Rozszerzenie: Partnerzy widok Rachunkowość/Comarch Financials Enterprise

Jeśli użytkownik korzysta z Comarch Financials Enterprise, wówczas widoczne są dodatkowe pola dla ważnych udogodnień podatkowych w ramach księgowości finansowej dostępne w aplikacji Partnerzy. Ten opis aplikacji opisuje tylko rozszerzenia dla widoku Rachunkowość. Dotyczy to rozszerzeń w zakładkach Dane księgowości finansowej i Numery kont bankowych, a także dodatkowych zakładek Ogólne, Płatność, Monit, Naliczanie odsetek, Teksty i Osoba kontaktowa.

Opis rozszerzeń dostępnych dla Comarch Financials Enterprise w widoku Podstawowe znajduje się w sekcji Rozszerzenie: Partnerzy, widok Podstawowe/Comarch Financials Enterprise.

Definicje pojęć

Pseudo-partner — pseudo-partnerzy są wykorzystywani jako konto zbiorcze dla tych klientów i dostawców, z którymi prawdopodobnie będzie istnieć tylko jednorazowa relacja biznesowa (jednorazowi klienci/dostawcy). Użytkownik nie musi tworzyć oddzielnych rekordów głównych partnerów dla tych klientów i dostawców. Jeśli to konto zbiorcze zostanie zaksięgowane, księgowania muszą zostać uzupełnione o adres i dane bankowe jednorazowego klienta lub dostawcy podczas procesu księgowania, aby można było je również zaksięgować lub opłacić. Pseudo-partnera należy zidentyfikować w widoku Podstawowe w polu Typ organizacji.

Konta mieszane — reprezentują jednocześnie dłużnika i wierzyciela. Dla tych kont dostępne są kompleksowe funkcje kompensowania. Należności i zobowiązania mogą być kompensowane ze sobą w ramach monitów, ściągania należności bankowych i transakcji płatniczych. W programie księgowym, rozrachunki dłużnika i wierzyciela są wyświetlane w ramach przyporządkowania rozrachunku i mogą być rozliczane lub kompensowane. Ponowne należności i zobowiązania są również prezentowane na odpowiednich dokumentach w tym samym czasie.

Stowarzyszenia — prezentacja struktur stowarzyszeń: Partner może być zdefiniowany jako stowarzyszenie i mieć innych partnerów przypisanych jako członków. Płatności, rozrachunki lub pobory bankowe mogą być dokonywane tylko za pośrednictwem stowarzyszenia, a nie na indywidualne konto.

Opis aplikacji

Wszystkie osoby i organizacje są wyświetlane jako partnerzy i wprowadzane z identyfikatorem tylko raz, niezależnie od tego, czy pojawiają się w procesach biznesowych logistyki magazynowej i rachunkowości jako klient, dostawca lub w innej roli.

W bazie partnerów należy dokonać ważnych specyfikacji w widoku Rachunkowość dla księgowości finansowej. Partnerzy są identyfikowani w tym widoku jako dłużnicy lub wierzyciele. Z drugiej strony, definiowane są warunki płatności, profil płatności i dane bankowe itp. Ponadto można przypisać specjalne właściwości, takie jak konta mieszane lub przynależność do stowarzyszenia. Pseudopartnera należy zidentyfikować w widoku Podstawowe w polu Typ organizacji.

Nagłówek

Nagłówek jest identyczny we wszystkich widokach aplikacji Partnerzy. Aby uzyskać opis ustawień, które można zastosować w tej aplikacji, użytkownik może zapoznać się z dokumentem Partnerzy.

