono płatność na raty, na drukarkę fiskalną wysyłana jest płatność z zakładki [Ogólne] formularza FS wraz z terminem płatności z zakładki [Ogólne]. Podczas fiskalizacji FS z listy Faktur Sprzedaży generowany jest komunikat: Podzielono płatność faktury, na drukarkę zostanie wysłana tylko jedna płatność. Czy na pewno chcesz drukować dokument? (Tak/Nie).
NIP nabywcy na paragonie fiskalnym
W menu Start/Konfiguracja firmy/ Stanowisko/ Ogólne/ Drukarka fiskalna znajduje się parametr NIP nabywcy. Po zaznaczeniu na drukarkach fiskalnych współpracujących z programem i posiadających taką możliwość, na pragonie fiskalnym drukowany jest NIP nabywcy.
Inne parametry współpracy
W Konfiguracji stanowiska/ Ogólne/ Drukarka fiskalna znajdują się również inne parametry dotyczące współpracy z drukarką fiskalną:
Opakowania kaucjonowane – zaznaczenie parametru spowoduje wydruk informacji o opakowaniach kaucjonowanych towarzyszących transakcji na Paragonie, w części niefiskalnej dokumentu (jeśli drukarka fiskalna posiada taką opcję).
Przykład
Jeśli na dokumencie na zakładce Kaucje odznaczony zostanie parametr Płatności, wówczas po zafiskalizowaniu, płatności za opakowania zostaną wydrukowane na Paragonie z formą płatności gotówka.
Wysyłaj nazwę zdefiniowaną dla urządzeń fiskalnych – po zaznaczeniu parametru podczas fiskalizacji dokumentów na drukarkę fiskalną wysyłane są nazwy fiskalne towarów, zdefiniowane na kartotekach towarowych, na zakładce [Dodatkowe]. Jeżeli dany towar nie posiada zdefiniowanej nazwy dla urządzeń fiskalnych, a parametr jest zaznaczony, na drukarkę fiskalną wysyłana jest nazwa zwykła towaru, pobrana z jego karty, z zakładki [Ogólne].
Szuflada kasowa
W przypadku współpracy z drukarką fiskalną istnieje możliwość podłączenia szuflady kasowej. Jeśli szuflada jest podpięta to jej otwarcie następuje po każdym poprawnie zakończonym wydruku Paragonu fiskalnego lub w dowolnym momencie po wciśnięciu kombinacji klawiszy <CTRL>+< SHIFT>+<S>.
Wydruk raportów fiskalnych
Z poziomu menu Narzędzia możliwy jest wydruk raportów fiskalnych: dobowych oraz okresowych.
Raport dobowy obejmuje sprzedaż dokonaną od ostatnio wykonanego raportu dobowego do chwili wydruku.
Raport za okres obejmuje wszystkie raporty dobowe wykonane w podanym okresie czasu.
Funkcja obsługiwana jest przez przyciski:
– wydruk raportu
– zamknięcie okna bez wydruku raportu
Uwaga
Raporty fiskalne drukowane są na drukarce fiskalnej.
Uwaga
Drukarka fiskalna wylicza raport dobowy w taki sposób, że sumuje sprzedaż z doby w grupach po stawce VAT. Następnie oblicza podatek VAT. Sumując paragony w Comarch ERP Optima nie uzyskamy takiego efektu. Dla każdego elementu paragonu mamy już naliczony VAT. Stąd pojawiają się różnice. Do celów księgowych używa się sumy z raportu dobowego.
Wydruki fiskalne przez terminal
System Comarch ERP Optima posiada możliwość pracy w środowisku Terminal Servises (TS). Istotnym elementem pracy tych systemów jest możliwość korzystania z drukarek fiskalnych. Przepisy wymagają od użytkownika umieszczenia ich na stanowisku, gdzie odbywa się sprzedaż.
W środowisku terminalowym oznacza to podłączenie drukarki fiskalnej do komputera, na którym pracuje klient terminala. W przypadku systemów Microsoft Windows Terminal Server do podłączenia drukarki fiskalnej do portu COM służy stworzone w Comarch ERP oprogramowanie.
Oprogramowanie pozwala na przekazanie do końcówki terminala danych dla drukarki fiskalnej poprzez tzw. kanał wirtualny. Aby przekazywanie danych do drukarki mogło mieć miejsce zarówno po stronie końcówki terminala jak i po stronie serwera musi być zainstalowane odpowiednie oprogramowanie. Więcej szczegółów można znaleźć na stronach internetowych Comarch ERP (biuletyny techniczne na stronach dla Partnerów) lub otrzymać bezpośrednio w COMARCH.
Uwaga
Aby korzystać z wydruków fiskalnych przez terminal należy posiadać odrębną opcję wydruków fiskalnych za pośrednictwem usług terminalowych.
Współpraca z kasami fiskalnymi
W aktualnej wersji systemu Comarch ERP Optima możliwa jest współpraca z kasami:
Novitus (zgodne z protokołem Tango: Bravo, Nano, PS-3000, PS-4000E, Soleo)
Sharp (ER-457, ER-237P, ER-277P, ER-A285P),
Elzab (Alfa, Delta, Jota, Teta, Eco, Mini, K10).
Obsługa kas fiskalnych polega na przesyłaniu danych o towarach do kasy i imporcie raportu sprzedaży z kasy do programu. Współpraca przebiega w trybie off-line.
Uwaga
Aby korzystać z kas fiskalnych w programie Comarch ERP Optima należy posiadać moduł Handel lub Handel Plus oraz wykupić odrębną opcję do współpracy z kasami fiskalnymi.
Terminale płatnicze
Comarch ERP Optima zapewnia współpracę z następującymi terminalami:
Verifone VX 520 dystrybuowanym przez eService
Verifone VX 520 dystrybuowanym przez First Data Polcard
Ingenico iCT220 ETH dystrybuowanym przez First Data Polcard
Ingenico Desk 3200 dystrybuowanym przez First Data Polcard
ING
Polskie ePłatności
Za pomocą terminali płatniczych obsługiwane są następujące operacje kartą płatniczą:
Polcard
eService
ING
Polskie ePłatności
obciążenie karty płatniczej
zwrot środków płatniczych na kartę
Konfiguracja płatności obsługiwanych przez terminal płatniczy
Wskazówka
W pierwszym kroku należy zwrócić się do dostawcy terminala w celu przygotowania urządzenia do współpracy z systemem Comarch ERP Optima.
Aby rozpocząć współpracę z terminalem, należy dokonać odpowiedniej konfiguracji:
Na dokumentach musi być wybrana forma płatności o typie karta z zaznaczonym parametrem: Terminal Płatniczy (opcja do zaznaczenia na formularzu formy płatności dostępnym z poziomu Start/Konfiguracja/ Firma/ Kasa/Bank/ Formy płatności). Po zaznaczeniu parametru Terminal płatniczy nie jest możliwe ustawienie odroczonego terminu płatności.
W menu Start/Konfiguracja/ Firma/ Kasa/Bank/ Parametry należy zaznaczyć parametr Automatycznie generuj dokumenty zapłaty kartą kredytową.
Uwaga
Przed uruchomieniem współpracy z terminalem należy upewnić się, że operator wystawiający dokumenty nie ma ustawionego zakazu lub blokady na wprowadzanie zapisów, powodujących ujemne saldo do rejestru powiązanego z płatnością wysyłaną na terminal. W przeciwnym wypadku płatność zostanie zarejestrowana, ale dokument nie będzie rozliczony.
Parametr Terminal płatniczy jest aktywny tylko dla typu płatności Karta, dla innych typów płatności parametr jest nieaktywny.
W Start/Konfiguracja/ Stanowisko/ Ogólne/ Terminal płatniczy należy wybrać sterownik do terminala płatniczego.
Konfiguracja terminali płatniczych
Model terminala – pole które domyślnie jest niewypełnione, po rozwinięciu listy możemy wskazać odpowiedni model terminala:
eService
ING
Polcard – wszystkie modele (domyślny)
Polcard – Verifone VX 520
Polskie ePłatności (dostępny od 20.06.2022)
eService – połączenie terminalowe
ING – połączenie terminalowe
Polcard – wszystkie modele (domyślny) – połączenie terminalowe
Polcard – Verifone VX 520 – połączenie terminalowe
Polskie ePłatności – połączenie terminalowe (dostępny od 20.06.2022)
W zależności od wybranego modelu aktywują się lub uzupełniają następujące pola:
Typ połączenia – ustawia się automatycznie, w zależności od wybranego sterownika terminala płatniczego.
Port szeregowy – pole dostępne dla urządzeń o typie połączenia COM. Należy wskazać w nim port COM, do którego podłączone jest urządzenie.
Adres IP – pole dostępne dla urządzeń o typie połączenia TCP/IP. Należy w nim wpisać adres IP terminala płatniczego.
Port TCP/IP – pole dostępne dla urządzeń o typie połączenia TCP/IP. Należy w nim wprowadzić numer portu, na którym odbywać się będzie komunikacja pomiędzy programem Comarch ERP Optima, a terminalem płatniczym.
Testpołączenia – po wciśnięciu przycisku Test połączenia program sprawdza, czy istnieje możliwość komunikacji pomiędzy komputerem i terminalem.
Dotyczy wersji: 2022.1.1
Identyfikator stanowiska – pole 20 znakowe, opcjonalne dla modeli ING, ING – połączenie terminalowe. Polskie ePłatności oraz Polskie ePłatności – połączenie terminalowe. Dla pozostałych modeli nieaktywne.
Logowanie komunikacji – po zaznaczeniu tego parametru plik z logiem terminala (TerminalCommunicationLog.log) będzie zapisywany w katalogu z logami programu. W przypadku sterowników terminalowych plik zawierający komunikację z terminalem płatniczym (TerminalCommunicationLog.log) zostanie utworzony lokalnie w katalogu %AppData%\Comarch OnlineFP.
W przypadku sterowników terminalowych plik zawierający komunikację z terminalem płatniczym (TerminalCommunicationLog.log) zostanie utworzony lokalnie w katalogu %AppData%\Comarch OnlineFP.
Płatności terminalowe a rodzaje obsługiwanych dokumentów
Przesyłanie płatności do terminala realizowane jest na formularzach następujących dokumentów:
Fakturze Sprzedaży i na wszystkich dostępnych dla niej korektach (z wyjątkiem korekty danych),
Fakturze Zaliczkowej i korekcie wartości do niej,
Paragonie i korekcie ilości do Paragonu,
Wydaniu Zewnętrznym z opcją płatności i korekcie ilości/ wartości/ stawki VAT do WZ (dotyczy modułów Handel, Handel Plus).
Płatności za pomocą terminala płatniczego na dokumentach FS, PA, WZ z płatnością i FZAL
Jeśli na dokumencie Faktury lub Paragonu wybrana jest forma płatności typu Karta z zaznaczonym parametrem Terminal Płatniczy, to przy zapisie dokumentu na stałe, płatności zapisywane są w preliminarzu, a następnie wyświetlane jest okno Potwierdzenie obciążenia karty.
Pole Klient wpłaca jest domyślnie przepisane z pola Do zapłaty, a ustawienie kursora znajduje się w polu potwierdzenia, co pozwala od razu zatwierdzić wpłatę. Nie ma możliwości zmiany kwoty w polu Klient wpłaca. Zmiany kwoty wysyłanej na terminal można dokonywać tylko z poziomu samego dokumentu na zakładce [Płatności].
Kwota na zakładce [Płatności]może zostać podzielona. Jeżeli dokument ma być rozliczony na przykład gotówką i kartą, wówczas w tabelce płatności należy wprowadzić kwotę płatną gotówką, wybrać przycisk z płatnością gotówkową, a następnie przycisk z płatnością kartą. Kwota dla karty płatniczej zostanie przesłana do terminala płatniczego.
Po wyświetleniu okna z wpłatą:
można się z niego wycofać (wciskając przycisk Anuluj zmiany), wystawiany wówczas dokument nie jest zapisywany na stałe i nie jest realizowana płatność.
można zatwierdzić płatność, wystawiany wówczas dokument zapisywany jest na stałe i uruchamiany jest proces płatności przez terminal płatniczy.
Podczas trwania transakcji w programie wyświetlane są komunikaty odzwierciedlające postęp wykonywania transakcji na terminalu.
W przypadku wystąpienia błędu przy płatności wyświetlany jest komunikat: „Transakcja nie została zakończona poprawnie, czy powtórzyć transakcję” Do wyboru dostępne są opcje: Tak/Nie. W przypadku wyboru opcji Nie dokument jest zapisywany na stałe i nie jest rozliczany, a po wybraniu opcji Tak następuje próba rozliczenia.
Jeśli po wysłaniu płatności Klient nie zdąży wpisać pin-u (w ciągu 60 sekund) wyświetlana jest informacja, że minął czas oczekiwania i pojawia się pytanie czy transakcja przeszła poprawnie. Użytkownik może potwierdzić tę transakcję lub nie. Jeżeli transakcja zostanie odrzucona i nie zostanie potwierdzona, dokument zapisuje się na stałe. Brak potwierdzenia dotyczy wówczas samej transakcji, a nie dokumentu.
Jeśli płatność kartą zostanie zaakceptowana, wówczas zapis z preliminarza rozliczany jest z zapisem kasowo bankowym. Jeżeli podczas rozliczania nie jest otwarty Raport kasowo/bankowy, to przy zapisie jest on od razu tworzony (analogiczne działanie jak przy zapisie gotówki).
Wydruk samego dokumentu może być wykonany po zakończeniu procesu wystawiania dokumentu, natomiast jeśli dokument ma zostać zafiskalizowany, drukowanie dokumentu na drukarce fiskalnej odbywa się po zakończeniu płatności. Jeśli po rozliczeniu płatności wystąpi błąd fiskalizacji i dokument nie będzie mógł być zafiskalizowany, do dokumentu generującego płatność można wykonać korektę, której zatwierdzenie spowoduje zwrot środków na kartę płatniczą. Można też anulować dokument i wystawić dokument KW na pobraną przez terminal kwotę.
W przypadku, gdy nie jest zaznaczony parametr: Domyślny schemat numeracji dla automatycznych zapisów kasowych w menu Konfiguracja/ Firma/ Kasa/Bank/ Parametry, na zapisie kasowym generowanym automatycznie podczas płatności przez terminal w polu Numer wewnętrzny pojawi się numer zgodny ze schematem domyślnym dla zapisów, wskazanym w Konfiguracji Firmy/ Kasa/Bank/ Dokumenty. Natomiast w polu Numer pojawi się numer dokumentu handlowego, który jest rozliczany.
Jeżeli w menu Start/Konfiguracja/ Firma/ Kasa/Bank/ Dokumenty nie została uzupełniona definicja dokumentu dla typu KP- wpłata, przy zatwierdzaniu dokumentu oraz wpłaty pojawi się komunikat: Zapis nie będzie kontynuowany. W konfiguracji brakuje domyślnego schematu numeracji dla dokumentu o typie KP – wpłata.
Dotyczy wersji: 2022.1.1
Dodatkowo po wyborze modelu terminala ING/ING – połączenie terminalowe w przypadku pytań, które wymagają reakcji od strony Użytkownika bezpośrednio w programie będą wyświetlane komunikaty z możliwymi opcjami do wyboru, podczas:
wyboru waluty
drukowania kopii dla Klienta.
Uwaga
Aby wystawiać dokumenty magazynowe wymagana jest licencja na moduł Handel lub Handel Plus.
Płatności za pomocą terminala płatniczego na dokumentach korekt do FS i PA oraz FZAL
Jeśli dokument korygujący posiada płatności typu Karta z zaznaczonym parametrem Terminal płatniczy, wówczas w momencie zapisu dokumentu na stałe wykonywana jest transakcja płatnicza za pomocą terminala. Operacje wykonywane są analogicznie jak dla płatności dokumentu FS i PA.
W sytuacji realizowania płatności do korekt, kwota do zapłaty może być zarówno na plus jak i na minus, dlatego w zależności od kierunku płatności na oknie wpłaty podpowiadana jest odpowiednia operacja: obciążenie karty płatniczej bądź zwrot środków na kartę.
Dotyczy wersji: 2022.1.1
Dodatkowo po wyborze modelu terminala ING/ING – połączenie terminalowe w przypadku pytań, które wymagają reakcji od strony Użytkownika bezpośrednio w programie będą wyświetlane komunikaty z możliwymi opcjami do wyboru, podczas:
wyboru waluty
drukowania kopii dla Klienta.
W przypadku terminala Polskie ePłatności płatność na plus odbywa się na tych samych zasadach jak dla dotychczasowych terminali. Natomiast w przypadku płatności na minus (zwrot środków) informacja o płatności nie jest wysyłana na terminal. W takiej sytuacji płatność należy rozliczyć bezpośrednio na terminalu zgodnie z informacją wyświetloną w logu:
Po wykonaniu transakcji wyświetlany jest komunikat:
„Czy zwrot został wykonany poprawnie?”
Do wyboru dostępne są opcje:
Tak – dokument jest zapisywany na stałe i zostaje rozliczony Nie – wyświetlany jest kolejny komunikat:
„Transakcja nie została zakończona poprawnie, czy powtórzyć transakcję?”
Z dostępnymi opcjami:
Tak – użytkownik ma możliwość wykonania ponownego zwrotu na terminalu Nie – dokument jest zapisywany na stałe i nie jest rozliczany
Płatności za pomocą terminala płatniczego na dokumentach walutowych
Jeżeli dokument wystawiony jest w walucie, to wszystkie wartości na terminal wysyłane są w walucie systemowej.
Na terminal wysyłana jest wartość złotówkowa, równa wartości brutto z tabelki VAT na dokumencie.
Wartość złotówkowa wysyłana na terminal przeliczana jest po kursie użytym na dokumencie.
Dotyczy wersji: 2022.1.1
Aktualizacja terminala, rozliczenie dnia
W głównym menu programu, w zakładce [Narzędzia] dodano także nową sekcję Terminal płatniczy. W sekcji tej znajdują się dwie opcje:
Włącz aktualizację terminala – na terminal zostanie wysłane polecenie aktualizacji terminala.
Rozlicz dzień – na terminal zostanie wysyłane polecenie zatwierdzenia transakcji w systemie transakcyjnym.
Po uruchomieniu z programu aktualizacji terminala, należy poczekać aż urządzenie po aktualizacji będzie gotowe do pracy.
Obszar Terminal płatniczy będzie widoczny jedynie po wybraniu modelu: ING lub ING – połączenie terminalowe.
Instrukcja użytkowania
Dla użytkowników programu Comarch ERP Optima zostało udostępnione zintegrowane narzędzie pozwalające na tworzenie wydruków.
W programie zostały przygotowane wydruki GenRap, które mogą być przez użytkownika zmodyfikowane i dostosowane do jego potrzeb w edytorze Generatora Raportów. Możliwe są modyfikacje od najprostszych, czyli np. zmiana kroju czcionki, zmiana kolejności wyświetlania kolumn zestawień, poprzez nieco bardziej skomplikowane jak np. dodawanie własnych kolumn z danymi, grupowanie, uzależniania sposobu wyświetlania od wartości danych, do najbardziej ciekawych np. budowanie własnych raportów.
lista zamówień dostawcy – wydruk listy zamówień dostawcy
lista zasobów – wydruk listy zasobów, wydruk etykiet towarów w układzie tabelarycznym (70 x 37 mm), wydruk bilansu handlowego towaru, wydruk spisu z natury
formularz wydania zewnętrznego – wydruk wydania zewnętrznego, wydruk wg dostaw pobranych na WZ
formularz wydania zewnętrznego korekta – wydruk korekty wydania zewnętrznego (korekta ilości, korekta wartości, korekta kosztu)
lista wydań zewnętrznych – wydruk listy wydań zewnętrznych, wydruk rozliczenie kosztów zakupu (RKZ)
formularz przyjęcia zewnętrznego – wydruk przyjęcia zewnętrznego (2 rodzaje), wydruk etykiet towarów w układzie tabelarycznym (70 x 37 mm), wydruk przyjętych partii dostaw
formularz pracownika – wydruki: czas pracy pracownika oraz zaświadczenie o zatrudnieniu
lista pracowników – wydruki: listy pracowników, lista zapisów historycznych pracownika, lista wszystkich kwalifikacji pracownika, limity nieobecności, lista obecności, lista obecności wg kalendarza
wypłaty pracowników – wydruki: lista płac szczegółowa bez czasu pracy, lista płac szczegółowa z czasem pracy, lista płac skrócona
listy płac – wydruki: lista płac zbiorcza z czasem pracy, lista płac zbiorcza bez czasu pracy, lista płac szczegółowa bez czasu pracy, lista płac szczegółowa z czasem pracy, lista płac skrócona
formularz listy płac – kwitek wypłaty
Moduł CRM.
formularz kontaktu – wydruk kontaktu /zadania
lista kontaktów i zadań – lista kontaktów operatora, lista kontaktów operatora wg kontrahentów, lista kontaktów kontrahenta, lista kontaktów i zadań wg wątków
Moduł Serwis.
formularz zlecenia serwisowego - wydruki: przyjęcie do serwisu, przyjęcie do serwisu z powiązanymi urządzeniami, przyjęcie do serwisu wg wykonanych czynności oraz wykorzystanych części; wydanie z serwisu
lista zleceń serwisowych – wydruk listy zleceń serwisowych
lista dokumentów – wydruk listy dokumentów, wydruk listy dokumentów wg atrybutów
Instalacja Generatora Raportów
Generator Raportów jest domyślnie instalowany łącznie z Comarch ERP Optima. Generator Raportów wymaga środowiska .NET Framework (wersja 2.0 lub nowsza), które jest również instalowane łącznie z Comarch ERP Optima.
Uwaga
Generator Raportów dostarczany z Comarch ERP Optima wymaga środowiska .NET Framework w wersji 2.0
W przypadku komunikatu o braku Instalatora systemu Microsoft Windows w wersji 3.0 podczas instalacji środowiska .NET 2.0, konieczne jest zainstalowanie Windows Installera w wersji, co najmniej 3.0 (na płycie dostępny jest składnik w wersji 3.1, patrz: Instalacja programu -> Instalacja modułów dodatkowych -> Instalacja Generatora raportów).
Środowisko .NET Framework 2.0 można ponadto pobrać ze strony:
Aby uzyskać kilkukrotne przyspieszenie uruchamiania Generatora Raportów należy wywołać ngen_install.bat.
ngen_install.bat uruchamiany jest automatycznie podczas instalacji; po instalacji wykonuje się jeszcze przez kilka minut w tle. Plik domyślnie znajduje się w katalogu C:\Program Files\CDN OPT!MA\GenRap\Com\Lib.
Obsługa z poziomu Comarch ERP Optima
Zdefiniowane domyślnie wydruki GenRap wyróżniają się wśród innych wspólną końcówką nazwy: (GenRap). Realizacja wydruku GenRap z poziomu Comarch ERP Optima nie różni się od realizacji pozostałych typów wydruków.
Z miejsc, z których dostępne są wydruki możliwa jest również ich modyfikacja. Możliwe jest to wybraniu przycisku znajdującego się pod przyciskiem , a następnie z rozwiniętej listy należy wybrać Generator Raportów…
Pojawi się okno, w którym widoczne są wszystkie raporty GenRap zdefiniowane na danej liście / formularzu. Na liście widoczna jest nazwa wydruku oraz w nawiasie grupa, do której dany wydruk należy.
Lista wydruków Generatora Raportów
Z poziomu okna listy wydruków Generatora Raportów możliwe jest wykonanie następujących operacji:
- Wydruk danego raportu / Wybór opcji wydruku
- Dodanie nowego raportu,
- Edycja istniejącego raportu,
- Usunięcie raportu
- Zamknięcie okna
Wybranie przycisku Dodaj Raport, lub Edycja raportu, wywołuje Edytor Generatora Raportów.
Po modyfikacji wydruku w Edytorze Generatora Raportów i wybraniu opcji Zapisz należy zdecydować, pod jaką nazwą ma być widoczny wydruk w programie oraz czy ma zostać zapisany w nowej grupie wydruków (wtedy należy podać jej nazwę), czy w już istniejącej grupie wydruków.
Okno zapisu wydruku Generatora Raportów
Po zapisie wydruk będzie dostępny z poziomu Comarch ERP Optima w podobny sposób jak pozostałe wydruki.
Predefiniowane wydruki są wyróżnione na liście kolorem szarym, nie można ich usunąć z listy, a po edycji takiego wydruku program zaproponuje jego zapisanie pod inną nazwą – pozostawiając oryginalny wydruk niezmieniony.
Tworzenie wydruków
Wszystkie nowe wydruki powinny być oparte na parametrze Identyfikator. Parametr ten, w zależności od miejsca wywołania Generatora Raportów, przyjmuje wartości z odpowiedniej tabeli (obiektu). Wydruki list powinny być oparte o odpowiednie obiekty. Lista dostępnych obiektów znajduje się w Dodatku A.
Uwaga
Dla raportów użytkownika z Comarch ERP Optima 8.x, opartych na parametrze TrNID, należy w Ustawieniach wyświetlania danych przyjaznego schematu zmienić wartość na Wszystkie elementy z przyjaznymi nazwami.
Ustawienia wyświetlania danych przyjaznego schematu dostępne są po naciśnięciu ikonki znajdującej się na zakładce Dane
Filtry obowiązkowe GenRap
Filtry obowiązkowe GenRap pozwalają ograniczyć użytkownikom możliwość generowania (drukowania) raportów. Rozwiązanie to ma na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa danych przechowywanych w bazie danych. Użytkownik ma dostęp tylko do danych niezbędnych do stworzenia raportu. Jeśli tworzymy raport Faktury mamy dostęp do obiektu [Faktura sprzedaży], ale nie mamy do [Przyjęcie Zewnętrzne]. Dodatkowo możemy ograniczyć dostęp do danych w ramach poszczególnych obiektów. Do tego służą Filtry obowiązkowe GenRap. Filtry te definiowane są w programie Comarch ERP Optima wybierając z menu Narzędzia / Filtry obowiązkowe GenRap.
Lista Filtrów obowiązkowych dla GenRap-a
Z poziomu okna listy Filtrów obowiązkowych dla GenRap-a możliwe jest wykonanie następujących operacji:
- Dodanie nowego filtra,
- Edycja istniejącego filtra,
- Usunięcie filtra
- Zamknięcie okna
Wybranie przycisku Dodanie filtra, Edycja filtra otwiera formularz filtra obowiązkowego.
Uwaga
Filtry obowiązkowe dla GenRapa-a dostępne są tylko dla użytkowników mających status administratora w programie Comarch ERP Optima
Formularz filtra obowiązkowego
Na formularzu dostępne są pola:
Filtr dla
Umożliwia wybranie z listy operatorów, względem, których filtr ma być stosowany
Nazwa
Przyjazna dla użytkownika nazwa filtra.
Obiekt(y)
Obiekt, dla którego filtr ma być stosowany. Możliwe jest wprowadzenie kilku obiektów oddzielonych przecinkiem.
Filtr
Wyrażenie filtrujące dane w ramach obiektu..
Powyższy przykład przedstawia, w jaki sposób nałożyć filtr dla użytkownika ADMIN, aby na generowanych przez niego wydrukach uwzględnione były tylko Faktury sprzedaży zatwierdzone. Na wydruku listy faktur sprzedaży dokumenty anulowane oraz w buforze zostaną pominięte. Natomiast, jeśli nastąpi próba wydrukowania faktury sprzedaży, która jest anulowana lub w buforze, wówczas wydruk będzie pusty (nie wypełni się danymi).
Uwaga
Dla Obiekt(y) należy podać bazową nazwę obiektu (tabeli), natomiast dla Filtr bazowe nazwy pól. W tych miejscach nie działają „przyjazne” nazwy obiektów oraz pól. Lista dostępnych obiektów znajduje się w Dodatku A.
Generator Raportów jest czuły na wielkość liter. Należy na to zwrócić szczególną uwagę wprowadzając dane do pól Obiekt(y), Filtr.
Warunkiem zadziałania filtrów jest włączenie parametru „Stosuj filtry obowiązkowe” w Konfiguracji programu/Użytkowe/Parametry oraz zdefiniowanie przynajmniej jednego filtra dla aktualnie zalogowanego użytkownika.
Edytor Generatora raportów
Wygląd okna edytora Generatora raportów
Na samej górze okna znajduje się menu główne. Pod nim umieszczone są paski narzędzi. Raport prezentowany jest w układzie wydruku. Na górze i po lewej stronie widoczne są linijki z podziałką centymetrową. Na lewo od raportu zebrane są zakładki z danymi (zakładka dane, Selekcje, Linki), z których jedna jest wysunięta na pierwszy plan. Zakładki można chować i pokazywać. Na dole okna widnieje pasek stanu wyświetlający stan połączenia z bazą danych, stan aplikacji oraz numer bieżącej strony i liczbę stron raportu.
Dostosowanie widoku
Jak schować lub pokazać pasek narzędzi?
wybierz pasek, który chcesz schować lub pokazać z menu Widok/Paski narzędzi
Jak schować lub pokazać zakładki?
wybierz z menu Widok/ Zakładki
Jak wysunąć zakładkę na pierwszy plan?
jeśli zakładki są schowane, pokaż je
kliknij na nagłówek zakładki, którą chcesz wysunąć
Wydawanie poleceń
Wszystkie polecenia dostępne są z menu głównego i kontekstowego. Część z nich dostępna jest dodatkowo poprzez paski narzędzi. Polecenia, których nie można w danej chwili wykonać, są wyszarzone.
Jak wydać polecenie z menu głównego?
kliknij na nagłówek menu, w którym znajduje się polecenie
kliknij w rozwiniętym menu na pozycję z poleceniem, które chcesz wybrać
Jak wydać polecenie z menu kontekstowego?
kliknij prawym przyciskiem myszy
kliknij w rozwiniętym menu na pozycję z poleceniem, które chcesz wybrać
Jak wydać polecenie z paska narzędzi?
kliknij na przycisk z ikoną polecenia, które chcesz wybrać
jeśli przycisku nie ma na pasku, wybierz z menu Widok/Paski narzędzi i pasek, w którym znajduje się polecenie
Jak wydać polecenie z paska narzędzi zakładki?
jeśli zakładka nie jest na pierwszym planie, wysuń ją
kliknij w nagłówku zakładki na przycisk z ikoną polecenia, które chcesz wybrać
Edycja raportu
Jak zaznaczyć dowolny fragment za pomocą myszy?
kliknij na początek fragmentu, który chcesz zaznaczyć
przytrzymując wciśnięty przycisk myszy, przeciągnij do końca fragmentu
Jak zaznaczyć dowolny fragment za pomocą klawiatury?
ustaw kursor na początku fragmentu, który chcesz zaznaczyć
przytrzymując wciśnięty klawisz <Shift>, przesuń kursor do końca fragmentu za pomocą klawiszy strzałek
Jak szybko zaznaczyć wyraz lub akapit?
chcąc zaznaczyć wyraz kliknij na wyraz dwa razy pod rząd, a chcąc zaznaczyć akapit kliknij na dany akapit trzy razy pod rząd
Jak szybko zaznaczyć ciąg spacji?
kliknij dwa razy pod rząd na dowolne miejsce w ciągu spacji, który chcesz zaznaczyć
Jak szybko zaznaczyć pojedynczą tabulację?
kliknij dwa razy pod rząd na tabulację, którą chcesz zaznaczyć
Jak szybko zaznaczyć akapit?
kliknij trzy razy pod rząd na dowolne miejsce w akapicie, który chcesz zaznaczyć
Jak szybko zaznaczyć kolumnę zestawienia?
kliknij na zielony kwadracik nad kolumną, którą chcesz zaznaczyć
Jak szybko zaznaczyć kilka kolumn zestawienia?
Przytrzymując wciśnięty klawisz <Shift> kliknij na zielony kwadracik nad kolumnami, które chcesz zaznaczyć
Jak szybko zaznaczyć cały raport?
wybierz z menu Edycja/Zaznacz wszystko
albo użyj kombinacji klawiszy <Ctrl>+<A>
Jak wyciąć fragment raportu?
zaznacz fragment raportu, który chcesz wyciąć
wybierz ikonę nożyczek z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz Wytnij z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Edycja/Wytnij
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<X>
albo użyj skrótu klawiszowego <Shift>+<Delete>
Wycięty fragment znika z raportu i trafia do schowka, skąd można go wkleić z powrotem do raportu.
Jak skopiować fragment raportu?
zaznacz fragment raportu, który chcesz skopiować
wybierz ikonę zapisu z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz Kopiuj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Edycja/Kopiuj
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<C>
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<Insert>
Skopiowany fragment trafia do schowka, skąd można go wkleić z powrotem do raportu.
Jak wkleić zawartość schowka do raportu?
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wkleić zawartość schowka
wybierz przycisk Wklej z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz Wklej z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Edycja/Wklej
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<V>
albo użyj skrótu klawiszowego <Shift>+<Insert>
Wklejona zawartość pozostaje w schowku i można ją wkleić ponownie.
Jak skopiować fragment raportu w formacie RTF?
zaznacz fragment raportu, który chcesz skopiować
albo wybierz z menu Edycja/Kopiujjako RTF
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<Shift>+<C>
Skopiowany fragment trafia do schowka, skąd można go wkleić z powrotem do raportu.
Jak wkleić zawartość schowka w formacie RTF do raportu?
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wkleić zawartość schowka
albo wybierz z menu Edycja/Wklej specjalnie
Wklejona zawartość pozostaje w schowku i można ją wkleić ponownie.
Jak cofnąć ostatnio wykonaną operację?
wybierz ikonę zawróconej strzałki w lewo z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Edycja/Cofnij
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<Z>
Jak wykonać ponownie cofniętą operację?
wybierz ikonę zawróconej strzałki w prawo z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Edycja/Ponów
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<Y>
Operacje "Cofnij" i "Ponów" są opisane w menu.
Praca nad raportem
Raport jest formą przedstawienia danych, czyli szablonem, który wypełnia się danymi czerpanymi z określonego źródła. GenRap umożliwia ciągły podgląd danych na raporcie.
Jak pracować bez połączenia ze źródłem danych?
jeśli chwilowo chcesz się odłączyć od źródła danych, wybierz z menu Plik/ Pracuj w trybie offline. Możesz połączyć się ponownie, wybierając to samo polecenie.
Jak ustalić limit czerpanych danych?
limit czerpanych danych możesz ustalić wybierając z menu Narzędzia/ Limit danych. Podaj, ile co najwyżej pozycji pobrać ze źródła danych lub dopuść ich dowolną liczbę.
Jak odświeżyć dane?
wybierz z menu Widok/Odśwież
albo użyj klawisza <F5>
Jak znaleźć fragment tekstu?
wybierz ikonę okularów z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Edycja/Znajdź
albo skrótu klawiszowego <Ctrl>+<F>
Ukaże się Okno wyszukiwania, w którym można określić:
kierunek poszukiwania (w górę lub dół raportu)
czy wyszukiwanie ma obejmować dane ze źródła danych
czy wyszukiwanie ma rozróżniać wielkość liter
Uwaga
Przeszukiwanie za pomocą funkcji Znajdź nie uwzględnia tekstu (danych) zawartych w nagłówku wydruku oraz w nagłówku zestawienia.
Jak wstawić nagłówek i stopkę do raportu?
wybierz z menu Widok/ Nagłówek i stopka
Jak wyjść z trybu edycji stopki i nagłówka?
wybierz z menu Widok/ Nagłówek i stopka
albo kliknij dwukrotnie poza obszar edycji nagłówka i stopki
Jak określić specyficzny nagłówek i stopkę dla pierwszej bądź ostatniej strony?
wybierz z menu Plik/ Ustawienia strony
w obszarze Nagłówek i stopka zaznacz opcję Na pierwszej stronie. Zaznaczenie opcji zezwala na określenie nagłówka i stopki pierwszej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
w obszarze Nagłówek i stopka zaznacz opcję Na ostatniej stronie. Zaznaczenie opcji zezwala na określenie nagłówka i stopki ostatniej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
Zmiana sposobu wyświetlania raportu
Jak zmniejszyć lub powiększyć raport?
wybierz procent powiększenia z listy Powiększenie z paska narzędzi Widok raportu
albo wybierz z menu Widok/ Powiększenie...
Jak przejść do danej strony raportu?
przejdź kursorem
albo wybierz stronę z listy na pasku narzędzi Nawigacja lub wybierz poprzednią stronę za pomocą strzałki w lewo, następną stronę za pomocą strzałki w prawo
albo wybierz z menu Edycja/Przejdź do/Strona... lub Poprzednia strona, lub Następna strona
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<G>
Jak podejrzeć lub ukryć linie siatki?
wybierz ikonę siatki z paska narzędzi Widok
albo wybierz z menu Widok/ Linie siatki
Jak podejrzeć lub ukryć znaki specjalne?
wybierz ikonę ¶ z paska narzędzi Widok
albo wybierz z menu Widok/ Znaki specjalne
Jak podejrzeć lub ukryć wyrażenia?
wybierz α β z paska narzędzi Widok
albo wybierz z menu Widok/ Postać wyrażeń
Jak włączyć lub wyłączyć podświetlanie wyrażeń?
wybierz ikonę latarki z paska narzędzi Widok
albo wybierz z menu Widok/ Podświetlaj formuły
Zakładka Dane
Dane są przedstawione w zakładce Dane. W zakładce tej mogą znajdować się:
Parametry raportu. Parametry raportu mogą zawierać:
parametry typu Tekst
parametry typu Liczba
parametry typu Data
parametry typu Prawda/Fałsz
parametry typu Zestaw danych
Moje dane. Stanowią podręczny zbiór danych, z tabel wykorzystywanych w Przyjaznym schemacie.
i Zestaw danych. Zestawy danych mogą zawierać:
kolumny
kolumny oparte na wyrażeniu
i dowiązania do innych zestawów danych. Np. do zestawu danych Faktura sprzedaży umieszczone jest dowiązanie do listy dokumentów WZ powiązanych z daną fakturą.
Funkcje
Funkcje mogą zawierać:
parametry funkcji
kolumny
Ustawienia wyświetlania danych
Ustawienia wyświetlania danych dostępne są po wybraniu z paska narzędzi zakładki Dane. Ustawienia umożliwiają pracę:
tylko z elementami z bieżącego kontekstu
z wszystkimi elementami z przyjaznymi nazwami
z wszystkimi dostępnymi elementami
Przyrostowe przeszukiwanie schematu danych
Możliwe jest zawężenie drzewka schematu danych poprzez przefiltrowanie nazw.
Przeszukiwanie przyjaznego schematu
Zakładka Struktura
Struktura raportu ułatwia nawigację po zestawieniach, wyrażeniach i parametrach użytych w raporcie.
Zakładka struktura
Wstawianie danych do raportu
Jak łatwo wstawić dane do raportu?
w zakładce Dane wybierz zestawienie, które chcesz wstawić
przeciągnij dane na raport w miejsce, gdzie chcesz je wstawić (podczas przeciągania lewy przycisk myszy musi być wciśnięty)
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz ikonę zielonej strzałki w prawo z paska narzędzi zakładki Dane
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz .. z menu kontekstowego
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz z menu Wstaw/Dane
jeśli wstawiane zestawienie nie ma ustalonych domyślnych kolumn, wówczas pojawi się okno Kolumny zestawienia danych, które pozwoli wybrać kolumny wstawiane do raportu
Dane zostaną wstawione automatycznie w najodpowiedniejszy sposób.
Jeśli istnieje kilka równie odpowiednich sposobów wstawienia danych, ukaże się okno Mapowanie, które pozwoli na wstawienie danych w sposób kontrolowany.
Jak w sposób kontrolowany wstawić dane do raportu?
w zakładce Dane wybierz zestawienie, które chcesz wstawić
przeciągnij dane na raport w miejsce, gdzie chcesz je wstawić (podczas przeciągania lewy przycisk myszy musi być wciśnięty)
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz ikonę różowej strzałki w prawo z paska narzędzi zakładki Dane
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz Wstaw jako... z menu kontekstowego
albo ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić dane i wybierz z menu Wstaw/Dane jako...
ukaże się okno Mapowanie
wybierz sposób wstawienia danych
jeśli wstawiane zestawienie nie ma ustalonych domyślnych kolumn, wówczas pojawi się okno Kolumny zestawienia danych, które pozwoli wybrać kolumny wstawiane do raportu
Jak zaznaczyć kolumny zestawienia?
rozwiń zestawienie które chcesz wstawić do raportu
ustaw kursor na kolumnie którą chcesz wstawić. Zaznaczona zostanie jedna kolumna
albo ustaw kursor na kolumnie, przytrzymaj wciśnięty klawisz <Shift> i ustaw kursor na innej kolumnie. Zaznaczone zostaną kolumny znajdujące się pomiędzy pierwszą i ostatnio wskazaną kolumną.
albo przytrzymaj wciśnięty klawisz <Ctrl> i ustaw kursor kolejno na wybranych kolumnach.
W ten sposób można zaznaczyć także kolumny znajdujące się w dowiązaniach zestawienia.
Jak wstawić całe zestawienie?
w zakładce Dane wybierz zestawienie, które chcesz wstawić
albo rozwiń to zestawienie i zaznacz kolumny zestawienia, które chcesz wstawić
skorzystaj z łatwego wstawiania danych
albo skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych i w oknie Mapowanie wybierz opcję Dodaj tabelę
Jak wstawić pojedynczą pozycję zestawienia?