Zakładka Dane księgowości finansowej dla partnerów typu Organizacja

W tej zakładce możesz wprowadzić następujące dane dla partnerów typu Organizacja:

• Profil płatności — w tym polu użytkownik wprowadza kod istniejącego profilu płatności. Profil płatności zawiera domyślne warunki płatności z klientem lub dostawcą. W profilu płatności użytkownik może określić punkty czasowe płatności, dni karencji rabatu gotówkowego, metody płatności itp.
• Profil płatności zagranicznych — w tym polu użytkownik wprowadza kod istniejącego profilu deklaracji dla międzynarodowych transakcji płatniczych. Profil płatności zagranicznych zawiera wartości domyślne dla międzynarodowych transakcji płatniczych z klientem lub dostawcą. Profil dostarcza dane dla raportów Z1 i Z4 do propozycji płatności. Domyślne dane można zmienić podczas przetwarzania propozycji płatności.
• NIP — w tym polu użytkownik wprowadza numer podatkowy partnera

• NIP UE — w tym polu użytkownik wprowadza numer NIP U partnera, jeśli jest to wymagane. NIP UE jest unikalnym identyfikatorem przypisanym przez Unię Europejską dla podmiotów gospodarczych. Jest on istotny dla celów podatkowych tylko w UE.

• Dodatkowy NIP UE — jeśli partner ma wiele siedzib w innych krajach europejskich, z którymi również prowadzi dostaw, wówczas może on wprowadzić NIP UE partnera dla każdego państwa członkowskiego.
• Przedstawiciel handlowy — w tym polu użytkownik może wprowadzić przedstawiciela handlowego, który jest odpowiedzialny za tego partnera. Zostanie utworzona nowa relacja typu Przedstawiciel handlowy. Na różnych listach rozrachunków użytkownik może wybierać według tego przedstawiciela. Następnie otrzymuje on tylko rozrachunki tych partnerów, którzy mają zdefiniowanego przedstawiciela.
• Numer identyfikacyjny wierzyciela — w celu włączenia do procedury polecenia zapłaty SEPA, w tym polu użytkownik wpisuje numer identyfikacyjny wierzyciela. Wpis w tym polu jest używany jako domyślny w konserwacji danych osobowych. Wraz z upoważnieniem SEPA przypisanym przez wierzyciela polecenia zapłaty, numer identyfikacyjny wierzyciela pozwala na unikalną identyfikację upoważnienia. W ten sposób, gdy składane jest polecenie zapłaty SEPA, dłużnik może zweryfikować faktyczne istnienie upoważnienia lub punkt płatności może opcjonalnie zaoferować taką usługę dłużnikowi, jeśli zajdzie taka potrzeba. O numer identyfikacyjny wierzyciela należy wystąpić indywidualnie dla firmy lub osoby. W Niemczech numer identyfikacyjny wierzyciela jest nadawany przez Deutsche Bank w porozumieniu z Centralnym Komitetem Kredytowym Niemiec (Zentraler Kreditausschuss, ZKA). Numer identyfikacyjny wierzyciela może składać się z maksymalnie 35 znaków. W Niemczech tylko 18 znaków jest przydzielanych przez niemiecki bank federalny.
• KBZ – numer obszaru — użytkownik wprowadza numer kraju związkowego (dawniej numer obszaru LZB) do składania sprawozdań w handlu zagranicznym (w języku niemieckim: AWV). Numer kraju związkowego musi być podany we wszystkich sprawozdaniach zgodnie z AWV, np. w kontekście zagranicznych transakcji płatniczych, i musi być wymagany od Deutsche Bundes-bank.

• Pracownik odpowiadający za raportowanie — w tym polu użytkownik wprowadza pracownika odpowiedzialnego za raportowanie. Pracownik musi być właściwą osobą kontaktową z aplikacji Partnerzy z własnej organizacji rachunkowej. Pracownik określony tutaj może zostać wybrany do raportów.
• Branża zleceniodawcy — w przypadku międzynarodowych transakcji płatniczych, w tym polu użytkownik wprowadza branżę zleceniodawcy. Te dane muszą być przedmiotem wniosku banku federalnego.
• Forma prawna dla zgłoszenia LZB — dla raportu wyjściowego w handlu zagranicznym (w języku niemieckim: AWV) użytkownik wybiera jedną z następujących form prawnych:
  • (brak wyboru)
  • Osoby prywatne
  • Spółki akcyjne i spółki komandytowo-akcyjne
  • Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
  • Przedsiębiorstwo z odrębną osobowością prawną
  • Niesamodzielne filie
• ID Extranet — nazwa użytkownika Bundesbank ExtraNet. W ramach EXTRANET-ID zgłaszasz raporty Z4 (płatności i polecenia zapłaty w innych krajach) do niemieckiego Bundesbanku. Numer ID musi być zarejestrowany przez niemiecki Bundesbank.

Zakładka Dane księgowości finansowej dla partnerów typu Osoba

W tej zakładce użytkownik wprowadza następujące dane:

• Profil płatności — w tym polu użytkownik wprowadza kod istniejącego profilu płatności. Profil płatności zawiera domyślne warunki płatności z klientem lub dostawcą. W profilu płatności użytkownik może określić punkty czasowe płatności, dni karencji rabatu gotówkowego, metody płatności itp.
• Profil płatności zagranicznych — w tym polu użytkownik wprowadza kod istniejącego profilu deklaracji dla międzynarodowych transakcji płatniczych. Profil płatności zagranicznych zawiera wartości domyślne dla międzynarodowych transakcji płatniczych z klientem lub dostawcą. Profil dostarcza dane dla raportów Z1 i Z4 do propozycji płatności. Domyślne dane można zmienić podczas przetwarzania propozycji płatności.
• NIP — w tym polu użytkownik wprowadza numer podatkowy partnera
• NIP UE — w tym polu użytkownik wprowadza numer NIP U partnera, jeśli jest to wymagane. NIP UE jest unikalnym identyfikatorem przypisanym przez Unię Europejską dla podmiotów gospodarczych. Jest on istotny dla celów podatkowych tylko w UE.

• Przedstawiciel handlowy — w tym polu użytkownik może wprowadzić przedstawiciela handlowego, który jest odpowiedzialny za tego partnera. Zostanie utworzona nowa relacja typu Przedstawiciel handlowy. Na różnych listach rozrachunków użytkownik może wybierać według tego przedstawiciela. Następnie otrzymuje on tylko rozrachunki tych partnerów, którzy mają zdefiniowanego przedstawiciela.
• Preferowana autoryzacja — w tym polu użytkownik może wprowadzić upoważnienie SEPA, które powinno być używane jako propozycja dla poleceń zapłaty SEPA dla tego partnera. Może on wybrać odpowiednią autoryzację, korzystając z pomocy Wyszukaj numer referencyjny autoryzacji.

Zakładka Ogólne

Poniżej znajduje się szczegółowy opis pól:

• Typ kursu w rachunkowości — typ kursu określa kurs wymiany, który ma być użyty do księgowania, np. kurs na dzień lub kurs księgowy
• Kontrola waluty w rachunkowości — w tym polu użytkownik określa waluty, które są dozwolone podczas księgowania dla tego partnera. W ten sposób może on określić, np. za pomocą opcji Tylko waluta główna, że dla tego partnera można tworzyć tylko księgowania w zdefiniowanej walucie wewnętrznej 1.
• Historia płatności (pole wyboru) — statystyki historii płatności dostarczają informacji o rodzaju i sposobie płatności otrzymanych od partnera, np. o terminowości lub kwocie płatności. Jeśli statystyki historii płatności są włączone, te parametry płatności od partnera są wprowadzane i mogą być analizowane.
• Blokada księgowania — jeśli ustawiona jest blokada księgowania, wówczas nie można wprowadzić żadnego księgowania dla tego partnera (dłużnika/wierzyciela). W tym miejscu można również rozróżnić, który typ wpisów (księgowania w oknie dialogowym lub w tle) powinien być zablokowany.
• Profil kont zbiorczych — profil kont zbiorczych łączy partnera (księgę pomocniczą) z kontem syntetycznym używanym w księdze głównej (konta zbiorcze należności lub zobowiązań).
• Profil wyksięgowania — limit wyksięgowania służy do określenia, czy ma miejsce automatyczne odpisywanie brakujących kwot i do jakiej kwoty lub procentu jest to stosowane (np. w przypadku skonta lub różnic kursowych)
• Konto przeciwstawne — użytkownik możesz użyć relacji grupowej w celu dokładniejszego określenia konta przeciwstawnego, które będzie używane w ramach księgowania. Numer wprowadzonego konta przeciwstawnego zostanie zmieniony z wpisami zdefiniowanymi w relacji grupowej, a księgowanie zostanie wykonane dla tego konta. Ta zmiana ma zastosowanie tylko wtedy, gdy ustawienia danego konta pozwalają na zmianę.
• Numer firmy — w polu Numer firmy można wprowadzić numer z rejestru handlowego lub numer personalny. W przypadku niektórych krajów Unii Europejskiej wpis ten jest konieczny oprócz numeru NIP.
• Numer konta u klienta/u wierzyciela — w przypadku wierzyciela, użytkownik wprowadza tutaj numer konta lub numer identyfikacyjny, który jest używany do identyfikacji klienta przez tego dostawcę. Jeśli zaangażowany jest dłużnik, użytkownik wprowadza tutaj numer konta lub numer identyfikacyjny, który jest używany do identyfikacji jako dostawca przez tego klienta. Ten numer referencyjny może zostać wprowadzony do uzasadnienia płatności w plikach płatności dla transakcji/ściągania należności lub wydrukowany w dodatkowych dokumentach i monitach, które mają zastosowanie do tego dostawcy/klienta.
• Klasyfikacja 1-5 — w tych polach użytkownik wybiera klasyfikację z kategorii [Klasyfikacja dłużnika/wierzyciela] 1-5. Na podstawie przyporządkowania do klasyfikacji, dane mogą być organizowane i strukturyzowane na potrzeby wszelkiego rodzaju analiz lub zapytań. Klasyfikacje są tworzone w aplikacji o tej samej nazwie w obszarze Podstawowe.
• Grupa podmiotów — jeśli partner jest członkiem stowarzyszenia (zakupowego), wówczas w tym polu można wprowadzić ów stowarzyszenie. W ten sposób zostanie utworzona relacja partnerska w typu Grupa. Poza przypadkami nadrzędnych struktur organizacyjnych, takich jak grupa lub organizacja nadrzędna w widoku Podstawowe i odbiorca faktury (dokumentu) w widoku Klienci, ta próba jest używana do określenia powiązania, jeśli nie jest to określone w księgowaniu (przez użytkownika lub starszy system). Specyfikacje te zostaną następnie usunięte z rozrachunku. Stowarzyszenia są wykorzystywane w księgowości finansowej jako specjalny typ partnera: np. w celu uzyskania lepszych warunków finansowych, zawierania kompleksowych umów itp. Najważniejszym wymogiem dla stowarzyszeń w systemie finansowym jest scentralizowanie księgowań, przypominanie o zadaniach, tworzenie limitów kredytowych i analiz dla wszystkich członków stowarzyszenia itp. Przypisanie do stowarzyszenia nie jest stałe, można je zmienić w dowolnym momencie. Jeśli partnerem jest samo stowarzyszenie, partner ten musi zostać wprowadzony w polu Grupa podmiotów (odniesienie własne). W przeciwnym razie stowarzyszenie można wprowadzić tylko dla partnerów, którzy nie są ani regulatorami płatności, ani pseudo-partnerami.