Pojedynczą pozycję zestawienia można wstawić do raportu tylko czyniąc ją parametrem raportu. Można to zrobić na dwa sposoby.
Pierwszy sposób:
nadaj raportowi parametr typu pozycja zestawienia
w zakładce Dane z katalogu Parametry Raportu wybierz nadany parametr
skorzystaj z łatwego wstawiania danych
Drugi sposób:
skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych i w oknie Mapowanie wybierz opcję Dodaj nowy parametr
Jak wstawić dowiązane pozycje zestawienia?
Wstawiając dowiązane pozycje zestawienia, możesz wyjść z dowolnego końca powiązania.
Jak wyjść od zestawienia, które jest dowiązane?
w zakładce Dane wybierz zestawienie, które chcesz wstawić
albo rozwiń to zestawienie i zaznacz jego kolumny, które chcesz wstawić
skorzystaj z łatwego wstawiania danych
albo skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych i w oknie Mapowaniewybierz, z czym skojarzyć dowiązanie
Jak wyjść od zestawienia, do którego jest dowiązanie?
w zakładce Dane rozwiń zestawienie, z którym chcesz powiązać pozycje
jeśli chcesz wstawić pozycje powiązane pośrednio, rozwiń powiązanie, które ma pośredniczyć - możesz to zrobić dowolnie wiele razy
zaznacz powiązanie z zestawieniem, którego pozycje chcesz wstawić
albo rozwiń to powiązanie i zaznacz jego kolumny, które chcesz wstawić
skorzystaj z łatwego wstawiania danych
albo skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych i w oknie Mapowanie wybierz, z czym skojarzyć dowiązanie
Parametry raportu
Jak uzależnić raport od wartości parametrów?
Raportowi można nadać parametry. Każdy parametr ma swoją nazwę, typ i aktualną wartość. Nadanie parametru nie musi powodować wstawienia go do raportu. Ten sam parametr możne być wykorzystany
w różnych miejscach raportu.
Jak dodać do raportu parametr typu tekst?
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz Tekst, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pola Nazwa i Wartość
wybierz przycisk Zakończ
Jak dodać do raportu parametr typu liczba?
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz Liczba, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pola Nazwa i Wartość
Jeśli podasz wartość nie będącą liczbą, w nagłówku okna pojawi się komunikat o błędzie
wybierz przycisk Zakończ
Jak dodać do raportu parametr typu data i czas?
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz Data, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pola Nazwa i Wartość, podając datę w formacie YYYY-MM-DD, po której po odstępie może wystąpić czas w jednym z formatów: HH-MM-SS lub HH-MM-SS-sss
jeśli podasz wartość niezgodną z powyższym formatem, w nagłówku okna pojawi się komunikat o błędzie
wybierz przycisk Zakończ
Jak dodać do raportu parametr typu prawda albo fałsz?
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz Prawda/Fałsz, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pole Nazwa i wybierz z listy Wartość Prawda albo Fałsz
wybierz przycisk Zakończ
Jak dodać do raportu parametr typu element zestawu danych?
Wartość parametru typu pozycja zestawienia określa się podając identyfikator tej pozycji. Identyfikator jest zwykle pojedynczą liczbą, ale może też się składać z kilku wartości oddzielonych przecinkiem. Parametr tego typu możesz nadać na kilka sposobów.
Sposób pierwszy:
z zakładki Dane wybierz zestaw danych z gałęzi Moje Dane
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu, w którym wybrany już będzie odpowiedni typ parametru
wybierz przycisk Dalej
wypełnij pole Nazwa
parametrowi zostanie nadana domyślna wartość, którą możesz zmienić wybierając przycisk Ustaw wartość
wybierz przycisk Zakończ
Sposób drugi od razu ze wstawianiem:
skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych
w oknie Mapowanie wybierz opcję Jako nowy parametr
Sposób trzeci:
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz Element zestawu danych
wybierz zestaw danych z listy zestawów danych, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pole Nazwa
wybierz przycisk Ustaw wartość
podaj wartość parametru wybierając identyfikator pozycji
wybierz przycisk Zakończ
Uwaga
W przypadku, gdy podczas tworzenia parametru nie jest znana jego wartość możliwy jest wybór opcji Wartość nieznana.
Podczas używania w raporcie parametru z nieznaną wartością mogą wystąpić błędy podczas generowania raportu.
Jak dodać parametr oparty na liście wartości?
w zakładce Dane wybierz ikonę z literą P z paska narzędzi
albo wybierz Dodaj parametr raportu z menu kontekstowego
ukaże się okno Nowy parametr raportu
spośród opcji Typ wybierz odpowiedni typ parametru
w sekcji Opcje specjalne zaznacz Lista wartości, a następnie wybierz przycisk Dalej
wypełnij pole Nazwa
dla każdej wartości z listy, wypełnij pole Wartość, a następnie wybierz przycisk Dodaj
wybierz przycisk Zakończ
Uwaga
Opcja Lista wartości jest dostępna tylko jeśli wybranym typem parametru jest: Tekst, Liczba lub Data.
Jak zmienić wartość parametru typu tekst, liczba, data i wartość logiczna?
w zakładce Dane rozwiń gałąź Parametry raportu
wybierz z listy parametr, którego wartość chcesz zmienić
z menu kontekstowego wybierz Właściwości
albo użyj skrótu klawiszowego <F3>
wypełnij pola Nazwa i Wartość
Jak zmienić wartość parametru typu pozycja zestawienia?
Sposób pierwszy:
na pasku narzędzi Parametry raportu wybierz z listy parametr, którego wartość chcesz zmienić
za pomocą przycisków strzałka w lewo z kreską (pierwsza pozycja), strzałka w lewo (poprzednia pozycja), strzałka w prawo (następna pozycja) i strzałka w prawo z kreską (ostatnia pozycja) zmieniaj pozycje zestawienia będące wartością parametru
Sposób drugi:
w zakładce Dane rozwiń gałąź Parametry raportu
wybierz z listy parametr, którego wartość chcesz zmienić
z menu kontekstowego wybierz Właściwości
albo użyj skrótu klawiszowego <F3>
wybierz przycisk Ustaw wartość
podaj identyfikator pozycji zestawienia, która ma się stać wartością parametru
Jak wstawić zestawienie oparte na funkcji?
upewnij się, że w zakładce Dane widoczne są funkcje
wybierz funkcję, na której chcesz oprzeć wstawiane zestawienie
skorzystaj z łatwego wstawiania danych
albo skorzystaj z kontrolowanego wstawiania danych
ukaże się okno Parametry funkcji
podaj parametry funkcji
Wyrażenia raportu
Jak wstawić wyrażenie do raportu?
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić wyrażenie
na pasku narzędzi Wyrażenie wypełnij pole Wyrażenie (na prawo od znaku równości ). Przy wypełnianiu pola można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ
na pasku narzędzi Wyrażenie wypełnij pole Nazwa (na lewo od znaku równości). Jeśli pole nie zostanie wypełnione nazwa zostanie przypisana automatycznie
zaakceptuj wyrażenie, wybierając ∨
Wyrażenie wprowadzone za pomocą kreatora wyrażeń zostanie zaakceptowana automatycznie
Jak zmienić postać wyrażenia?
ustaw kursor na wyrażeniu, które chcesz zmienić
na pasku narzędzi Wyrażenie zmień pole Wyrażenie (na prawo od znaku równości). Przy zmianie wartości można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ
możliwa jest także zmiana Nazwy wyrażenia, edytując pole Nazwa
zaakceptuj wyrażenie, wybierając ∨
Uwaga
Do wyrażeń zdefiniowanych w raporcie można odwoływać się poprzez ich nazwę
Operacje na danych w raporcie
Jak łatwo przemieścić dane na raporcie?
zaznacz fragment raportu z danymi, które chcesz przemieścić
jeśli chcesz, aby dane dodatkowo pozostały tam, skąd je bierzesz, skopiuj je i wklej w miejsce, gdzie chcesz je przemieścić
w przeciwnym razie przeciągnij dane w miejsce, gdzie chcesz je przemieścić
albo wytnij je i wklej w miejsce, gdzie chcesz je przemieścić
Jak w sposób kontrolowany przemieścić dane na raporcie?
zaznacz fragment raportu z danymi, które chcesz przemieścić
jeśli chcesz, aby dane dodatkowo pozostały tam, skąd je bierzesz, skopiuj je, a w przeciwnym razie wytnij
ustaw kursor w miejscu, w które chcesz przemieścić dane
wybierz Wklej jako... z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Edycja/Wklej jako...
Jak uniknąć błędów wynikłych ze skopiowania i wklejenia danych?
wybierz z menu Narzędzia/ Rozwiń wyrażenia
przemieść dane
Przykładowo: na wydruku listy pracowników chcemy dodać średnią stawkę pracownika. Nie interesują nas jednak stawki poszczególnych pracowników, a jedynie średnia. Dodajemy więc wyrażenie, które wyciąga średnią ze stawek. Przed usunięciem stawek poszczególnych pracowników należy rozwinąć wyrażenie.
Jak uniknąć błędów wynikłych z wycięcia danych na stałe?
wybierz z menu Narzędzia/ Rozwiń wyrażenia
ponownie przemieść dane
Podczas przemieszczania, kopiowania, usuwania danych z raportu Generator Raportów automatycznie rozwija wyrażenia.
Jak określić format wyrażenia lub kolumny?
ustaw kursor na wyrażeniu, dla którego chcesz określić format
ustaw kursor w zestawieniu na kolumnie, której format chcesz określić
wybierz z menu Format/ Wyrażenie...
albo z menu kontekstowego wybierz Format wyrażenia…
Pokaże się okno Format wyrażenia
wybierz z listy po lewej typ danych reprezentowanych przez tę kolumnę, a następnie określ ich format wypełniając odpowiednie pola w obszarze po prawej
Istnieje możliwość prostego przypisania wartościom liczbowym pól odpowiadających im opisów. W tym celu należy wybrać opcję Lista wartości.
Przykład
Pole Bufor przyjmuje wartości -1, 0, 1 co oznacza dokument anulowany, zatwierdzony, dokument w buforze. Na liście wartości możemy przypisać dla wartości 1 opis „Bufor”. Jeśli dla jakiejś wartości nie został przypisany opis, wówczas wyświetli się opis domyślny lub wartość pobrana bezpośrednio z bazy danych (zależnie od ustawienia).
Formularz formatu wyrażenia
Jak zmienić wygląd tekstu
Aby zmienić wygląd tylko dla wybranego fragmentu tekstu, najpierw zaznacz ten fragment.
Jak zmienić krój czcionki?
Wybierz krój z listy Czcionka na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<D>
albo wybierz z menu Format/Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
wpisz lub wybierz krój z listy Czcionka
Jak zmienić rozmiar czcionki?
Wybierz rozmiar z listy Rozmiar na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<D>
albo wybierz z menu Format/Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
wpisz lub wybierz rozmiar z listy Czcionka
Czcionka może przyjmować rozmiar całkowity od 1 do 100.
Jak wytłuścić tekst?
Wybierz Β na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<B>
albo wybierz z menu Format/Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
z listy Styl czcionki wybierz pozycję Pogrubienie
Jak nachylić tekst?
Wybierz Ι na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<I>
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
z listy Styl czcionki wybierz pozycję Kursywa
Jak podkreślić tekst?
Wybierz podkreślone U na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<U>
albo wybierz z menu Format/Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
z rozwijanej listy Styl podkreślenia wybierz styl linii
Jak zmienić kolor czcionki?
Wybierz Α na pasku narzędzi Formatowanie
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
wybierz kolor z listy Kolor czcionki. Jeśli koloru, który chcesz nadać nie ma na liście, wybierz pozycję Więcej kolorów, a ukaże się okno wyboru dowolnego koloru.
Jak zmienić kolor tła?
Wybierz ikonkę z pędzlem na pasku narzędzi Formatowanie
albo wybierz z menu Format/Czcionka
albo wybierz Czcionka z menu kontekstowego
ukaże się okno Czcionka
wybierz kolor z listy Kolor tła. Jeśli koloru, który chcesz nadać nie ma na liście, wybierz pozycję Więcej kolorów, a ukaże się okno wyboru dowolnego koloru.
Jak zmienić linię podkreślenia?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/Czcionka
ukaże się okno Czcionka
upewnij się, że jest zaznaczona opcja Podkreślenie
wybierz linię z listy Linia
Jak zmienić kolor podkreślenia?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
upewnij się, że jest zaznaczona opcja Podkreślenie
wybierz kolor z listy Kolor. Jeśli koloru, który chcesz nadać nie ma na liście, wybierz pozycję Więcej kolorów, a ukaże się okno wyboru dowolnego koloru.
Jak zmienić odstępy między znakami?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/Czcionka
ukaże się okno Czcionka
wypełnij pole Odstępy między znakami, określając wielkość odstępu w punktach
Jak wyświetlić tekst jako indeks górny?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
zaznacz w obszarze Efekty opcję Indeks górny
Jak wyświetlić tekst jako indeks dolny?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
zaznacz w obszarze Efekty opcję Indeks dolny
Jak przekreślić tekst?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
zaznacz w obszarze Efekty opcję Przekreślenie
Jak podwójnie przekreślić tekst?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
zaznacz w obszarze Efekty opcję Przekreślenie podwójne
Jak uzyskać efekt cienia za tekstem?
wybierz Czcionka z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Format/ Czcionka
ukaże się okno Czcionka
zaznacz w obszarze Efekty opcję Cień
Jak wyrównać tekst do lewej?
wybierz ikonę wyrównania do lewej na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<L>
albo wybierz z menu Format/Akapit
ukaże się okno Akapit
wybierz Wyrównaj do lewej z listy Wyrównanie akapitu w obszarze Ogólne
Jak wyrównać tekst do prawej?
wybierz ikonę wyrównania do prawej na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<R>
albo wybierz z menu Format/Akapit
ukaże się okno Akapit
wybierz Wyrównaj do prawej z listy Wyrównanie akapitu w obszarze Ogólne
Jak wyrównać tekst do środka?
wybierz ikonę wyrównania do środka na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<E>
albo wybierz z menu Format/Akapit
ukaże się okno Akapit
wybierz Wyrównaj do środka z listy Wyrównanie akapitu w obszarze Ogólne
Jak wyjustować tekst?
wybierz ikonę wyjustowania na pasku narzędzi Formatowanie
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<J>
albo wybierz z menu Format/Akapit
ukaże się okno Akapit
wybierz Wyjustuj z listy Wyrównanie akapitu w obszarze Ogólne
Jak ustawić tabulatory
Jak ustawić domyślne tabulatory dla całego raportu?
wybierz z menu Format/ Tabulatory
ukaże się okno Tabulatory
wypełnij pole Domyślne tabulatory dokumentu podając wartość w centymetrach
Jak ustawić tabulator dla akapitu?
ustaw kursor w akapicie, dla którego chcesz ustawić tabulatory
kliknij na linijkę poziomą, w miejscu gdzie chcesz ustawić tabulator
albo wybierz z menu Format/ Tabulatory
ukaże się okno Tabulatory
wypełnij pole Pozycja podając położenie tabulatora w centymetrach
wybierz przycisk Ustaw
Jak usunąć tabulator dla akapitu?
ustaw kursor w akapicie, dla którego chcesz ustawić tabulatory
kliknij na linijce poziomej na tabulator, który chcesz usunąć
albo wybierz z menu Format/ Tabulatory
ukaże się okno Tabulatory
z listy Tabulatory wybierz tabulator, który chcesz usunąć
wybierz przycisk Usuń
Jak zmienić obramowanie
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz zmienić obramowanie
wybierz obramowanie z paska narzędzi Obramowanie
albo wybierz Format/ Obramowanie
albo wybierz z menu kontekstowego Obramowanie (opcja w menu kontekstowym tylko dla tabeli, lub zestawienia)
ukaże się okno Obramowanie
wybierz kolor obramowania
wybierz szerokość obramowania z listy
wybierz styl obramowania
wybierz krawędzie, do obramowania
zaznacz opcję Dodaj szerokość obramowania
Opcja Dodaj szerokość obramowania decyduje, czy ramka ma nachodzić na komórkę, przykrywając część danych, czy też ma nie zmniejszać miejsca w komórce.
Jak zmienić tło (dla akapitu, tabeli)
ustaw kursor w akapicie, tabeli, dla którego chcesz zmienić tło
wybierz Format/Tło
ukaże się okno Właściwości tła
wybierz kolor, gradient lub plik, który ma być ustawiony jako tło
Formatowanie warunkowe
Jak uzależnić wygląd tekstu od wartości wyrażenia?
Formatowanie warunkowe pozwala uzależnić wygląd tekstu od wartości wyrażenia. W przypadku zestawienia zmieni się wygląd wszystkich pozycji, dla których podany warunek jest prawdziwy. Konkretne formatowanie warunkowe zastosowane do danego fragmentu raportu nazywamy selekcją. Jeden fragment może należeć do kilku selekcji, o końcowym efekcie decyduje wtedy priorytet selekcji, czyli kolejność nakładania formatowania warunkowego.
Jak dodać selekcję?
zaznacz fragment raportu, dla którego chcesz dodać selekcję
wybierz trójkolorową ikonkę z paska narzędzi zakładki Selekcje
albo wybierz Format/Formatowanie warunkowe/ Nowa selekcja...
ukaże się okno Formatowanie warunkowe
nadaj nazwę selekcji wypełniając pole Etykieta
podaj warunek wypełniając pole Wyrażenie - możesz posłużyć się przy tym Kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ
ustal formatowanie
Selekcja założona na zestawienie może dotyczyć całego zestawienia lub każdego wiersza zestawienia
z osobna.
Aby selekcja została wykonana dla każdego wiersz z osobna należy podczas definiowania selekcji zaznaczyć opcję Dla każdego wiersza z osobna.
Jak stworzyć selekcję ukrywającą część raportu?
dodaj selekcję
zaznacz w obszarze Efekty opcję Ukrycie
Tekst ukryty wyświetla się w obszarze edycji jako wyszarzony. Na podglądzie wydruku i na wydruku będzie niewidoczny.
Jak zmienić selekcję?
wybierz z zakładki Selekcje selekcję, którą chcesz zmienić
wybierz ikonę ołówka z paska narzędzi zakładki Selekcje
albo wybierz Format/ Formatowanie warunkowe/ Edytuj selekcję...
Jak usunąć selekcję?
wybierz z zakładki Selekcje selekcję, którą chcesz usunąć
wybierz ikonę krzyżyka z paska narzędzi zakładki Selekcje
albo wybierz Format/ Formatowanie warunkowe/ Nowa selekcja...
Jak zwiększyć priorytet selekcji?
wybierz ikonę strzałki w górę z zakładki Selekcje selekcję, której priorytet chcesz zwiększyć
wybierz z paska narzędzi zakładki Selekcje
albo wybierz Format/Formatowanie warunkowe/ Zwiększ priorytet selekcji
Jak zmniejszyć priorytet selekcji?
wybierz ikonę strzałki w dół z zakładki Selekcje selekcję, której priorytet chcesz zmniejszyć
wybierz z paska narzędzi zakładki Selekcje
albo wybierz Format/Formatowanie warunkowe/Zmniejsz priorytet selekcji
Grafika w raporcie
Jak wstawić grafikę do raportu?
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić grafikę
wybierz z menu Wstaw/ Obraz...
Jak zmienić rozmiar grafiki w raporcie?
kliknij na obrazie, którego rozmiar chcesz zmienić
wybierz z menu kontekstowego Wymiary obrazu...
albo wybierz Format/Wymiary obrazu
Ukaże się okno Wymiary obrazu
wprowadź Szerokość i Wysokość obrazu w centymetrach.
albo:
wprowadź Skalę poziomą i Skalę pionową w procentach.
Opcja Zachowaj stosunek długości boków - po zmianie jednego z wymiarów, drugi wymiar zostanie ustawiony automatycznie zgodnie z oryginalnymi proporcjami obrazu.
Wprowadzenie wartości w milimetrach spowoduje automatyczne przeliczenie wymiarów na centymetry przy zatwierdzaniu zmian.
Kody kreskowe w raporcie
Jak wstawić kod kreskowy do raportu?
ustaw kursor w miejscu, gdzie chcesz wstawić kod kreskowy
wybierz z menu Wstaw/ Kod kreskowy
Ukaże się okno Nowy kod kreskowy
w obszarze Treść wybierz z listy standard kodu kreskowego
w obszarze Treść wybierz z źródło danych. Przy podawaniu źródła możesz skorzystać z Kreatora wyrażeń λ
w obszarze Wymiary ustaw wartość Szerokość i Wysokość, podając wymiary w centymetrach.
w obszarze Kolory wybierz kolor z listy Kolor. Jeśli koloru, który chcesz nadać nie ma na liście, wybierz pozycję Więcej kolorów, a ukaże się okno wyboru dowolnego koloru.
Jak zmienić wyrażenie na kod kreskowy?
ustaw kursor na wyrażeniu, które chcesz zmienić.
Wybierz z menu Wstaw/Kod kreskowy
Ukaże się okno Nowy kod kreskowy z wypełnionymi polami.
sprawdź wartości pól i zatwierdź formularz
Uwaga
Generator Raportów obsługuje kody kreskowe w formacie EAN-8 i EAN-13
Zestawienie
Jak uniknąć łamania wierszy w zestawieniu?
wybierz z menu Zestawienie/Unikaj łamania wierszy
Jak zmienić kolejność kolumn zestawienia?
kliknij na zielony kwadracik na górze kolumny nie puszczając przycisku myszy
przeciągnij kolumnę w miejsce w zestawieniu, gdzie chcesz ją przestawić
Jak usunąć kolumnę zestawienia?
zaznacz kolumnę, którą chcesz usunąć
wciśnij klawisz <Delete>
Aby usunąć kilka kolumn z zestawienia należy, z wciśniętym klawiszem <Shift>, zaznaczyć zielone kwadraciki znajdujące się nad kolumnami, które chcemy usunąć i wcisnąć klawisz <Delete>
Obramowanie
Patrz punkt: Jak zmienić obramowanie
Jak wyrównać zawartość komórek zestawienia?
wybierz ikony wyrównania na pasku narzędzi Wyrównanie komórek
Wiersz szczegółów
Do każdego wiersza w zestawieniu można dołożyć dodatkowy wiersz szczegółów. Jest to bardzo przydatne przy pracy z relacjami "jeden do wielu", potrzebie dołożenia dodatkowych informacji (np. Opis).
wybierz z menu Zestawienie/ Wstaw wiersz szczegółów
Wiersz szczegółów
Jak filtrować zestawienie?
Jak usunąć wybrane pozycje zestawienia?
Usuwanie wybranych pozycji zestawienia jest możliwe dzięki nakładaniu filtrów na wyrażenia. Nałożenie filtru na wyrażenie polega na podaniu warunku. Wszystkie pozycje niespełniające tego warunku zostaną usunięte.
ustaw kursor w dowolnym miejscu w zestawieniu, z którego chcesz usunąć wybrane pozycje poprzez dodanie filtra
wybierz Filtruj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/Filtruj...
ukaże się okno Filtruj
z listy Dostępne pola wybierz wyrażenie, na które chcesz nałożyć filtr
wybierz przycisk Dodaj filtr
W obszarze Wybrane filtry pojawi się nowy filtr
z listy rozwijanej wybierz rodzaj warunku (zawartość listy jest różna dla różnych typów danych - tekstowych, liczbowych, dat itd.)
wybierz z listy sposób podawania wartości warunku:
ręcznie,
z listy dostępnych wartości,
z listy parametrów raportu,
za pomocą wyrażenia
ustal wartość warunku. Przy podawaniu wyrażeń możesz skorzystać z Kreatora wyrażeń λ
Jak usunąć filtr?
ustaw kursor w dowolnym miejscu w zestawieniu, dla którego chcesz usunąć filtr
wybierz Filtruj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/Filtruj...
ukaże się okno Filtruj
kliknij ikonę krzyżyka po lewej stronie filtru, który chcesz usunąć
Jak szybko nałożyć filtr na wybrane wyrażenie?
ustaw kursor na wyrażeniu, na które chcesz nałożyć filtr
wybierz Filtruj wyrażenie z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/Filtruj... dla wyrażenia
ukaże się okno Filtruj z nowym filtrem w obszarze Wybrane filtry
z listy rozwijanej wybierz rodzaj warunku (zawartość listy jest różna dla różnych typów danych - tekstowych, liczbowych, dat itd.)
wybierz z listy sposób podawania wartości warunku:
ręcznie,
z listy dostępnych wartości,
z listy parametrów raportu,
za pomocą wyrażenia
ustal wartość warunku. Przy podawaniu wyrażeń możesz skorzystać z Kreatora wyrażeń λ
Jak posortować zestawienie?
Sortowanie pozwala nadać kolejność pozycjom zestawienia na podstawie wartości wyrażeń zwanych warunkami. Sortować można w dwóch kierunkach: rosnąco tzn. od najmniejszej wartości do największej albo odwrotnie - malejąco. w przypadku napisów najmniejsza wartość oznacza pierwszą w kolejności jak w słowniku (leksykograficznej). w przypadku wartości logicznych w porządku rosnącym najpierw występuje prawda, a potem fałsz. To samo zestawienie można posortować kilkakrotnie, o wyniku decyduje wtedy kolejność warunków.
Jak szybko posortować rosnąco lub malejąco?
ustaw kursor w zestawieniu na wyrażeniu, według wartości którego chcesz posortować
wybierz odpowiednio lub z paska narzędzi Zestawienie
Szybkie sortowanie usuwa wszystkie poprzednie warunki sortowania nałożone na zestawienie.
Jak posortować zestawienie po dowolnym wyrażeniu?
ustaw kursor w dowolnym miejscu w zestawieniu, które chcesz posortować
wybierz Sortuj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Sortuj...
ukaże się okno Sortuj
wybierz przycisk Dodaj
ukaże się okno Wyrażenie sortujące
wybierz kierunek sortowania
podaj wyrażenie, według wartości którego chcesz posortować - możesz posłużyć się przy tym kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ
Jak usunąć warunek sortowania?
ustaw kursor w dowolnym miejscu w zestawieniu, dla którego chcesz usunąć warunek sortowania
wybierz Sortuj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Sortuj...
ukaże się okno Sortuj
wybierz z listy warunek, który chcesz usunąć
wybierz przycisk Usuń
Jak zmienić ważność warunków sortowania?
ustaw kursor w dowolnym miejscu w zestawieniu, dla którego chcesz zmienić kolejność warunków sortowania
wybierz Sortuj z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/Sortuj...
ukaże się okno Sortuj
wybierz z listy warunek, którego miejsce w kolejności chcesz zmienić
jeśli chcesz, aby warunek był ważniejszy, wybieraj przycisk Do góry tak długo, aż warunek znajdzie się tam, gdzie chcesz
jeśli chcesz, aby warunek był mniej ważny, wybieraj przycisk Do dołu tak długo, aż warunek znajdzie się tam, gdzie chcesz
Jak wstawić nagłówki i stopki do zestawienia?
Do zestawienia możemy wstawiać nagłówki/stopki ogólne i stronicowe. Na początku zestawienia można wstawić nagłówek ogólny, na końcu stopkę ogólną. Nagłówki i stopki stronicowe pojawią się na każdej stronie zestawienia. Możliwe jest również dodanie nagłówka i stopki dla całego raportu, wykonujemy to z poziomu Widok/ Nagłówek i stopka.
Jak wstawić nagłówek ogólny do zestawienia?
wybierz z menu Zestawienie/Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie zaznacz opcję Nagłówek ogólny
W nagłówku ogólnym zestawienia wypisane są nazwy jego kolumn.
Domyślnie zestawienie ma nagłówek ogólny.
Jak wstawić stopkę ogólną do zestawienia?
wybierz z menu Zestawienie/Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie zaznacz opcję Stopka ogólna
Domyślnie zestawienie ma stopkę ogólną.
Jak wstawić nagłówek stronicowy do zestawienia?
wybierz z menu Zestawienie/Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie zaznacz opcję Nagłówek stronicowy
Jak wyświetlić nagłówek stronicowy zestawienia na pierwszej stronie?
wybierz z menu Zestawienie/ Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie upewniwszy się, że zaznaczona jest opcja Nagłówek stronicowy zaznacz opcję Pokaż też na pierwszej stronie
Domyślnie nagłówek stronicowy nie występuje na pierwszej stronie.
Jak wstawić stopkę stronicową do zestawienia?
wybierz z menu Zestawienie/ Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie zaznacz opcję Stopka stronicowa
Jak wyświetlić stopkę stronicową zestawienia na ostatniej stronie?
wybierz z menu Zestawienie/ Nagłówki i stopki
w ukazanym oknie upewniwszy się, że zaznaczona jest opcja Stopka stronicowa zaznacz opcję Pokaż też na ostatniej stronie
Domyślnie stopka stronicowa nie występuje na ostatniej stronie.
Jak pogrupować zestawienie?
Grupowanie pozwala rozbić pozycje zestawienia na grupy wyznaczone przez wartość wyrażenia. Np. listę pracowników możemy pogrupować wg stanowisk. w każdej z grup znają się pracownicy będący na tym samym stanowisku.
Jak pogrupować zestawienie?
ustaw kursor w zestawieniu na wyrażeniu, według wartości którego chcesz pogrupować zestawienie
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Grupuj
albo wybierz z menu Zestawienie/ Grupowanie/ Grupuj
Jak pogrupować zestawienie po dowiązaniu?
Grupowanie po dowiązaniu pozwala rozbić pozycje zestawienia na grupy wyznaczone przez posiadane dowiązanie. Np. klientów możemy pogrupować po dowiązaniu ze względu na zakupione przez nich towary tak, by w każdej grupie znaleźli się klienci, którzy kupili ten sam towar.
ustaw kursor w dowolnym miejscu w dowiązaniu, po którym chcesz pogrupować zestawienie
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Grupuj po dowiązaniu
albo wybierz z menu Zestawienie/Grupowanie/Grupuj po dowiązaniu
Jak rozgrupować zestawienie?
ustaw kursor w dowolnym miejscu zestawienia, które chcesz rozgrupować
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/Rozgrupuj
albo wybierz z menu Zestawienie/Grupowanie/ Rozgrupuj
Jak dodać kryterium grupowania?
Sposób pierwszy:
ustaw kursor w pogrupowanym zestawieniu
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie /Dodaj kryterium grupowania
albo wybierz z menu Zestawienie/Grupowanie/ Dodaj kryterium grupowania
Albo:
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Dodaj kryterium grupowania po dowiązaniu
albo wybierz z menu Zestawienie/ Grupowanie/ Dodaj kryterium grupowania po dowiązaniu
Sposób drugi:
ustaw kursor w pogrupowanym zestawieniu
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Kryteria grupowania
albo wybierz z menu Zestawienie/ Grupowanie/ Kryteria grupowania
ukaże się okno Grupowanie
naciśnij przycisk Dodaj w celu dodania kryterium grupowania
wybierz sposób grupowania:
po wyrażeniu
po dowiązaniu
w polu tekstowym wprowadź nowe kryterium grupowania. Przy wypełnianiu pola można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ
Jak usunąć kryterium grupowania?
Sposób pierwszy:
ustaw kursor w pogrupowanym zestawieniu na wyrażeniu grupującym
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Usuń kryterium grupowania
albo wybierz z menu Zestawienie/ Grupowanie/ Dodaj kryterium grupowania
Sposób drugi:
ustaw kursor w pogrupowanym zestawieniu na wyrażeniu grupującym
wybierz z menu kontekstowego Grupowanie/ Kryteria grupowania
albo wybierz z menu Zestawienie/ Grupowanie/ Kryteria grupowania
ukaże się okno Grupowanie
naciśnij przycisk w celu usunięcia kryterium grupowania
Jak podsumować zestawienie?
Jak obliczyć sumę wartości formuły w zestawieniu?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, której wartości chcesz zsumować
wybierz ∑ z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Suma z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Suma
Suma pojawi się w stopce ogólnej zestawienia.
Jak obliczyć sumę folio formuły w zestawieniu?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, której wartości chcesz zsumować
wybierz ∑ z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Suma folio z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Suma folio
Suma folio pojawi się w stopce stronicowej zestawienia.
Jak obliczyć średnią wartości formuły w zestawieniu?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, dla której wartości chcesz obliczyć średnią
wybierz ikonę średniej z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Średnia z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/Podsumuj/Średnia
Średnia pojawi się w stopce ogólnej zestawienia.
Jak obliczyć minimum wartości formuły w zestawieniu?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, dla której wartości chcesz obliczyć minimum
wybierz z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Minimum z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Minimum
Minimum pojawi się w stopce ogólnej zestawienia.
Jak obliczyć maksimum wartości formuły w zestawieniu?
wybierz z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Maksimum z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Maksimum
Maksimum pojawi się w stopce ogólnej zestawienia.
Jak obliczyć, ile pozycji ma zestawienie?
ustaw kursor w dowolnym miejscu zestawienia
wybierz # z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Ilość z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Ilość
Liczba pozycji pojawi się w stopce ogólnej zestawienia.
Jak sprawdzić, czy zestawienie posiada pozycje (nie jest puste)?
ustaw kursor w dowolnym miejscu zestawienia
wybierz ∃ z paska narzędzi Zestawienie
albo wybierz Podsumuj/ Istnieje z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Istnieje
W stopce ogólnej zestawienia pojawi się true jeśli zestawienie posiada pozycje, w przeciwnym przypadku pojawi się false.
Podsumowanie kolumny z danymi liczbowymi jest możliwe, gdy:
jest zaznaczona cała kolumna,
kursor znajduje się w dowolnym wierszu kolumny, którą chcemy podsumować,
kursor znajduje się w wierszu stopki stronicowej zestawienia
kursor ustawiony jest na dowolnej liczbie sumowanej kolumny, gdy ta podświetlona jest na niebiesko
Jak podsumować zestawienie i zwinąć je do wyrażenia?
Jak obliczyć sumę wartości formuły w zestawieniu i zwinąć ją do wyrażenia?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, której wartości chcesz zsumować
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/Zwiń do/ Suma
Jak obliczyć sumę folio formuły w zestawieniu i zwinąć ją do wyrażenia?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, której wartości chcesz zsumować
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz Podsumuj/ Suma folio z menu kontekstowego
albo wybierz z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Suma folio
Jak obliczyć średnią wartości formuły w zestawieniu i zwinąć ją do wyrażenia?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, dla której wartości chcesz obliczyć średnią
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Średnia
Jak obliczyć minimum wartości formuły w zestawieniu i zwinąć je do wyrażenia?
ustaw kursor w zestawieniu na formule, dla której wartości chcesz obliczyć minimum
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Minimum
Jak obliczyć maksimum wartości formuły w zestawieniu i zwinąć je do wyrażenia?
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Maksimum
Jak obliczyć, ile pozycji ma zestawienie i zwinąć do wyrażenia?
ustaw kursor w dowolnym miejscu zestawienia
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Zlicz
Jak sprawdzić, czy w zestawienie posiada pozycje (nie jest puste) i zwinąć do wyrażenia?
ustaw kursor w dowolnym miejscu zestawienia
wybierz z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/Zwiń do/Istnieje
Wyrażenie zwraca true, jeśli zestawienie posiada pozycje, w przeciwnym przypadku pojawi się false.
Jak rozwinąć wyrażenie do zestawienia?
ustaw kursor na wyrażeniu, które chcesz rozwinąć
wybierz ikonkę różowej strzałki w dół z paska narzędzi Zaawansowane sumowanie
albo wybierz z menu Zestawienie/ Rozwiń agregację
Tabela
Do rozmieszczania elementów raportu służą tabele. w ich komórkach umieszcza się elementy raportu uzyskując tym sposobem pożądany układ graficzny
Jak wstawić tabelę do raportu?
wybierz ikonę tabeli z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Wstaw/ Tabela
podaj liczbę kolumn i wierszy tabeli
Jak dodać wiersz tabeli?
ustaw kursor w tabeli, do której chcesz dodać wiersz
wybierz Wstaw/ Wiersz/ Wiersz powyżej lub Wstaw/ Wiersz/ Wiersz poniżej
Jak usunąć wiersz tabeli?
zaznacz wszystkie komórki w wierszu, który chcesz usunąć
wciśnij klawisz <Delete>
Jak dodać kolumnę tabeli?
ustaw kursor w tabeli, do której chcesz dodać kolumnę
wybierz Wstaw/ Kolumna/ Kolumna przed lub Wstaw/ Kolumna/ Kolumna po
albo wybierz Wstaw kolumnę z menu kontekstowego (kolumna zostanie wstawiona po aktualnie wybranej kolumnie)
Jak usunąć kolumnę tabeli?
zaznacz wszystkie komórki w kolumnie, którą chcesz usunąć
wciśnij klawisz <Delete>
Jak zmienić Wysokość wiersza?
Najedź wskaźnikiem kursora na dolną krawędź wiersza, wciśnij lewy klawisz myszy, przeciągnij krawędź w dół, aż do momentu gdy uzyskasz pożądaną wysokość.
albo:
Zaznacz wszystkie wiersze, które chcesz zmienić
Wybierz Format/ Wysokość wiersza…
Ustal wartość Wysokość wiersza
albo zaznacz opcję Dostosuj automatycznie
Uwaga
W przypadku zaznaczenia opcji Dostosuj automatycznie Generator Raportów automatycznie nada wysokości dla wszystkich zaznaczonych wierszy. Automatyczne dopasowanie uwzględnia zawartość i formatowanie poszczególnych wierszy.
Jak zmienić Szerokość kolumny?
Najedź wskaźnikiem kursora na lewą krawędź kolumny, wciśnij lewy klawisz myszy, przeciągnij krawędź w bok, aż do momentu gdy uzyskasz pożądaną szerokość.
albo:
Wybierz Format/ Szerokości kolumn…
Ustal wartości Szerokość poszczególnych kolumn
albo zaznacz opcję Dostosuj automatycznie
Uwaga
W przypadku zaznaczenia opcji Dostosuj automatycznie Generator Raportów automatycznie nada szerokości dla wszystkich kolumn w tabeli. Podczas automatycznego dostosowywania szerokości kolumn Generator Raportów dzieli szerokość strony przez liczbę kolumn w tabeli. Szerokość wszystkich kolumn w tabeli będzie identyczna.
Jak podzielić komórkę tabeli?
ustaw kursor w komórce tabeli, którą chcesz podzielić
wybierz z menu Format/ Podziel komórkę…
albo wybierz Podziel komórkę z menu kontekstowego
Jak scalić komórki tabeli?
zaznacz komórki tabeli, które chcesz scalić
wybierz z menu Format/ Scal komórki
albo wybierz Scal komórki z menu kontekstowego
Jak ustawić marginesy komórek tabeli?
ustaw kursor w komórce tabeli (komórkach tabeli), dla której chcesz ustalić marginesy
wybierz z menu Format/ Marginesy komórek
albo wybierz Marginesy komórek z menu kontekstowego
wypełnij pola: U dołu, U góry, Po prawej i Po lewej
Obramowanie
Patrz punkt: Jak zmienić obramowanie
Jak wyrównać zawartość komórek tabeli?
wybierz ikony wyrównania na pasku narzędzi Wyrównanie komórek
Wykresy
Jak stworzyć wykres?
wybierz ikonę wykresu z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Wstaw/ Wykres
albo użyj skrótu klawiszowego <F11>
ukaże się kreator wykresów
uzupełnij właściwości wykresu w kreatorze wykresu (patrz kreator wykresu)
Jak korzystać z kreatora wykresów?
Krok pierwszy.
wybierz typ wykresu spośród podanych. Możliwe typy wykresu:
Słupkowy
Słupkowy skumulowany
Kołowy
Liniowy
wybierz opcję Efekt 3D, jeśli wykres ma mieć efekt 3D
wybierz Styl wykresu z listy
Krok drugi.
podaj z jakiego zestawu danych mają pochodzić Przy wyborze źródła danych można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ. Możliwe jest także ustalenie sortowania źródła danych wybierając przycisk AZ
podaj wyrażenie opisujące etykiety danych na wykresie. Przy wyborze etykiet można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ.
podaj dane serii
dla każdej serii określ jej nazwę, wyrażenie opisujące wartości. Przy wyborze wyrażenia opisującego wartość można posłużyć się kreatorem wyrażeń, wybierając przycisk λ.
aby dodać lub usunąć serię, skorzystaj z przycisków Dodaj, Usuń, znajdujących się pod listą serii
Krok trzeci.
określ, jaki ma być tytuł wykresu, jakiego ma być koloru i czy ma być widoczny
określ, czy na wykresie ma być widoczna legenda
określ, czy mają być na wykresie widoczne osie X i Y, i jak mają być podpisane
podaj preferowane wymiary wykresu. Wartość szerokość oraz wysokość wykresu wyrażona jest
w centymetrach
Jak zmieniać właściwości wykresu?
kliknij lewym przyciskiem myszy na elemencie wykresu, który chcesz zmienić
z menu kontekstowego wybierz opcję Formatuj <element wykresu> , Typ wykresu..., Dane wykresu... lub Formatowanie wykresu... w zależności od właściwości, które chcesz zmienić
w oknie dialogowym zmień właściwości wykresu
Jak zmienić rozmiar wykresu?
kliknij lewym przyciskiem myszy na wykresie, którego rozmiar chcesz zmienić
z menu kontekstowego wybierz opcję Formatowanie wykresu...
w oknie dialogowym w sekcji Wymiary wpisz pożądany rozmiar wykresu:
wysokość wykresu,
szerokość wykresu,
wcięcie wykresu, czyli odległość od lewego marginesu.
albo
przesuń kursor myszy nad krawędź wykresu
w momencie, gdy kursor zmieni kształt na "podwójną strzałkę", wciśnij lewy przycisk myszy
i przeciągnij krawędź wykresu aż do uzyskania pożądanego rozmiaru
Jak stworzyć wykres na podstawie zestawienia?
aby na podstawie zestawienia można było stworzyć wykres, zestawienie musi spełniać następujące warunki:
Musi mieć co najmniej dwie kolumny
Zawartość każdej z komórek wewnątrz zestawienia musi zaczynać się od wyrażenia.
ustaw kursor wewnątrz zestawienia
wybierz z menu kontekstowego Zmień na wykres
zestawienie zostanie zmienione na wykres zgodnie z następującymi regułami:
wykres będzie typu słupkowego.
dane na wykresie będą etykietowane wyrażeniem z pierwszej kolumny.
kolejne serie wykresu będą odpowiadały wyrażeniom z kolejnych kolumn od drugiej poczynając.
tytułem wykresu będzie tekst z nagłówka pierwszej kolumny zestawienia.
nazwy serii będą pochodziły z nagłówków kolejnych kolumn.
kolor etykiet będzie odpowiadał kolorowi czcionki w pierwszej kolumnie.
kolor serii będzie odpowiadał kolorowi czcionki w poszczególnych kolumnach.
zostanie zachowane sortowanie i filtrowanie danych w zestawieniu.
pozostałe informacje zostaną utracone.
Jak sortować i filtrować dane z wykresu?
ustaw kursor tuż przed wykresem lub tuż za wykresem
albo zaznacz wykres poprzez dwukrotne kliknięcie
z menu kontekstowego wybierz Zmień na zestawienie
przefiltruj lub posortuj dane w zestawieniu.
zamień zestawienie z powrotem na wykres.
Gotowy raport
Kodowanie znaków używane przy zapisie plików .grs to UTF-8.
Jak zapisać raport pod bieżącą nazwą?
wybierz ikonę dyskietki z paska narzędzi Standardowy
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<S>
albo wybierz z menu Plik/Zapisz
Jak zapisać raport pod nową nazwą?
użyj skrótu klawiszowego <F12>
albo wybierz z menu Plik/Zakończ i zapisz jako…
Po wyborze tej opcji edytor zostanie zamknięty i pojawi się okno zapisu w Comarch ERP Optima (punkt 1.2)
Jak wydrukować raport?
wybierz ikonę drukarki z paska narzędzi Standardowy
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<P>
albo wybierz z menu Plik/Drukuj
Jak określić rozmiar papieru?
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony...
w obszarze Papier wybierz standardowy rozmiar z listy Rozmiar
albo wypełnij pola Wysokość i Szerokość podając wymiary w centymetrach
Jak określić orientację strony?
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony...
w obszarze Papier zaznacz orientację Pionowa lub Pozioma
Jak określić marginesy strony?
Marginesy strony widoczne są na linijkach jako wyszarzone.
kliknij na pogranicze wyszarzenia na linijce i dociągnij je do wybranego położenia
albo
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony...
w obszarze Marginesy podaj wymiary marginesów wypełniając pola Górny, Dolny, Prawy, Lewy. Wymiary należy podać w centymetrach.
Jak określić położenie nagłówka i stopki?
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony
w obszarze Nagłówek i stopka wypełnij pola Nagłówek i Stopka podając ich odległość od krawędzi strony w centymetrach
Jak określić specyficzny nagłówek i stopkę dla pierwszej bądź ostatniej strony?
wybierz z menu Plik/ Ustawienia strony
w obszarze Nagłówek i stopka zaznacz opcję Na pierwszej stronie. Zaznaczenie opcji zezwala na określenie nagłówka i stopki pierwszej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
w obszarze Nagłówek i stopka zaznacz opcję Na ostatniej stronie. Zaznaczenie opcji zezwala na określenie nagłówka i stopki ostatniej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
Jak podejrzeć wydruk przed wydrukowaniem?
wybierz ikonę lupy z paska narzędzi Standardowy
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<F2>
albo wybierz z menu Plik/Podgląd wydruku
Jak wydrukować prosto z trybu podglądu wydruku?
wybierz ikonę drukarki z paska narzędzi
Jak uzyskać dokument PDF prosto z trybu podglądu wydruku?
wybierz ikonę PDF z paska narzędzi
Jak powiększyć/zmniejszyć podgląd wydruku?
wybierz procent powiększenia z listy Powiększenie z paska narzędzi
Jak podejrzeć wybraną stronę wydruku?
wybierz pożądaną stronę z listy Strona z paska narzędzi
Jak wyjść z trybu podglądu wydruku?
kliknij na przycisk Zamknij z paska narzędzi
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<W>
albo użyj skrótu klawiszowego <Ctrl>+<F4>
Jak wyeksportować raport?
Jak uzyskać dokument PDF z raportu?
wybierz ikonę PDF z paska narzędzi Standardowy
albo wybierz z menu Plik/Eksportuj/Dokument PDF.
Eksportując raport do dokumentu PDF z poziomu Plik/Eksportuj/Dokument PDF można ustawić dodatkowe parametry eksportu:
ochrona hasłem,
dozwolone operacje: drukowanie, zmiana zawartości, kopiowanie, dodawanie przypisów
Jak uzyskać dokument RTF z raportu?
wybierz z menu Plik/Eksportuj/Dokument RTF
Eksportując raport do dokumentu RTF można ustawić dodatkowe parametry eksportu:
zachować zgodność z Microsoft WordPad
wyższa jakość wykresów i kodów kreskowych
Jak uzyskać dokument PostScript?
wybierz z menu Plik/Eksportuj/Dokument PostScript
Jak uzyskać stronę sieci Web z raportu?
wybierz z menu Plik/Eksportuj/Strona sieci Web...
Jak uzyskać arkusz MS Excel z raportu?
wybierz z menu Plik/Eksportuj/Arkusz MS Excel
Uwaga
Eksport do strony sieci Web oraz arkusza MS Excel nie uwzględnia nagłówka i stopki raportu
Wydruki
Wydruki seryjne
Generator Raportów umożliwia seryjne drukowanie dokumentów dla zaznaczonych pozycji na liście. Format wydruku musi mieć zaznaczone parametry:
Format zbudowany o tabele zaznaczeń
Seryjny
Jak dodać seryjny wydruk?
Utworzyć wydruk dokumentu (z poziomu formularza dokumentu w Comarch ERP Optima)
Wyeksportować definicję wydruku do pliku
Dodać nowy format wydruku (z poziomu listy), gdzie:
Typ formatu – GenRap
Zaznaczony parametr Format zbudowany o tabele zaznaczeń
Zaznaczony Parametr Seryjny
Zaimportować definicję wydruku z pliku (plik utworzony w kroku 2)
Uwaga
Generator Raportów wykona wydruk dla wszystkich zaznaczonych pozycji na liście. Przed wydrukiem należy upewnić się, że zaznaczone są dokładnie te pozycje, które mają być wydrukowane.
Wydruki wizytówek (etykiet)
Generator Raportów umożliwia drukowanie etykiet w układzie tabelaryczny. Funkcjonalność ta otwiera szereg nowych możliwości przy tworzeniu raportów, np.: wydruki etykiet kodów kreskowych, wydruki etykiet kontrahentów, wydruki wizytówek pracowników.
Jak utworzyć wydruk etykiet?
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony
w obszarze Wizytówki zaznacz opcję Układ wizytówkowy.
Ustawienia strony
Po zaznaczeniu opcji Układ wizytówkowy zakładka Wizytówki jest aktywna.
Przejdź na zakładkę Wizytówki
Ustaw parametry wizytówki i zaakceptuj zmiany.
Przystąp do tworzenia wydruku wizytówki.
Ustawienia strony
Parametry wizytówki
Ustawienia
Format. Możliwość wyboru wizytówki z listy
Szerokość. Określa szerokość wizytówki
Wysokość. Określa wysokość wizytówki
Kierunek rozmieszczania. Określa sposób rozmieszczania wizytówek na wydruku.
Kierunek rozmieszczania pionowo – wizytówki będą rozmieszczane w kolejnych kolumnach na stronie (najpierw w pierwszej kolumnie, potem w kolejnych kolumnach). Kierunek rozmieszczania poziomo – wizytówki będą rozmieszczane w kolejnych wierszach na stronie.
Marginesy
Lewy, Prawy, Górny, Dolny. Określa szerokość poszczególnych marginesów dla wizytówki.
Rozmieszczenie
Ilość w poziomie. Określa ilość wizytówek w poziomie (jednym wierszu)
Ilość w pionie. Określa ilość wizytówek w pionie (jednej kolumnie)
Ilość wizytówek. Określa ilość wizytówek do wydrukowania.
Odstęp w poziomie. Określa odstęp pomiędzy wizytówkami w poziomie.
Odstęp w pionie. Określa odstęp pomiędzy wizytówkami w pionie.
Uwaga
Wydruk definiowany jest dla jednej wizytówki. W momencie wydruku Generator Raportów tworzy jedną wizytówkę, a następnie rozmieszcza ją zgodnie z ustawieniami
W Przyjaznym Schemacie zdefiniowany został zestaw danych Wiersze. Z zestawu należy korzystać
w przypadku, gdy dla jednego rekordu trzeba wydrukować etykietę kilka razy.
Jak zdefiniować etykietę towaru, która przed wydrukiem zapyta ile etykiet powinno być wydrukowanych?
wybierz z menu Plik/Ustawienia strony
w obszarze Wizytówki zaznacz opcję Układ wizytówkowy
przejdź na zakładkę Wizytówki i ustaw parametry wizytówki. Dla parametru Ilość wizytówek ustaw 1.
przystąp do tworzenia wydruku wizytówki:
Dodaj parametr (typ liczba) IloscEtykiet
Przeciągnij zestawienie Wiersze na wydruk
Na zestawienie Wiersze nałóż filtr, który zawęzi zestawienie do wierszy, których numer jest mniejszy lub równy wartości parametru.
Filtr powinien mieć postać: [*Wiersze] : NumerWiersza <= param("IloscEtykiet")
Z zestawienia Wiersze usuń kolejne numery wierszy.
Dodaj z przyjaznego schematu elementy, które mają pojawić się na wydruku.
Zapisz wydruk.
Przykładowa modyfikacja domyślnych wydruków
Wydruk Faktura (GenRap)
Modyfikacja ma polegać na:
dodaniu loga wystawcy (logo w postaci pliku graficznego mamy przygotowane)
zamianie umieszczonej na wydruku faktury kolumny PKWiU na kolumnę Kod Towaru.
Z poziomu formularza faktury sprzedaży wybieramy przycisk pod przyciskiem , a następnie z rozwiniętej listy należy wybrać Generator Raportów…
Następnie na liście wydruków Generatora Raportów podglądamy wydruk Faktura (GenRap) przyciskiem . W edytorze na raporcie umieszczamy kursor w polu Sprzedawca, następnie wybieramy z menu Wstaw/ Obraz... . Po odnalezieniu pliku wybieramy OK, i logo z pliku zostaje wstawione. Zaznaczamy kolumnę PKWiU przy pomocy zielonego kwadratu znajdującego się na górnej krawędzi nagłówka kolumny PKWiU. Kolumnę usuwamy klawiszem <DELETE>. Na zakładce dane rozwijamy Pozycje Faktury, naciskamy na Kod towaru, następnie przeciągamy Kod towaru na raport na krawędź między kolumną Nazwa towarów/usługi, a kolumną J.m. . Kolumna Kod Towaru znajdzie się między kolumną Nazwa towaru/usługi a J.m.
Chcąc zapisać wydruk po modyfikacji wybieramy z menu Plik/ Zakończ i zapisz jako... . w oknie zapisu wydruku wprowadzamy nazwę: Faktura z logo (GenRap) i wybieramy w nowym wydruku o nazwie - uzupełniamy nazwę: Faktura z logo (GenRap).
Uwaga
Domyślnie zdefiniowany wydruk faktury sprzedaży zawiera pole przelew, które jest pobierane z tabeli z płatnościami. Odpowiedni filtr sprawdza czy dana płatność pochodzi z faktury.
Wybierając Dane z tabeli z płatnościami należy posługiwać się zestawem danych Operacje bankowe HaMag.
Wydruk Lista pracowników (GenRap)
Modyfikacja będzie polegać na:
pogrupowaniu pracowników wg stanowisk, które zajmują,
zmianie czcionki, którą wyświetlane jest nazwisko pracownika,
uzależnienia sposobu wyświetlania daty zatrudnienia od jej wartości. Data zatrudnienia dla pracowników zatrudnionych przed 2001-01-01 będzie wyświetlona na czerwono.
Na liście pracowników zaznaczamy kilku pracowników i Edytujemy wydruk Lista pracowników (GenRap).
Przełączamy tryb edycji na postać formuł przy pomocy przycisku xy. w pierwszym wierszu zestawienia zaznaczamy formułę [./Stanowisko], następnie z menu kontekstowego dostępnego pod prawym klawiszem myszy wybieramy Grupuj. Poprzez ponowne użycie przycisku xy wyłączamy postać formuł. Pracownicy powinni być już pogrupowani wg stanowisk. w pierwszym wierszu każdej grupy pojawi się nazwa stanowiska, poprzedzamy ją tekstem „Stanowisko:”
Na zestawieniu w pierwszym wierszu zaznaczamy nazwisko pracownika, następnie z menu kontekstowego dostępnego pod prawym klawiszem myszy wybieramy Czcionka… . Zmieniamy styl czcionki na pogrubiony oraz rozmiar czcionki na 12. Zatwierdzamy zmiany klawiszem OK. Zmieniona zostanie czcionka, którą wyświetlane są nazwiska wszystkich pracowników na raporcie.
Na zestawieniu w pierwszym wierszu zaznaczamy datę zatrudnienia. Na zakładce Selekcje wybieramy przycisk nowa selekcja. w oknie które się pojawi uzupełniamy nazwę selekcji: Data Zatrudnienia, Następnie uruchamiamy Kreator formuł przyciskiem fx, aby uzupełnić pole Wyrażenie. w kreatorze formuł w części Dostępne pola rozwijamy zestawienie Pracownicy, następnie wyszukujemy pozycję Zatrudniony do: data i dwukrotnie na nią naciskamy. W pole Tworzone wyrażenie zostanie wstawiony ciąg znaków [./Zatrudniony od] uzupełniamy te pole by miało następującą postać: [./Zatrudniony od] <”2001-01-01” . Zatwierdzamy przyciskiem OK i na oknie Format wyrażenia przechodzimy na zakładkę Format, zmieniamy Kolorczcionki na Czerwony.
Zatwierdzanie zmian przyciskiem OK.
Po modyfikacjach zapisujemy wydruk pod nową nazwą.
Dodatek A. Obiekty w przyjaznym schemacie
Przyjazna nazwa obiektu
Bazowa nazwa obiektu
Handel
Faktura sprzedaży
FakturaSpr
Korekty FA
FakturaSprKor
Faktura Pro Forma
FakturaPro
Faktura zakupu
FakturaZak
Paragon
Paragon
Dokument Tax Free
TaxFree
Rezerwacja odbiorcy
RezerwacjaOdb
Zamówienie u dostawcy
Zamówienie
Faktura wewnętrzna
FakturaWew
Przyjęcie zewnętrzne
PrzyjecieZew
Wydanie zewnętrzne
WydanieZew
Korekty WZ \ PZ
Korekty WZ \ PZ
Przyjęcie wewnętrzne
PrzyjeciaWew
Rozchód wewnętrzny
RozchodyWew
Przyjęcie kaucji
PrzyjecieKauc
Wydanie kaucji
WydanieKauc
Korekty WKA \ PKA
KorektyKauc
Kategorie
Kategorie
Operacje bankowe HaMag
BnkZdarzeniaHaMag
Tabela VAT
TraVat
Magazyn, Magazyny
Magazyny
Pozycje xxx (gdzie xxx – nazwa dokumentu)
TraElem
Grupy towarowe
TwrGrupyView
Towar, Towary
Towary
Zamienniki
Zamienniki
Ceny towarów
TwrCeny
Ilości towarów
TwrIlosci
Zasoby towarów
TwrZasoby
Kody CN
KodyCN
Zasoby
ZasobyView
Atrybuty
DefAtrybuty
Atrybuty towaru
TwrAtrybuty
Atrybuty pozycji dokumentu
TraElemAtr
Schematy opakowań
SchematyOpakNag
Pozycje schematu opakowań
SchematyOapkElem
TraNag
TraNag
FakturaRazemBrutto
fn_TrnRazemBrutto
FakturaRazemNetto
fn_TrnRazemNetto
TraElemKorekta
TraElemKorekta
Kadry i Płace
Pracownik
PracEtaty
Zatrudnienie
Pracidx
Rodzina
Rodzina
Umowy
Umowy
Typ wypłaty
TypWypłata
Kwalifikacje
Uprawnienia
Prac etaty aktualne
PracEtatyAktualne
Listy płac
ListyPlac
Wypłaty
Wyplaty
Elementy wypłat
WypElementy
Akordy
Akordy
Akordy – definicja
AkordDefinicja
Akordy – historia
AkordyHist
Akordy – progres
AkordProgres
Definicje projektow
DefProjekty
Działy – zakazy
DzialZakazy
Lokalizacje
Lokalizacje
Zestawy reguł
ZestawyRegul
Typ nieobecności
TypNieobec
Typ nieobecności Karta Pracy
TypNieobecKartaPracy
Dane kadrowe – Mod
DaneKadMod
Atrybuty pracownika
OAtrybuty
Atrybuty pracownika – klasy
OAtrybutyKlasy
PracKod
PracKod
Zaniechania podatkowe
ZaniechaniaRoz
Schemat płatności
SchematPlatnosci
Atrybuty pracownika - elementy klasy
OAtrybutyKlasyElem
Atrybuty pracownika – historia
OAtrybutyHist
Dodatki
Dodatki
Dodatki – historia
DodatkiHist
Działy
Dzialy
Limit nieobecności
LimitNieobec
Nieobecności
PracNieobec
Opis analityczny
OpisPlace
Opisy kadrowe
OpisKadry
Pozycje deklaracji PIT
PozDeklPIT
Pozycje deklaracji ZUS
PozDeklZUS
Składniki wypłaty
WypSkladniki
Umowy cywilnoprawne
Umowy
sp_KartaCzasuPracy, KartaCzasuPracy
sp_KartaCzasuPracy
CRM
Dokumenty CRM
CRMDokumenty
Kontakty CRM
CRMKontakty
Kontakty CRM Wątki
CrmKontaktyView
Wspólne
Dane firmy
Firma
Kontrahent
Kontrahenci
Atrybuty kontrahenta
KntAtrybuty
KntOsoby
KntOsoby
Podmioty
PodmiotyView
Nazwy banków
BnkNazwy
Rachunki bankowe
BnkRachunki
Zapisy bankowe
BnkZapisy
Formy płatności
FormyPlatnosci
Definicje dokumentów
DokDefinicje
Zaznaczenia
RptZaznaczenia2
Dodatek B. Składnia wyrażeń
Uwaga
W Generatorze Raportów (począwszy od Comarch ERP Optima 10.0) zmieniły się nazwy operacji w kreatorze wyrażeń. Nazwy zawsze piszemy małymi literami Np. toString() à string(), strCat() à strcat()
Stare nazwy nadal działają, ale są automatycznie zamieniane na nowe.
STAŁE
Wyrażenie
Znaczenie
true
Prawda logiczna
false
Fałsz logiczny
e()
Stała e.
pi()
Stała Pi.
KONWERSJA TYPÓW
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
string( wyrażenie )
Zmienia wyrażenie na wyrażenie typu napisowego
string(23) - zwraca „23”
string([.Data wydania]) - zwraca np. „2001-06-08”
decimal( wyrażenie )
Zmienia wyrażenie na wyrażenie typu Decimal
decimal(„23”)
decimal(3.89) - zwraca 4
int( wyrażenie )
Zmienia wyrażenie na wyrażenie typu Integer
int(„23”)
int(3.89) - zwraca 3
OPERACJE TEKSTOWE
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
wyrażenie . wyrażenie
Zmienia wyrażenia na wyrażenia typu napisowego, następnie skleja w jeden napis
Zamienia w tekst1 wszystkie wystąpienia tekst2 na tekst3 .
Zamiana znaku przecinka na znak kropki
decimal(
replace("25,2525", ",", ".")
extract( tekst1, tekst2 )
Wyodrębnia fragment tekstu rozdzielonego przez znak/tekst określony przez tekst2
lpad( tekst1, tekst2, długość )
Uzupełnia z lewej strony tekst1 podanym szablonem tekst2 do zadanej długości długość .
rpad( tekst1, tekst2, długość)
Uzupełnia z prawej strony tekst1 podanym szablonem tekst2 do zadanej długości długość.
OPERACJE NA DATACH
W poniższych wyrażeniach część może przyjmować jedną z następujących wartości:
„year” (rok),
„quarter” (kwartał),
„month” (miesiąc),
„dayofyear” (dzień roku),
„day”(dzień),
„week” (tydzień),
„hour” (godzina),
„minute” (minuta),
„second” (sekunda),
„milis” (milisekunda)
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
%"1900-01-01 00:00:00.000"
Przykład konstrukcji daty z tekstu. Poprawne formaty daty to:
rrrr-mm-dd GG:MM:SS[.sss]
rrrr-mm-dd
GG:MM:SS[.sss]
Cześć formatu ujęta w nawiasy jest opcjonalna.
[./Data wystawienia] = %”2006-05-03”
extracttime( data )
Zwraca datę ustawioną na 1900-01-01, nie zmieniając czasu daty data .
extracttime([DataPrzyjęcia])
extractdate( data )
Zwraca datę data z czasem ustawionym na 00:00:00
extractdate([DataWystawienia])
createtime( godzina , minuta , sekunda , milisekunda )
Zwraca nową datę z czasem utworzonym z podanych parametrów i datą 1900-01-01
createtime(20, 30, 0, 0)
createdate( rok , miesiąc , dzień )
Zwraca nową datę utworzoną z podanych parametrów i czasem 00:00:00
createdate(2006, 1, 4)
datepart( część , data )
Zwraca wybraną część daty data .
datepart(“day”, [DataAktualizacji])
substr(datepart("year", [DataProdukcji]), 3, 2)
datediff( część , data1 , data2 )
Zwraca różnicę czasową pomiędzy datą data1 a datą data2 (tj. data2 – data1), w jednostkach opisywanych przez część .
datediff("day",[DataPrzyjecia] , [DataZwrotu])
dateadd( część , data , liczba całkowita )
Zwiększa lub zmniejsza datę data przez dodanie wartości całkowitej liczba do wybranej części daty.
dateadd(“day”, [DataAktualizacji], 2)
today()
Zwraca bieżącą datę (z serwera bazy danych)
OPERACJE MATEMATYCZNE
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
Podstawowe operacje
liczba + liczba
dodawanie
2+2 [Netto] + [Podatek]
liczba - liczba
odejmowanie
123 - 267
[Brutto] – [Podatek]
liczba * liczba
mnożenie
190 * 0.25
[Cena] * [IloscSztuk]
liczba / liczba
dzielenie
100000/ 48
[Wyplata]/[GodzinyPracy]
Potęgowanie
sqr( liczba )
Kwadrat liczby liczba .
cube( liczba )
Sześcian liczby liczby .
power( liczba1 , liczba2 )
Potęga liczby liczba1 o wykładniku określonym przez liczba2 .
ex( liczba )
Funkcja eksponencjalna.
Pierwiastki
sort( liczba )
Pierwiastek kwadratowy liczby liczba
cbrt( liczba )
Pierwiastek sześcienny liczby liczby
root( liczba1 , liczba2 )
Pierwiastek liczby liczba1 stopnia określonego przez liczba2
Logarytm
ln( liczba )
Logarytm naturalny.
log2( liczba )
Logarytm o podstawie 2.
log10( liczba )
Logarytm o podstawie 10.
log( liczba1 , liczba2 )
Logarytm z liczby o podstawie określonej przez drugi argument.
Funkcje trygonometryczne
sin( liczba )
Funkcja sinus. Argument w radianach.
cos( liczba )
Funkcja cosinus. Argument w radianach.
tan( liczba )
Funkcja tangens. Argument w radianach.
cot( liczba )
Funkcja cotangens. Argument w radianach.
degrees( liczba )
Funkcja zamieniająca radiany na stopnie.
radians( liczba )
Funkcja zamieniająca stopnie na radiany.
Funkcje specjalne
abs(liczba)
Wartość bezwzględna.
sign(liczba)
Znak liczby: -1, 0, 1.
round( liczba )
Zaokrągla wyrażenie liczbowe do wartości całkowitej.
round([CenaBezVatu])
round(3.98) - zwraca 4
round(3.48) - zwraca 3
floor(liczba)
Zwraca największą liczbę całkowitą nie większą niż argument.
Jeśli gdzieś na raporcie potrzeba obcinania, a nie zaokrąglania, to trzeba użyć wyrażenia typu:
floor(4.918 * 100) / 100 -- zwraca w wyniku 4.91
ceil(liczba)
Zwraca najmniejszą liczbę całkowitą nie mniejszą niż argument.
Żeby zawsze zaokrąglić w górę, trzeba użyć wyrażenia typu:
ceil(4.914 * 100) / 100 -- zwraca w wyniku 4.92
mod(liczba1, liczba2)
Reszta z dzielenia.
div(liczba1, liczba2)
Dzielenie całkowitoliczbowe.
minimum(liczba1, liczba2)
Minimum z dwóch liczb.
maximum(liczba1, liczba2)
Maksimum z dwóch liczb.
OPERACJE PORÓWNANIA W poniższych wyrażeniach wartość może przyjmować zarówno wartości liczbowe, jak i tekstowe (napisy). Jeśli wartość jest napisem, wartości porównywane są alfabetycznie.
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
wartość > wartość
większe
wartość >= wartość
większe lub równe
wartość < wartość
mniejsze
wartość <= wartość
mniejsze lub równe
wartość == wartość
równe
wartość != wartość
nierówne
OPERACJE LOGICZNE
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
! wyrażenie
Zaprzeczenie
wyrażenie && wyrażenie
Koniunkcja (logiczne „i”)
[./Stan dokumentu] = 1 & [./Rodzaj] = 302100
wyrażenie || wyrażenie
Alternatywa (logiczne „lub”)
isnull(Bank) | isnull(NrRach)
if(warunek, wartość1, wartość2)
Jeśli wyrażenie warunek jest spełnione, to zwraca wartość1, w przeciwnym przypadku wartość2
if([./Stan dokumentu]=1, ”Bufor”, „”)
in(wyrażenie, wartość1, wartość2, …)
Wyrażenie wyrażenie znajduje się na podanej liście wartości
in([./Rodzaj], 302200, 302202, 320008)
isnull(wyrażenie)
Ma wartość true, gdy wyrażenie ma wartość (null), w p. p. false
isnull(Bank) | isnull(NrRach)
nvl(wyrażenie1, wyrażenie2)
Jeśli wyrażenie wyrażenie1 nie jest pustą wartością (null) to wynikiem jest wyrażenie wyrażenie1, w przeciwnym wypadku wyrażenie2
nvl([NazwiskoPanienskie], „brak”)
Uwaga
Obliczanie wartości wyrażeń && i || jest „leniwe”, tzn. obliczanie wartości jest przerywane w momencie, gdy znana jest już wartość całego wyrażenia, np. gdy w koniunkcji pojawi się wyrażenie fałszywe, cała koniunkcja jest fałszywa i nie następuje sprawdzanie drugiej strony koniunkcji.
AGREGACJE
Wyrażenie ścieżkowe używane przy agregacji (oznaczane dalej przez ścieżkę) to wyrażenie składające się z części opisującej ścieżkę dostępu do danych i opcjonalny warunek filtrowania, czyli wyrażenie postaci [ścieżka]:[warunek].
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
min(ścieżka, pole)
Minimalna wartość pola pole w danych opisanych przez ścieżkę ścieżka
Wyrażenia lokalne to wyrażenia, których wartości obliczane są po stronie klienta, bez udziału serwera SQL. Z tego powodu nie można ich używać jako części innych wyrażeń, a także jako podstawy do sortowania, grupowania czy filtrowania.
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
@page
Liczba stron
#page
Numer aktualnej strony
@row
Liczba wierszy zestawu danych
#row
Numer aktualnego wiersza zestawu danych
#evenrow
Zwraca wartość true, jeśli numer wiersza zestawienia jest liczbą parzystą
#oddrow
Zwraca wartość true, jeśli numer wiersza zestawienia jest liczbą nieparzystą
#folio( rodzaj , pole )
Suma folio wartości z pól pole w zestawie danych. Dostępne są trzy rodzaje sumy folio:
„page” – suma folio wartości z pól na bieżącej stronie
„past” – suma folio wartości z pól od początku zestawu danych do bieżącej strony
„present” – suma folio wartości z pól od początku zestawu danych do końca bieżącej strony
#folio(„page”, [./Wartosc])
#wordy( liczba , opis1 , opis2 , format , język )
Słowny opis liczby liczba . Parametr opis1 odnosi się do całkowitej części liczby, parametr opis2 dotyczy części ułamkowej. Format specyfikuje sposób wypisywania części całkowitej i ułamkowej; dostępne wartości:
„t” - opis tekstowy,
„n” – postać liczbowa,
„-„ – pominięcie określonej części
Język może przyjmować wartości:
„pl” – jęz. polski
„en” – jęz. angielski
„de” – jęz. niemiecki
„fr” – jęz. francuski
Tekst w języku polskim:
#wordy(1537.56, "zł.”, "gr. ", "tt", "pl")
Tekst w języku angielskim:
#wordy(1537.56, "euro”, "cent", "tt", "en")
Tekst w języku niemieckim:
#wordy(1537.56, "euro”, "cent", "tt", "de")
Tekst w języku francuskim:
#wordy(1537.56, "euro”, "cent", "tt", "fr")
POZOSTAŁE WYRAŻENIA
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
groupby ( ścieżka , expr wyrażenie )
Dotyczy całego zestawienia, na którym dokonywane jest grupowanie. Określa grupowanie danych opisanych przez ścieżka na podstawie wartości wyrażenia wyrażenie .
Dotyczy całego zestawienia, na którym dokonywane jest grupowanie. Określa grupowanie danych opisanych przez ścieżka na podstawie dowiązania dowiązanie
groupby([*Faktura]:true, link [./->OdbiorcaNazwisko])
valueref( liczba1 , liczba2 )
Pole wykorzystywane w przypadku grupowania na podstawie wyrażenia. Oznacza wartość wyrażenia grupującego.
liczba1 określa poziom grupowania, z którego pobierana jest wartość (0 – poziom bieżący, 1 – poziom wyższy, itd.).
liczba2 określa wyrażenie grupujące oraz jest opcjonalna, jej brak oznacza pierwsze wyrażenie.
details( liczba )
Dotyczy pogrupowanego zestawienia. Zwraca pogrupowaną część zestawienia dla każdej grupy.
Liczba określa poziom grupowania, z którego pobierana jest wartość (0 – poziom bieżący, 1 – poziom wyższy, itd.). Liczba jest opcjonalna, jej brak oznacza bieżący poziom.
INNE WYRAŻENIA
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
param( nazwa )
Zwraca wartość parametru o nazwie nazwa
param(„CDN_DataNaWydruku”)
DOSTĘP DO DANYCH
Wyrażenie
Znaczenie
Przykład użycia
[pole]
Wartość pola pole z bieżącego kontekstu
[tabela/pole]
Wartość pola pole z tabeli tabela
. /
Bieżący kontekst danych
../
Cofnięcie się o jeden poziom z bieżącego kontekstu
[./->dowiązanie]
Określa dowiązanie w przód
[./<-dowiązanie]
Określa dowiązanie w tył
[./->dowiązanie/pole]
Wartość pola pole dostępnego z bieżącego kontekstu poprzez dowiązanie w przód
[./<-dowiązanie/pole]
Wartość pola pole dostępnego z bieżącego kontekstu poprzez dowiązanie w tył
Instrukcja prezentuje wybrane przykłady modyfikacji wydruków za pomocą Generatora Raportów. Zalecamy wcześniejsze zapoznanie się z artykułami dostępnymi w tej kategorii.
Oraz z filmami instruktażowymi w obszarze Handel/GenRap:
Większość z przedstawionych przykładów wymaga „Ustawienia wyświetlania danych..” z wszystkimi dostępnymi elementami. W celu wyświetlenia większej ilości danych w zakładce Dane (panel w lewej części okna) należy ustawić opcję dostępną pod ikoną Pracuj: z wszystkimi dostępnymi elementami:
Ustawienia wyświetlania danych
Podstawowe operacje
Sumowanie
W celu podsumowania wybranej wartości należy ustawić się na konkretnej pozycji w kolumnie, którą chcemy sumować i wybrać z menu Zestawienie/ Podsumuj/ Suma – kolumna zostanie wówczas podsumowana i utworzy się automatyczne wyrażenie: sum().
Filtrowanie
Poniższy przykład prezentuje filtrowanie danych w tabeli Preliminarz w celu pokazania rekordów tylko wówczas, gdy wartość PozostajeDoZaplaty jest większa od zera.
Należy ustawić się w tabeli, na kolumnie Pozostaje do zapłaty i wcisnąć prawy klawisz myszy. Pojawi się menu kontekstowe z którego należy wybrać Filtruj.. . Na oknie filtrowania kliknąć dwukrotnie na kolumnę Pozostajedozapłaty a następnie wybrać opcję „dodatnie”. Uzyskamy wówczas wyrażenie: [/Identyfikator/->Nabywca/<-Operacje bankowe] : Pozostajedozapłaty > 0
Selekcje – ukrywanie danych na wydruku
Przykład prezentuje przykład ukrycia danych poczty jeżeli jest wypełnione pole miejscowości.
Do ukrywania danych na wydruku w Generatorze Raportów służą Selekcje. Tworzy się je zaznaczając myszką (trzymając lewy klawisz myszy) na czarno fragment tekstu na wydruku a następnie przechodząc na drzewku z przyjaznym schematem na zakładkę Selekcje. Należy podać nazwę selekcji, warunek ukrycia oraz zaznaczyć parametr Ukrycie. Warunek ukrycia może wyglądać następująco:
PodmiotMiasto != „”
Czyli ukryj dane, jeśli pole PodmiotMiasto nie jest puste.
Na wydruku standardowym w programie Comarch ERP Optima można zobaczyć gotowe selekcje istniejące na wydruku (na zakładce Selekcje). Można podejrzeć ich zawartość i na nich się wzorować.
Więcej informacji teoretycznych na temat tworzenia selekcji zostało opisane w dokumentacji do Generatora Raportów dostępnej na Indywidualnych Stronach dla Klientów/Partnerów.
Kursy walut
Jeśli chcemy wyświetlić kurs waluty dla zadanej przez dane pole daty, należy skorzystać z funkcji TabelkaWalut, dostępnej w przyjaznym schemacie. Należy z tej funkcji przeciągnąć na wydruk pole np. notowanie i podać datę z której ma zostać pobrany kurs np. „2013-01-10”. Jeżeli ma być pobierany kurs z daty wystawienia dokumentu, wówczas należy datę przekazywaną do funkcji zamienić na tekst poleceniem string i wyciąć 11 pierwszych znaków daty (za pomocą operacji na danych typu String, funkcja substr – szerszy opis funkcji dostępny jest w dokumentacji GenRap) a potem wstawić do tego wyrażenia.
Poniższe wyrażenie pozwoli na formularzu faktury uzyskać kurs z daty wystawienia dokumentu:
Wyrażenie IF stosujemy jeśli chcemy uwarunkować wyświetlanie się pewnych informacji, poniżej przykład takiego wyrażenia:
if(wartosc == 1, „jeden” , „inne”)
Jeśli „wartosc” będzie równa 1, wówczas wyświetlony zostanie napis „jeden”, w przeciwnym wypadku wyświetlony zostanie napis „inne”).
Można stosować również zagnieżdżenia w składni wyrażenia IF, np.:
Wyświetlanie wartość atrybutu liczbowego jako czysta liczba
Wyrażenie wyświetlające atrybut ilościowy w formie czystej liczby (wyrażenie sprawdza dodatkowo, czy atrybut jest faktycznie liczbą. Jeżeli nie, zwraca wartość 0,00):
W przykładzie pokażemy, jak pobrać datę wprowadzoną jako atrybut i zwiększyć ją o kilka dni.
Data w polu atrybutu jest zapisywana w formacie Clariona. Trzeba ją odpowiednio zmienić przez polecenie dateadd oraz zamienić potem na tekst poleceniem string. Poniżej wyrażenie dla wartości atrybutu1:
Wyrażenie dateadd ma konstrukcję: dateadd(część, data, liczba całkowita), gdzie data jest zwiększana przez dodanie wartości całkowitej liczba do wybranej części daty.
W instrukcji GenRap dostępnej na stronach walidowanych znajduje się szczegółowy opis wyrażeń pozwalających na dokonywanie operacji na datach.
Formatowanie ceny jako łańcuch tekstowy, usuwanie zer po przecinku
W celu usunięcia zbędnych zer po przecinku w danych liczbowych, typu cena, ilość można zastosować poniższe wyrażenie (przykład dla ceny):
Formatowanie wyświetlanych informacji dla typu formy płatności
W Generatorze Raportów, z zakładki Dane/ Identyfikator/ Formy płatności „przeciągamy” lewym przyciskiem myszy na wydruk Typ płatności. Po wykonaniu tej operacji na wydruku pojawi się cyfra:
Dla gotówki – 1, dla przelewu – 2, dla karty – 3.
Klikając na tą cyfrę prawym przyciskiem myszy należy wybrać opcję Format wyrażenia/ Formatowanie/ Lista wartości i utworzyć listę zgodnie z poniższym rysunkiem:
Kwota słownie w języku angielskim
Przykładowe wyrażenie poniżej:
#wordy(RazemDoZaplaty, „zł”, „/100”, „tn”, „en”)
Szczegółowy opis parametrów wyrażenia #wordy znajduje się w instrukcji Comarch ERP Optima – GenRap.
Zwijanie tabelki do jednego wiersza
Jeśli mamy tabelę z jednym wierszem, przykładowo listę atrybutów danego towaru, a chcemy widzieć tylko wybraną wartość bez nagłówków kolumn.
Aby zwinąć wyrażenie do jednej wartości należy wybrać z menu Zestawienie/ Zwiń do/ Minimum.
Przykładowe wyrażenie po odfiltrowaniu i zwinięciu przedstawione zostało poniżej:
min([./<-Atrybuty pozycji dokumentu] : [./../LP] == 1, [./Wartość (tekst)])
Zapobieganie dzieleniu tabelki między strony
Należy skorzystać z tabeli technicznej Wiersze (znajduje się w przyjaznym schemacie – zakładka Dane – w folderze Wszystkie dane) potem wyfiltrować ją tak, żeby zawęzić do jednego wiersza (np. opcja Filtruj.. numer wiersza = 1), następnie zaznaczyć dla tej tabelki opcję Zestawienie/ Unikaj łamania wierszy. Do tak utworzonej tabelki można wkleić tabelkę, której nie chcemy dzielić między strony.
Nagłówek i stopka
Aby określić specyficzny nagłówek i stopkę dla pierwszej bądź ostatniej strony należy w Generatorze Raportów wybrać menu Plik/ Ustawienia strony:
– w obszarze Nagłówek i stopka zaznaczyć opcję Pokaż numer na pierwszej stronie. Zaznaczenie opcji pozwala na określenie nagłówka i stopki pierwszej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
– w obszarze Nagłówek i stopka zaznaczyć opcję Pokaż numer na ostatniej stronie. Zaznaczenie opcji pozwala na określenie nagłówka i stopki ostatniej strony innej niż na pozostałych stronach dokumentu.
Procedura składowana DaneOperatora
W zakładce Dane, w gałęzi Identyfikator/Parametr znajdują się pola trn_opemodid oraz trn_opezalid. Zwracają one odpowiednio ID operatora, który zmodyfikował lub stworzył fakturę.
W celu wyświetlenia dokładniejszych danych jak kod operatora lub jego nazwisko można zastosować funkcję DaneOperatora, która jest widoczna w gałęzi Funkcje/DaneOperatora.
Poniżej przykładowe wyrażenie z użyciem tej funkcji – wyświetlające kod operatora, który zmodyfikował dokument:
W przykładzie pokazano zastosowanie parametru wyświetlającego dynamiczną listę wszystkich operatorów z możliwością wyboru jednego.
W konfiguracji wydruków, na formularzu edycji wydruku, który tworzymy na zakładce Inne w polu „Parametry:” należy kliknąć prawym klawiszem i wybrać opcję Wstaw/edytuj deklarację parametru dynamicznego. W kreatorze parametrów dynamicznych należy wybrać typ parametru „Lista wywoływana” i wybrać procedurę „Lista operatorów”.
Następnie należy przenieść ten parametr na wydruk. Na wydruku w przyjaznym schemacie znajduje się gałąź Parametry raportu. Należy dodać parametr tekstowy o takiej samej nazwie jak parametr dynamiczny utworzony w konfiguracji wydruków i zapisać wydruk. Po jego ponownym podniesieniu do edycji, parametr będzie już do wydruku przekazywany.
Praktyczne przykłady
Umieszczenie numeru powiązanego RO na wydruku ZD
W edytorze wydruku ZD, z przyjaznego schematu (zakładka Dane) należy wybrać gałąź Wszystkie dane/ TraNagRelacje – przenieść na wydruk. Pod prawym przyciskiem myszy na zestawieniu należy wybrać opcję „Filtruj..” i tam dodać filtr po polu trr_trntyp = 308 (opis typów dokumentów dostępny jest dla Autoryzowanych Partnerów Comarch na stronie walidowanej wraz z opisem struktury bazy danych) oraz trr_faid=[/Identyfikator/trn_trnid] (tutaj należy w filtrze użyć wyrażenia, zmienić typ filtra na wyrażenie – opcja po rozwinięciu strzałki przy wartości filtra). Po wyfiltrowaniu pozostawić tylko kolumnę trr_trnid – tam jest przechowywane ID dokumentu RO powiązanego z ZD. Jeśli zakładamy że jest to tylko jeden dokument możemy zwinąć to pole do 1 wartości – opcja Zestawienie/ Zwiń do.. minimum.
Teraz należy to wyrażenie wykorzystać przy filtrowaniu danych z gałęzi Wszystkie dane/ TraNag. W analogiczny sposób przenosimy na wydruk dane, które nas interesują, np. numer dokumentu – przeciągamy na wydruk odpowiednie pole i wybieramy opcję wstawienia całej tabeli TraNag, żeby można było następnie dowolnie wyfiltrować.
Filtrujemy analogicznie, tym razem po polu trn_trnid = min([*TraNagRelacje] : [./trr_trntyp] == 308 && [./trr_faid] == [/Identyfikator/trn_trnid], [./trr_trnid]) (czyli to wyrażenie które uzyskaliśmy wcześniej, tutaj również należy wybrać typ – wyrażenie), a w kolejnym kroku możemy zwinąć do minimum, powinien zostać numer dokumentu RO. Pozostałe dane można pobierać analogicznie.
Umieszczenie ilości zrealizowanej poszczególnych towarów dla zaznaczonych dokumentów (na przykładzie listy RO)
Z tabeli TraNag należy odnaleźć tabelę Pozycje i z niej przeciągnąć na wydruk kolumnę Nazwa towaru (w tym przypadku w zakładce Dane może być to gałąź Moje dane/Rezerwacja odbiorcy/Pozycje dokumentu) – uzyskamy wówczas wszystkie towary jakie są dostępne w tabeli cdn.traelem (szczegółowy opis pól znajduje się w opisie struktury bazy danych dostępnym dla Autoryzowanych Partnerów Comarch na stronie walidowanej). Klikamy na dowolnej pozycji na wydruku w utworzonej tabelce. Następnie z przyjaznego schematu z tabeli PozycjeDokumentuHamag należy do utworzonej tabeli wyciągnąć kolumnę Typ dokumentu i wyfiltrować ją po typie 308 (Rezerwacja Odbiorcy) czyli prawy klawisz myszy Filtruj.. i podajemy typdokumentu=308.
Po wyfiltrowaniu usuwamy z wydruku kolumnę Typdokumentu. Do tabelki z dowiązania PozycjeDokumentuHamag/Rezerwacja Odbiorcy/Zaznaczenia przeciągamy kolumnę techniczną GUID. Utworzy się wówczas kolumna Zaznaczenia. Teraz należy kliknąć w innej kolumnie np. tam gdzie są pozycje i prawy klawisz myszy filtruj -> wybrać Zaznaczenia -> Zbiór rekordów jest niepusty (zob. poniższy rysunek).
Operacja Filtruj…
Teraz trzeba kolumnę GUID wyfiltrować po [./GUID] == param(„CDN_GUID”)
Filtr GUID
Po tej operacji można usunąć kolumnę Zaznaczenia. Teraz należy jeszcze kliknąć na zielonej kropce nad nagłówkiem Nazwa towaru w utworzonej tabelce i poprawić wyrażenie na:
Klikamy w utworzonej tabelce w dowolnej pozycji i z przyjaznego schematu przeciągamy do tabelki odpowiednie pola np. pole Ilość. Można dodać kolumnę Ilość zrealizowana, w której wcześniej należy wprowadzić formułę analogiczną do tej, którą widać na wydruku Rezerwacja (GenRap) -> Stan rezerwacji.
Teraz pod prawym klawiszem grupujemy dane, dane zostaną zgrupowane. Poszczególne wartości dla grup można sumować (przycisk ). Niepotrzebne dane można usunąć.
Agregacja pozycji o tej samej nazwie
Zalecamy ustawić agregację od razu na FA tworzonych z WZ (parametr w Konfiguracji Firmy/Magazyn/Parametry), wówczas na fakturze już będą agregowane pozycje i z wydrukiem nie będzie problemu (chyba, że towary pochodzą z różnych magazynów).
Na wydruku można pogrupować towary, np. wg nazwy (najpierw należy zaznaczyć kolumnę Nazwa, a następnie wybrać opcję Grupuj wg wybranych kryteriów.. dostępną w menu pod prawym klawiszem myszy):
Następnie można podsumować:
Albo użyć opcji Zestawienie/Zwiń do:
Zadłużenie kontrahenta na FA (tabelka należności kontrahenta na wydruku faktury VAT)
Przed wysłaniem monitu, ponaglenia, wezwania do zapłaty, jedną z opcji przypomnienia kontrahentowi o zaległych płatnościach jest umieszczenie takiej informacji na wydruku faktury.
Poniżej znajduje się krótki opis czynności, jakie należy wykonać, aby wygenerować taki format wydruku.
Jeżeli kontrahent, dla którego wystawiamy dokument posiada jakieś zadłużenie (wg daty wydruku), zostanie ono wylistowane na wydruku faktury.
Z gałęzi Wszystkie dane należy wybrać zestaw DokumentyKasaBank i wstawić odpowiednie kolumny do raportu. Np.:
[./dkb_numer] –Numer dokumentu
[./dkb_kwotasys] – Kwota dokumentu
Na powstałej tabelce należy zastosować filtr na zapisy dla wybranego na fakturze kontrahenta, o odpowiednim kierunku przepływu, z odpowiednią datą itp.
Aby założyć filtry Użytkownik powinien zaznaczyć powstałą tabelę i pod prawym klawiszem myszy wybrać opcję „Filtruj”. Należy założyć 3 filtry :
a) W zestawie danych Wszystkie pola ustawić się na dkb_podmiotid > wcisnąć Dodaj filtr następnie ustawić warunek „równe” > wybrać i w pustym okienku wpisać:
[/Identyfikator/trn_podid]
b) W okienku Dostępne pola wybrać „Dowolne wyrażenie filtrujące” > wcisnąć Dodaj filtr i w powstałym okienku zamiast treści „true” wkleić poniższą:
[./dkb_termin] <= param(”CDN_DataNaWydruku”)
c) W okienku Dostępne pola wybrać „Dowolne wyrażenie filtrujące” > wcisnąć Dodaj filtr i w powstałym okienku zamiast treści „true” wkleić poniższą:
3. Do tabeli można jeszcze dodać kolumnę z kwotą, która jest zaległa do zapłaty (pod prawym klawiszem myszy jest dostępna funkcja: Wstaw kolumnę).
Nowej kolumnie należy nadać nazwę np. „Kwota pozostaje” – dla kolumny tej wartości powinny stanowić różnicę pomiędzy kwotą całkowitą zapisu i kwotą rozliczoną.
W pasku formuły dodajemy pole KwotaPozostaje, dla którego formuła wygląda tak:
4. Formatujemy tabelkę należności zgodnie z oczekiwaniami. Można przykładowo dodać selekcję tak, aby tabelka pokazywała się, gdy np. zadłużenie przekracza 500 zł (w powyższym przykładzie jest wykazywane zawsze jeżeli istnieje).
Jednostki podstawowe i pomocnicze
Wyświetlanie jednostki podstawowej
Z zakładki Dane należy przeciągnąć (przytrzymując lewy klawisz myszy) pole tre_ilosc do pustej kolumny.
(pole tre_ilosc jest dostępne w zakładce Dane w gałęzi Pozycje dokumentu). Zostaną w niej uzupełnione ilości towaru przeliczone w jednostce podstawowej.
Stojąc na kolumnie z ilością w jednostce podstawowej wcisnąć przycisk Suma .
W celu uzyskania podsumowanie ilości pozycji z dokumentu w jednostkach podstawowych, można wpisać w definicję wybranego pola na wydruku wyrażenie sum(PozycjeDokumentu, tre_ilosc)
Jeśli natomiast chcielibyśmy zsumować tylko ilości dla tych towarów, których jednostką podstawową jest „KG”, można wstawić warunek:
Przeliczanie z jednostki podstawowej na pomocniczą
Uwaga
Od wersji 2013.5.1 umożliwione zostało definiowanie wielu jednostek pomocniczych – jednostki pomocnicze definiowane są na zakładce Jednostki i kody na formularzu towaru. W Generatorze Raportów dodano gałąź Towar/Jednostki pomocnicze. W poniższych polach prezentowanych w przykładzie, przechowywana jest informacja o pierwszej z listy jednostce pomocniczej i przykład prezentowany jest dla pierwszej jednostki. W celu dokonania przeliczeń dla pozostałych jednostek pomocniczych należy posłużyć się wartościami z gałęzi Towar/Jednostki pomocnicze.
Jednostki i ich przeliczniki w wydruku GenRap można pobrać z pól:
Gdzie wartości pól licznik i mianownik pobrane są z karty towaru.
Operując tymi danymi można przeliczać jednostki na wydruku stosując podstawowe operacje mnożenia i dzielenia.
Jeśli znamy jednostkę podstawową i pomocniczą oraz przeliczniki (licznik i mianownik) z karty towaru, możemy oprzeć obliczenia na równaniu: (Ilość w jednostce pomocniczej) = (ilość w jednostce podstawowej)*mianownik/licznik
Przykład
Chcąc pokazać na wydruku ilość towaru w jednostce pomocniczej, należy odnieść się do ilości w jednostce podstawowej (tre_ilosc). Ilość w jednostce pomocniczej będzie wyliczona za pomocą wyrażenia:
Waga poszczególnych pozycji na wydruku faktury (przekazanie wartości w atrybucie WAGA)
Należy zacząć od ustalenia wartości atrybutu liczbowego WAGA dla pozycji cennikowej w programie (formularz towaru, zakładka Atrybuty). Następnie w edytorze GenRap:
Przenosimy na wydruk z zakładki Dane pole Pozycje dokumentu/Atrybuty pozycji dokumentu/Wartość
W filtrze dodajemy warunek (pod prawym klawiszem myszy opcja Filtruj..) dla pola Wszystkie pola/Atrybuty/Kod…. równe … WAGA
Wybieramy opcję Zestawienie/Zwiń do.. minimum
Na końcu mnożymy przez ilość, ale mnożone wyrażenie przekształcamy na format liczbowy:
decimal( x )*[./Ilość]
Uwaga
Jeśli po wykonaniu mnożenia przez ilość pojawi się błąd należy spróbować zmienić format na liczbowy (pod prawym klawiszem myszy wybrać opcję „Format wyrażenia…”).
Jeśli to nie pomoże można zamienić w wartości atrybutu kropkę na przecinek za pomocą wyrażenia:
replace(\[./Wartość (tekst)\], „,”, „.”)
jeśli chcemy dodać jeszcze podsumowanie wagi dla całego dokumentu możemy stojąc w polu z wagą wybrać przycisk sumy w pasku zadań :
Finalnie wyrażenie będzie miało postać:
decimal(min([./<-Atrybuty pozycji dokumentu] : [./->Atrybuty/Kod] == „WAGA”, [./Wartość (tekst)])) * [./Ilość]
Wyświetlenie rabatu dla elementu transakcji, ceny przed i po rabacie.
Edytujemy istniejący wydruk:
Dodajemy kolumnę z ceną początkową (przed rabatem). W tym celu z zestawu danych Pozycje dokumentu przenosimy na wydruk pole Cena początkowa w walucie dokumentu, nadajemy przyjazną nazwę CenaPrzedRabatem
Dodajemy kolumnę z kwotą udzielonego rabatu [w %]. W tym celu z zestawu danych Pozycje dokumentu przenosimy na wydruk pole Rabat dla pozycji
Dodajemy kolumnę z ceną sprzedaży (po rabacie). Z zestawu danych Pozycje dokumentu przenosimy na wydruk pole Cena w walucie dokumentu. Nadajemy przyjazną nazwę CenaPoRabacie
Dodajemy nową kolumnę do zestawienia z elementami transakcji, w której wyliczymy wartość kwotową rabatu. Wyliczamy wartość rabatu (przyjazna nazwa RabatWartosc) jako różnicę pomiędzy ceną początkową a ceną transakcji. Wyrażenie:
CenaPrzedRabatem – CenaPoRabacie
W przypadku, gdy występuje narzut, nie wyświetlamy rabatu oraz wartości rabatu. Wyrażenia:
if([./Rabat dla pozycji] < 0, 0, [./Rabat dla pozycji])
Wyrażeniom CenaPrzedRabatem, CenaPoRabacie, RabatWartosc nadajemy format wyrażenia – liczbowy
W poniższej tabeli przedstawione zostały zastosowane wyrażenia:
Kolumna
Wyrażenie
Cena początkowa w walucie dokumentu
[./Cena początkowa w walucie dokumentu]
Rabat [%]
[./Rabat dla pozycji]
Cena netto\brutto po rabacie (w walucie dokumentu)
[./Cena w walucie dokumentu]
Rabat kwotowo
CenaPrzedRabatem - CenaPoRabacie
Umieszczenie na wydruku faktury informacji o cenie i wartości netto/ brutto
Uwaga
To czy dla poszczególnych pozycji drukuje się wartość netto czy brutto zależy od wybranego algorytmu wyliczania podatku VAT na dokumencie.
Jeśli wybrano „od brutto”, wówczas dla każdego towaru pobierana jest cena brutto z karty i wartość liczona też jako brutto. Następnie na podstawie tych wartości wyliczana jest wartość sumaryczna dokumentu brutto. Od tej wartości wyliczany jest podatek VAT i na tej podstawie wykazywana jest wartość netto dokumentu (jako brutto minus VAT).
Jeśli nawet dodana zostanie kolumna z ceną/wartością brutto każdej pozycji na dokumencie liczonym „od netto” – najprawdopodobniej suma wartości brutto nie zgodzi się z wartością brutto dokumentu w podsumowaniu. Wynika to ze sposobu wyliczania podatku, opisanego powyżej.
Wyświetlenie kolumny z ceną/wartością netto i brutto na jednym dokumencie może mieć tylko charakter informacyjny.
Na standardowym wydruku Faktury Sprzedaży widoczne są ceny i wartości netto jeśli faktura liczona jest „od netto”. Jeśli liczona jest „od brutto”, wówczas widoczne są tylko ceny i wartości brutto.
Wydruk standardowy wygląda tak:
Jeśli chcemy uzyskać dodatkowe informacje na wydruku (jak na poniższym rysunku):
Na wydruku możemy wykorzystać wartości zapisane w polach:
[./Wartość brutto]
[./Wartość netto])
[./Cena] – w polu cena przechowywana jest cena netto jeśli algorytmem na fakturze jest „od netto” (analogicznie w przypadku algorytmu „od brutto” – w polu tym będziemy mieli cenę brutto), natomiast jeśli algorytm jest „od netto” a chcemy uzyskać cenę brutto, możemy ją wyliczyć na podstawie wartości brutto dzielonej przez ilość
Należy zdefiniować 4 kolumny:
Wyświetlenie dostaw towaru, które znajdują się na magazynie dłużej niż X dni
Dodanie parametru dynamicznego
W konfiguracji wydruków dla wydruku Lista zasobów(GenRap) należy edytować definicję wydruku i dodać parametr. W tym przypadku jest to parametr liczbowy (ilość dni, jaką towar zalega w magazynie).
W edytorze GenRap dodajemy parametr , który nazywa się tak samo jak ten, który stworzyliśmy w konfiguracji wydruków. W tym przypadku jest to:
Ile_dni_zalega
Właściwości pobierania
Rozgrupowanie
Należy rozgrupować dane ponieważ w tym przypadku nie jest potrzebny podział na grupy –> prawy przycisk myszy i opcja Grupowanie/ Rozgrupuj
Wiersz szczegółów
Dodajemy wiersz szczegółów dla towarów:
<— Zestawienie/ Wstaw wiersz szczegółów
Wyświetlenie dostaw
W pusty wiersz przeciągamy gałąź Towary/Zasoby towarów/Ilość, przeciągamy też w nowe kolumny pola Wartość i Data.
Przeliczanie daty (bieżąca – ilość dni pobranych z parametru)
W nagłówku wydruku można wpisać informację: Towary pochodzące z dostaw sprzed: … tutaj wstawiamy wyrażenie które wyliczy datę = data bieżąca minus ilość dni, czyli:
Wyrażenie pozwoli wyliczyć datę, wg której będziemy filtrować zasoby dostępne obecnie na magazynie.
Usuwamy z wydruku wszystkie zbędne informacje, zostawiamy tylko te dane, które będą potrzebne – najważniejsza jest lista dostaw i podsumowanie ilości dla poszczególnych towarów.
Wybranie dostaw sprzed wskazanej daty
W celu wyfiltrowania tylko tych dostawy, których data jest mniejsza niż wyliczona, na liście dostaw naciskamy prawy przycisk myszy i wybieramy opcję Filtruj… Ustawiamy warunek:
Data – przed – dateadd(„day”, param(„CDN_DataNaWydruku”), (-1) * param(„ile_dni_zalega”))
Taki filtr pozwoli wyświetlić tylko dostawy przed zadaną datą.
Należy zrobić podsumowanie ilości dla poszczególnych pozycji (przycisk w pasku zadań albo poprzez polecenie sum(Zasobytowarów, Ilość) )
Sortowanie
Można np. wybrać kryterium sortowania malejąco wg ilości zalegającej towaru:
Można też obliczyć, która dostawa, ile dni zalega:
Jeśli nie chcemy wyświetlać towarów, dla których nie ma zalegających dostaw, można zrobić dodatkowo selekcję: zaznaczamy dane, dla których chcemy zrobić selekcję, przechodzimy na zakładkę Selekcje i wybieramy przycisk:
Wyznaczamy warunek:
sum == 0
…..i zaznaczamy opcję „Ukrycie”
Nabycie wewnątrzunijne
Wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej zmieniają się procedury importowe. Pojęcie importu, w przypadku sprowadzania towarów z krajów UE, jest zastępowane pojęciem nabycia wewnątrzunijnego. W odniesieniu do krajów UE nie obowiązuje sporządzanie dokumentów SAD. W zamian podatnik musi sporządzić parę dokumentów: Dowód WewnętrznySprzedaży i Dowód WewnętrznyZakupu.
Dowód Wewnętrzny służy do rejestrowania wartości towarów z uwzględnieniem prawidłowej kwoty VAT, w celu zarejestrowania jej w Rejestrach VAT. Obowiązek naliczania VAT spoczywa na samym podatniku.
Przykładowy schemat przepływu dokumentów przedstawia poniższy rysunek
Faktury Zakupu (FZ)
Faktury zakupowe dotyczące nabycia wewnątrzunijnego wprowadzane są z poziomu listy Faktur Zakupu. Zasady wprowadzania takich faktur są podobne jak w przypadku innych dokumentów walutowych:
rodzaj transakcji, którego dotyczy faktura powinien być ustawiony na wewnątrzunijny (formularz kontrahenta: zakładka Handlowe)
stawka VAT dla towarów jest automatycznie zmieniana na 0% (dla towarów) lub nie podlega (dla usług). Istnieje możliwość zmiany stawki VAT (zasady zostały opisane w odrębnym rozdziale).
Uwaga
Usługi związane bezpośrednio z dostawą towaru powinny być opodatkowane stawką 0%. W programie możliwe jest automatyczne ustawianie takiej stawki, jeżeli do wybranej usługi została przypisana kategoria o rodzaju Towary lub jeżeli dla usługi nie wskazano kategorii, ale w nagłówku dokumentu wybrana jest kategoria o rodzaju Towary.
Dokument FZ powinien być zarejestrowany w systemie zgodnie z otrzymaną Fakturą Zakupu.
Korekta graniczna (FZKG)
Wszystkie koszty dodatkowe związane z nabyciem towaru powinny być wprowadzane na odrębnym dokumencie. Takim dokumentem w systemie Comarch ERP Optima jest korekta graniczna FZKG.
Korekta graniczna jest dostępna z poziomu listy Faktur Zakupu. Aby wprowadzić korektę graniczną należy ustawić kursor na Fakturze Zakupu, której dotyczy i z menu kontekstowego lub z menu wyświetlanego pod przyciskiem strzałki obok ikony wybrać korektagraniczna/cło. Na podniesionym formularzu pojawiają się wszystkie towary z dokumentu FZ, z możliwością wpisania wartości kosztów dodatkowych. Zasady obsługi formularza zostały opisane szczegółowo tutaj.
Jeśli wartość korekty wyliczana jest proporcjonalnie dla pozycji, użytkownik ma do dyspozycji jedną z opcji dostępnych po rozwinięciu strzałki przy przycisku :
-kwoty celne
-kwota korekty
Zasady wystawiania dokumentu FZKG dla nabycia wewnątrzunijnego są identyczne jak w przypadku dokumentu FZKG dla importu spoza UE z jednym wyjątkiem:
na dokumencie FZKG dotyczącym nabycia wewnątrzunijnego nie powinien być naliczany podatek VAT. Dlatego na zakładce Płatności tabela VAT nie jest edytowalna (nie ma możliwości wprowadzania zmian), Podatek VAT od kwot celnych jest naliczany tylko w przypadku, jeśli na FZ był wykazany VAT (stawki VAT pozycji na Korektę Graniczną są przenoszone z FZ).
Uwaga
Podstawą do określenia, czy dany dokument dotyczy nabycia wewnątrzunijnego, czy importu spoza granic UE jest rodzaj transakcji wewnątrzunijny.
Na dokumentach FZKG możliwe jest wpisywanie kwot ujemnych. Podczas wpisywania wartości dla poszczególnych towarów program kontroluje, by wartość towaru nie spadła poniżej zera, z uwzględnieniem wszystkich wcześniej wprowadzonych korekt.
Należy pamiętać, że w przypadku wystawiania FZKG na kwotę ujemną program może zablokować później wystawienie korekty ilościowej do Faktury Zakupu. Zdarzy się tak w przypadku, gdy wartość towaru w magazynie po wykonaniu FZKG będzie mniejsza niż wartość wystawianej korekty.
Przykład
FZ na 10 szt. towaru o wartości 200 PLN, potem FZKG na kwotę -20 PLN. Wartość towaru na zasobach to 180 PLN. Program zablokuje możliwość zwrotu takiego towaru, ponieważ wartość towaru na korekcie ilościowej będzie nadal obejmowała -200 PLN.
Dowody wewnętrzne sprzedaży (FSW)
Lista Dowodów Wewnętrznych Sprzedaży dostępna jest z poziomu menu Faktury. Została dokładnie opisana w rozdziale Dokumenty wewnętrzne sprzedaży.
W przypadku FSW wystawianych na potrzeby naliczania podatku VAT przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym istnieje możliwość automatycznego przekształcenia Faktury Zakupu wraz ze wszystkimi korektami do Dowodu Wewnętrznego Sprzedaży.
Konwersja Faktury Zakupu do FSW
Jeśli do systemu zostały wprowadzone zarówno Faktura Zakupu jak i koszty dodatkowe, kolejny krok to utworzenie Dowodu Wewnętrznego Sprzedaży (FSW). Na dokumencie FSW naliczany jest VAT od wartości towarów z uwzględnieniem wszystkich kosztów dodatkowych (wprowadzonych na FZKG).
Automatyczne tworzenie FSW jest możliwe z poziomu listy Faktur Zakupu: kursor należy ustawić na Fakturze Zakupu, do której tworzony będzie Dowód Wewnętrzny, a następnie wcisnąć przycisk
Zasady przekształcania FZ do FSW
Możliwe jest przekształcenie jednej FZ do jednego Dowodu Wewnętrznego Sprzedaży.
Po przekształceniu dokument FZ otrzymuje status W. Ponowne przekształcenie do FSW nie jest możliwe.
Istnieje możliwość konwersji Faktur Zakupu wystawionych w PLN. Jedyny warunek, jaki musi spełnić Faktura Zakupu to zerowa wartość VAT. Stawki przypisane dla poszczególnych pozycji muszą być NP, 0% lub ZW.
Istnieje możliwość tworzenia FSW dla wszystkich dokumentów FZ, gdzie rodzaj transakcji jest inny niż krajowy.
Dokument FSW jest zapisywany do bufora.
W przypadku wykasowania lub anulowania FSW usuwany jest status W z Faktury Zakupu (możliwe jest ponowne przekształcenie).
Aby anulować dokument FZ skojarzony z Dowodem Wewnętrznym Sprzedaży należy najpierw usunąć/ anulować dokument FSW, a dopiero potem można anulować dokument FZ.
Uwaga
Anulowanie FSW nie powoduje automatycznego anulowania Faktury Zakupu – rozpięte zostaje jedynie powiązanie pomiędzy dokumentami.
Na FSW przenoszone są zarówno towary jak i usługi z FZ.
Wartość pozycji jest wyrażona w PLN (zgodnie z kursem z FZ).
FSW uwzględnia wszystkie dodatkowe koszty wprowadzone na FZKG.
Uwaga
Jeśli do dokumentu FZ został już utworzony Dowód Wewnętrzny Sprzedaży – istnieje możliwość utworzenia FZKG, ale należy również ręcznie skorygować wartość FSW z poziomu listy dowodow wewnętrznych sprzedaży.
FSW uwzględnia wszystkie korekty (ilościowe i wartościowe) wystawione do Faktury Zakupu przed przekształceniem.
Uwaga
Należy pamiętać, że w przypadku wystawiania korekt do Faktury Zakupu już po jej przekształceniu do Dowodu WewnętrznegoSprzedaży program nie koryguje automatycznie wartości naliczonych na FSW. Należy utworzyć korektę do FSW z poziomu listy dokumentów wewnętrznych sprzedaży. Korekty zostały opisane w rozdziale Korekty dokumentów FSW i FZW.
Dla poszczególnych pozycji możliwa jest edycja ceny jednostkowej oraz wartości pozycji (ilość przepisywana jest z FZ)
Uwaga
W przypadku przekształcenia Faktury Zakupu wystawionej w walucie do Dowodu Wewnętrznego Sprzedaży istnieje możliwość, że kwota netto Faktury Zakupu w PLN nie będzie identyczna z kwotą netto FSW (wynika to z zaokrągleń przy przeliczaniu cen/ wartości z waluty na PLN). Ewentualne różnice Użytkownik może skorygować edytując wartość pozycji.
Tabela VAT (zakładka Dodatkowe):
kwoty VAT wyliczane są zgodnie ze stawką VAT podaną na karcie towaru w Cenniku.
tabela VAT podlega edycji – użytkownik ma możliwość korygowania zarówno wartości netto, VAT i brutto.
Na formularzu FSW z FZ:
schemat numeracji– proponowany jest taki, jak ustawiony w Konfiguracji firmy/ Handel/ Dokumenty: Dowód Wewnętrzny Sprzedaży z FZ (domyślnie FAWFZ).
kategoria – przenoszona jest kategoria z Faktury Zakupu.
magazyn – jest zgodny z magazynem na Fakturze Zakupu. Nie ma możliwości jego zmiany.
algorytm (Faktura liczona od) jest zawsze ustawiany na netto.
Dokument FSW nie ma wpływu na magazyn.
Dokument FSW nie powoduje powstania płatności w module Kasa/Bank
W przypadku faktur wystawianych dla kontrahenta o statusie wewnatrzunijny – trójstronne są traktowane jak sprzedaż wg procedury uproszczonej i w związku z tym każda faktura „wewnątrzunijna trójstronna” ma adnotację:
„VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”.
Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług: pierwszy podmiot w transakcji traktuje sprzedaż jako zwykłą WDT i wystawia fakturę dla kontrahenta wewnątrzunijnego. Drugi podmiot natomiast powinien opatrzyć fakturę adnotacją: „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”, wystawiając fakturę na kontrahenta finalnego o statusie trójstronny.
Jeżeli transakcje mają nie być uwzględniane w deklaracji Intrastat, to na dokumentach pole z kodem transakcji należy zostawić puste.
Jeżeli użytkownik Comarch ERP Optima jest pośrednikiem, towar nie trafia do niego, wówczas nie powinien przyjmować tego towaru na stan.
Wydruk Faktur VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych
Dla wydruku Faktury jak i dokumentów korygujących dotyczących dostaw wewnątrzwspólnotowych z poziomu formularza faktury dostępny jest wydruk: Faktura VAT – UE:
Uwaga
Wydruk jest możliwy tylko w przypadku dokumentów wystawionych w walucie obcej.
Wydruk nowych numerów NIP na dokumentach
Od 1.05.2004 kontrahenci, którzy dokonują wewnątrzwspólnotowych nabyć bądź wewnątrzwspólnotowych dostaw powinni posiadać numer NIP z kodem kraju (PL). Przyjęto zasadę, że przedrostek przed numerem jest drukowany tylko dla nabycia/ dostawy wewnątrzwspólnotowej, w związku z czym:
jeśli kontrahent, dla którego wystawiany jest dokument, ma status wewnątrzunijny lub wewnątrzunijny trójstronny to na wszystkich wydrukach w nagłówku dokumentu (pieczątce firmy) pojawia się NIP wraz z prefiksem (np. PL 111-111-11-11).
jeśli kontrahent, dla którego wystawiany jest dokument, ma inny status (krajowy, pozaunijny, pozaunijny – zwroty VAT) to na wydrukach w nagłówku dokumentu (pieczątce firmy) pojawia się NIP bez prefiksu kraju (np. 111-111-11-11).
Zasada ta obowiązuje tylko przy wydruku danych firmy (w nagłówku dokumentu). W przypadku kontrahenta, dla którego wystawiany jest dokument drukowany jest zawsze pełny numer NIP, zapisany na jego karcie.
Na wydrukach walutowych Faktur Sprzedaży dla dokumentów, na których został naliczony podatek VAT i płatność tego podatku realizowana jest w walucie PLN, drukowane są dwa numery rachunków bankowych. Pierwszy numer, to konto walutowe powiązane z formą płatności wybraną na dokumencie, po numerze tego konta drukowana jest waluta dokumentu. Drugie konto drukowane jest pod kontem walutowym i jest to konto złotówkowe drukowane na podstawie rejestru powiązanego z wybraną formą płatności. Po numerze tego konta drukowana jest zawsze waluta PLN, w której dokonywana jest płatność podatku VAT.W
Comarch ERP Optima – eksport/import faktur do/z systemu Comarch EDI
Dla użytkowników programu Comarch ERP Optima, którzy współpracują z siecią sklepów obsługiwaną przez system EDI firmy COMARCH została stworzona dodatkowa funkcja, która pozwala na wymianę danych między systemami zgodnie z przyjętymi standardami elektronicznej wymiany dokumentów. Comarch ERP Optima obsługuje tylko specyfikacje standardową EDI. Wymiana danych dotyczy takich dokumentów jak: Faktury VAT (liczone algorytmem od netto) i korekty do Faktur VAT (korekty ilości, wartości i stawki VAT). Przygotowanie programu Comarch ERP Optima do współpracy z systemem EDI.
Aby eksport przebiegł poprawnie spełnione muszą być następujące warunki:
W Start/Konfiguracja/Firma/ Dane firmy/ Pieczątka firmy należy uzupełnić pola:
ILN/GLN własny – swój numer ILN/GLN
ILN/GLN centrali – jeśli rozliczenia odbywają się przez centralę należy tam wpisać jej numer, jeśli firma jest niezależna należy ponownie wpisać swój numer ILN/GLN.
Dla każdego z odbiorców obsługiwanych w systemie EDI należy wpisać jego numer ILN/GLN na karcie ewidencyjnej (formularz kontrahenta: zakładka Ogólne).
Uwaga
Format EDI wymaga cen zaokrąglonych do dwóch miejsc. Po wyeksportowaniu cennika lub dokumentów zawierających ceny z czterema miejscami po przecinku, ceny zostaną zaokrąglone do dwóch miejsc.
Uwaga
Uwaga: Jeśli użytkownik posiada licencję na współpracę Comarch ERP Optima z Comarch EDI to po zalogowaniu do programu, zostaną automatycznie utworzone definicje atrybutów wykorzystywane przy wymianie danych z Comarch EDI.
Eksport faktur/korekt sprzedaży
Eksport faktur/korekt sprzedaży jest możliwy z poziomu listy faktur. Jeśli użytkownik posiada licencję na funkcję odpowiedzialną za eksport do systemu EDI na liście faktur widoczny jest przycisk .
Po zaznaczeniu faktur/korekt, które mają być wyeksportowane należy wcisnąć przycisk .
W wyświetlonym oknie należy wskazać katalog (na dysku lokalnym lub w IBARD), w którym zostaną zapisane pliki z fakturami. Katalog można również wskazać posługując się przyciskiem .
Eksport faktur/korekt w formacie EDI
Faktury zostaną wyeksportowane po wciśnięciu przycisku .
Zasady eksportu faktur/korekt
Każda faktura/korekta zapisywana jest do odrębnego pliku XML
Eksport nie obejmuje korekt: danych, zbiorczych/ rabat, kursu waluty
Formą płatności musi być przelew
Numer faktury/korekty nie może przekraczać 16 znaków
Numer rachunku bankowego nie może przekraczać 30 znaków (dla sieci TESCO spacje i znaki specjalne przy eksporcie są pomijane)
Faktury/korekty muszą być liczone algorytmem od netto
Faktury/korekty muszą być wystawione w walucie PLN
Na eksportowanych fakturach/korektach podana ilość nie powinna przekraczać dwóch miejsc po przecinku
Konieczne jest wypełnienie kodu EAN dla sprzedawanych towarów (na karcie ewidencyjnej), a jeśli dany produkt nie posiada kodu paskowego w polu EAN należy wprowadzić 5-cyfrowy kod AAP (nadawany przez supermarket)
Jeśli Rezerwacja Odbiorcy jest przekształcana do Faktury Sprzedaży, to następnie przy eksporcie faktury do systemu EDI w pliku zapisywane są dodatkowo dwie informacje, pobierane z dokumentu RO: Numer zamówienia, Data rezerwacji
Jeśli do Faktury Sprzedaży jest utworzone Wydanie Zewnętrzne, to następnie przy eksporcie faktury do systemu EDI w pliku zapisywane są dodatkowo dwie informacje, pobierane z dokumentu WZ: Numer dostawy, Data dostawy
Dodatkowo, jeśli na karcie kontrahenta, będącego nabywcą na fakturze sprzedaży, dodany jest atrybut DELIVERYADDRESS (typu lista) o wartości „Tak” to w pliku zostanie zapisany adres miejsca dostawy (adres Odbiorcy z dokumentu WZ)
Jeśli do Faktury sprzedaży utworzona jest Rezerwacja Odbiorcy i na rezerwacji uzupełniona jest wartość atrybutu dokumentu ULTIMATECUSTOMERGLN (GLN odbiorcy zamówienia), to przy eksporcie faktury do systemu EDI wartość ta zapisywana jest w pliku (sekcja OrderedBy)
Przy eksporcie „Kod kontrahenta u kupującego” w pierwszej kolejności zapisywana jest wartość atrybut dokumentu CODEBYBUYER. Jeżeli atrybut nie występuje to zapisywana jest wartość tego atrybutu z karty kontrahenta
Przy eksporcie Faktury sprzedaży przenoszona jest informacja o opłacie cukrowej.
Jeśli na eksportowanej korekcie uzupełniony jest atrybut dokumentu CORRECTIONAGREEDDATE (typu data) to przenoszona jest informacja o dacie uzgodnienia korekty.
Jeśli na korekcie występuje atrybut dokumentu CORRECTIONREASON to jego wartość przenoszona jest do pliku jako przyczyna korekty. Jeśli na korekcie atrybut dokumentu CORRECTIONREASON nie występuje lub nie ma uzupełnionej wartości to jako przyczyna korekty przenoszona jest wartość pola Korekta z tytułu z zakładki [Ogólne]. Eksport przyczyny korekty do sieci TESCO opisany jest w dalszej części artykułu.
Dodatkowo dla sieci MAKRO
Sieć MAKRO wymaga dodatkowej informacji w Fakturze, która będzie zawierała tzw. „kod towaru u kupującego”, „Kod kontrahenta u kupującego”, ”Numer zamówienia lub noty korygującej”, „Data zamówienia lub noty korygującej” aby program zapisywał takie informacje w pliku, należy skorzystać z funkcjonalności atrybutów.
Kod towaruu kupującego
w menu Ogólne/Atrybuty stworzyć atrybut towaru o kodzie BUYERITEMCODE, typu tekst, zależny od kontrahenta
na odpowiedniej karcie towaru, zakładka Atrybuty dodać atrybut „BUYERITEMCODE”
ikoną plusa dodać Kontrahenta dla którego ten atrybut ma być używany
w kolumnie Wartość wprowadzić kod wymagany przez sieć MAKRO po wprowadzeniu danych zatwierdzić zmiany
Uwaga
Jeżeli atrybut o kodzie BUYERITEMCODE nie zostanie założony w programie lub nie zostanie przypisany kontrahentowi z wypełnioną kolumną wartość, w Fakturze (w pliku XML) jest zapisywana zawsze pusta wartość pola „kod wg. kupującego”
Kod kontrahentaukupującego
Aby w pliku XML zawarta była informacja o kodzie, pod jakim firma dostawcy jest zarejestrowana u kupującego, należy wykorzystać funkcję atrybutów kontrahenta:
w menu Ogólne/Atrybuty utworzyć atrybut kontrahenta o kodzie CODEBYBUYER
na karcie kontrahenta (kupującego) dodać atrybut
jako wartość atrybutu wpisać kod firmy u kupującego
Numer zamówienia lub noty korygującej
w menu Ogólne/Atrybuty utworzyć atrybut dokumentu o kodzie BUYERORDERNUMBER
podczas wystawiania dokumentu dodać atrybut
jako wartość atrybutu wpisać numer wymagany przez sieć MAKRO
Uwaga
Jeżeli atrybut o kodzie BUYERORDERNUMBER nie zostanie założony w programie lub nie zostanie przypisany do dokumentu z wypełnioną kolumną wartość, w Fakturze (w pliku XML) jest zapisywany numer zamówienia skojarzonego dokumentu RO.
Data zamówienia lub noty korygującej
w menu Ogólne/Atrybuty utworzyć atrybut dokumentu o kodzie BUYERORDERDATE typu Data
podczas wystawiania dokumentu dodać atrybut
jako wartość atrybutu podać datę wymaganą przez sieć MAKRO
Uwaga
Jeżeli atrybut o kodzie BUYERORDERDATE nie zostanie założony w programie lub nie zostanie przypisany do dokumentu z wypełnioną kolumną wartość, w Fakturze (w pliku XML) jest zapisywana data wystawienia skojarzonego dokumentu RO
Dodatkowo dla korekt sieci TESCO
Korekty do sieci TESCO rozpoznawane są po odpowiednim ILN/GLN dla kontrahenta wskazanego na korygowanej fakturze. W przypadku korekt tworzony jest atrybut dokumentu CORRECTIONREASON o wartości
1 – korekta wartości
2 -korekta ilości
Dodatkowo dla korekty ilościowej tworzone są atrybuty dokumentu RETURNSNOTICENUMBER – wartość atrybutu wymagana (Numer zawiadomienia o zwrotach) oraz RETURNSNOTICEDATE (Data zawiadomienia o zwrotach). Dane te zapisywane są w pliku sekcja Returns.
Dla korekty można również podać wartości atrybutu CORRECTIONREASON = 3 (korekty wynikające z zapisów w Warunkach Handlowych np. bonusy, promocje, upusty, rabaty cenowe) Dla takiego dokumentu przenoszony jest jego opis (zakładka Płatności) do pliku sekcja Remarks.
Eksport zamówień
Eksport zamówień jest możliwy z poziomu listy zamówień. Jeśli użytkownik posiada licencję na funkcję odpowiedzialną za eksport do systemu EDI na liście zamówień widoczny jest przycisk .
Po zaznaczeniu zamówień, które mają być wyeksportowane należy wcisnąć przycisk .
W wyświetlonym oknie należy wskazać katalog (na dysku lokalnym lub w IBARD), w którym zostaną zapisane pliki z zamówieniami. Katalog można również wskazać posługując się przyciskiem .
Eksport zamówień w formacie EDI
Zamówienia zostaną wyeksportowane po wciśnięciu przycisku .
Zasady eksportu zamówień
każde zamówienie zapisywane jest do odrębnego pliku XML
nazwą pliku jest numer dokumentu z listy zamówień
numer zamówienia nie może przekraczać 16 znaków
numer rachunku bankowego nie może przekraczać 30 znaków (dla sieci TESCO spacje i znaki specjalne przy eksporcie są pomijane)
zamówienia muszą być liczone algorytmem od netto
zamówienia muszą być wystawione w walucie PLN
na eksportowanych zamówieniach podana ilość nie powinna przekraczać trzech miejsc po przecinku
konieczne jest wypełnienie kodu EAN dla towarów znajdujących się na zamówieniu (na karcie ewidencyjnej), a jeśli dany produkt nie posiada kodu paskowego w polu EAN należy wprowadzić 5-cyfrowy kod AAP (nadawany przez supermarket)
Kod towaruukupującego (jeżeli sieć handlowa tego wymaga) w menu Ogólne/Atrybuty stworzyć atrybut towaru o kodzie BUYERITEMCODE, typu tekst, zależny od kontrahenta
na odpowiedniej karcie towaru, zakładka Atrybuty dodać atrybut „BUYERITEMCODE”
ikoną plusa dodać Kontrahenta dla którego ten atrybut ma być używany
w kolumnie Wartość wprowadzić kod towaru u kupującego. Po wprowadzeniu danych zatwierdzić zmiany
Kod kontrahentaukupującego (jeżeli sieć handlowa tego wymaga)
Aby w pliku XML zawarta była informacja o kodzie, pod jakim firma sprzedawcy jest zarejestrowana u kupującego, należy wykorzystać funkcję atrybutów kontrahenta:
w menu Ogólne/Atrybuty utworzyć atrybut kontrahenta o kodzie CODEBYBUYER
na karcie kontrahenta (sprzedającego) dodać atrybut
jako wartość atrybutu wpisać kod firmy u kupującego
Eksport Awizo wysyłki do LEROY MERLIN
W programie istnieje możliwość utworzenia i wyeksportowania Awizo wysyłki. Dokument tworzony jest do zamówień tranzytowych – zamówienia dostarczane do Centrum Logistycznego w Piątku (stamtąd towar przewożony jest do sklepów docelowych w ramach transportu wewnętrznego LEROY MERLIN). W zamówieniach tranzytowych pojawia się pole z informacją o „Ostatecznym Odbiorcy Towaru”, czyli sklepie docelowym (UltimateCustomer).
Dokument Awizo tworzony jest z poziomu listy rezerwacji odbiorcy i może być wystawiony do pojedynczej lub kilku rezerwacji. W celu utworzenia Awizo należy zaznaczyć rezerwacje i wybrać przycisk lub z menu kontekstowego Utwórz/Edytuj Awizo.
Zasady tworzenia Awizo do rezerwacji
Dokument generowany jest do rezerwacji zrealizowanej (zrealizowanej częściowo) zatwierdzonym dokumentem WZ. Rezerwacja może być również zamknięta, pod warunkiem, że był do niej wygenerowany dokument WZ
Rezerwacje muszą być wystawione na tych samych kontrahentów
Do rezerwacji może być wystawiony tylko jeden dokument Awizo
Wskazane rezerwacje, do których generowane jest Awizo, jeśli mają uzupełniony kod dostawcy (atrybut dokumentu CODEBYBUYER) to musi być identyczny (wszystkie zaznaczone rezerwacje muszą mięć wtedy uzupełniony kod dostawcy).
Rezerwacje, do których wystawiony jest dokument Awizo, na liście w kolumnie Status mają znacznik AW. Wybranie przycisku (lub z menu kontekstowego Utwórz/Edytuj Awizo) na rezerwacji ze znacznikiem AW powoduje edycję/ podgląd skojarzonego Awizo. Usuwanie dokumentu Awizo dostępne jest na liście rezerwacji z menu kontekstowego „Usuń awizo” (jeśli jest w buforze). Zatwierdzony dokument można przywrócić do bufora również z menu kontekstowego za pomocą opcji „Przywróć awizo do bufora”.
Formularz dokumentu Awizo
Dokument Awizo składa się z trzech części: Nagłówka, Pozycji towarowych, Opakowań
Formularz Awizo
1.Nagłówek:
– Zapisz zmiany – zapisanie formularza.
-Zamknij –zamyka okno dokumentu.
–Eksport awizo w formacje Comarch EDI – przycisk aktywny na zatwierdzonym Awizo lub po odznaczeniu parametru Bufor (naciśnięcie przycisku spowoduje zatwierdzenie Awizo).
–Drukuj etykiety – przycisk aktywny na zatwierdzonym Awizo lub po odznaczeniu parametru Bufor (naciśnięcie przycisku spowoduje zatwierdzenie Awizo).
Nr Awiza – numer awiza jest wymagany i musi być unikalny. Pole uzupełniane automatycznie na podstawie daty dostawy DDMMRRRR. Jeżeli w danym dniu wystawione jest więcej niż jedno awizo dla danego kontrahenta (nabywcy) to zostanie dodany przyrostek 01, 02, 03 itd.
Data awiza – domyślnie podstawiana data bieżąca
Nabywca – kontrahent przeniesiony z rezerwacji (zwykle LEROY MERLIN)
Odbiorca – kontrahent przeniesiony z rezerwacji (zwykle Centrum Logistyczne Stryków)
Typ transportu– lista rozwijalna z możliwością wyboru typu transportu (zwykle drogowy)
Warunki dostawy – lista rozwijalna z możliwością wyboru (zwykle DDP – Dostarczone, cło opłacone)
2. Pozycje towarowe (lewa dolna lista).
Lista domyślnie pogrupowana jest po kolumnie Nr odbiorcy i Nr zamówienia (dla danego odbiorcy). Składa się z następujących kolumn:
Nr odbiorcy – ostateczny odbiorca (wartość atrybutu dokumentu ULTIMATECUSTOMERGLN) przenoszony z rezerwacji. Istnieje możliwość ręcznego uzupełnienia (po wcześniejszym usunięciu grupowania).
Nr zamówienia – numer przenoszony z rezerwacji. Istnieje możliwość ręcznego uzupełnienia (po wcześniejszym usunięciu grupowania).
Kod – kod towaru przenoszony z rezerwacji.
Ilość całkowita (domyślnie ukryta) – jest to całkowita ilość do zapakowania (przeniesiona z rezerwacji ilość zrealizowana).
Spakuj – w polu tym użytkownik podaje ilość do zapakowania (po wygenerowaniu Awiza podpowiada się Ilość całkowita). Po spakowaniu, ilość w tej kolumnie pomniejszona jest o ilość już zapakowaną. Po całkowitym spakowaniu towaru ilość w tej kolumnie wynosi 0.
Ilość zapakowana – ilość, która została już zapakowana.
EAN (domyślnie ukryta) – kod EAN towaru przeniesiony z rezerwacji.
JM (domyślnie ukryta) – jednostka miary towaru przeniesiona z rezerwacji.
Nazwa (domyślnie ukryta) – nazwa towaru przeniesiona z rezerwacji.
Nr rezerwacji (domyślnie ukryta) – numer rezerwacji, z której został przeniesiony towar.
3. Opakowania (prawa dolna lista)
Na potrzeby Awizo możemy rozróżnić trzy rodzaje opakowań: nadrzędne, podrzędne, zwykłe
Opakowanie nadrzędne – Opakowanie, które zawiera opakowania podrzędne. Do opakowania nadrzędnego nie można przypisać (zapakować) bezpośrednio towarów.
Opakowanie podrzędne – Opakowanie, które jest skojarzone z opakowaniem nadrzędnym. Do opakowania podrzędnego przypisane są (zapakowane) towary.
Opakowanie zwykłe – Opakowanie, które nie jest skojarzone z opakowaniem nadrzędnym. Do opakowania zwykłego są przypisane (zapakowane) towary.
Opakowaniem nadrzędnym może być np. paleta zawierająca tylko paczki z towarami (opakowania podrzędne). Opakowaniem zwykłym może być np. paleta tylko z samymi towarami.
– Dodaj – służy do dodania opakowania. Po wybraniu przycisku pojawia się okno ze standardowymi przyciskami do zapisywania i zamykania okna.
Formularz opakowania
Numer opakowania – kolejny numer opakowania, pole uzupełnia się automatycznie.
Numer opakowania nadrzędnego – lista rozwijalna z możliwością wyboru numeru opakowania nadrzędnego (proponowane numery opakowań nadrzędnych). Pole pozostaje puste, jeśli dane opakowanie jest opakowaniem nadrzędnym lub zwykłym. Opakowanie możemy przypisać do opakowania nadrzędnego również z listy opakowań. W tym celu należy przytrzymać opakowanie (lewym przyciskiem myszy) przeciągnąć i upuścić na opakowaniu nadrzędnym.
Opis – pole na wpisanie dodatkowej informacji
Typ – lista rozwijalna z typami opakowań
Numer seryjny SSCC – seryjny numer jednostki wysyłkowej, domyślnie uzupełniony kolejnym, wolnym kodem SSCC. Istniej możliwość wygenerowania nowego numeru za pomocą przycisku . Numer seryjny SSCC wymaga konfiguracji po stronie programu (szczegółowe informacje w punkcie Konfiguracja kodów SSCC)
Ostateczny odbiorca – lista rozwijalna, uzupełniona na podstawie kolumny Nr Odbiorcy znajdującej się na liście z pozycjami towarowymi. Opakowanie nadrzędne nie musi mieć wskazanego ostatecznego odbiorcy. Na opakowaniach zwykłych i podrzędnych ostateczny odbiorca powinien zostać uzupełniony. Jeśli opakowanie nadrzędne ma wskazanego ostatecznego odbiorcę, to wszystkie opakowania podrzędnego wchodzące w skład tego opakowania nadrzędnego, również muszą mieć wskazanego tego samego ostatecznego odbiorcę. Jeśli na opakowaniu zostanie wskazane opakowanie nadrzędne, to ostateczny odbiorca z opakowania nadrzędnego, zostanie automatycznie przepisany na to opakowanie.
Numer zamówienia – lista rozwijalna, uzupełniona na podstawie kolumny Nr Zamówienia znajdującej się na liście z pozycjami towarowymi. Jeżeli pole z ostatecznym odbiorcą zostanie wcześniej uzupełnione to lista z zamówieniami będzie zawężona tylko dla tego odbiorcy. Na opakowaniu nadrzędnym nie wskazujemy numeru zamówienia. Na opakowaniach zwykłych i podrzędnych numer zamówienia powinien zostać uzupełniony.
Waga w kg – całkowita masa opakowania wyrażona w kilogramach. Na opakowaniu nadrzędnym wylicza się automatycznie( jest sumą z wszystkich jego podrzędnych opakowań), można również ją zmienić podając wartość z klawiatury.. Można podać inną masę. Masa powinna być uzupełniona dla wszystkich rodzajów opakowań.
Objętość w m3 – całkowita objętość opakowania wyrażona w metrach sześciennych. Na opakowaniu nadrzędnym wylicza się automatycznie( jest sumą z wszystkich jego podrzędnych opakowań), można również ją zmienić podając wartość z klawiatury. Objętość powinna być uzupełniona dla wszystkich rodzajów opakowań.
– Edycja pozycji – służy do edycji opakowania lub ilości zapakowanego towaru.
– Usuń – służy do usuwania opakowań lub zapakowanych towarów. Jeśli zostanie usunięte opakowanie to automatycznie usuną się wszystkie zapakowane do niego towary. Jeśli zostanie usunięte opakowanie nadrzędne to również zostaną automatycznie usunięte wszystkie skojarzone opakowania podrzędne wraz z ich towarami.
– Zapakuj towary – służy do pakowania towarów. W celu przypisania towaru do paczki należy po lewej stronie wybrać towar (lub kilka towarów), w kolumnie Spakuj podać pakowaną ilość, po prawej stronie wskazać paczkę, a następnie nacisnąć przycisk. Towary można dodać do paczki również przez ich „przeciągnięcie”. W tym celu należy przytrzymać zaznaczone towary (lewym przyciskiem myszy) przesunąć i upuścić na opakowaniu.
Pakowane towary muszą mieć ten sam numer zamówienia i ostatecznego odbiorcę, co wskazywana paczka.
Jeśli wskazywana paczka nie ma uzupełnionego numeru zamówienia lub ostatecznego odbiorcy to dane te zostaną przeniesione z pakowanego towaru.
Do opakowań nadrzędnych nie można pakować towarów.
Gdy towar zostanie przypisany do opakowania to jego zapakowaną ilość można zwiększać lub zmniejszać przez edycję kolumny Ilość towaru. Zmiany zostaną automatycznie uwzględnione w kolumnie Spakuj oraz Ilość zapakowana.
Nie można zatwierdzić dokumentu Awizo z pustymi opakowaniami.
–Rozpakuj towary – służy do rozpakowania towarów. W celu rozpakowania całego opakowania (podrzędnego lub zwykłego) należy je wskazać, a następnie nacisnąć przycisk. Wszystkie towary przypisane do tego opakowania zostaną rozpakowane. Jeżeli ma zostać rozpakowany całkowicie pojedynczy towar, to należy go wskazać, a następnie nacisnąć przycisk lub w kolumnie Ilość towaru wpisać 0 (należy wtedy odświeżyć listę przez klawisz F5 lub kliknąć myszką w dowolne pole).
Kolumny dostępne na liście opakowań
Nazwa – nazwa opakowania/ nazwa towaru.
Nr opakowania – numer opakowania.
Ilość towaru – ilość zapakowanego towaru.
Opis – opis opakowania.
Numer zamówienia – numer zamówienia pobierany z opakowania.
Ostateczny odbiorca – ostateczny odbiorca pobierany z opakowania.
Kod SSCC (domyślnie ukryta) – kod pobierany z opakowania.
Objętość w m3 (domyślnie ukryta) – objętość pobrana z opakowania.
Waga w kg (domyślnie ukryta) – masa pobrana z opakowania.
Eksport Awizo
Przy eksporcie Awizo wymagany jest również Kod produktu u kupującego. W tym celu należy:
w menu Ogólne/Atrybuty stworzyć atrybut towaru o kodzie BUYERITEMCODE, typu tekst, zależny od kontrahenta
w menu Handel/ Cennik na karcie każdego towaru, który będzie pakowany na dokumencie Awizo dodać atrybut „BUYERITEMCODE” (zakładka Atrybuty)
ikoną plusa dodać Kontrahenta, dla którego ten atrybut ma być używany (Nabywca z dokumentu Awizo)
w kolumnie Wartość wprowadzić kod wymagany przez sieć LEROY MERLIN, po wprowadzeniu danych zatwierdzić zmiany
Jeśli w importowanych zamówieniach z sieci LEROY MERLIN uzupełniony jest Kod produktu u kupującego, to jego wartość zostanie dodana automatycznie na kartotekę towarową (szczegółowe informacje w rozdziale Import zamówień, punkt import pozycji)
W celu eksportu Awizo do pliku XML w formacie EDI należy na zatwierdzonym dokumencie lub przy odznaczonym parametrze Bufor (dokument po wybraniu opcji eksportu zostanie automatycznie zatwierdzony) nacisnąć przycisk . W wyświetlonym oknie należy wskazać katalog (na dysku lokalnym lub w IBARD), w którym zostanie zapisany plik Awizo. Katalog można również wskazać posługując się przyciskiem .
Eksport awizo w formacie EDI
Awizo zostanie wyeksportowane po wciśnięciu przycisku .
Wydruk Awizo
Wydruk formularza Awizo dostępny jest z górnego menu programu.
Przycisk wydruku aktywny jest na zatwierdzonym Awizo lub przy odznaczonym parametrze Bufor (naciśnięcie przycisku spowoduje zatwierdzenie Awizo).
Po rozwinięciu dostępne są następujące wydruki:
Etykiety – drukuje się komplet etykiet, po jednej na każdą paczkę + list przewozowy, w układzie poziomym po dwie etykiety na stronie.
Etykiety (jedna na stronie) – drukuje się komplet etykiet, po jednej na każdą paczkę + list przewozowy, w układzie pionowym po jednej etykiecie na stronie.
Etykiety zbiorcze – drukują się tylko etykiety na opakowania nadrzędne + list przewozowy, w układzie poziomym po dwie etykiety na stronie.
Etykiety zbiorcze (jedna na stronie) – drukują się tylko etykiety na opakowania nadrzędne + list przewozowy, w układzie pionowym po jednej etykiecie na stronie.
Jeśli opakowanie nadrzędne zawiera opakowania podrzędne skojarzone z różnymi numerami zamówień to na etykiecie opakowania nadrzędnego w polu Numer wz-ki: drukowany jest napis ZGRUPOWANA
Na etykietach w polu Ostateczny odbiorca towaru drukowana jest nazwa z karty kontrahenta (kontrahent rozpoznawany jest po numerze ILN wskazanym na opakowaniu w polu Ostateczny odbiorca.) w następujący sposób: drukowane jest pierwszych 12 znaków, 13 znak jest pomijany, 14 znak i kolejne drukowane są już od nowej linii. Przy wpisywaniu nazwy na karcie kontrahenta należy mieć na uwadze powyższy mechanizm.
Konfiguracja kodów SSCC
W celu nadania/ generowania na opakowaniu przez program seryjnego numeru jednostki wysyłkowej (kodu SSCC) należy uzupełnić parametry w konfiguracji programu Start/Konfiguracja/ Firma/ Magazyn/ Kody SSCC.
Cyfra uzupełniająca – może przyjmować wartości od 0 do 9. Stosowana jest tylko i wyłącznie po to, aby zwiększyć pojemność numeru SSCC.
Prefiks GS1 – kod kraju, pole 3 cyfrowe. Prefiks polskiej organizacji krajowej to 590.
Numer identyfikacyjny firmy – numer jednostki kodującej. Pole z możliwością wpisania od 4 do 7 cyfr.
Numer seryjny od – indywidualny numer jednostki logistycznej. Pole z możliwością wpisania od 1 do 9 cyfr. W Polsce składa się od 6 do 9 cyfr.
Liczba znaków prefiksu, numeru identyfikacyjnego firmy i numeru seryjnego nie może przekroczyć 16 znaków.
Import zamówień
Zamówienia od odbiorcy mogą być w systemie importowane jako dokumenty Rezerwacji Odbiorcy. Funkcja importu jest dostępna z poziomu listy rezerwacji. Po wciśnięciu przycisku należy wskazać plik z zamówieniem.
Import nagłówka:
Numer zamówienia z pliku jest przepisywany w pole Nr zamówienia na dokumencie rezerwacji.
Kontrahent jest rozpoznawany na podstawie numeru ILN/GLN z karty ewidencyjnej kontrahenta.
W polu Magazyn jest zawsze przypisywany magazyn główny.
Data wystawienia i data rezerwacji są importowane z pliku z zamówieniem.
Dokument jest zawsze liczony algorytmem od netto.
Jeżeli w pliku uzupełniony jest kod promocji dla nagłówka (pole PromotionReference w sekcji Order‑Header) to zostanie przeniesiony w pole Opis (zakładka Dodatkowe) na dokumencie rezerwacji
Kod kontrahenta u kupującego (CODEBYBUYER) przenoszony jest z pliku jako atrybut dokumentu.
Import pozycji:
1.Towary są rozpoznawane wg kodów EAN z karty towaru, uzupełnionych na zakładce Ogólne lub Jednostki i kody. Dodatkowo przenoszona jest jednostka miary powiązana z tym kodem EAN.
2. Jeśli w bazie nie ma towaru o kodzie EAN występującym na zamówieniu – program założy brakującą kartotekę w poniższy sposób:
kod towaru – kod EAN pobrany z pliku
kod EAN – kod EAN pobrany z pliku
nazwa – nazwa towaru pobrana z pliku
jednostka miary – jednostka pobrana z pliku. Jeśli jednostka w pliku nie występuje lub nie jest wyszczególniona w specyfikacji Comarch EDI, to przyjmowana jest jednostka „szt”
stawka VAT sprzedaży/zakupu – 23%
Jeśli program nie będzie w stanie założyć brakującej kartoteki towarowej, to nie zostanie zaimportowany cały dokument.
3. Jeśli na zamówieniu są podane ceny towaru – zostaną one przepisane na dokument Rezerwacji Odbiorcy w systemie Comarch ERP Optima.
4. Jeśli na zamówieniu nie ma podanych cen lub są ceny zerowe – program na dokumencie RO zaproponuje ceny sprzedaży przypisane kontrahentowi (z uwzględnieniem rabatów).
5. Jeżeli w pliku uzupełniony jest kod promocjidla pozycji (pole PromotionReference w sekcji Line-Item) to zostanie przeniesiony w pole Opis dla danej pozycji dokumentu rezerwacji odbiorcy (zakładka Ogólne na formularzu pozycji dokumentu).
6. Jeśli w pliku uzupełniony jest opis towaru dla pozycji (pole Remarks) to zostanie przeniesiony w pole Opis dla danej pozycji dokumentu rezerwacji odbiorcy (zakładka Ogólne na formularzu pozycji dokumentu).
7. Jeśli w pliku uzupełniony jest Kod produktu u kupującego (pole BuyerItemCode w sekcji Line-Item) to zostanie on przeniesiony na kartotekę towarową (Handel/ Cennik) jako wartość atrybutu BUYERITEMCODE zależnego od kontrahenta. Jeśli dany atrybut znajduje się już na towarze, to jego wartość nie zostanie nadpisana.
W przypadku importu zamówień tranzytowych z LEROY MERLIN przenoszona jest również informacja o „Ostatecznym Odbiorcy Towaru” (wartość pola ILN w sekcji UltimateCustomer). Informacja ta zapisywana jest na rezerwacji odbiorcy jako wartość atrybutu dokumentu ULTIMATECUSTOMERGLN (atrybut dokumentu typu tekst).
Import faktur zakupu
Faktury sprzedaży mogą być w systemie importowane jako faktury zakupu. Funkcja importu jest dostępna z poziomu listy faktur zakupu. Po wciśnięciu przycisku należy wskazać plik z fakturą sprzedaży. Dokument po imporcie zapisywany jest do bufora.
Import nagłówka:
Numer faktury z pliku przepisywany jest w pole Numer obcy na dokumencie faktury zakupu.
Kontrahent jest rozpoznawany na podstawie numeru ILN/GLN z karty ewidencyjnej kontrahenta.
W polu Magazyn jest zawsze przypisywany magazyn główny.
Data wystawienia i data zakupu są importowane z pliku.
Forma płatności pobierana jest z karty kontrahenta.
Termin płatności importowany jest z pliku.
Dokument jest zawsze liczony algorytmem od netto.
Numer zamówienia (wartość pola BuyerOrderNumber) przenoszony jest na zakładkę Płatności do pola Opis/Atrybuty.
Import pozycji:
Towary są rozpoznawane wg kodów EAN z karty towaru, uzupełnionych na zakładce Ogólne lub Jednostki i kody. Dodatkowo przenoszona jest jednostka miary powiązana z tym kodem EAN.
Jeśli w bazie nie ma towaru o kodzie EAN występującym na fakturze – program założy brakującą kartotekę w poniższy sposób.
kod towaru – kod EAN pobrany z pliku
kod EAN – kod EAN pobrany z pliku
nazwa – nazwa towaru pobrana z pliku
jednostka miary – jednostka pobrana z pliku. Jeśli jednostka w pliku nie występuje lub nie jest wyszczególniona w specyfikacji Comarch EDI, to przyjmowana jest jednostka „szt”
stawka VAT sprzedaży/zakupu – stawka pobrana z pliku
PKWiU – wartość pobierana z pliku
Jeśli program nie będzie w stanie założyć brakującej kartoteki towarowej, to nie zostanie zaimportowany cały dokument.
3. Wartość pozycji przenoszona jest z pliku XML.
4. Informacja zawarta w tagu BuyerItemCode zapisywana jest w polu opis na elemencie pozycji.
Import korekt do faktur zakupu
Korekty do faktur sprzedaży mogą być w systemie importowane jako korekty do faktur zakupu. W pliku zapisana jest informacja do jakiego dokumentu źródłowego jest wystawiona korekta (numer obcy dla faktury zakupu). Funkcja importu jest dostępna z poziomu listy faktur zakupu. Po wciśnięciu przycisku należy wskazać plik z korektą do faktury sprzedaży. Dokument po imporcie zapisywany jest do bufora.
Import nagłówka:
Numer korekty faktury z pliku przepisywany jest w pole Numer obcy na dokumencie korekty faktury zakupu.
Kontrahent jest rozpoznawany na podstawie numeru ILN/GLN z karty ewidencyjnej kontrahenta.
W polu Magazyn jest przypisywany magazyn z faktury zakupu, do której jest wystawiana korekta.
Data wystawienia i data zakupu są importowane z pliku.
Forma płatności pobierana jest z karty kontrahenta.
Termin płatności pobierany jest z pliku.
Dokument jest zawsze liczony algorytmem od netto.
Numer zamówienia (wartość pola BuyerOrderNumber) przenoszony jest na zakładkę Płatności do pola Opis/Atrybuty.
Import pozycji:
W importowanym pliku towary mają zapamiętany numer pozycji z korygowanego dokumentu. Numer ten wykorzystywany jest do rozpoznawania towarów podczas importu korekty. W związku z tym na dokumentach, do których będą importowane korekty, nie należy usuwać lub dodawać pozycji towarowych.
Uwaga
Korekty muszą być importowane w kolejności, w jakiej zostały wystawione.
Eksport cennika w formacie Comarch EDI
Funkcja eksportu cennika w formacie EDI jest dostępna z poziomu okna wywołanego przy standardowym eksporcie cennika (Ogólne/ Cennik), pod przyciskiem , z zakładki Comarch EDI. Funkcja służy zapisaniu cennika dla wybranego kontrahenta w pliku xml.
Uwaga
Wybranie konkretnego kontrahenta jest konieczne do wykonania eksportu.
Eksport cennika w formacie EDI
Podczas eksportu należy określić:
podmiot, któremu wysyłamy cennik.
zakres towarów, które mają być ujęte w pliku cennika (wybrana grupa/ wszystkie, aktywny/ nieaktywny)
grupę cenową, która będzie zapisana wcenniku (na liście dostępne są wszystkie ceny sprzedaży netto)
Uwaga
W przypadku, gdy w oknie zostanie wybrany konkretny kontrahent do pliku wysyłane są ceny uwzględniające wszystkie przydzielone rabaty:
Jeśli kontrahent ma rabat typu stała cena – zostaje ona wysłana do pliku, niezależnie od wybranej w oknie grupy cenowej.
Jeśli kontrahent ma przypisany rabat procentowy (standardowy lub na wybrane pozycje) – wpliku zostaną zapisane ceny ze wskazanej grupy cenowej, pomniejszone oprzydzielony upust.
Cennik jest zapisywany w pliku XML we wskazanej lokalizacji.
Obrót z krajami spoza Unii Europejskiej
Faktura importowa (od dostawcy) jest rejestrowana z poziomu listy faktur zgodnie z opisanymi wcześniej zasadami. Powinna być wystawiona w walucie obcej. Dodatkowo, po to by dokument był potem prawidłowo rozpoznawany w systemie, kontrahent, którego dotyczy, powinien mieć podany status pozaunijny.
Wszystkie koszty dodatkowe oraz podatek VAT jest naliczany na podstawie dokumentu Korekta Graniczna (FZKG). Dokument FZKG powinien być wprowadzony na podstawie otrzymanego dokumentu SAD.
Korekta Graniczna do FZ (FZKG)
Aby zaewidencjonować dodatkowe kwoty związane z zakupem towaru, takie jak: cło, podatek akcyzowy, podatek VAT czy koszt transportu czy inne koszty związane z zakupem towaru, do Faktury Zakupu należy wystawić Korektę Graniczną.
Zasady obsługi formularza zostały opisane szczegółowo tutaj.
Aby wystawić Korektę Graniczną należy na liście zaznaczyć kursorem Fakturę Zakupu, której będzie dotyczyć, a następnie z menu wyświetlonego po wciśnięciu strzałki przy ikonie wybrać opcję korekta graniczna/cło:
Na wyświetlonym formularzu Korekty Granicznej należy uzupełnić wszystkie informacje zgodnie z otrzymanym dokumentem SAD.
Na dokumencie FZKG edytowalne jest (w przeciwieństwie do innych korekt) pole Kontrahent. Pole to na nowym dokumencie FZKG jest puste, program nie pozwoli jednak zatwierdzić dokumentu przed jego uzupełnieniem.
Algorytm wyliczania (netto/ brutto) jest zawsze zgodny z algorytmem zastosowanym na Fakturze Zakupu i nie podlega edycji.
Waluta na FZKG to zawsze PLN i nie ma możliwości zmiany (cło i podatek zawsze jest płacony w złotówkach).
Naliczanie kwot celnych na korekcie granicznej
Na FZKG pojawią się wszystkie pozycje z Faktury Zakupu od dostawcy. Na formularzu widoczna jest cena towaru po przeliczeniu na PLN po kursie obowiązującym na Fakturze Zakupu, a w polu Korekta jest wartość 0. Użytkownik może sam wyliczyć kwoty dla poszczególnych pozycji w oknie Pozycja dokumentu uzupełniając je ręcznie w polu Wartość lub korzystając z jednej z opcji dostępnych po rozwinięciu strzałki przy przycisku :
kwoty celne
kwota korekty
Funkcje działają dla wszystkich pozycji FZKG lub dla pozycji zaznaczonych (jeśli zaznaczymy pozycje przed uruchomieniem funkcji).
Uwaga
Istnieje możliwość wyświetlenia kolumny Kod CN (domyślnie jest niewidoczna, należy ją wybrać z kolumn dodatkowych opcją pod prawym przyciskiem myszy). Kolumna jest przydatna przy naliczaniu kwot celnych dla wybranych towarów zgodnie z dokumentem SAD, na którym pozycje pogrupowane są po kodach CN.
Dystrybucja kwoty na pozycje
Jeśli wartość korekty wyliczana jest proporcjonalnie dla wszystkich pozycji jedną kwotą – użytkownik ma do dyspozycji:
Opcję Kwota korektyumożliwiającą rozdzielenie podanej kwoty proporcjonalnie (w stosunku do wartości pozycji) na wszystkie pozycje z dokumentu.
Należy pamiętać, że wartość korekty dotyczy całej pozycji, a nie pojedynczej jednostki towaru.
Dystrybucja kwot celnych na pozycje
Jeśli zachodzi potrzeba wprowadzenia dodatkowych kosztów związanych z zakupem towaru w sposób bardziej szczegółowy – w rozbiciu na rodzaj kosztów, należy skorzystać z opcji Kwoty celne, gdzie można oddzielnie wprowadzić koszt transportu, kwotę cła czy podatku akcyzowego.
Konfiguracja
Rodzaje kosztów zostały określone w Konfiguracji firmy/ Handel/ Kwoty dodatkowe/ celne.
Lista domyślnie zawiera trzy pozycje: Wartość cła, Wartość akcyzy, Koszt transportu. Użytkownik może dodawać nowe pozycje w zależności od potrzeb i specyfiki pracy oraz usuwać/zmieniać domyślne pozycje.
Dla poszczególnych pozycji listy określamy:
czy dotyczy zakupu wewnątrzunijnego/krajowego (kolumna UE/ kraj), pozaunijnego (kolumna Pozaunijny),
czy od wartości tej pozycji ma być naliczony podatek VAT,
oraz czy ma wpływać na płatność dokumentu.
Zgodnie z ustawieniem pozycje listy są przenoszone na dokument Korekty Granicznej, gdzie użytkownik podaje ich kwotową wartość.
Konfiguracja firmy/Handel – Kwoty dodatkowe/celne
Naliczanie kwot dodatkowych/ celnych
Po wybraniu opcji Kwoty celne na formularzu FZKG pojawia się okno Kwoty dodatkowe, gdzie można uzupełnić Wartość poszczególnych pozycji.
Po uzupełnieniu wartości, pozycja jest automatycznie zaznaczana:
Łączna wartość kwot celnych jest proporcjonalnie rozdzielana na pozycje FZKG. Jeśli pozycja w oknie Kwoty celne zostanie odznaczona, wartość tej pozycji nie zostanie doliczona do wartości towarów.
Kwoty celne dla towarów można naliczać etapami, każdorazowo uzupełniając wartość wybranych pozycji w oknie Kwoty dodatkowe. Jeśli ponownie zaznaczymy pozycję, która już była wprowadzana, kwoty zostaną przeliczone na nowo.
Należy pamiętać, że zaznaczenie pozycji i nieuzupełnienie wartości, będzie skutkowało wyzerowaniem wartości na pozycjach Korekty Granicznej.
Przeliczenie kwot celnych następuje po naciśnięciu przycisku – Akceptuj.
Dystrybucja kwot celnych jest wykonywana domyślnie dla wszystkich towarów z Korekty Granicznej. Aby wykonać dystrybucję kwot celnych na wybrane towary, należy je uprzednio zaznaczyć na liście.
W oknie Kwoty celne dla danej pozycji należy wpisać kwotę w kolumnie Wartość, zostanie ona proporcjonalnie podzielona między towary znajdujące się na Korekcie Granicznej. Jeśli chcemy zmienić bądź wyzerować tą kwotę, należy ponownie otworzyć okno Kwoty celne, zaznaczyć daną pozycję i wpisać dla niej wartość.
Naliczenie kwot celnych opcją Kwota korekty będzie skutkowało wyzerowaniem naliczonych wcześniej kwot celnych poprzez opcję Kwoty celne .
Jeśli chcemy wyzerować wartość wszystkich kwot celnych, najszybciej można zrobić to korzystając z opcji Kwota korekty – wykonując opcję naliczenia dla kwoty 0,00 PLN.
Pozycja dokumentu Korekty Granicznej
W oknie Pozycja dokumentu Korekty Granicznej jest dostępna zakładka [Kwoty celne], gdzie widoczne są naliczone dla towaru wartości kwot celnych, użytkownik ma możliwość edycji kolumn – Wartość, Naliczaj VAT, Wpływ na płatność.
Wpływ kwot celnych na płatność
Kwotę netto Korekty Granicznej stanowi suma kwot celnych, które mają zaznaczony parametr Wpływ na płatność – Tak zwszystkich pozycji towarowych na dokumencie, będą to koszty dodatkowe wynikające z dokumentu SAD takie jak cło czy akcyza, stanowiące zobowiązanie wobec Urzędu Celnego.
Jeśli dodatkowe kwoty wprowadzone na Korekcie Granicznej nie generują płatności, wówczas nie są naliczane do wartości netto, a tym samym nie zwiększają zobowiązania wobec Urzędu Celnego.
Naliczanie podatku VAT
W przypadku kontrahentów pozaunijnych, na Korekcie Granicznej stawka VAT poszczególnych pozycji jest pobierana z kartotek towarowych, VAT od kwot celnych jest naliczany zgodnie z ustawieniem w kolumnie Naliczaj VAT (w oknie, gdzie wprowadzamy kwoty celne). Dodatkowo, na zakładce Płatności znajduje się parametr Naliczaj VAT od towarów, jego zaznaczenie skutkuje naliczeniem podatku VAT od wartości towarów widniejącej na FZ w oparciu o stawki VAT zakupu z kartotek towarowych. Wówczas w tabeli VAT, kwota VAT w danej stawce będzie sumą podatku VAT wyliczonego od wartości towarów z FZ oraz podatku VAT wyliczonego od kwot dodatkowych. W przypadku kilku Korekt Granicznych do jednej FZ naliczenie VAT od towarów jest możliwe tylko na jednej z nich (po zaznaczeniu Naliczaj VAT od towarów, parametr ten nie jest widoczny na kolejnych FZKG). Jeśli zachodzi potrzeba ręcznego skorygowania podatku VAT, tabela VAT (dostępna na zakładce [Płatności]) jest dostępna do edycji.
Wartość zasobów
Wprowadzone kwoty celne zawsze podwyższają koszt zakupu towarów – suma kwot celnych pozycji przenoszona jest do pola wartość a tym samym wpływa na koszt zakupu towarów.
W chwili zatwierdzenia FZKG (na trwałe) tworzone są odpowiednie dokumenty magazynowe zwiększające wartość zasobów:
jeśli do Faktury Zakupu, której dotyczy FZKG, był wcześniej utworzony dokument PZ – w chwili zatwierdzenia FZKG tworzony jest dokument PZ korygujący
jeśli do Faktury Zakupu, której dotyczy FZKG nie był jeszcze tworzony dokument PZ – w chwili konwersji FZ do PZ utworzony zostanie drugi PZ korygujący skojarzony z korektą graniczną.
Jak wprowadzić fakturę importową?
Program zapewnia podstawowe wsparcie dla rejestracji dokumentów importowych. Rejestracja takiego dokumentu może odbywać wg następującego schematu:
Klient otrzymuje Fakturę Zakupu importową
Faktura importowa jest rejestrowana w systemie jako Faktura Zakupu w walucie, po kursie z dnia wystawienia faktury (sposób postępowania jest opisany w artykule Wystawiamy dokument w walucie obcej). Powoduje ona:
powstanie zobowiązania w walucie wg kursu z dnia wpływu
wprowadzenie towaru na magazyn wg ustalonego kursu
Klient otrzymuje dokument SAD
Fakt otrzymania dokumentu SAD powinien pozwolić użytkownikowi na:
zmianę ceny zakupu towarów (wartości na magazynie) – w zależności od sposobu rozliczania magazynu zmiana może dotyczyć zmiany kursu waluty, doliczenia cła, doliczenia transportu itp.,
zarejestrowanie powstania zobowiązania wobec urzędu na kwoty wynikające z cła, VAT-u, opłaty manipulacyjnej, transportu,
zarejestrowanie dokumentu do potrzeb rozliczenia VAT.
W systemie jest to realizowane poprzez wprowadzenie specjalnego dokumentu korekty (FZKG). Funkcja ta pozwoli użytkownikowi na poprawne zarejestrowanie na tym dokumencie odpowiednio:
na pozycjach faktury – fakt zmiany wartości towaru
na preliminarzu płatności – fakt powstania zobowiązania wobec urzędu
Żadna operacja związana z otrzymaniem SAD nie jest wykonywana przez program automatycznie – poprawne policzenie i zarejestrowanie wszystkich kwot spoczywa na użytkowniku.
Faktury Sprzedaży eksportowe
W systemie istnieje kilka rodzajów wydruków dla faktur eksportowych. Dostępne są w menu wydruków:
Faktura eksportowa: wzór standard PLN – od wydruku standardowego faktury różni się jedynie nagłówkiem (Faktura eksportowa). Poza tym drukowane informacje są podobne – wszystkie wartości są drukowane w PLN.
Faktura eksportowa w walucie: wzór standard 1 – jedyną różnicą w stosunku do faktury złotówkowej jest wydruk ceny jednostkowej w walucie obcej. Poza tym wszystkie inne wartości (w tym należność) są drukowane w PLN.
Faktura eksportowa w walucie: wzór standard 2 – wszystkie wartości na fakturze drukowane są w walucie obcej. Informacyjnie drukowana jest cena jednostkowa w PLN. Ponadto na fakturze nie jest drukowana tabelka VAT.
Faktura eksportowa w walucie: wzór standard 3 – wszystkie wartości są drukowane w walucie obcej.
Analizy dla modułów księgowych
Rejestry VAT
Analiza jest dostępna tylko z poziomu zakładek Rejestr VAT, Do deklaracji VAT-7 iDo deklaracji VAT-UE
Zestawienie kosztów/ przychodów wg kategorii
Wykres przedstawia strukturę kosztów pod względem kategorii przypisanej do:
nagłówka faktury – wartość doliczana jest do kategorii widocznej w nagłówku zapisu. Kategorie elementów są pomijane.
Elementu faktury – wartość poszczególnych pozycji dopisywana jest do przypisanych im kategorii/kategorii2. Jeśli element nie ma przypisanej kategorii – jego wartość doliczana jest do pozycji NIEOKREŚLONA.
Istnieje możliwość analizy kosztów w oparciu o kategorie ogólne lub szczegółowe.
Zestawienie kosztów uwzględnia zapisy z rejestru za wybrany okres.
Przejmij filtr z aplikacji – raport generowany jest dla pozycji wyfiltrowanych na liście zapisów w chwili otwarcia analizy.
Parametry do ustalenia (po odznaczeniu parametru przejmującego filtr z listy):
Zestawienie wg nagłówków/ elementów – użytkownik decyduje, czy zestawienie ma być liczone wg kategorii przypisanych do nagłówków czy elementów zapisu.
Kategorie elementu – użytkownik decyduje, czy zestawienie ma być liczone dla kategorii czy kategorii2.
Kategorie ogólne/ wszystkie – użytkownik określa, czy analiza ma być wykonywana w oparciu o kategorie ogólne czy szczegółowe. W przypadku kategorii ogólnych – wszystkie pozycje z przypisanymi kategoriami szczegółowymi są wliczane w odpowiednią kategorię ogólną. np.kategoria ogólna to Koszty, a przypisane do niej kategorie szczegółowe to Biuro, Telefon, Materiały Biurowe. W raporcie liczonym dla kategorii szczegółowych pojawią się trzy pozycje: Biuro, Telefon, Materiały biurowe, gdzie zsumowane będą zapisy z poszczególnymi kategoriami. W raporcie liczonym dla kategorii ogólnej wszystkie zapisy z kategorią Biuro, Telefon, Materiały biurowe trafią do jednej pozycji Koszt.
Okres – proponowany okres jest pobierany z listy. Można go jednak zmienić (np. posługując się kalendarzem dostępnym pod prawym przyciskiem myszy).
Rejestry VAT wg stawek
Analiza prezentuje zapisy w rejestrze VAT w układzie wg stawek VAT.
Filtr przejmowany z listy – wymusza przejęcie filtra zgodnie z ustawieniami na liście.
Parametry możliwe do ustalenia:
Od… Do… – zakres dat, z których są pobierane zapisy do analizy.
Rejestr VAT wg klasyfikacji
Analiza prezentuje zapisy w rejestrze VAT w układzie wg klasyfikacji związanej z rozliczeniem podatku VAT.
W zależności od tego, czy jest to rejestr zakupów czy sprzedaży, klasyfikacja jest robione ze względu na:
w rejestrze zakupów – wg rodzaju zakupu (towary, inne, środki trwałe) i odliczenia VAT,
w rejestrze sprzedaży – wg odbiorcy (krajowy/eksportowy i finalny/firma) oraz wg statusu sprzedaży (fiskalna, fakturowana, detaliczna).
Parametry:
Filtr przejmowany z listy – wymusza przejęcie filtra zgodnie z ustawieniami na liście.
Od… Do…– zakres dat, z których są pobierane zapisy do analizy. Dostępne wyłącznie, jeśli filtr nie jest przejmowany z listy.
Ewidencja samochodów
Koszty używania samochodu
Analiza prezentuje koszty używania samochodów prywatnych do celów służbowych w rozbiciu na poszczególne samochody. Możliwa jest analiza wykonana wg faktycznie poniesionych wydatków bądź wg przejazdów (tzn. kosztów wynikających z pomnożenia ilości przejechanych kilometrów razy stawkę za kilometr) bądź wg rozliczeń (tzn. kosztów podlegających zaksięgowaniu).
Zestawienie wg – możliwość wyboru porównania kosztów wg faktycznie poniesionych wydatków, wg przejechanych kilometrów bądź wg rozliczeń .
Okres – okres za jaki ma być wykonana analiza.
Rok i miesiąc (Od, Do) – zakres miesięcy za jaki wykonywana jest analiza rozliczeń. Kontrolki widoczne wyłącznie wtedy, gdy wybrana jest analiza wg rozliczeń.
Ewidencja dodatkowa
Ewidencja dodatkowa wg kategorii
Ewidencja dodatkowa umożliwia rejestrację dokumentów kosztowych, które nie są zapisywane w żadnej innej ewidencji w programie (np. zakupy, niepotwierdzone fakturą).
Wykres przedstawia strukturę kosztów dodatkowych pod względem kategorii przypisanej do:
nagłówka dokumentu – wartość doliczana jest do kategorii widocznej w nagłówku zapisu. Kategorie elementów są pomijane.
Kwot dodatkowych dokumentu – wartość poszczególnych pozycji dopisywana jest do przypisanych im kategorii. Jeśli element nie ma przypisanej kategorii/kategorii2 – jego wartość doliczana jest do pozycji NIEOKREŚLONA.
Przejmij filtr z aplikacji – raport generowany jest dla pozycji wyfiltrowanych na liście zapisów w chwili otwarcia analizy.
Parametry do ustalenia (po odznaczeniu parametru przejmującego filtr z listy):
Zestawienie wg nagłówków/ kwot dodatkowych – użytkownik decyduje, czy zestawienie ma być liczone wg kategorii przypisanych do nagłówków czy kwot dodatkowych zapisu.
Kategorie elementu – użytkownik decyduje, czy zestawienie ma być liczone dla kategorii czy kategorii2 z kwot dodatkowych.
Kategorie ogólne/ wszystkie – użytkownik określa, czy analiza ma być wykonywana w oparciu o kategorie ogólne czy szczegółowe. W przypadku kategorii ogólnych – wszystkie pozycje z przypisanymi kategoriami szczegółowymi są wliczane w odpowiednią kategorię ogólną.
Okres – proponowany okres jest pobierany z listy. Można go jednak zmienić (np. posługując się kalendarzem dostępnym pod prawym przyciskiem myszy).
Ewidencja środków trwałych
Struktura majątku firmy
Wykres służy do analizy wartości majątku trwałego firmy w układzie grup środków trwałych lub ich kategorii. Możliwa jest analiza zarówno według wartości brutto środków trwałych jak i wartości netto (pomniejszonej o dokonane umorzenia). raport nie uwzględnia środków zlikwidowanych i zbytych.
Parametry:
Klasyfikacja wg – umożliwia wybór, czy analiza będzie wykonana w układzie grup środków trwałych czy kategorii.
Wartości – umożliwia wybór, czy analizujemy wartości netto czy brutto środków trwałych.
Rodzaj – określa, czy analizujemy środki trwałe, czy wartości niematerialne i prawne.
Wartość środka trwałego
Wykres jest dostępny z poziomu listy środków trwałych.
Wykres obrazuje zmiany wartości środka trwałego w czasie jego eksploatacji. Prezentowane są zarówno zmiany brutto tej wartości (uwzględniające wartość zakupu, przeszacowania oraz modernizacje) jak i wartości netto (uwzględniającej dodatkowo umorzenie środka).
Jedynym parametrem na wykresie jest możliwość wyboru środka trwałego.
Lista dokumentów środków trwałych: zakładka Wszystkie
Struktura kosztów amortyzacji
Wykres umożliwia analizę struktury kosztów amortyzacji według grup środków trwałych bądź według kategorii dokumentów amortyzacji.
Parametry:
Klasyfikacja wg – umożliwia wybór, czy analiza będzie wykonana w układzie grup środków trwałych czy kategorii.
Rok, Miesiąc – określa, za jaki miesiąc dokonujemy analizy.
Rodzaj – określa, czy analizujemy środki trwałe, czy wartości niematerialne i prawne.
Księga Podatkowa: Zapisy KPiR
Zapisy księgowe wg kategorii
Raport jest dostępny z poziomu Księgi Podatkowej (Księgowość/ Zapisy KPiR).
Wykres prezentuje zestawienie przychodów lub kosztów według kategorii zapisów księgowych. Istnieje możliwość analizowania przychodów lub kosztów w oparciu o kategorie ogólne lub szczegółowe.
Wykres jest kreowany automatycznie zgodnie z ustawionymi parametrami w oknie Księga podatkowa, jednak istnieje możliwość wyboru zapisów: z księgi, bufora lub wszystkich za wybrany okres bezpośrednio na wykresie.
Przejmij filtr z aplikacji – raport generowany jest dla pozycji wyfiltrowanych na liście zapisów w chwili otwarcia analizy.
Po odznaczeniu parametru możliwe są do ustalenia inne parametry:
Raport przychodów/ kosztów – użytkownik określa, czy zestawienie ma prezentować przychody czy koszty.
Zapisy księga/ bufor/ wszystkie – raport może obejmować tylko zapisy zatwierdzone do księgi, tylko zapisy w buforze (na brudno) lub wszystkie zapisy.
Kategorie ogólne/ szczegółowe – użytkownik określa, czy analiza ma być wykonywana w oparciu o kategorie ogólne czy szczegółowe. W przypadku kategorii ogólnych – wszystkie pozycje z przypisanymi kategoriami szczegółowymi są wliczane w odpowiednią kategorię ogólną.
Okres – proponowany okres jest pobierany z listy. Można go jednak zmienić (np. posługując się kalendarzem dostępnym pod prawym przyciskiem myszy).
Zapisy księgowe wg kolumn
Raport jest dostępny z poziomu Księgi Podatkowej (Księgowość/ Zapisy KPiR).
Wykres prezentuje obroty w poszczególnych kolumnach księgi podatkowej za wybrany okres.
Przejmij filtr z aplikacji – raport generowany jest dla pozycji wyfiltrowanych na liście zapisów w chwili otwarcia analizy.
O odznaczeniu inne parametry możliwe do ustalenia to:
Zapisy księga/ bufor/ wszystkie – raport może obejmować tylko zapisy zatwierdzone do księgi, tylko zapisy w buforze (na brudno) lub wszystkie zapisy.
Okres – proponowany okres jest pobierany z listy. Można go jednak zmienić (np. posługując się kalendarzem dostępnym pod prawym przyciskiem myszy).
Bilans aktualny
Raport jest dostępny z poziomu Księgi Podatkowej (Księgowość/ Zapisy KPiR).
Wykres prezentuje zestawienie przychodów lub kosztów za dany okres czasu zgodnie z poszczególnymi kolumnami książki przychodów i rozchodów z możliwością podziału na konkretnego wspólnika. Na podstawie przychodów i kosztów jest wykazywany dochód/strata z uwzględnienie spisów z natury i przekroczenia limitu na koszty reprezentacji i reklamy.
Wykres jest kreowany automatycznie zgodnie z ustawionymi parametrami w oknie Księga podatkowa, jednak istnieje możliwość wyboru zapisów: z księgi, bufora lub wszystkich za wybrany okres bezpośrednio na wykresie.
Dostępne parametry:
Wspólnik – użytkownik może wybrać jednego ze wspólników .
Zapisy księga/ bufor/ wszystkie – raport może obejmować tylko zapisy zatwierdzone do księgi, tylko zapisy w buforze (na brudno) lub wszystkie zapisy.
Data od: – możliwość wybory daty, od której zapisy mają być brane pod uwagę.
Data do: – możliwość wybrania daty ograniczającej zapisy.
Księga Handlowa: Plan kont
Obroty na kontach
Analiza jest dostępna z poziomu Planu kont oraz Obrotów i sald.
Analiza obrotów na kontach kosztowych lub przychodowych z podziałem na poszczególne konta.
Wykres prezentuje obroty na kontach wg zadanych parametrów:
Konta typu przychody lub typu koszty/ koszty – obroty muszą dotyczyć określonego kont typu.
Za wyłączeniem kont – przy wyborze typu kont można wyłączyć daną grupę kont.
Funkcja może być wykorzystana szczególnie w przypadkach, gdy ewidencja kosztów jest prowadzona w dwóch układach: rodzajowym (konta zespołu 4) i kalkulacyjnym (konta zespołu 5). Wybór kont typu Koszty z wyłączeniem zespołu 4 (5) pozwoli uniknąć dwukrotnego prezentowania na wykresie tych samych kosztów.
Obroty winien/ ma – obroty muszą dotyczyć określonego kont typu po stronie winien lub ma.
Okres – obroty na kontach wyliczane są dla wskazanego okresu czasu.
Zapisy zatwierdzone/ bufor/ wszystkie – istnieje możliwość uwzględnienia w wyliczanych wartościach tylko zapisów zatwierdzonych, tylko zapisów w buforze lub wszystkich.
Waluta – użytkownik ma możliwość wyboru dowolnej waluty zdefiniowanej w programie. W przypadku wyboru konkretnej waluty program uwzględni w analizie tylko zapisy z kont prowadzonych w tej walucie. Również wartość zostanie wykazana w walucie obcej.
Jeśli użytkownik wybierze opcje wszystkie – wtedy program uwzględni wszystkie zapisy, niezależnie od waluty, w jakiej zostały wprowadzone. Wartość będzie wykazana w walucie systemowej PLN, zgodnie z kursami wprowadzonymi na poszczególnych zapisach księgowych.
Menu z wykresami podrzędnymi jest wywoływane po wciśnięciu prawego przycisku myszy na wykresie nadrzędnym.
Obroty i salda na koncie
Wykres prezentuje historię obrotów i sald konta w roku obrachunkowym w rozbiciu na poszczególne miesiące.
Użytkownik ma do wyboru następujące parametry:
Numer konta – wybór konta, którego ma dotyczyć analiza – możliwość wyboru z planu kont. Konto jest przekazywane z procedury nadrzędnej (formularza konta lub z wykresu nadrzędnego).
Uwzględniać bufor – wskazuje, czy mają być uwzględniane zapisy wszystkie, czy tylko zatwierdzone (na czysto).
Salda narastająco – wskazuje sposób obliczania sald – narastająco oznacza, że salda w poszczególnych miesiącach będą obliczane narastająco z uwzględnieniem bilansu otwarcia. Wyłączenie parametru oznacza, że salda w poszczególnych miesiącach będą liczone wyłącznie z uwzględnieniem obrotów z danego miesiąca.
Waluta – użytkownik ma możliwość wyboru waluty, w jakiej ma być wyliczona analiza. W przypadku kont walutowych istnieje możliwość wybrania waluty, w jakiej konto jest prowadzone – wartość zostanie wykazana w walucie obcej. Jeśli użytkownik wybierze opcje wszystkie – wtedy wartość zostanie wykazana w walucie systemowej PLN, zgodnie z kursami wprowadzonymi na poszczególnych zapisach księgowych.
Program nie filtruje listy walut, jakie mają być dostępne dla konkretnego konta. W przypadku, gdy użytkownik wybierze walutę inną niż waluta konta – nie zostaną wyświetlone żadne wyniki.
Obroty na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji obrotów na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Parametry:
Numer konta – wybór konta, którego ma dotyczyć analiza. Istnieje możliwość wyboru z planu kont.
Obroty – wybór strony, według której analizujemy obroty (Dt, Ct).
Zapisy – do wyboru zapisy księgowe, które będą uwzględniane w analizie, według stanu ich zatwierdzenia: na czysto (zatwierdzone), w buforze lub wszystkie.
Od, Do – okres, którego dotyczy analiza (zakres dat analizowanych księgowań). Proponowane są daty od początku okresu obrachunkowego, do daty bieżącej.
Waluta – użytkownik ma możliwość wyboru waluty, w jakiej ma być wyliczona analiza. W przypadku kont walutowych istnieje możliwość wybrania waluty, w jakiej konto jest prowadzone – wartość zostanie wykazana w walucie obcej. Jeśli użytkownik wybierze opcje wszystkie – wtedy wartość zostanie wykazana w walucie systemowej PLN, zgodnie z kursami wprowadzonymi na poszczególnych zapisach księgowych.
Program nie filtruje listy walut, jakie mają być dostępne dla konkretnego konta. W przypadku, gdy użytkownik wybierze walutę inną niż waluta konta – nie zostaną wyświetlone żadne wyniki.
Persaldo na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji sald na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Bilans otwarcia uwzględniany jest w saldzie wyłącznie wg tej kategorii, jaka została określona na dokumencie b.o.
Wartości dodatnie reprezentują saldo winien, wartości ujemne reprezentują saldo ma
Parametry:
Numer konta – wybór konta, którego ma dotyczyć analiza – możliwość wyboru z planu kont.
Saldo na dzień – określamy datę, na którą chcemy obliczyć saldo.
Zapisy – do wyboru zapisy księgowe, które będą uwzględniane w analizie, według stanu ich zatwierdzenia: na czysto (zatwierdzone), w buforze lub wszystkie.
Waluta – użytkownik ma możliwość wyboru waluty, w jakiej ma być wyliczona analiza. W przypadku kont walutowych istnieje możliwość wybrania waluty, w jakiej konto jest prowadzone – wartość zostanie wykazana w walucie obcej. Jeśli użytkownik wybierze opcje wszystkie – wtedy wartość zostanie wykazana w walucie systemowej PLN, zgodnie z kursami wprowadzonymi na poszczególnych zapisach księgowych.
Program nie filtruje listy walut, jakie mają być dostępne dla konkretnego konta. W przypadku, gdy użytkownik wybierze walutę inną niż waluta konta – nie zostaną wyświetlone żadne wyniki.
Obroty na kontach wg kategorii
Wykres przedstawia obroty na kontach typu koszty lub przychody wg kategorii. Użytkownik ma możliwość analizy struktury obrotów ze względu na kategorie dekretów księgowych.
Parametry, które należy określić dla raportu to:
Konta typu przychody/ koszty – typ konta.
Za wyłączeniem kont – przy wyborze typu kont można wyłączyć daną grupę kont.
Funkcja może być wykorzystana szczególnie w przypadkach, gdy ewidencja kosztów jest prowadzona w dwóch układach: rodzajowym (konta zespołu 4) i kalkulacyjnym (konta zespołu 5). Wybór kont typu Koszty z wyłączeniem zespołu 4 (5) pozwoli uniknąć dwukrotnego prezentowania na wykresie tych samych kosztów.
Obroty winien/ ma – obroty muszą dotyczyć określonego kont typu po stronie winien lub ma.
Okres – obroty na kontach wyliczane są dla wskazanego okresu czasu.
Zapisy zatwierdzone/ bufor/ wszystkie – istnieje możliwość uwzględnienia w wyliczanych wartościach tylko zapisów zatwierdzonych, tylko zapisów w buforze lub wszystkich.
Waluta – użytkownik ma możliwość wyboru dowolnej waluty zdefiniowanej w programie. W przypadku wyboru konkretnej waluty program uwzględni w analizie tylko zapisy z kont prowadzonych w tej walucie. Również wartość zostanie wykazana w walucie obcej.
Jeśli użytkownik wybierze opcje wszystkie – wtedy program uwzględni wszystkie zapisy, niezależnie od waluty, w jakiej zostały wprowadzone. Wartość będzie wykazana w walucie systemowej PLN, zgodnie z kursami wprowadzonymi na poszczególnych zapisach księgowych.
Obroty i salda na koncie
Analiza służy do prezentacji obrotów na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Obroty na koncie wg kategorii
Wykres kołowy przedstawia obroty na danym koncie wg kategorii. Operator może analizować strukturę obrotów na koncie ze względu na kategorie dekretów księgowych. Wykres może być istotny w przypadku nie rozbudowanej analityki kont.
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Persaldo na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji sald na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Konto księgowe – formularz
Obroty i salda na koncie
Analiza służy do prezentacji obrotów na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Obroty na koncie wg kategorii
Wykres kołowy przedstawia obroty na danym koncie wg kategorii. Operator może analizować strukturę obrotów na koncie ze względu na kategorie dekretów księgowych. Wykres może być istotny w przypadku nie rozbudowanej analityki kont.
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Persaldo na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji sald na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Obroty i salda
Obroty na kontach
Analiza dotyczy obrotów na kontach kosztowych lub przychodowych z podziałem na poszczególne konta.
Wykres został opisany w rozdziale dotyczącym analizy dostępnej z poziomu planu kont.
Obroty i salda na koncie
Wykres prezentuje historię obrotów i sald konta w roku obrachunkowym w rozbiciu na poszczególne miesiące.
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla raportu Obroty na kontach dostępnego z poziomu planu kont.
Obroty na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji obrotów na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla raportu Obroty na kontach dostępnego z poziomu planu kont.
Persaldo na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji sald na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla raportu Obroty na kontach dostępnego z poziomu planu kont.
Obroty na kontach wg kategorii
Analiza podobna do raportu Obroty na kontach, z tym, że kryterium podziału nie są poszczególne konta, ale kategorie zapisów księgowych.
Wykres został opisany w rozdziale dotyczącym analizy dostępnej z poziomu planu kont.
Obroty i salda na koncie
Wykres prezentuje historię obrotów i sald konta w roku obrachunkowym w rozbiciu na poszczególne miesiące.
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Obroty na koncie wg kategorii
Analiza służy do prezentacji obrotów na wybranym koncie z podziałem na kategorie (zgodnie z kategoriami zapisów księgowych).
Wykres został opisany jako wykres podrzędny dla analizy obrotów na kontach wywoływanej z poziomu planu kont.
Dzienniki – Zapisy księgowe
Obroty w dzienniku
Wykres dostępny jest z poziomu Zapisów księgowych zakładka [Dzienniki].
Obroty po stronie Wn i po stronie Ma są prezentowane w układzie miesięcznym. Wykres jest kreowany zgodnie z parametrami ustawionymi w oknie Zapisy księgowe.
W zależności od ustawień na liście zapisów jest liczony dla wszystkich dzienników lub tylko wybranego.
Bezpośrednio na wykresie operator ma możliwość wyboru jedynie rodzaju zapisów: zatwierdzonych, z bufora lub wszystkich.
Obroty w dziennikach wg kategorii
W Księgowości/ Dzienniki dostępny jest raport Obroty w dziennikach wg kategorii. Dostępny jest z menu wydruków zdefiniowanych dla Listy zapisów księgowych (Księgowość/ Dzienniki). Raport pozwala uzyskać analizę wg kategorii ogólnych oraz szczegółowych.
Raport wyliczany jest na podstawie zapisów widocznych na liście. W związku z tym w chwili wyliczania raportu uwzględniane są ustawienia zdefiniowane w oknie z listą zapisów:
zapisy: bufor/ zatwierdzone/ wszystkie,
dziennik: wszystkie lub wybrane,
za okres: dzień/ miesiąc/ rok.
Z poziomu wykresu można zdefiniować czy raport ma być wyliczany na podstawie kategorii ogólnych czy szczegółowych. Jeśli na zapisie nie została zdefiniowana kategoria – wartość będzie dopisana do pozycji Nieokreślona.
Uwaga
Raport wyliczany jest na podstawie kategorii określonych dla elementów zapisu księgowego. Kategoria wpisana do nagłówka nie jest uwzględniana.
Zapisy na kontach
Raport zapisów księgowych na danym koncie podawanym przy wywołaniu analizy lub na wszystkich kontach. Istnieje możliwość podania zakresu dat za jaki ma zostać sporządzony raport oraz zadecydowania czy interesują nas zapisy z bufora, zatwierdzone, czy wszystkie.
Zapisy od konta do konta
Raport zapisów księgowych od konta do konta. Mamy możliwość podania zakresu kont oraz zadecydowania czy interesują nas zapisy z bufora, zatwierdzone, czy wszystkie. Jeśli wywołanie analizy następuje z zakładki konto i jest wypełnione pole maska to ustawienie to jest również brane pod uwagę przy wywołaniu analizy. W takim wypadku można również zastosować parametr „Bez kont uwzględnionych w masce”.
Rozrachunki
Struktura wiekowa rozrachunków na kontach
Analiza ta pozwala na uzyskanie sumy przeterminowanych należności lub zobowiązań w poszczególnych przedziałach oraz zapisów, które składają się na sumy w poszczególnych przedziałach.
Parametry możliwe do ustalenia to:
Wykonanie analizy: stan aktualny / na wybrany dzień – możliwość wyboru czy analiza ma zostać przeprowadzona na dzień generowania raportu lub na dzień wybrany przez użytkownika.
W drugim przypadku program wyliczając kwoty dla poszczególnych przedziałów uwzględnia rozliczenia historycznie czyli stan na podany dzień. Oznacza to, że jeśli data rozliczenia dekretu jest późniejsza niż data wybrana przez użytkownika – dekret będzie uwzględniony w raporcie jako nierozliczony.
Raport dla: Należności/ Zobowiązań – w przypadku zaznaczenia „Należności” pobierane są dane ze strony Winien, natomiast wybranie opcji „Zobowiązania” powoduje pobieranie danych ze strony Ma. Dekret z ujemną kwotą po stronie Wn w strukturze wiekowej rozrachunków zostanie ujęty jako zobowiązanie, natomiast dekret z ujemną kwotą po stronie Ma jako należność.
Dla kont: od … do … – użytkownik ma możliwość podania zakresu kont.
Waluta – domyślnie jest wybrana waluta „-wszystkie-„ i wyświetlane są kwoty w walucie systemowej (PLN). Jeśli użytkownik wybierze konkretną walutę, wtedy wyświetlane będą kwoty w walucie obcej.
Uwzględniać zapisy w buforze – zaznaczenie tego parametru powoduje, że są uwzględniane dekrety zarówno zatwierdzone jak i w buforze. Odznaczenie tego parametru skutkuje pobieraniem do analizy tylko dekretów zatwierdzonych.
Obliczenia według: Terminu płatności/ Daty księgowania – dla wybranej pierwszej opcji dekrety są grupowane do poszczególnych przedziałów na podstawie terminu płatności, natomiast jeśli została wybrana druga opcja – według daty księgowania.
Przedziały – domyślnie podpowiadają się następujące przedziały:
Przedział 1 – do 30 dni (1-30 dni),
Przedział 2 – do 60 dni (31-60 dni),
Przedział 3 – do 90 dni (61-90 dni),
Przedział 4 – do 180 dni (91-180 dni),
Przedział 5 – do 360 dni (181-360 dni).
Użytkownik ma możliwość zdefiniowania własnych przedziałów.
Zakładka [Dane serii wykresu] zawiera wyniki wykonywanej analizy w formie tabeli z wynikami. Po podwójnym kliknięciu na wybrany wiersz, wyświetlane są dekrety wchodzące do wybranego przedziału. Wyświetlenie dekretów następuje także po jednokrotnym kliknięciu na wybranej części wykresu. Do listy zapisów tworzących wybrany przedział użytkownik może także przejść za pomocą ikony Wprzód albo kombinacji klawiszy <CTRL>+<RIGHT> lub ikony Na koniec albo kombinacji klawiszy <CTRL>+<END>.
Na zakładce [Dane serii wykresu] użytkownik ma możliwość ustalenia podobnych parametrów jak na zakładce [Wykres].
Wykonanie analizy: stan aktualny / na wybrany dzień – analogicznie jak na zakładce [Wykres].
Analiza na dzień – analiza jest wykonywana historycznie, na zadany przez użytkownika dzień.
Raport dla: Należności / Zobowiązań / Wszystkich – analogicznie jak na zakładce [Wykres]. Dodatkowo użytkownik może wybrać opcję Wszystkich, co powoduje wyświetlenie zapisów zarówno ze strony Wn jak i Ma wybranego zakresu kont. W takiej sytuacji należności będą prezentowane ze znakiem plus, a zobowiązania ze znakiem minus.
Dla kont: od … do … – analogicznie jak na zakładce [Wykres].
Waluta – analogicznie jak na zakładce [Wykres].
Uwzględniać zapisy w buforze – analogicznie jak na zakładce [Wykres] .
Obliczenia według: Terminu płatności / Daty księgowania – analogicznie jak na zakładce [Wykres].
Terminowość: Wszystkie / w terminie / Po terminie – wybranie jednej z tych opcji powoduje wyświetlenie zapisów o wybranym statusie płatności.
Przedziały –.domyślnie podpowiadają się przedziały analogiczne jak na zakładce [Wykres]. Użytkownik może wybrać przedział, dla którego zostaną wyświetlone zapisy. Dostępne są następujące możliwości:
Przedział 1 – do 30 dni (1-30 dni),
Przedział 2 – do 60 dni (31-60 dni),
Przedział 3 – do 90 dni (61-90 dni),
Przedział 4 – do 180 dni (91-180 dni),
Przedział 5 – do 360 dni (181-360 dni),
Więcej – powyżej 360 dni.
Uwaga
Zaznaczenie opcji Wszystkie i Po terminie pozwala użytkownikowi zdefiniować własne przedziały. Tylko dla wybranej opcji Po terminie użytkownik ma możliwość wyboru przedziału, dla którego zostaną wyświetlone zapisy.
Wydruki dla struktury wiekowej rozrachunków księgowych
Z zakładki [Wykres] dostępny jest wydruk Wykres [Struktura wiekowa rozrachunków księgowych].
Z zakładki [Dane serii wykresu] dla analizy „Struktura wiekowa rozrachunków księgowych” dostępny jest Wydruk struktury wiekowej zawierający tabelę z kwotami zapisów w poszczególnych przedziałach, a także informacje o wybranych parametrach.
Z zakładki [Dane serii wykresu], dla analizy „Zapisy struktury wiekowej rozrachunków księgowych”, dostępne są następujące wydruki:
Zapisy struktury wiekowej wg kont,
Suma zapisów struktury wiekowej wg kont,
Zapisy struktury wiekowej wg podmiotów,
Suma zapisów struktury wiekowej wg podmiotów,
Zapisy struktury wiekowej.
Wielowalutowość
Wprowadzenie
W systemie użytkownicy mają możliwość wystawiania dokumentów w walucie obcej. Wartość poszczególnych pozycji oraz całego dokumentu jest prezentowana w walucie, w której dokument jest wystawiany.
Wszystkie informacje dotyczące płatności są rejestrowane w module Kasa/Bank, gdzie również widoczna jest waluta, w której dany dokument został wystawiony.
Definiowanie walut i kursów
Aby prawidłowo przeliczać wartości dokumentu w różnych walutach, konieczne jest zdefiniowanie kursów walut. W systemie może funkcjonować kilka typów kursów (np. kurs w banku PKO S.A., kurs średni NBP itp.). Użytkownik może definiować te rodzaje kursów z poziomu Start/ Konfiguracja/ program/ Ogólne/ Typy kursów walut.
Kurs domyślny:
Jeden z zdefiniowanych kursów musi być oznaczony jako domyślny. Kurs domyślny będzie automatycznie proponowany na każdym nowym dokumencie walutowym. Aby ustawić kurs jako domyślny, użytkownik powinien zaznaczyć parametr Domyślny na formularzu typu kursu.
Użytkownik ma możliwość definiowania listy walut, które mogą być używane w programie w Start/ Konfiguracja/ program/ Ogólne/ Waluty.
W tym miejscu można:
Dodawać nowe waluty – Więcej na ten temat znajduje się w artykule Formularz waluty
Edytować istniejące waluty – Więcej na temat walut znajduje się w artykule Waluty
Usuwać waluty – Należy pamiętać, że usunięcie waluty, która jest używana w dokumentach, może spowodować problemy z ich archiwizacją, odczytem oraz obliczeniami finansowymi. Blokowana jest możliwość usunięcia waluty PLN oraz EUR.
Istnieje możliwość zdefiniowania parametrów w Start/ Konfiguracja/ Program/ Ogólne/ Parametry oraz Start/ Konfiguracja/ Firma/ Ogólne/ Parametry, które pomagają w zarządzaniu kursami walut.
Parametry te to:
Pokazuj formularz kursów walut po wejściu do programu, jeśli nie był aktualizowany
Automatycznie pobieraj kursy walut
Pobieraj kurs waluty z dnia poprzedniego dla dokumentów przychodowych
Pobieraj kurs waluty z dnia poprzedniego dla dokumentów kosztowych wg daty
Jeśli dzień poprzedni przypadał na sobotę/ niedzielę – pobierany jest kurs z piątku.
Jeśli parametry są odznaczone – wtedy podczas wystawiania dokumentu:
dla kontrahentów o statusie wewnątrzunijny/wewnątrzunijny trójstronny – program pobiera na dokument kurs z dnia poprzedzającego datę wystawienia.
dla kontrahentów o statusie krajowy/pozaunijny – program porównuje daty na dokumencie, wybiera wcześniejszą i pobiera kurs z dnia poprzedzającego tę datę.
Pobieraj ostatnio ustalony kurs waluty (nie ostrzegaj o braku kursu) – zaznaczenie tego parametru powoduje, że program będzie pobierał ostatnio wprowadzony kurs waluty, jeśli w danym dniu kurs dla waluty w której jest wystawiony dokument nie został ustalony. Jeśli parametr nie jest zaznaczony, program wyświetla ostrzeżenie o braku kursu.
Wprowadzanie dokumentów w walucie obcej
Aby umożliwić wystawianie dokumentów w walucie innej niż systemowa (PLN), należy zaznaczyć parametr Zezwalaj na zmianę waluty dokumentu (Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry</>). Zaznaczenie tego parametru pozwala operatorowi na wybór waluty przy edycji dokumentu.
Aby umożliwić wystawianie dokumentów w walucie innej niż systemowa (PLN), należy zaznaczyć parametr Zezwalaj na zmianę waluty dokumentu (Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry). Zaznaczenie tego parametru pozwala operatorowi na wybór waluty przy edycji dokumentu.
Na formularzu dokumentów takich jak faktura sprzedaży lub faktura zakupu, wybór waluty jest dostępny na zakładce [Płatności], natomiast w przypadku innych dokumentów, na zakładce [Dodatkowe]. Domyślna waluta kontrahenta pobierana jest z jego formularza (zakładka [Płatności], pole Domyślna waluta).
W sytuacji, gdy dokument zawiera już pozycje, zmiana kontrahenta nie powoduje zmiany waluty.
Przy wybraniu waluty innej niż PLN, na formularzu dokumentu pojawią się pola związane z typem kursu i notowaniem, jakie mają być wykorzystane na dokumencie:
Data kursu – data, według której pobrano notowanie waluty. Data kursu jest sugerowana na podstawie parametrów konfiguracyjnych, ale użytkownik ma możliwość jej modyfikacji, co automatycznie powoduje pobranie kursu z odpowiedniego dnia.
Notowanie kursu pobierane jest zgodnie z ustawieniem parametrów w menu Start/Konfiguracja/ Firma/ Ogólne/ Parametry: Pobieraj kurs waluty z dnia poprzedniego dla dokumentów przychodowych, Pobieraj kurs waluty z dnia poprzedniego dla dokumentów kosztowych wg daty (działanie parametrów zostało opisane w punkcie Definiowanie walut i kursów).
Typ kursu – domyślnie proponowany jest typ kursu określony w konfiguracji jako domyślny. Użytkownik może wybrać inny kurs spośród zdefiniowanych w programie.
Kurs – kurs waluty, który zostanie pobrany z tabeli kursów walut i nie może być edytowany bezpośrednio na dokumencie.
W przypadku, gdy kurs ma być zmieniony tylko na potrzeby aktualnie wystawianego dokumentu, możliwe jest zastosowanie kursu ręcznego. Na zakładce [Płatności] w polu Typ kursu należy wybrać opcję Kurs ręczny, a następnie wprowadzić odpowiedni kurs. Taki kurs zostanie zapisany wyłącznie dla tego konkretnego dokumentu, bez wprowadzania go do tabeli kursów w konfiguracji.
Zasady wystawienia dokumentów w walucie
Na dokumentach w walucie obcej domyślnie nie jest naliczany podatek VAT, ale użytkownik ma możliwość jego naliczenia dla wszystkich lub tylko wybranych pozycji (szczegółowe zasady opisane zostały w punkcie Naliczanie podatku VAT na dokumentach walutowych).
Podczas zatwierdzania dokumentu w walucie obcej, program sprawdza, czy kontrahent ma status krajowy – w takim przypadku poinformuje o tym użytkownika.
Jeśli dokument jest wystawiony w walucie obcej – nie jest możliwa jego fiskalizacja.
Wystawianie dokumentów w walucie obcej nie dotyczy paragonów oraz korekt do paragonów (te dokumenty zawsze wystawiane są w walucie systemowej – PLN).
Zmiana waluty i kursu nie jest możliwa na fakturze, która powstała z przekształcenia paragonu (takie dokumenty zawsze są w PLN).
W przypadku rozliczania zaliczek, program proponuje tylko zaliczki w walucie zgodnej z walutą dokumentu.
Jeśli użytkownik zmieni walutę po wybraniu zaliczek, program automatycznie proponuje nową listę zaliczek zgodnych z nową walutą, a wszystkie wcześniej wybrane informacje o rozliczanych kwotach zostaną utracone.
Marża na dokumentach w walutach obcych zawsze wyrażana jest w walucie systemowej (PLN).
W historii kontrahenta oraz historiitowaru, dokumenty w walucie obcej przeliczane są na PLN zgodnie z kursem ustalonym na dokumencie.
Na bilansie handlowym towaru, jeśli cena zakupu była w walucie obcej, jej wartość jest przeliczana na PLN według kursu podanego na dokumencie.
Naliczanie podatku VAT na dokumentach walutowych
Aby naliczać podatek VAT na dokumentach walutowych, należy zaznaczyć parametr VAT na fakturach w walucie w Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry.
Dla kontrahentów o statusie krajowym VAT jest naliczany automatycznie. Stawka VAT dla poszczególnych pozycji dokumentu jest pobierana zgodnie z ustawieniami na kartach towarów, jednak użytkownik ma możliwość jej zmiany.
Domyślnie zaznaczony jest parametr Naliczaj VAT (zakładka [Płatności]), który można odznaczyć. Po jego odznaczeniu stawki VAT dla wszystkich pozycji zostaną ustawione na 0% (dla towarów) lub jako nie podlega (dla usług).
W przypadku kontrahentów zagranicznych (wewnątrzunijnych oraz pozaunijnych), program nie naliczy automatycznie podatku (pod warunkiem, że jest zaznaczony parametr Podatnik VAT czynny/Aktywny w VIES na zakładce [Kontrahent])
Wystawiając dokument walutowy proponowane są stawki VAT 0% lub nie podlega, natomiast użytkownik ma możliwość:
Zmienić stawkę VAT na formularzu pozycji dokumentu dla poszczególnych pozycji dokumentu.
Zmienić stawki VAT globalnie dla wszystkich pozycji na dokumencie. Parametr Naliczaj VAT na zakładce [Płatności] umożliwia automatyczne naliczanie VAT na dokumentach walutowych. Po jego zaznaczeniu, VAT jest naliczany automatycznie dla każdej pozycji dokumentu, pobierając stawkę VAT z karty towaru/ usługi.Jeśli parametr jest zaznaczony, dla każdej dodawanej pozycji podatek VAT jest naliczany automatycznie. Jeśli użytkownik odznaczy parametr – na wszystkich pozycjach stawki VAT zostaną na nowo ustawione na 0%/ nie podlega.
W przypadku kontrahentów zagranicznych (wewnątrzunijnych oraz pozaunijnych), na których parametr Podatnik VAT czynny/Aktywny w VIES na zakładce [Kontrahent] jest odznaczony, stawka VAT zostanie przeniesiona zgodnie z ustawieniem na kartach towarów.Należy pamiętać, że na parametr Podatnik VAT czynny/Aktywny w VIES ma wpływ ustawienie w konfiguracji dotyczące automatycznej weryfikacji statusu VAT/VAT-UE na dokumentach handlowych. Więcej informacji na ten temat znajduje się w artykule Weryfikacja statusu VAT/VAT-UE kontrahenta
Informacja
Jeśli użytkownik ustawi stawki VAT bezpośrednio dla poszczególnych pozycji, a następnie zaznaczy parametr NaliczajVAT – wtedy stawki VAT dla wszystkich pozycji zostaną pobrane z kart cennikowych i podatek VAT zostanie naliczony od nowa (wprowadzone „ręcznie” ustawienia zostaną utracone).
Wartość VAT jest wyliczana od wartości dokumentu w PLN, w zależności od sposobu liczenia dokumentu:
od wartości netto – w przypadku dokumentów wyliczanych algorytmem od netto
od wartości brutto – w przypadku dokumentów wyliczanych algorytmem od brutto
Wartości w tabeli VAT na dokumencie są wykazywane zawsze w PLN. Również na wydrukach standardowych dokumentów walutowych tabela VAT (wartość netto, brutto i VAT) jest drukowana w PLN.
Kwota płatności jest wyliczana na podstawie wartości brutto dokumentu, przeliczonej na walutę po kursie podanym w nagłówku dokumentu.
Procedura szczególna SME
W programie dostępne są funkcjonalności pozwalające na ewidencjonowanie dokumentów handlowych w systemie procedury szczególnej SME, która obowiązuje od 1 stycznia 2025 roku. Korzystanie z procedury SME umożliwia przedsiębiorcom mającym siedzibę działalności gospodarczej na terenie Unii Europejskiej korzystanie ze zwolnienia z VAT w państwie członkowskim. Funkcjonalność została szczegółowo opisana w artykule Procedura szczególna SME
Procedura OSS
W programie dostępne są również funkcje związane z pakietem VAT e-commerce, który obowiązuje od 1 lipca 2021 roku. W skutek tych zmian w przepisach, w przypadku sprzedaży wysyłkowej (transakcje z konsumentami z innych krajów Unii Europejskiej) po przekroczeniu wartości 10.000 EUR łącznej sprzedaży do krajów UE, dostawca zobowiązany jest do przystąpienia do procedury VAT-OSS lub do rejestracji VAT w kraju przeznaczenia i rozliczania podatku VAT w tym kraju. Poprzez uczestnictwo w nowej procedurze VAT-OSS możliwe jest uniknięcie rejestracji do celów rozliczenia VAT w każdym kraju członkowskim, do którego dostarczane są towary. Procedura VAT-OSS umożliwia również rozliczenie podatku VAT z tego tytułu na jednej deklaracji składanej elektronicznie. Funkcjonalność została szczegółowo opisana w artykule OPT089 – Pakiet VAT e-commerce (OSS).
Płatność VAT w PLN w przypadku dokumentów dla kontrahentów o statusie krajowy, na fakturach sprzedaży i fakturach zakupu w walucie, istnieje możliwość naliczania płatności podatku VAT w PLN. Wówczas płatność jest podzielona na kwotę netto w walucie oraz VAT w PLN.
W Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry znajduje się parametr Płatność VAT w PLN na fakturach krajowych w walucie dostępny do edycji po zaznaczeniu VAT na fakturach w walucie.
Jeżeli parametr zostanie zaznaczony w konfiguracji, wówczas na dokumencie wystawionym dla kontrahenta krajowego, po zmianie waluty na zakładce [Płatności] automatycznie będą widoczne i zaznaczone parametry Naliczaj VAT, Płatność VAT w PLN.
Płatność dokumentu dzielona jest na dwie części – kwotę netto w walucie i kwotę VAT w PLN liczoną po kursie z dokumentu. Do preliminarza płatności przenoszone są obie płatności. Podziału płatności dokumentu na raty można wykonać z poziomu dokumentu tylko dla kwoty netto w walucie. Płatność VAT w PLN można podzielić jedynie z poziomu menu Kasa/Bank/ Preliminarz płatności.
Wyłącznie na fakturach wystawionych dla krajowego podmiotu gospodarczego z płatnością VAT w PLN można zastosować mechanizm podzielonej płatności. Szczegóły tej funkcjonalności zostały opisane w artykule Mechanizm podzielonej płatności.
Na standardowych wydrukach takich jak np. Faktura VAT (sPrint) oddzielnie wykazywana jest kwota do zapłaty w walucie, oddzielnie kwota VAT w PLN.
Nie ma możliwości naliczenia płatności podatku VAT w PLN na fakturach sprzedaży zaliczkowych w walucie.
Przeliczanie wartości dokumentów
Podczas wprowadzania pozycji na dokument, program przelicza wartości cen w zależności od waluty dokumentu oraz waluty, w jakiej określona jest cena na karcie cennikowej.
Warto pamiętać, że w zależności od algorytmu wyliczania dokumentu proponowane są ceny bez podatku – w przypadku wyliczania od netto, lub z podatkiem – w przypadku wystawiania dokumentu od brutto.
Na dokumentach liczonych od brutto – ceny z podatkiem będą proponowane nawet wtedy, gdy użytkownik nie będzie naliczał podatku na dokumentach (stawka 0% lub nie podlega).
Przykład
Załóżmy, że kurs waluty wynosi 1 EUR = 4 PLN.
W przypadku, gdy cena netto na karcie cennikowej wynosi 100 PLN, a dokument jest liczony od netto w walucie EUR, cena wyniesie 25 EUR.
Natomiast, jeśli na karcie cennikowej stawka VAT jest ustawiona na 23%, to w sytuacji, gdy dokument jest liczony od brutto, cena wyniesie 30,75 EUR (nawet jeżeli na dokumencie stawka VAT będzie ustawiona jako 0% lub NP).
Jeżeli stawka VAT na karcie cennikowej zostanie zmieniona na 5%, cena brutto wyniesie 26,25 EUR.
Algorytmy wyliczania cen na dokumentach walutowych
Podczas wprowadzania pozycji na dokument, program porównuje walutę dokumentu z walutą, w jakiej określona jest cena na karcie cennikowej. Jeśli waluty te nie są zgodne, program przelicza je według domyślnego kursu:
Dokument w PLN i cena w cenniku w walucie obcej: Jeśli dokument jest wystawiany w PLN, a cena na karcie towaru jest określona w walucie obcej, program przelicza cenę na PLN na podstawie kursu zdefiniowanego jako domyślny dla danej waluty, obowiązujący dacie dokumentu.
Dokument w walucie obcej i cena w cenniku w PLN: W przypadku, gdy dokument jest wystawiany w walucie obcej, a cena na karcie cennikowej jest określona w PLN, cena w PLN jest przeliczana na walutę dokumentu. Jeśli użytkownik zmieni kurs na dokumencie, cena w PLN pozostaje niezmieniona, a przeliczana jest cena w walucie obcej.
Dokument w walucie obcej i cena w cenniku w tej samej walucie: Gdy dokument jest wystawiany w walucie, w której również określona jest cena na karcie, cena w walucie zostaje zachowana, natomiast wartość w PLN jest przeliczana zgodnie z aktualnym kursem. Zmiana kursu na dokumencie wpływa na wartość w PLN, pozostawiając cenę walutową niezmienioną.
Zasady te nie mają zastosowania podczas przekształcania (np. RO ->FS, FPF -> FS) lub kopiowania dokumentów, gdzie cena poszczególnych pozycji w walucie pozostaje niezmieniona (waluta pobierana jest z dokumentu źródłowego), niezależnie od tego, w jakiej walucie została zdefiniowana na karcie towaru.
Formularz pozycji na dokumentach w walucie
Na formularzu pozycji dokumentów (FS, FPF, RO, FZ, ZD, WZ, PZ) ceny i wartości pozycji mogą być prezentowane w dwóch lub trzech kolumnach, w zależności od waluty dokumentu oraz waluty cennika towaru:
Kolumna I: zawiera ceny wyrażone w walucie dokumentu.
Kolumna II: zawiera ceny wyrażone w walucie z cennika.
Kolumna III: zawiera ceny wyrażone w PLN.
W zależności od waluty dokumentu oraz waluty, w której zdefiniowana jest cena na karcie cennikowej, na formularzu pozycji może pojawić się do trzech kolumn zawierających cenę oraz wartość pozycji w poszczególnych walutach:
Poniżej opisano kilka możliwych kombinacji walut podczas wystawiania dokumentu oraz związane z tym zmiany w wyglądzie formularza pozycji:
Dokument wystawiany w PLN. Cena w cenniku w PLN:
KOLUMNA 1
KOLUMNA II
KOLUMNA III
ILOŚĆ
10 SZT.
CENA
100 PLN
RABAT
10%
CENA z RABATEM
90 PLN
WARTOŚĆ
900 PLN
Dokument wystawiany w walucie (USD). Cena w cenniku w PLN. Kurs na dokumencie: 1 USD = 4 PLN. Cena w PLN jest przeniesiona z cennika, a cena w walucie obcej (USD) jest przeliczona:
KOLUMNA 1
KOLUMNA II
KOLUMNA III
ILOŚĆ
10 SZT.
CENA
100 USD
400 PLN
RABAT
10%
CENA z RABATEM
90 USD
360 PLN
WARTOŚĆ
900 USD
3600 PLN
Dokument wystawiany w PLN. Cena w cenniku w walucie (USD) Domyślny kurs w konfiguracji: 1 USD = 4 PLN. Cena w walucie (USD) jest przeniesiona z cennika, a cena w PLN jest przeliczona:
KOLUMNA I
KOLUMNA II
KOLUMNA III
ILOŚĆ
10 SZT.
CENA
100 PLN
25 USD
RABAT
10%
CENA z RABATEM
90 PLN
22.50 USD
WARTOŚĆ
900 PLN
225 USD
Dokument wystawiany w USD. Cena w cenniku w walucie (USD). Kurs na dokumencie: 1 USD = 4 PLN. Cena w walucie (USD) jest przeniesiona z cennika, a cena w PLN jest przeliczona:
KOLUMNA 1
KOLUMNA II
KOLUMNA III
ILOŚĆ
10 SZT.
CENA
100 USD
400 PLN
RABAT
10%
CENA z RABATEM
90 USD
360 PLN
WARTOŚĆ
900 USD
3600 PLN
Dokument wystawiany w walucie (USD). Cena w cenniku w innej walucie (EURO). Kurs na dokumencie: 1 USD = 4 PLN. Domyślny kurs w konfiguracji: 1 EURO = 4,4444 PLN. Cena w walucie (EURO) jest przeniesiona z cennika i przeliczona po kursie domyślnym na PLN. Następnie cena w PLN jest przeliczana po kursie z dokumentu na USD, na końcu cena w USD jest przeliczana na PLN:
KOLUMNA 1
KOLUMNA II
KOLUMNA III
ILOŚĆ
10 SZT.
CENA
100 USD
90 EURO
RABAT
10%
CENA Z RABATEM
90 USD
81 EURO
360 PLN
WARTOŚĆ
900 USD
810 EURO
3600 PLN
Płatności na dokumentach walutowych
W menu Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry w sekcji Waluty znajdują się parametry odpowiedzialne za sposób wyliczania płatności.
Kwota podatku VAT w walucie przeliczona na PLN od wartości – jeśli parametr Zezwalaj na zmianę waluty dokumentu jest aktywny, użytkownik ma możliwość zdefiniowania od jakiej kwoty powinna być wyliczana płatność:
jeśli zaznaczymy parametr VAT w walucie – wartość płatności jest zgodna z wartością dokumentu w walucie,
jeśli zaznaczymy parametr netto PLN – wartość całego dokumentu jest przeliczana na walutę systemową PLN, a następnie ponownie (wg kursu zadeklarowanego na dokumencie) przeliczana na walutę,
można też zaznaczyć parametr pozwalaj na zmianę – wtedy istnieje możliwość ustalenia sposobu wyliczania płatności bezpośrednio na dokumencie.
Optymalnym rozwiązaniem jest zaznaczenie parametru pozwalaj na zmianę, który umożliwi bezpośrednią zmianę sposobu wyliczania płatności na dokumencie. Jest to wygodna opcja, która w prosty sposób pozwala manipulować wyliczaną płatnością na dokumencie.
Jeśli parametr pozwalaj na zmianę jest zaznaczony, w trakcie wystawiania dokumentu w walucie, program zaproponuje algorytm wyliczania płatności zadeklarowany w konfiguracji, umożliwiając jego zmianę w ramach konkretnego dokumentu. Na formularzu dokumentu na zakładce [Płatności], będzie widoczny parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN.
Jeśli parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN nie jest zaznaczony, wartość płatności jest zgodna z wartością dokumentu w walucie, a płatność wyliczana jest od wartości walutowej. Natomiast jeśli zaznaczymy parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN – wartość całego dokumentu jest przeliczana na walutę systemową PLN, a następnie ponownie wg kursu zadeklarowanego na dokumencie przeliczana na walutę.
Jeśli parametr pozwalaj na zmianę nie jest zaznaczony, program automatycznie zastosuje algorytm zadeklarowany w konfiguracji i nie pozwoli na jego zmianę.
W tym procesie znaczenie ma także parametr Ceny z czterema miejscami po przecinku (w Start/ Konfiguracja/ Firma/ Handel/ Parametry), ponieważ podczas przeliczania mogą występować różnice w zaokrągleniach – zależnie od tego, czy wartości są zaokrąglane do 2 czy do 4 miejsc po przecinku.
Dla każdej pozycji wpisywanej na dokument walutowy pamiętane są dwie wartości: wartość w walucie oraz wartość w PLN (wyliczona wg kursu określonego na dokumencie).
Każda metoda ma inny algorytm wyliczania płatności stąd mogą pojawić się różnice w wyliczanych płatnościach.
Przykład
Wyliczanie płatności
Załóżmy, że na fakturze sprzedajemy dwa towary: T1 oraz T2 Faktura jest wystawiana w walucie EURO, gdzie kurs 1 EURO = 4.2656 PLN.
ilość
cena w walucie
cena w PLN
(2 miejsca po przecinku)
cena w PLN
(4 miejsca po przecinku)
wartość w walucie
wartość w PLN
(2 miejsca po przecinku)
wartość w PLN
(4 miejsca po przecinku
T1
10
4.03
17.19
17.1904
40.30
171.9
171.904
T2
100
2.02
8.62
8.6165
202.00
862
861.65
Płatność liczona od wartości walutowej.
Jeśli parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PL na dokumencie jest odznaczony (lub w konfiguracji wybrano Kwota podatku VAT w walucie przeliczona na PLN od wartości: VAT w walucie):
wartość faktury w walucie wynosi 242.30 EURO (suma wartości pozycji w walucie (40.30 + 202.00), wartość faktury w PLN wynosi 1033.55 PLN (242.30 * 4.2656 ) w preliminarzu powstanie płatność na kwotę 242.30 EURO.
Płatność liczona od wartości PLN
Jeśli parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN na dokumencie jest zaznaczony (lub w konfiguracji wybrano Kwota podatku VAT w walucie przeliczona na PLN od wartości: netto w PLN):
wartość faktury w PLN wynosi 1033.90 PLN (suma wartości pozycji w PLN 171.90 + 862.00), wartość faktury w walucie wynosi 242.38 EURO (1033.90/ 4.2656) w preliminarzu powstanie płatność na kwotę 242.38 EURO.
Uwagi dodatkowe:
Jeżeli parametr Ceny z czterema miejscami po przecinku byłby zaznaczony, wartość faktury, niezależnie od parametru Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN, wynosiłaby 1033.55 PLN (suma wartości pozycji w PLN 171.904 + 861.65),
a przeliczenie na walutę dokumentu dawałoby wartość 242.30 EURO (1033.55 / 4.2656).
Różnice w zaokrągleniach zostałyby wyeliminowane, ponieważ obliczenia byłyby dokładniejsze.
Przykład
Wyliczanie płatności
Załóżmy, że na fakturze sprzedajemy dwa towary: T3 oraz T4
Faktura jest wystawiana w walucie EURO, gdzie kurs 1 EURO = 4.3333 PLN.
ilość
cena w walucie
cena w PLN
(2 miejsca po przecinku)
cena w PLN
(4 miejsca po przecinku)
wartość w walucie
wartość w PLN
(2 miejsca po przecinku)
wartość w PLN
(4 miejsca po przecinku
T3
100
4.03
17.46
17.4632
403
1746.00
1746.32
T4
10000
2.02
8.75
8.7533
20200
87500.00
87533.00
Płatność liczona od wartości walutowej:
Jeśli parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PL na dokumencie jest odznaczony (lub w konfiguracji wybrano Kwota podatku VAT w walucie przeliczona na PLN od wartości: VAT w walucie):
wartość faktury w walucie wynosi 20603.00 EURO (suma wartości pozycji w walucie (403.00 + 20200.00), wartość faktury w PLN wynosi 89278.98 PLN (20603.00 * 4.3333) w preliminarzu powstanie płatność na kwotę 20603.00 EURO
Płatność liczona od wartości PLN:
Jeśli parametr Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN na dokumencie jest zaznaczony (lub w konfiguracji wybrano Kwota podatku VAT w walucie przeliczona na PLN od wartości: netto w PLN):
wartość faktury w PLN wynosi 89246.00 PLN (suma wartości pozycji w PLN 1746.00 + 87500.00), wartość faktury w walucie wynosi 20595.39 EURO (89279.32/ 4.3333) w preliminarzu powstanie płatność na kwotę 20595.39 EURO
Uwagi dodatkowe:
Jeżeli parametr Ceny z czterema miejscami po przecinku byłby zaznaczony, wartość faktury w tym przykładzie zależałaby również od parametru Kwota VAT w walucie od wartości netto w PLN:
wartość faktury w PLN wynosi 89279.32 PLN (suma wartości pozycji w PLN 1746.32 + 87533.00), wartość faktury w walucie wynosi 20603.08 EURO (89279.32/ 4.3333) w preliminarzu powstanie płatność na kwotę 20603.08 EURO
Zmiana kursu oraz waluty na istniejącym dokumencie w buforze
W programie istnieje możliwość zmiany kursu (notowania) na dokumencie, który zawiera listę towarów. Zmiana kursu jest proponowana automatycznie przez program w momencie aktualizacji daty wystawienia dokumentu.
Użytkownik ma również możliwość:
Zmiany typu kursu: Program przelicza wartość towaru według nowego kursu pobranego z tabeli kursów.
Wybierania kursu ręcznego: Użytkownik może wpisać notowanie bezpośrednio na formularzu.
Przy zmianie kursu na dokumencie, gdzie została już uzupełniona lista pozycji program wyświetli komunikat z pytaniem o przeliczenie wartości dokumentu:
Wybór Tak – Program automatycznie przeliczy wartości dokumentu zgodnie z nowym kursem.
Wybór Nie – Kurs/notowanie pozostaną bez zmian, a wartości na dokumencie nie zostaną przeliczone.
W przypadku faktury sprzedaży utworzonej do wydania zewnętrznego użytkownik ma możliwość zmiany daty kursu, typu kursu oraz notowania w przypadku wyboru kursu ręcznego. Po zmianie kursu, wartości w PLN na dokumencie są przeliczane, co pozwala na przekształcenie kilku WZ z różnymi kursami do jednej faktury sprzedaży lub faktury proforma w walucie.
W Start/ Konfiguracja/ Firma/ Magazyn/ Parametry/ Ceny znajduje się parametr Generuj korekty WZ po zmianie ceny/kursu na FS/PA, gdy jest zaznaczony, po zmianie ceny/kursu na FS/PA i zapisaniu dokumentu na stałe, generowana jest korekta wartości do wydania zewnętrznego.
Po zaznaczeniu w Start/ Konfiguracja/ Firma/ Magazyn/ Parametry/ Ceny Pozwalaj na edycję cen/kursu na FZ powstałym z PZ oraz Przeliczaj ceny po nowym kursie, użytkownik na fakturze zakupu może zmienić cenę początkową, cenę z rabatem dla pojedynczych pozycji, datę, typ kursu oraz notowanie w przypadku kursu ręcznego.
Do PZ tworzona jest korekta wartości (szczegóły w artykule Dokumenty skojarzone).
Możliwość zmiany waluty nie dotyczy dokumentów handlowych skojarzonych z magazynowymi. Oznacza to, że użytkownik nie będzie miał możliwości zmiany waluty na:
fakturze sprzedaży utworzonej z WZ – waluta musi być zgodna z walutą na WZ.
fakturze zakupu powiązanej z PZ – waluta musi być zgodna z walutą na PZ.
Informacja
Należy pamiętać, że zmiana waluty na dokumencie powoduje aktualizację tabeli płatności. W wyniku zmiany waluty program jeszcze raz wylicza płatność związaną z dokumentem. W związku z tym, jeśli użytkownik dokonał wcześniej zmian w tabeli (np. rozbił płatność na raty) po zmianie waluty musi zrobić to ponownie.
Informacje dodatkowe
Przekształcenia dokumentów a ustawienia waluty
Podczas przekształcania i kopiowania dokumentów, waluta jest pobierana z dokumentu źródłowego.
Wyjątek stanowią przekształcenia do dokumentów, które wystawiane są tylko w walucie systemowej:
Przekształcenie faktury zakupu do korekty granicznej
Przekształcenie faktury zakupu do dokumentów wewnętrznych
Informacja
Podczas przekształcania faktury zakupu do faktury sprzedaży oraz przyjęcia zewnętrznego do wydania zewnętrznego, nie jest pobierana waluta z dokumentu źródłowego. Waluta pobierana jest wówczas z karty kontrahenta (zakładka [Płatności]na formularzu kontrahenta) ustawianego domyślnie na dokumencie.
Korekty do dokumentów w walucie
W przypadku dokumentów korygujących nie ma możliwości zmiany waluty. Na korektę ilości, wartości, stawki VAT przepisywane są waluta, typ kursu oraz notowanie. Dodatkowo do dokumentu walutowego można wystawić korektę kursu, ale tylko wtedy, gdy dokument nie posiada innych korekt (szczegóły w artykule Korekty kursu waluty).
Agregowanie dokumentów WZ/ PZ w walucie
W chwili agregacji WZ/ PZ do faktury sprawdzane jest czy wszystkie agregowane dokumenty są wystawione w takiej samej walucie. Jeśli nie – program nie pozwoli na utworzenie faktury.
Po zaznaczeniu w Start/ Konfiguracja/ Firma/ Magazyn/ Parametry/ Ceny parametru Pozwalaj na edycję cen/kursu na FZ powstałym z PZ, na fakturze zakupu można zmienić cenę początkową oraz cenę z rabatem dla pojedynczych pozycji, datę, typ kursu oraz notowanie w przypadku kursu ręcznego. Do PZ tworzona jest korekta wartości (szczegóły w artykule Nieokreślona wartość dostawy).
Na fakturze sprzedaży utworzonej z wydania zewnętrznego w walucie można zmienić datę kursu, typ kursu i notowanie w przypadku kursu ręcznego. Po zmianie kursu przeliczane są wartości w PLN na dokumencie. Dzięki temu możliwe jest przekształcenie kilku WZ z różnymi kursami do jednej faktury sprzedaży oraz faktury proforma w walucie do WZ. W Start/ Konfiguracja/ Firma/ Magazyn/ Parametry/ Ceny znajduje się parametr Generuj korekty WZ po zmianie ceny/kursu na FS/PA, jeśli jest włączony, po zmianie ceny/kursu na FS i zapisaniu FS na stałe, do wydania zewnętrznego generowana jest korekta wartości. Dzięki temu dokumenty handlowe i magazynowe są zgodne.
Przy włączonym parametrze Agregacja pozycji na dokumentach utworzonych z WZ (Konfiguracja firmy/ Magazyn/ Parametry/ Ogólne) nie jest możliwa agregacja pozycji przy przekształceniu kilku WZ do FS dla towarów o takich samych cenach i różnych kursach.
Symulacja wartości zakupu
Na dokumencie sprzedaży w walucie zarówno koszt zakupu jak i marża wyliczane są w walucie systemowej (PLN).
Jeśli cena zakupu towaru jest określona w walucie obcej – podczas wyliczania wartości zakupu program uwzględnia kurs zapamiętany na dokumencie zakupu.
W przypadku symulacji wg ostatniej ceny zakupu – program wylicza wartość zgodnie z walutą oraz kursem obowiązującym dla ostatniej ceny zakupu na karcie towaru.
Przykład
Zakup towaru 100 szt. W cenie 2 EURO (kurs na dokumencie zakupu to 1 EURO = 4 PLN)
Sprzedaż towaru 1 szt. towaru w cenie 13 PLN.
Wyliczona kwota marża to 13 – (2 x 4) = 5PLN
Przykład
Zakup towaru 100 szt. W cenie 2 EURO (kurs na dokumencie zakupu to 1 EURO = 4 PLN)
Sprzedaż towaru 20 szt. W cenie 5 EURO (kurs na dokumencie sprzedaży to 1 EURO = 4.20 PLN)
Wyliczona kwota marży to (5 x 4.20) – (2 x 4.00) = 13 PLN, 13 PLN x 20 = 260 PLN
W przypadku symulacji wg średniej ceny zakupu program wylicza średnią cenę zakupu w oparciu o ilość i wartość zasobów posiadanych w magazynie. Wartość zasobu wyliczana jest zawsze na podstawie kursu waluty podanego na dokumencie zakupu. Natomiast wartość sprzedaży wyliczana jest na podstawie kursu podanego na dokumencie sprzedaży.
Przykład
W przypadku symulacji wg średniej ceny zakupu program wylicza średnią cenę zakupu w oparciu o ilość i wartość zasobów posiadanych w magazynie. Wartość zasobu wyliczana jest zawsze na podstawie kursu waluty podanego na dokumencie zakupu. Natomiast wartość sprzedaży wyliczana jest na podstawie kursu podanego na dokumencie sprzedaży.
Aktualizacja cen sprzedaży
Podczas aktualizacji cen sprzedaży program przelicza cenę zakupu z waluty na PLN (zgodnie z określonym na FZ kursem), a następnie dolicza zadeklarowaną marżę i wylicza nową cenę sprzedaży w walucie określonej na karcie.
Przykład
Ostatnia cena zakupu 2 EURO (kurs 1 EURO = 4 PLN)
Ceny sprzedaży na karcie towaru:
– cena sprzedaży 1: 10 % marży 2.20 EURO
– cena sprzedaży 2: 20 % marży 9.60 PLN (2 x 4 + 20% = 9.60)
Nowa cena zakupu 3 EURO (kurs 1 EURO = 4.50 PLN)
– cena sprzedaży 1: 10 % marży 3.30 EURO
– cena sprzedaży 2: 20 % marży 16.20 PLN (3 x 4.50 + 20% = 16.20)
Idea wykresów polega na stworzeniu jednolitego, spójnego mechanizmu pozwalającego m.in. na wygodne definiowanie wykresów (inaczej: analiz) prezentujących graficznie i/albo tabelarycznie wybrane dane z bazy, podłączanie wykresów w przewidzianych (przez programistę) punktach programu i wykonywanie. Jest to więc mechanizm analogiczny jak w przypadku wydruków. Z jedną zasadniczą różnicą. Mianowicie wydruki są z samej swej natury pasywne – wykresy natomiast posiadają bardzo ważną cechę aktywności.
Aktywność wykresu polega na możliwości jego interakcji z Użytkownikiem, w tym także na możliwości wykonania wykresu podrzędnego po kliknięciu przez Użytkownika w wybrany punkt. Interakcja następuje po wykonaniu przez Użytkownika odpowiedniej akcji na bieżącym wykresie i może mieć postać:
Eksploracji wykresu
Eksploracja polega na wybraniu jednego z punktów bieżącego wykresu i zagłębieniu się w niego to znaczy wykonaniu wykresu podrzędnego dla danych pobranych z tego punktu.
Można np. kliknąć na ‘kawałku tortu’ obrazującym łączne obroty na wybranym rejestrze kasowym/bankowym i dostać podwykres obrazujący rozbicie wartości tego ‘kawałka’ na obroty poszczególnych raportów. Mamy tu do czynienia z tzw. akcją drill-down. Następnie można wybrać jeden z raportów i, klikając w punkt jemu odpowiadający, wyświetlić listę zapisów składających się na obroty tego raportu (ta z kolei akcja, polegająca na wyświetleniu listy a nie podwykresu jest nazywana drill-through).
Oczywiście mamy możliwość powrotu z eksploracji do poprzedniego wykresu (tzw. nadwykresu; jest to tzw. akcja drill-up) aż do wykresu, od którego zaczęliśmy. Całość przypomina więc surfowanie po stronach WWW – nieprzypadkowo zatem, jak się przekonamy później, okno wynikowe z wykresami posiada wiele analogii do przeglądarki internetowej.
Przeładowania (odświeżenia) danych na wykresie
Po zmianie przez Użytkownika parametrów wpływających na dane na wykresie jest możliwe przeładowanie tych danych, a więc powtórne wykonanie wykresu. Odświeżenie wykresu może również być wykonane (na żądanie) bez zmiany jakichkolwiek wartości parametrów (np. ze względu na możliwość zmian dokonanych w bazie w związku z normalną pracą tej albo innych stacji roboczych).
Zmiany parametrów graficznych wykresu
Wśród możliwych do zmiany parametrów mogą się także znajdować parametry graficzne nie wpływające na same dane wykresu ale określające jego postać graficzną (np. powiększenie, typ wykresu, wymiarowość: 3D/2D,…). Te parametry również można zmieniać na bieżąco z poziomu okna z wykresem.
Wydrukowania wykresu na drukarce graficznej
Wydruk wykresu jest realizowany poprzez mechanizm wydruku bieżącego widoku oraz standardowym mechanizmem wydruków. Będzie o tym mowa w rozdziale poświęconym wydrukom wykresów.
Zmiany ustawień graficznych wykresu (np. typu wykresu, jego tytułu, zmiany palety kolorów i inne).
Eksport wykresu – zapis wykresu w formie graficznej w jednym ze standardowych formatów graficznych.
Eksport – zapis danych w formie tekstowej w jednym ze standardowych formatów tekstowych.
Integracja modułu wykresów z resztą systemu polega na udostępnieniu przez moduł wykresów mechanizmu podobnego jak w przypadku wydruków: w dowolnym oknie aplikacji programista może udostępnić obsługę analiz.
Z punktu widzenia Użytkownika wykresy są zwykle dostępne w tych samych punktach programu (tzw. punkty wywołania wykresów, w skrócie: wywołania), co wydruki. Do każdego punktu wywołania można podłączyć dowolną ilość wykresów (tzw. wykresów startowych), z których jeden jest domyślny (domyślność analiz można zmieniać przez przełączanie specjalnej flagi określonej na poziomie podłączenia, a w przypadku nie ustawienia tej flagi na żadnym z połączeń wykresów startowych domyślnym wykresem jest pierwszy w kolejności lp – kolejność tą można zmieniać wykorzystując mechanizm bąbelkowania).
Wykresy mogą być zagnieżdżane tzn. każdy wykres może mieć dowolną ilość podłączonych do niego (pod)wykresów (dzieci). Z drugiej strony ten sam wykres może być równocześnie podłączony do dowolnej ilości (nad)wykresów (ojcowie). Zagnieżdżanie wykresów może zawierać zapętlenia, tzn. wykres a może mieć podwykres B, który z kolei posiada podwykres a (co więcej, wykres może być podłączony nawet do samego siebie).
Edycja (dodawanie, modyfikacja, testowanie, usuwanie) wykresów, ich podłączanie (także warunkowe) do punktów wywołania oraz do siebie nawzajem, ustalanie domyślności i kolejności a także różne inne operacje są dostępne z poziomu specjalnego drzewa hierarchii wykresów.
Wykresy, podobnie jak wydruki, są podzielone na dwie grupy:
wykresy standardowe (dostarczane przez Comarch)
wykresy użytkownika (definiowane).
Edycja wykresów standardowych przez Użytkownika jest bardzo ograniczona – sprowadza się do zmiany dostępności wykresu (globalny / operatora lub stanowiska), zmiany ustawień opcji wysyłania wyniku oraz przełączania domyślności wykresów.
Wyniki wykonania wykresów (ich graficzna postać i/albo dane tabelaryczne składające się na serie danych wykresu) są umieszczane na specjalnym oknie wynikowym analiz. Okno to stanowi dla Użytkownika właściwe środowisko pracy z analizami. To tu Użytkownik widzi wyniki analizy, może zmieniać parametry i przeliczać wykres, tu także może nawigować po grafie wykresów (eksplorować wykresy czyli przechodzić do podwykresów i wracać z powrotem) oraz wykonywać inne, pomocnicze operacje (np. drukowanie wyników, ich zapis do pliku w wybranym formacie czy wysyłanie wyników analizy do innych programów).
Uszczegółowienie koncepcji
Hierarchiczna struktura wykresów (nawigacja po grafie wykresów)
Przyciski wykresów na toolbarze, punkty wywołania wykresów
Jak powiedziano na początku, w programie istnieją specjalne punkty (tzw. punkty wywołania wykresów, w skrócie: wywołania), do których można podłączać analizy. Od strony Użytkownika punkty te są zazwyczaj tożsame z punktami podłączania wydruków: tam gdzie na toolbarze pojawiają się przyciski wydruków, zwykle pojawiają się także kontrolki do obsługi wykresów. Są to dwa przyciski: przycisk z ikoną wykresu, którego naciśnięcie powoduje wykonanie domyślnego wykresu startowego oraz przycisk z ikoną strzałki w dół powodujący rozwinięcie popup-menu z wyborem wykresu startowego, który należy wykonać. Wykonanie akcji na jednej z kontrolek wykresu powoduje załadowanie danych i otwarcie okna z wynikami (wykresem w postaci graficznej i/albo tabelarycznej).
Okno z wynikami posiada własne przyciski wydruków; pozwala to na definiowanie wydruków analiz. Ponieważ jest jedno wspólne okno wynikowe, na którym pojawiają się wszystkie wykresy – definicje wydruków dla wszystkich wykresów w systemie są wspólne; może tak być bo zawsze będziemy robić wydruk na podstawie kolejki o ustalonej strukturze, w której zgromadzone są dane wykresu.
Wykresy startowe, domyślny i bieżący wykres startowy
Do każdego wywołania można podłączyć dowolną ilość wykresów – są to tzw. wykresy startowe danego wywołania. Wykresy te są odpowiednio posortowane (wg lp) a jeden z nich jest domyślnym wykresem startowym danego wywołania. Domyślność wykresu startowego oznacza dla Użytkownika najprostszą możliwość wykonania wykresu – poprzez jeden klik lewym przyciskiem myszy w główny przycisk analiz. Każdy inny wykres startowy w tym punkcie może być wykonany tylko poprzez jego wybór z menu kontekstowego.
Określanie domyślnego wykresu startowego danego punktu wywołania przebiega wg następującego algorytmu:
Sprawdzamy czy do wywołania (np. kontekstu) jest podłączony wykres użytkownika z zaznaczoną flagą Domyślny. Jeśli tak – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Jeśli nie:
Sprawdzamy czy do kolejnych gałęzi nadrzędnych wywołania (np. procedury, potem roota) jest podłączony wykres użytkownika z zaznaczoną flagą Domyślny. Jeśli tak – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Jeśli nie:
Sprawdzamy czy do wywołania (np. kontekstu) jest podłączony wykres standardowy z zaznaczoną flagą Domyślny. Jeśli tak – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Jeśli nie:
Sprawdzamy czy do kolejnych gałęzi nadrzędnych wywołania (np. procedury, potem roota) jest podłączony wykres standardowy z zaznaczoną flagą Domyślny. Jeśli tak – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Jeśli nie:
Pobieramy pierwszy w kolejności lp wykres startowy użytkownika podłączony do wywołania a w przypadku jego braku do kolejnych gałęzi nadrzędnych wywołania. Jeśli taki wykres znajdziemy – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Jeśli nie:
Pobieramy pierwszy w kolejności lp wykres startowy standardowy podłączony do wywołania a w przypadku jego braku do kolejnych gałęzi nadrzędnych wywołania. Jeśli taki wykres znajdziemy – wykres ten jest domyślnym wykresem startowym – kończymy poszukiwanie.
Obsługa przycisków wykresu jest analogiczna jak w przypadku wydruków; mamy tu trzy akcje:
Wykonaj domyślny wykres startowy (przycisk główny wykresów lub klawisz F12),
Wybierz wykres startowy z menu kontekstowego i wykonaj go (dodatkowy przycisk wykresów z ikoną strzałki lub klawisz Alt-F12) oraz
Edycja węzła wykresów¬ (Ctrl + lewy klawisz myszy na przycisku głównym lub klawisz Ctrl-F12).
Po wykonaniu domyślnego lub wybranego wykresu startowego jest otwierane okno wynikowe analiz. Obiekt wykresu po aktywacji (otwarcie okna z wykresem) widzi tylko węzeł narysowanego wykresu a więc mimo, że do danego wywołania możemy mieć podłączoną dowolną ilość wykresów startowych – tylko jeden z nich jest ‘bieżącym wykresem startowym’.
Wykresy startowe mogą być filtrowane przez zastosowanie dynamicznych warunków, które decydują czy w danej sytuacji (przy bieżących ustawieniach przez aplikację zmiennych występujących w warunku podłączenia wykresu) dany wykres startowy ma być widoczny w danym kontekście czy też nie.
Zagnieżdżanie wykresów (podwykresy)
Każdy wykres (w szczególności także wykresy startowe dla danego wywołania) może mieć dowolną ilość wykresów podrzędnych (podwykresów) podłączonych do niego w uporządkowany sposób; jeden z tych podwykresów jest traktowany jako domyślny (decyduje ustawienie flagi Domyślny podłączenia a w przypadku jej nie ustawienia dla żadnego podwykresu – kolejność podwykresów wg lp; kolejność tą można zmieniać na drzewie hierarchii wykresów używając mechanizmu bąbelkowania).
Z drugiej strony każdy wykres może być podłączony do dowolnej ilości wykresów nadrzędnych w stosunku do niego.
Nie ma tu ograniczenia aby wykresy ‘nie zapętlały’ się tzn. aby dla żadnego łańcucha wykresów nie zachodziła sytuacja, że jakiś wykres występuje w tym łańcuchu więcej niż jeden raz. Takie podejście, poza prostotą implementacji ma tą dodatkową zaletę, że pozwala wykonać ten sam wykres jako swój podwykres, ale z innymi parametrami.
Nie przewidujemy na razie implementacji warunkowego zagnieżdżania wykresów.
Graf wykresów – nawigacjaw czasie wykonywania
Ponieważ każdy wykres może posiadać dowolną liczbę wykresów podrzędnych – mamy do czynienia z ukierunkowanym grafem i podczas wykonywania wykresów zachodzi konieczność umożliwienia nawigacji poprzez ten graf.
Przede wszystkim w każdym węźle-wykresie (poza ‘liśćmi’ nie zawierającymi już podwykresów) musimy umożliwić tzw. drill-down czyli eksplorację do węzłów (wykresów) podrzędnych – jest to realizowane jako akcja wykonywana przy kliknięciu w punkt wykresu. Jeśli klikamy prawym klawiszem – pojawia się menu kontekstowe zawierające pozycje odpowiadające wykresom podrzędnym. Natomiast lewy klik na punkcie wykresu powoduje wykonanie domyślnego podwykresu.
Ponieważ zbiór wykresów podłączonych do wywołania stanowi graf, po którym możemy się poruszać – istnieje potrzeba zapamiętywania przebytych ścieżek i ponownego poruszania się po nich (w ramach jednej ‘sesji’ z danym wywołaniem). Ciąg wykonań wykresów danego punktu wywołania, począwszy od bieżącego wykresu startowego nazywamy historią wykonań wykresów. Zapis wykonania wykresu do historii następuje przy wczytywaniu bieżącego wykresu startowego, a następnie przy wykonywaniu akcji Eksploruj. W odpowiednich zmiennych zapamiętywane są dane pozwalające odtworzyć wyświetlony uprzednio wykres w niezmienionej postaci (z dokładnością do zmian wynikających z odświeżenia wyników); dane te to oczywiście zapytanie i wartości parametrów ostatnio użyte w tych zapytaniach oraz ostatnie wartości parametrów graficznych. Na każdym wykresie (poza bieżącym startowym dla opcji Na początek), na specjalnych przyciskach, są dostępne dodatkowo cztery opcje: Na początek (powrót do bieżącego wykresu startowego), Wstecz (powrót do poprzednio wykonanego wykresu), Wprzód (przejście do następnego ‘historycznie’ wykresu) i Na koniec (przejście do ostatniego ‘historycznie’ wykresu).
Opcja Wstecz (także Na początek ) nie pojawia się w przypadku gdy jesteśmy na bieżącym wykresie startowym. Wszystkie parametry wykresu (z zapytania i graficzne), do którego się cofamy są odtwarzane na podstawie odpowiednich zmiennych ale dane wykresu są przeładowywane (jest to robione ze względów technicznych – nie przewidujemy cache-owania danych wynikowych wykresu).
Analogiczne uwagi dotyczą opcji Wprzód, którą dodatkowo trzeba odróżniać od Eksploruj także w tym sensie, że nawet jeśli Wprzód powoduje przejście do podrzędnego wykresu (tak jak Eksploruj) to po pierwsze nie koniecznie jest to ten sam wykres podrzędny (jeśli jest ich więcej), a po drugie opcja Eksploruj dotyczy klikniętego w momencie jej wybrania punktu a opcja Wprzód bierze pod uwagę punkt poprzednio kliknięty, tj. kliknięty w trakcie wykonywania opcji Eksploruj, które wprowadziło dany wykres do historii.
Uwaga
Zapisujemy do kolejki historii tylko bieżący wykres startowy i eksploracje (każdą). Cofanie ani posuwanie się wprzód nie dopisuje do kolejki rekordów a tylko przesuwa pointer wskazujący bieżącą pozycję. Eksploracja usuwa wszystkie rekordy z kolejki historii będące ‘po’ rekordzie odpowiadającym eksplorowanemu wykresowi, dopisuje rekord docelowego podwykresu i ustawia na nim pointer. Powoduje to ‘zapominanie’ części historii po wykonaniu eksploracji ale jest to standardowe zachowanie (por. MSIE).
Edycja wykresów
Do wygodnego podłączania wykresów startowych do wywołań oraz wykresów do wykresów (zagnieżdżanie) zostało utworzone specjalne wielopoziomowe drzewo (korzeń, procedura, kontekst, wykresy startowe, wykresy podrzędne). Poza podstawowymi operacjami takimi jak dodawanie, podłączanie i odłączanie wykresów, ich edycja (w tym testowanie) i usuwanie dostępne będą także różne funkcje pomocnicze, np. włączanie/wyłączanie flagi domyślności, bąbelkowanie, szukanie wykresu zawierającego w definicji podany ciąg znaków i inne.
Źródła danych do wykresów
Każdy wykres może być tworzony w oparciu o jedno z niżej wymienionych źródeł:
Zapytanie SQL i dane w bazie
Jest to podstawowy rodzaj źródła danych dla wykresów.
Przez zapytanie rozumiemy tu ciąg dowolnych instrukcji T-SQL, w którym ostatnią jest instrukcja SELECT o strukturze zgodnej ze strukturą specjalnej kolejki. Struktura ta, w przypadku gdy mamy do czynienia z prawdziwym wykresem, a nie tylko z tabelą wynikową, nakłada pewne ograniczenia na typy i zawartość pierwszych trzech kolumn zapytania. Pierwsza kolumna numeruje wiersze wyniku zatem musi być całkowita a jej wartości unikalne, druga kolumna określa wartości na osi X – musi więc być rzeczywista lub całkowita a jej wartości unikalne, wreszcie trzecia kolumna określa opisy osi X – powinna być znakowa a jej wartości unikalne choć akurat te wymagania są tylko zaleceniami a nie formalnymi wymogami. W przypadku wykresów typu ‘tylko tabela’ powyższe ograniczenia nie obowiązują.
Wszystkie kolumny zwracane przez SELECT muszą być nazwane. Jeśli więc w liście tej występują agregaty lub stałe – należy koniecznie użyć aliasów (np. SELECT PunktID=1, TrN_TrNID, TrN_NumerPelny, RazemNetto=SUM(TrE_WartoscNetto) FROM … ).
W tekście zapytania w definicji wykresu mogą występować tzw. parametry dynamiczne, których wartości są wyliczane i wstawiane w miejsce definicji (odwołań do) tych parametrów przed przesłaniem wynikowego zapytania na serwer. Poza parametrami dynamicznymi w zapytaniu można umieszczać wyrażenia, zmienne tekstowe, wstawki tekstowe i wiele innych konstrukcji, które przed podaniem zapytania do serwera SQL są rozwijane (wyliczane i podstawiane wartościami).
Język użyty w zapytaniu wykresu jest więc połączeniem T-SQL i specjalnego języka obsługi parametrów dynamicznych, tzw. DPL, opisanego w osobnym dokumencie.
Kolejka globalna wypełniona przez aplikację
Dane serii wykresu mogą także pochodzić ze specjalnych kolejek. Ma to miejsce w przypadkach, gdy aplikacja dysponuje już danymi (często uzyskanymi w inny sposób niż tylko wykonanie SELECT-ów).
Wywołanie procedury
Wykonanie ‘wykresu’ może polegać nie tylko na uzyskaniu wyników i ich graficznej i/albo tabelarycznej prezentacji (wykresy normalne / wykresy typu ‘tylko tabela’), ale także na wywołaniu procedury (tzw. drill-trough).
W tym przypadku składnia ‘zapytania’ nie ma nic wspólnego z SQL-em – wywołanie procedury następuje zgodnie ze składnią języka DPL.
Parametry dynamiczne wykresów
Parametrem dynamicznym wykresu (w skrócie: parametrem) nazywamy zmienną występującą w zapytaniu lub parametrach graficznych (można np. sparametryzować tytuł wykresu), której wartość jest ustalana i wstawiana w miejsce definicji parametru w czasie wykonywania wykresu (tzw. runtime).
Ogólna składnia definicji parametru dynamicznego jest następująca:
W przypadku, gdy chcemy użyć w parametrze bardziej wyrafinowanych opcji lub zadeklarować wszystkie parametry w jednym miejscu – używamy deklaracji parametru dynamicznego mającej postać:
@PAR Definicja Opcje PAR@ (PD-DEKL)
gdzie Definicja jest określona przez (PD).
Deklaracja różni się od definicji pod jeszcze jednym, istotnym względem. Mianowicie deklaracja przy rozwinięciu jest usuwana z tekstu. Definicja parametru jest natomiast zamieniana jego wartością.
Niezależnie od tego czy zadeklarujemy czy też zdefiniujemy parametr dynamiczny – najczęściej występuje potrzeba wielokrotnego odwoływania się jego wartości w innych częściach tekstu – korzystamy wówczas z odwołania do parametru dynamicznego (nazywanego także definicją powtórzonego parametru):
??[(_Q|_NQ)]Nazwa (PD2)
Szczegółowy opis parametrów dynamicznych został umieszczony w osobnym dokumencie.
Początkowe wartości parametrów (tzn. te, które są użyte przy pierwszym wykonaniu wykresu w danej sesji wywołania) mogą być przekazywane do wykresu z poniższych źródeł i wg poniższej kolejności określającej priorytet źródła:
Z danych pobranych z eksplorowanego punktu wykresu nadrzędnego – nie dotyczy to oczywiście bieżącego wykresu startowego.
Z kolejki parametrów dynamicznych wykresu nadrzędnego (wiązanie po nazwie) – nie dotyczy to oczywiście bieżącego wykresu startowego
Jeśli np. W zapytaniu nadrzędnym i podrzędnym mamy parametr o nazwie RaportyZamkniete to eksplorując wykres z ustawioną wartością parametru dziedziczymy tą wartość na podwykresie.
Parametry dynamiczne zdefiniowane w parametrach graficznych dziedziczą wartości z parametrów dynamicznych zdefiniowanych w zapytaniu bieżącego wykresu.
Z kolejki zmiennych dynamicznych przekazanych do wykresu z aplikacji (dokładniej: z okna, z którego uruchamiamy analizę) – dotyczy to tylko bieżącego wykresu startowego.
Z wartości domyślnych określonych w definicji parametru (także włączając opcjonalny odczyt ostatnio użytych wartości z rejestru).
Z takimi początkowymi wartościami parametrów tworzony jest wykres po raz pierwszy (w sesji danego wywołania). Przed tym jednak na oknie wykresu są tworzone kontrolki wszystkich parametrów a ich wartości ustalane są na wartości początkowe. Po narysowaniu wykresu możliwa jest edycja parametrów za pomocą wykreowanych kontrolek i odświeżenie wykresu z nowymi wartościami parametrów.
Na oknie wynikowym analiz znajduje się znacznik określający, czy pobrane dane są zgodne z bieżącymi ustawieniami kontrolek parametrów czy też nie (podobnie jak przycisk lejka w konstruktorze filtra).
Uwaga
Jeśli w parametrach graficznych definicji wykresu umieścimy parametr /@AutoRefresh to odświeżanie będzie następowało automatycznie (tj. bez wciskania przycisku odświeżenia) przy każdej zmianie któregokolwiek z parametrów dynamicznych (zapytania lub graficznych).
Oto szczegóły mechanizmu, którego używa obiekt przy ustalaniu wartości parametrów wykresu.
Przed wykonaniem bieżącego wykresu startowego lub potomnego po raz pierwszy w danej sesji wywołania obiekt przeszukuje zapytanie i parametry graficzne wykresu w poszukiwaniu parametrów dynamicznych. Po znalezieniu wszystkich parametrów, przed wykonaniem wykresu obiekt stara się ustalić ich wartości:
Jeśli mamy do czynienia z bieżącym wykresem startowym – są przeszukiwane parametry przekazane z aplikacji. Wiązanie odbywa się po Nazwie parametru. Dotyczy to tylko parametrów dynamicznych zdefiniowanych w zapytaniu.
Jeśli wykonujemy opcję Eksploruj – najpierw sprawdzane jest zapytanie wykresu nadrzędnego (dokładniej kolekcja Fields jego wynikowego recordsetu) w poszukiwaniu kolumn o nazwie zgodnej z Nazwą parametru. Jeśli taka kolumna zostanie znaleziona – jest pobierany kliknięty rekord z kolejki z danymi nadrzędnego wykresu a następnie w miejsce parametru wstawiana jest wartość z odpowiedniej kolumny tego rekordu. Dotyczy to zarówno parametrów zapytania jak i graficznych. Jeśli szukana kolumna nie zostanie znaleziona – jest przeszukiwana kolejka parametrów dynamicznych nadwykresu (czyli eksplorowanego wykresu). Jeśli w kolejce tej zostanie znaleziony parametr o nazwie Nazwa – następuje odziedziczenie wartości. Oczywiście dla parametrów zdefiniowanych w zapytaniu przeszukiwana jest kolejka parametrów dynamicznych ‘nadzapytania’ a dla parametrów zdefiniowanych w parametrach graficznych – kolejka parametrów dynamicznych ‘nadparametrów’ graficznych.
Jeśli mamy do czynienia z parametrem dynamicznym zdefiniowanym w parametrach graficznych, niezależnie od wyników poprzednich poszukiwań, następuje próba odziedziczenia wartości tego parametru z parametru dynamicznego o takiej samej nazwie, zdefiniowanego w zapytaniu bieżącego wykresu. Mamy tu zatem do czynienia z bezwarunkowym dziedziczeniem wartości graficznych parametrów dynamicznych z wartości zapytaniowych parametrów dynamicznych bieżącego wykresu.
W obu przypadkach jeśli poszukiwania nie dadzą rezultatu – wartość parametru jest ustalana na podstawie jego Defaultu (wartości odczytanej z definicji parametru)
Wszystkie parametry danego wykresu, łącznie z ustalonymi wartościami zapisywane są w odpowiedniej kolejce. Na podstawie tej kolejki kreowane są dynamicznie kontrolki parametrów i od razu rysowany wykres.
Przed wykonaniem wykresu, który już wcześniej został wczytany (Na początek, Wstecz, Wprzód Na koniec, Odśwież) następuje wykreowanie kontrolek parametrów tego wykresu z wartościami ostatnio użytymi i narysowanie wykresu w oparciu o te wartości. Teraz Użytkownik może manipulować wartościami parametrów poprzez kontrolki – wartości te są zapisywane do kolejki w momencie wykonania akcji Odśwież.
Zmienne dynamiczne przekazywanez aplikacji do bieżącego wykresu startowego
Zmienne dynamiczne mają za zadanie zainicjalizować wybrane parametry dynamiczne wykresu wartościami przekazanymi z aplikacji. Wartości tych zmiennych są ustalane w czasie wykonywania programu i przesyłane do bieżącego wykresu startowego. Można np. przekazać z procedury-listy zmienną zawierającą aktualnie zastosowany filtr na liście.
Uwaga
Zmienne dynamiczne są podstawiane pod parametry dynamiczne tylko dla bieżącego wykresu startowego (nie dotyczą podwykresów – tam występuje dziedziczenie wartości parametrów o zgodnej nazwie).
Wyrażenia
Wyrażenia to ciągi znaków występujące w zapytaniach oraz w parametrach graficznych wykresu takie, których wartości są obliczane przed wykonaniem wykresu. W wyrażeniach mogą występować m.in. odwołania do parametrów dynamicznych a także zmienne i funkcje systemowe. Wyrażeń używa bardzo często do określania wartości początkowych parametrów dynamicznych (np. bieżąca data).
Składnia wyrażenia jest następująca:
{ciąg_znaków} (W)
Szczegółowy opis wyrażeń został umieszczony w osobnym dokumencie.
Predefiniowane wstawki tekstowe
Wstawki tekstowe
Potrzeba wprowadzenia wstawek tekstowych wynikła z trudności, jakie występowały przy utrzymywaniu standaryzacji dużej liczby wykresów oraz potrzeby wyodrębnienia części wspólnych wielu analiz (likwidacja redundancji).
Co do standaryzacji chodzi o to aby np. powtarzające się na wielu wykresach analogiczne kontrolki (lub grupy kontrolek, np. zakres dat) wyglądały na każdym wykresie tak samo (‘dymek’, opcje graficzne, warunek poprawności, komunikat itp.). Do tej pory zmiana jakiejkolwiek własności takiej kontrolki wiązała się z koniecznością wykonania tej zmiany we wszystkich odpowiednich wykresach. Stosując predefiniowane wstawki tekstowe – robimy zmianę w jednym miejscu. Podobnie ma się rzecz, jeśli chodzi o parametry graficzne, które, poza tytułem, typem wykresu i wyborem serii powinny być w zasadzie identyczne dla wszystkich wykresów.
Wyodrębnienie wspólnych części wykresów polega na tym, że jeżeli mamy kilka wykresów o bardzo podobnej konstrukcji (różniących się tylko detalami) to za pomocą predefiniowanych wstawek tekstowych można jak gdyby stworzyć jedną, sparametryzowaną definicję wykresu. Oczywiście, formalnie rzecz biorąc, definicji będzie kilka, tyle tylko, że będą one posiadały jedynie wywołanie odpowiedniej, wspólnej wstawki z różnymi parametrami. Tyle ogólnych impresji. Przejdźmy do konkretów.
Pierwszą czynnością, jaką wykonuje moduł wykresów po wczytaniu definicji wykresu z bazy, jeszcze przed podaniem tekstów (zapytanie i grafika) do preparsingu, jest poszukiwanie w tych tekstach deklaracji predefiniowanych wstawek tekstowych (PWT) i ich rozwijanie.
Deklaracja PWT w tekście zapytania bądź grafiki ma następującą składnię:
@INS Nazwa||[Parametry] [ParametryX] INS@ (PWT0)
gdzie Nazwa jest unikalną (w ramach bazy wykresu) nazwą wstawki (NO CASE) a opcjonalne człony Parametry i ParametryX posiadają następującą składnię:
Parametr[, Parametr…] (PWTP)
^NazwaParametruX=WartoscParametruX
[^NazwaParametruX=WartoscParametruX,…] (PWTPX)
gdzie Parametr jest dowolnym ciągiem znaków (NO CASE) , nie zawierającym przecinka (seperator parametrów), znaku ^ (definicja parametru typu X) ani ciągu znaków ‘ INS@’ (spacja, INS@ – terminator PWT). Parametry typu X muszą występować po parametrach zwykłych i nie mogą być z nimi wymieszane. Zostaną one omówione w dalszej części tego rozdziału.
Parametry są przekazywane do definicji wstawki i decydują o wstawianiu do niej tekstów warunkowych (patrz następny rozdział) i wstawek podrzędnych (tzw. podwstawek).
Definicja wstawki jest traktowana jak normalny tekst – wynika stąd, że wstawki mogą być zagnieżdżone. Deklaracja (pod)wstawki we wstawce ma postać:
@INS Nazwa|[Warunek]|[Parametry] INS@ (PPWT)
gdzie Nazwa jest unikalną (w ramach bazy wykresu) nazwą wstawki podrzędnej (NO CASE) a opcjonalny człon Warunek posiada następującą składnię:
Segment[,Segment…] (PWTW)
gdzie Segment jest dowolnym ciągiem znaków (NO CASE), nie zawierającym przecinka (seperator segmentów) ani ciągu znaków
‘ INS@’ (spacja, INS@ – terminator PWT). Ponieważ podwstawka może zostać wywołana z parametrami (deklaracja w tekście nadrzędnym) – sprawdzamy czy parametry te spełniają Warunek wstawienia podwstawki. Jeśli Warunek jest spełniony – następuje zamiana deklaracji podwstawki na jej rozwinięcie, jeśli nie – usunięcie deklaracji podwstawki. Walidacja warunku odbywa się w następujący sposób:
Jeśli Warunek jest pusty – uznaje się, że jest spełniony
Jeśli Warunek nie jest pusty – uznaje się, że jest spełniony, jeśli dla co najmniej jednego z jego członów (Segment) istnieje odpowiednik (równość NO CASE) wśród przekazanych do podwstawki parametrów zwykłych (nie typu X).
Uwaga
Walidacja dotyczy parametrów przekazanych z nadrzędnego tekstu. Parametry określone w deklaracji podwstawki są jedynie przekazywane do jej rozwinięcia w przypadku, gdy to rozwinięcie jest wstawiane.
Uwaga
Warto zwrócić uwagę na fakt, że przed sekwencją kończącą INS@ musi występować co najmniej jedna spacja, zatem deklaracja:
@INS Ala
INS@
nie jest poprawna gdyż bezpośrednio przed końcowym INS@ występuje ENTER zamiast spacji.
Przy rozwijaniu wstawki jej rozwinięcie pobierane jest z tej bazy (wykresów standardowych lub użytkownika), z której pobrano definicję wykresu. W przypadku nie znalezienia wstawki o podanej nazwie, jeśli mamy do czynienia z wykresem użytkownika, wstawka jest następnie poszukiwana w bazie wykresów standardowych.
Teksty warunkowe
Omawiając parametry przekazywane w deklaracji wstawki wspomnieliśmy o tzw. tekstach warunkowych. Tekst warunkowy jest dowolnym ciągiem znaków, który może zostać wstawiony do definicji wstawki przy spełnieniu określonych warunków.
Tekst warunkowy może występować jedynie w definicji predefiniowanej wstawki tekstowej, a jego składnia jest następująca:
@IF(Warunek) Tekst IF@ (TW)
gdzie Warunek jest analogiczny jak w definicji (PPWT) a Tekst jest dowolnym ciągiem znaków nie zawierającym sekwencji zakończenia ‘ IF@’ (spacja, IF@). Ponieważ TW może występować jedynie w definicji PWT – są określone parametry przekazane do definicji PWT z jej deklaracji w tekście nadrzędnym. Parametry te pozwalają na walidację warunku Warunek (mechanizm dokładnie taki sam jak w przypadku PPWT).
Uzupełniającym elementem składni tekstu warunkowego jest zaprzeczony tekst warunkowy:
@IFNOT(Warunek) Tekst IFNOT@ (TWNOT)
różni się on od TW tylko tym, że tekst jest wstawiany jeśli warunek jest pusty albo żaden jego człon nie ma odpowiednika wśród przekazanych parametrów.
Uwaga
Warto zwrócić uwagę na fakt, że przed sekwencją kończącą IF@ (IFNOT@) musi występować co najmniej jedna spacja, zatem deklaracja:
@IF(FAPA)
xxx
IF@
nie jest poprawna gdyż bezpośrednio przed końcowym IF@ występuje ENTER zamiast spacji.
Analogicznie do powyższych zostały wprowadzone teksty warunkowe:
@IFAND(Warunek) Tekst IFAND@ (TWAND)
oraz
@IFANDNOT(Warunek) Tekst IFANDNOT@ (TWANDNOT)
różniące się od opisanych jedynie sposobem sprawdzania Warunku, który w tym przypadku uważa się za spełniony tylko wtedy gdy jest pusty lub dla wszystkich jego członów (Segment) istnieje odpowiednik (równość NO CASE) wśród przekazanych do podwstawki parametrów zwykłych (nie typu X).
Rozszerzone parametry tekstowe (parametry typu X)
Opisany wyżej mechanizm nie pozwala na parametryzowanie wstawek tekstowych. Przypuśćmy, że chcemy zdefiniować wstawkę wstawiającą zakres dat. Wstawki tej chcemy użyć zarówno w analizie a1 gdzie wartości domyślne dat mają być odpowiednio Today() i Today()+1 i w analizie a2 z wartościami domyślnymi Date(Month(Today()), 1, Year(Today())) i Today(). Aby wstawka mogła zrealizować oba te zadania – musi obsługiwać parametry rozszerzone.
Składnia rozszerzonego parametru tekstowego wstawianego do wstawki jest następująca:
@INSP(Nazwa) (INSP)
gdzie Nazwa jest nazwą parametru przekazanego z tekstu nadrzędnego (zapytania, grafiki bądź podwstawki).
Składnia przekazania w/w parametru tekstowego jest określona przez (PWTPX). We wzorze tym NazwaParametruX odpowiada Nazwie w (INSP) (równość jest typu NO CASE). Wartość parametru może być ustalona ale może też zawierać element @INSP().
Parametry graficzne wykresu
Aby nie zmieniać struktury tabeli z wykresami przy dodawaniu w przyszłości obsługi kolejnych parametrów graficznych wprowadzamy jedną, parsowaną kolumnę stringową ParametryGraficzne. Kolumna ta powinna zawierać ustawienia wszystkich potrzebnych parametrów graficznych danego wykresu w postaci:
/@SymbolGr[=WartoscGr(BezApostrofów)] (PG)
gdzie SymbolGr jest nazwą parametru graficznego a WartoscGr jego wartością początkową. Kolumna ParametryGraficzne jest parsowana przy wczytywaniu definicji wykresu i składana przy zapisie.
Opcjonalna wartość WartoscGr jest wartością parametru, z którą wykres jest rysowany pierwszy raz; wartość ta może zostać zmieniona w trakcie oglądania wykresu przez edycję odpowiedniej kontrolki dynamicznej, wykreowanej na podstawie parametru dynamicznego wykresu dotyczącego wartości danego parametru graficznego. Wartość WartoscGr może bowiem zawierać parametry dynamiczne.
W wartościach parametrów graficznych obu typów mogą występować wyrażenia.
Oto najważniejsze symbole dostępnych parametrów graficznych:
SymbolGr
Znaczenie
Wartości
D
PD
D(*)
PD(*)
HeaderName
Tytuł wykresu
1
1
XAxisName
Tytuł osi X
1
1
YAxisName
Tytuł osi Y
1
1
Type
Typ wykresu
1 – kolumnowy, 2 – liniowy, 4 – kołowy,...
1
1
1
1
Depth
Głębokość 3D
0 – wykres 2D, >0 – wykres 3D
0
1
100
1
LineWidth
Grubość linii
1-10 (dotyczy typu 2)
2
1
0
PointWidth
Grubość słupka
1-10 (dotyczy typu 1)
0
0
ShowDataLabels
Wyświetla wartości punktów
0 – nie pokazuje, 1 – pokazuje
1
1
1
1
Series
Definicje serii
Kol,...,Kol gdzie Kol,...,Kol - numery kolumn zapytania (4<=Kol<=24).
4
1
4
1
NoHeadOnCols
Wykaz kolumn, które mają nie mieć headera
Kol,...,Kol gdzie Kol,...,Kol - numery kolumn zapytania (1<= Kol <=24).
0
0
HideCols
Wykaz kolumn, które mają być ukryte (zerowej szerokości)
Kol,...,Kol gdzie Kol,...,Kol - numery kolumn zapytania (1<=Kol<=24).
0
0
AutoRefresh
Automatyczne odświeżanie po zmianie któregokolwiek parametru
0 – nie, 1 – tak
0
1
1
1
SkipFirstExec
Nie wykonywanie akcji (zapytania, procedury) za pierwszym razem, dopiero po odświeżeniu. Dotyczy tylko wykresu startowego .
0 – wykonuj akcję także przy pierwszym wykonaniu wykresu, 1 – nie wykonuj akcji przy pierwszym wykonaniu wykresu (np. nie chcemy wykonywać zapytania z domyślnymi wartościami parametrów)
0
1
1
1
NoPunktIDCol
Zapytanie nie zawiera kolumny z licznikiem wierszy
0 – zawiera kolumnę z ID wiersza, 1- nie zawiera kolumny z ID wiersza, tworzona jest techniczna kolumna z ID wiersza niewidoczna dla użytkownika.
0
1
Default jest wartością, która jest podstawiana, gdy w parametrach graficznych dany parametr w ogóle nie występuje i PodstawDefault=1. Gdy w parametrach graficznych dany parametr w ogóle nie występuje i PodstawDefault=0 – to wartość parametru nie jest w ogóle podstawiana.
Default(*) jest wartością, która jest podstawiana, gdy w parametrach graficznych dany parametr występuje ale nie ma podstawionej wartości (np. /@3D, /@PokazujEtykietyDanych) i PodstawDefault(*)=1 . Gdy w parametrach graficznych dany parametr występuje ale nie ma podstawionej wartości i PodstawDefault(*)=0 – to wartość parametru nie jest w ogóle podstawiana.
Uwaga. Parametr NoHeadOnCols mimo, że formalnie przynależy do parametrów graficznych dotyczy tabeli z wynikami a nie wykresu. Stąd nie należy się dziwić, że wykres typu ‘tylko tabela’ ma aktywne pole z parametrami graficznymi.
Kompletny wykaz obsługiwanych parametrów i sposób ich ustawiania opisuje osobny dokument.
Graficzne zmienne symboliczne.
Graficzne zmienne symboliczne to zmienne postaci @NAZWAZMIENNEJ, występujące w parametrach graficznych wykresu, których wartości podstawiane są do parametrów graficznych przed narysowaniem wykresu ale już po załadowaniu wyników. Poniższa tabela zawiera wszystkie obsługiwane w tej chwili zmienne graficzne:
Nazwa zmiennej
Opis (wartość)
RECORDS
Zwraca ilość rekordów wyniku zapytania.
Przykład użycia: /@ShowXLabelsEvery={@Records/3}
Uwaga
Nazwy zmiennych graficznych są CASE SENSITIVE.
Wywoływanie funkcji
Akcja wykonywana podczas eksploracji wykresu (lub wykonywania wykresu startowego) nie zawsze musi polegać na narysowaniu wykresu czy pobraniu danych w postaci tabelarycznej – zamiast tego może także być wywołana funkcja (procedura). Najczęstsze zastosowanie polega na wywołaniu procedury okna z odfiltrowaną listą zapisów składających się na wartość klikniętego punktu wykresu – mamy wówczas do czynienia z tzw. drill-through. Składnia wywoływania funkcji jest zgodna z językiem DPL i została opisana w oddzielnym dokumencie.
Wykresy bez wykresów – tabele z wynikami
Moduł analiz posiada możliwość pobierania danych bez rysowania wykresu. W takim przypadku wyniki nie są prezentowane graficznie a tylko w postaci tabelarycznej. Oczywiście tabela danych wynikowych, podobnie jak wykres, jest aktywna. Oznacza to, że można eksplorować jej rekordy wykonując analizy podrzędne.
Wykres typu ‘tylko tabela’ nie posiada rzecz jasna żadnych parametrów graficznych.
Uwaga
Wykres typu ‘tylko tabela’ nie zawiera ograniczeń jakie narzucamy dla zapytań normalnych wykresów – zapytania mogą tu zwracać 1-20 kolumn zupełnie dowolnych typów i o dowolnym znaczeniu.
Przekazywanie do wykresów zaznaczonych pozycji
Wykres może odwoływać się do pozycji zaznaczonych na liście. Oczywiście aby takie odwołanie było możliwe – okno aplikacji musi nie tylko posiadać, ale także eksportować zaznaczenia do modułu wykresów (innymi słowy programista danego okna musiał przewidzieć, że Użytkownik będzie chciał w tym miejscu odwołać się w definicji wykresu do zaznaczeń na liście). Jeśli w/w jest spełniony, zbudowanie wykresu opartego o zaznaczenia może być obsłużony na dwa sposoby
Obsługa zaznaczeń: Tabela tymczasowa
We właściwościach ogólnych wykresu:
Ustawieniu na wykresie flagi Obsługa zaznaczeń: Tabela tymczasowa
Zastosowanie w zapytaniu składni którą silnik wykresów rozwinie do postaci klauzuli IN, składnia powinna wyglądać w ten sposób: „WHERE {Zaznaczenia(ID rekordu, 1)}” ( przykładowe zapytanie: SELECT Knt_KntID, Knt_Kod, Knt_LimitKredytu FROM cdn.Kontrahenci WHERE {Zaznaczenia(Knt_KntID, 1)} )
Eksport wyników wykresu
Wyniki wykonania analizy (wykres w postaci graficznej oraz tabela z wynikami) mogą być zapisywane do pliku, służą do tego ikony Eksport wykresu/Eksport tabeli dostępne na wstążce. Plik ten (tzw. plik wynikowy) może mieć jeden z następujących formatów:
Z zakładki dane serii wykresu: xlix, xls, xml, txt, html (dane tabelaryczne)
Interface Użytkownika
Edycja wykresów
Drzewo hierarchii wykresów
Podstawową procedurą edycji wykresów jest drzewo hierarchii wykresów. Procedura ta umożliwia wykonywanie wszystkich operacji edycyjnych dla wykresów standardowych i użytkownika:
oglądanie struktury połączeń wykresów (do wywołań oraz wykresów do siebie nawzajem),
podłączanie i odłączanie wykresów (w tym edycja warunków podłączenia wykresów startowych),
określanie domyślności i przestawianie kolejności wykresów (bąbelkowanie)
dodawanie, edycję, testowanie i usuwanie wykresów (można usuwać tylko wykresy nie posiadające podwykresów),
szukanie podanego ciągu znaków w nazwie wykresu, kontekstu lub procedury,
proste filtrowanie drzewa,
aktualizację bazy,
oglądanie zmiennych dynamicznych wysyłanych z aplikacji do wykresu w danym momencie.
Należy zwrócić uwagę, że edycja wykresów standardowych przez zwykłego (tj. nie pracującego w specjalnym trybie super-user) Użytkownika ma bardzo ograniczony charakter. Użytkownik nie może zmienić ani logicznej struktury wykresów standardowych (podłączanie/odłączanie) ani żadnych parametrów identyfikujących te wykresy (np. nazwa), wpływających na wyniki (np. zapytanie) czy też wygląd (parametry graficzne) wykresów standardowych. Wykresy standardowe nie mogą być także dodawane ani usuwane przez Użytkownika. Jedyne możliwe w tym przypadku modyfikacje dotyczą opcji wysyłania wyniku, ustalania domyślności wykresów i warunków ich podłączenia. Zmiany te jednak nie są zapisywane do pliku z wykresami standardowymi (który można traktować jako READ/ONLY), a do specjalnych tabel SQL-owych, będących podzbiorami funkcjonalnymi odpowiednich pełnych tabel (patrz rozdział poświęcony bazie danych). W tabelach tych są zapisywane modyfikacje ustawień wykresów standardowych dla poszczególnych Użytkowników.
Drzewo hierarchii wykresów – zakładka Ogólne
Na drzewie hierarchii wykresów analizy standardowe są widoczne w kolorze szarym, a ich nazwa jest pisana kursywą, analizy użytkownika są przedstawione czcionką czarną regularną.
Wszystkie akcje dostępne dla podświetlonego obiektu (gałąź na drzewie) są możliwe do wykonania z poziomu menu podręcznego otwieranego przez kliknięcie prawym klawiszem myszy na obiekcie. W menu są również podane skróty klawiszowe do poszczególnych akcji. Dla podstawowych i najczęściej wykonywanych akcji pod listami umieszczono dodatkowo przyciski.
Poniżej krótki opis znaczenia poszczególnych przycisków.
– dodanie nowego wykresu i podłączenie go do podświetlonej gałęzi. Kliknięcie przycisku z Ctrl lub z Shift powoduje zainicjalizowanie dodawanego wykresu danymi podświetlonego wykresu (wzorca), z tym, że użycie Shift wymusza podłączenie nowego wykresu na tym samym poziomie co wzorzec czyli do ojca wzorca (a nie do wzorca).
– edycja wykresu (otwarcie formularza definicji wykresu).
– usunięcie wykresu. Usuwany wykres nie może mieć podłączonych podwykresów.
– wybór wykresu z listy i podłączenie go do podświetlonej gałęzi.
– odłączenie podświetlonego wykresu.
– otwiera płaską listę wykresów, opisaną w rozdziale 3.1.3. Na liście tej można m.in. znaleźć wykresy nie podłączone do żadnego wywołania a więc niewidoczne na drzewie hierarchii (i nie możliwe do wykonania z poziomu programu).
– otwiera listę wstawek tekstowych, opisaną w rozdziale 3.1.4.
– wyszukiwanie podanego ciągu znaków w nazwach procedur, kontekstów i wykresów.
– testuj analizę
– odfiltrowuje (lub nie) gałęzie procedur i kontekstów nie wypełnione, tj. takie, do których nie są podłączone żadne wykresy.
– odfiltrowuje (lub nie) gałęzie procedur innych niż aktualna (tj. ta, z której zostało wywołane drzewo konfiguracji wykresów).
Wybrane pozycje menu:
Edytuj warunek podłączenia – akcja dostępna tylko dla wykresów startowych. Pozwala ustalić warunek jaki musi być spełniony aby dany wykres był możliwy do wykonania (wyboru) w danym punkcie. Warunek musi mieć postać wyrażenia, w którym mogą występować funkcje systemowe i funkcje a także zmienne zabindowane przez aplikację.
Przełącz domyślny – ustawia dany wykres jako domyślny w danym punkcie (z dokładnością do bazy wykresu) lub usuwa takie ustawienie.
Kopiuj/Wklej wykres – kopiuje/wkleja definicję wykresu (akcja pomocna w kopiowaniu definicji pomiędzy panelami, głównie przy kopiowaniu wykresów standardowych na drzewo wykresów użytkownika).
Poziom procedur/kontekstów – (roz)zwija gałęzie drzewa do wybranego poziomu.
Druga zakładka dotyczy przekazanych z aplikacji zmiennych dynamicznych.
Na liście mamy nazwy i aktualne wartości zmiennych, które byłyby w tym momencie przekazane do wykresu.
Do edycji wykresu służy formularz definicji wykresu. Składa się on z trzech zakładek, które kolejno omówimy.
Zakładka Ogólne
Formularz definicji wykresu – zakładka Ogólne
Przycisk służy do założenia hasła blokującego zmiany w definicji wykresu dla Użytkowników nie znających hasła. Przy wejściu na formularz tak zabezpieczonego wykresu nie mamy możliwości dokonania jakichkolwiek zmian chyba, że wciśniemy przycisk z kluczykiem i wpiszemy poprawne hasło. W takim przypadku definicja zostanie odblokowana i będzie również możliwa zmiana hasła (w tym jego wyczyszczenie czyli odbezpieczenie definicji).
Warto zwrócić uwagę na przycisk , służący do testowania edytowanego wykresu. Dokładniej przycisk ten służy do wykonania testu edytowanego wykresu z zastosowaniem bieżących ustawień na formularzu. Po jego naciśnięciu jest wykonywany w trybie testowym edytowany wykres. Tryb testowy polega na tym, że bezpośrednio przed przesłaniem zapytania na serwer zapytanie to (ze wstawionymi bieżącymi wartościami parametrów dynamicznych) jest podawane do edycji Użytkownika. Po wykonaniu wykresu jest możliwa normalna nawigacja począwszy od węzła odpowiadającego edytowanemu wykresowi. Wykonaniu każdego wykresu w trybie testowym towarzyszy okno pozwalające na edycję zapytania przed przesłaniem go do serwera.
Pozostałe kontrolki są albo standardowe albo ich opis w pełni wyjaśnia zastosowanie. Dlatego tutaj ograniczymy się tylko do nadmienienia o jednej istotnej sprawie. Mianowicie w celu ułatwienia posługiwania się językiem stosowanym w definicji wykresu (połączenie SQL i języka parametrów dynamicznych) opracowano system zagnieżdżonych wizardów. Wizardy te pozwalają tworzyć i edytować deklaracje i odwołania do parametrów dynamicznych, wyrażenia, zmienne tekstowe, szablon zapytania SQL itp.. Są one dostępne po kliknięciu prawym klawiszem myszy tekstu zapytania lub parametrów graficznych wykresu.
Lista wykresów
Do wyboru wykresu, który chcemy podłączyć jak również do edycji wykresów zaimplementowano listy wykresów (rys. 6 przedstawia listę wykresów standardowych; wykresy użytkownika posiadają analogiczną listę). Lista ta może służyć również do edycji wykresów nie podłączonych do żadnego wywołania.
Lista wykresów
Po wykonaniu akcji dodania lub edycji wykresu jest otwierany opisany w poprzednim rozdziale formularz definicji wykresu.
Należy zwrócić uwagę na to, że dodanie definicji wykresu z tego poziomu nie spowoduje jego podłączenia na drzewie hierarchii. Wykres taki nie będzie nigdzie podłączony do chwili wykonania na nim akcji ‘Podłącz wykres’ dostępnej na drzewie hierarchii wykresów.
Lista wstawek tekstowych do wykresów
Do edycji wstawek tekstowych służą listy wstawek tekstowych do wykresów (rys. 7 przedstawia listę wstawek do wykresów standardowych; wstawki użytkownika posiadają analogiczną listę).
Lista wstawek tekstowych
Uwaga
Z powodu braku relacji program nie sprawdza czy wstawka została gdziekolwiek użyta. Wynika stąd możliwość skasowania wstawki, do której istnieje odwołanie. Należy uważać na to aby nie dochodziło do takich sytuacji.
Formularz wstawki tekstowej do wykresu
Formularz wstawki tekstowej do wykresu wygląda następująco (rys. 8 przedstawia formularz wstawki standardowej; wstawki użytkownika posiadają analogiczny formularz).
Formularz wstawki tekstowej (standardowej)
Okno operacyjne wykresów
Głównym elementem modułu wykresów z punktu widzenia Użytkownika jest tzw. okno operacyjne wykresów. Okno to zaraz po otwarciu wyświetla wykres startowy a następnie pozwala na nawigację po grafie wykresów i zmianę parametrów dynamicznych wykonywanych wykresów.
Głównym elementem okna jest kontrolka REGION zawierająca wykres.
Pod wykresem dostępne są przyciski nawigacyjne, przycisk odświeżania wykresu oraz panel z kontrolkami parametrów dynamicznych.
Na drugiej zakładce umieszczone zostały kontrolki dynamicznych parametrów graficznych wykresu (jeśli ich brak – zakładka ta nie pokazuje się) a na trzeciej – lista z danymi serii wykresu przedstawionymi w formie tabelarycznej.
Na toolbarze okna są dostępne przyciski obsługujące wydruki wykresu i eksport danych do Excela. Wydruk z poziomu pierwszych dwóch zakładek produkuje plik .wmf (którego link jest wstawiany do definicji wydruku) a z trzeciej i czwartej zakładki – kolejkę z danymi serii wykresu (wydruk tu podłączony powinien więc operować na kolejce). Eksport danych do Excela obejmuje dane serii wykresu a więc dane z listy na trzeciej zakładce.
Jedną z podstawowych akcji wykonywanych na wykresie jest eksploracja do wykresu podrzędnego. Następuje to przez kliknięcie lewym klawiszem myszy w wybrany punkt wykresu (wykonanie podwykresu domyślnego) lub kliknięcie prawym klawiszem myszy w wybrany punkt wykresu i wybór z menu podwykresu, który chcemy wykonać.
Umieszczone pod wykresem przyciski nawigacyjne służą do poruszania się po historii wykonanych wykresów od startowego począwszy. Odpowiada to analogicznym przyciskom w internetowych browserach. Należy jednak zwrócić uwagę, że wykonanie każdej akcji nawigacji (Wstecz, Wprzód itp.) wiąże się z odświeżeniem danych (powtórne załadowanie – brak cache’owania wyniku).
Jak powiedziano wcześniej, bieżący wykres startowy zostaje po raz pierwszy wykonany z wartościami początkowymi parametrów dynamicznych (nadpisanymi ewentualnie wartościami zmiennych dynamicznych przekazanych z aplikacji). Po zmianie któregokolwiek z parametrów przycisk odświeżenia zmienia ikonę na co ma sygnalizować, że dane na wykresie nie odpowiadają bieżącym nastawom parametrów. Aby uzgodnić dane z parametrami należy wykonać odświeżenie. Sytuacja taka nie występuje jeśli w parametrach graficznych wykresu użyto parametru /@AutoRefresh – wówczas dane odświeżają się automatycznie po każdej zmianie dowolnego parametru.
Okno operacyjne wykresów – zakładka Wykres
Okno operacyjne wykresów – zakładka Dane serii wykresu
Implementacja techniczna
Silnik wykresów
Jak powiedziano wcześniej, za załadowanie danych, a więc najczęściej wykonanie zapytania SQL, odpowiada silnik zapytań wykresów (SWQUERY).
Aby jednak wyprodukować ostateczną postać zapytania, które jest podawane do SWQUERY, należy najpierw wczytać z bazy definicję wykresu (robi to silnik wczytujący/zapisujący wykresy SWDB) a następnie poddać zapytanie z definicji odpowiednim przekształceniom (rozwinięcie zmiennych tekstowych, wstawienie wartości parametrów dynamicznych, obliczenie wyrażeń itp.). Wszystkie te czynności są wykonywane przez silnik parametrów dynamicznych SWPDL.
Załadowane przez SWQUERY dane można wyświetlić w postaci tabelarycznej albo graficznej. W tym drugim przypadku wykorzystywany jest kolejny silnik – silnik graficzny wykresów.
Uzyskane wyniki można na koniec wysłać do urządzenia zewnętrznego (np. zapisać do pliku, podać innemu programowi itp.) – tymi czynnościami zajmuje się silnik wysyłania wyników SWOUT.
Poniżej przedstawiono schemat blokowy silnika analiz.
Baza danych
Lokalizacja danych
Dane dotyczące wykresów standardowych i użytkownika są przechowywane w bazie konfiguracyjnej systemu Comarch ERP Optima.
Dane dotyczące możliwych do zmiany (i zmienionych) przez Użytkownika ustawień wykresów standardowych są pamiętane w specjalnych tabelach (z dołączoną literą ‘U’ na końcu nazwy) w bazie SQL.
Wydruki wykresów
Wydruki wyników analiz mogą być realizowane przez wydruk bieżącego widoku.
Dla niektórych wykresów przygotowane są specjalne wydruki umieszczone w standardowym mechanizmie wydruków.
Przykład
Rozważmy następujący przykład.
Załóżmy, że bieżący wykres startowy jest podpięty do okna z rachunkami bankowymi i ma wyświetlić obroty na poszczególnych rachunkach odfiltrowanych tak jak na liście a dodatkowo takich, że obroty na nich przekraczają ustaloną na specjalnym spinie wartość. Załóżmy także, że chcemy osobno uwzględniać bądź nie raporty zamknięte i otwarte. Eksploracja punktu (odpowiadającego wybranemu rachunkowi) powinna móc spowodować albo otwarcie wykresu rozbicia w/w obrotów na obroty na poszczególnych raportach (drill down) rachunku albo wywołanie listy raportów rachunku (drill through).
Dane bieżącego wykresu startowego mogą być następujące:
Programista w danym wywołaniu przekazuje do obiektu wykresu związanego z tym wywołaniem pewne parametry wynikające z bieżących ustawień zmiennych w aplikacji, np. filtr zastosowany na liście rachunków bankowych (zmienna dynamiczna FiltrApp). Przed wykonaniem bieżącego wykresu startowego obiekt wykresu poszukuje w zapytaniu parametrów. Znajduje, że należy podać wartości parametrów RaportyZamkniete, RaportyOtwarte, RachunekTyp, FiltrApp i ObrotyMin. Poszukuje parametrów o takich nazwach w kolejce zmiennych dynamicznych przekazanych z aplikacji i znajduje tylko jeden z nich: FiltrApp. Wpisuje jego wartość do kolejki a wartość innych, nie znalezionych parametrów pobiera z ich defaultów. Po podstawieniu wartości parametrów do zapytania jest wykonywany wykres i tworzone są kontrolki ze wszystkimi parametrami dynamicznymi. Teraz można zmienić wartości w tych kontrolkach i ponownie wykonać wykres (przycisk Odśwież).
Eksploracja punktu bieżącego wykresu startowego do pierwszego podwykresu:
Mamy unikalne Id klikniętego punktu; odczytujemy rekord z danymi tego punktu. Z zapytania w pierwszym podwykresie odczytujemy, że potrzebna jest wartość parametrów RachunekID, RaportyZamkniete i RaportyOtwarte. Przeszukujemy nazwy kolumn zapytania wykresu nadrzędnego aby sprawdzić, w których kolumnach znajdują się szukane wartości parametrów: poszukujemy kolumn o nazwach RachunekID, RaportyZamkniete i RaportyOtwarte. Znajdujemy tylko pierwszą z nich (kolumna 5.). Wartości dwóch pozostałych parametrów ‘dziedziczymy’ z ustawionych parametrów wykresu nadrzędnego (zgodność nazw parametrów w obu zapytaniach). Podstawiamy odczytane wartości wszystkich parametrów i wykonujemy zapytanie podwykresu.
Eksploracja punktu bieżącego wykresu startowego do drugiego podwykresu:
Mamy unikalne Id klikniętego punktu; odczytujemy rekord z danymi tego punktu. Z zapytania w drugim podwykresie odczytujemy, że potrzebna jest wartość parametru RachunekID. Przeszukujemy nazwy kolumn zapytania wykresu nadrzędnego aby sprawdzić,w której kolumnie znajduje się szukana wartość parametru: poszukujemy kolumny o nazwie RachunekID. Znajdujemy – jest to 5. kolumna. Podstawiamy odczytaną wartość parametru i wykonujemy zapytanie podwykresu (wołamy funkcję).