• Realizator płatności — jeśli ten partner jest realizatorem płatności, wówczas użytkownik wprowadza tutaj ten sam numer, co numer partnera. Za pomocą tego pola może on regulować rozrachunki wielu stowarzyszeń. Stowarzyszenia muszą mieć również przyporządkowany numer konta realizatora.
• Monitowanie za pośrednictwem stowarzyszenia (pole wyboru) — to pole jest dostępne do wprowadzenia tylko wtedy, gdy partner jest przypisany do stowarzyszenia lub sam stanowi stowarzyszenie. Monity i wyciągi z konta mogą być adresowane bezpośrednio do członka stowarzyszenia lub do stowarzyszenia. Jeśli monity i wyciągi z konta członków stowarzyszenia powinny być kierowane do stowarzyszenia, pole wyboru powinno być zaznaczone. Jeśli użytkownik zaznaczy pole wyboru również dla samego stowarzyszenia, stowarzyszenie otrzyma nie tylko listę rozrachunków swoich członków stowarzyszenia w ramach monitu lub wyciągu z konta, ale także listę własnych rozrachunków, jeśli jest ona dostępna. Jeśli użytkownik chciałby rozliczać rozrachunki samego stowarzyszenia oraz rozrachunki jego członków oddzielnie, wówczas to pole wyboru nie powinno być włączone dla partnera, który tworzy stowarzyszenie.
• Płatność za pośrednictwem stowarzyszenia (pole wyboru) — to pole jest dostępne do wprowadzenia tylko wtedy, gdy partner jest przypisany do stowarzyszenia lub sam stanowi stowarzyszenie. Jeśli użytkownik zaznaczy to pole, wówczas płatności nie będą dokonywane bezpośrednio na rzecz członków stowarzyszenia, ale na rzecz stowarzyszenia. Jeśli chciałby on rozliczać i płacić za rozrachunki samego stowarzyszenia oddzielnie, tj. nie razem z rozrachunkami członków stowarzyszenia, wówczas to pole wyboru nie powinno być włączone dla partnera, który tworzy stowarzyszenie. W ten sposób stowarzyszenie otrzymuje dwa przelewy, a także dwa dodatkowe dokumenty, jeśli ma to zastosowanie, raz przelew rozrachunków swoich członków i przelew własnych rozrachunków.
• Polecenie zapłaty za pośrednictwem stowarzyszenia (pole wyboru) — to pole jest dostępne tylko wtedy, gdy partner jest przypisany do stowarzyszenia lub sam stanowi stowarzyszenie. Jeśli użytkownik zaznaczy to pole, procedura polecenia zapłaty będzie wykonywana przez stowarzyszenie, a nie bezpośrednio przez poszczególnych członków stowarzyszenia. Jeśli procedura polecenia zapłaty dla rozrachunków samego stowarzyszenia i rozrachunków jego członków powinna być wykonywana oddzielnie, wówczas to pole wyboru nie powinno być włączone dla partnera, który tworzy stowarzyszenie.
• Rozlicz z wierzycielem/Rozlicz z dłużnikiem (pole wyboru) — to pole jest dostępne tylko wtedy, gdy użytkownik zarządza partnerem lub identyfikuje go jako dłużnika i wierzyciela. W takim przypadku, dostępne są konta mieszane. Użytkownik może kompensować należności ze zobowiązaniami. Poziomy rozliczeń istnieją dla płatności, monitów i procedur polecenia zapłaty lub ściągania należności. W programie księgowym rozrachunki dłużnika i wierzyciela są wyświetlane w ramach przyporządkowania rozrachunku i mogą być rozliczane lub kompensowane. Należności i płatności są również prezentowane na odpowiednich widokach list w tym samym czasie. Jeśli użytkownik znajduje się na zakładce Odbiorca, wówczas może on określić, czy jego należności mają być rozliczane ze zobowiązaniami wierzyciela (wtedy należy zaznaczyć pole wyboru Rozlicz z wierzycielem). Oznacza to, że w procedurze polecenia zapłaty jego należności zostaną ponownie pomniejszone i rozliczone z rozrachunkami wierzyciela. System pobiera tylko różnicę i odpisuje resztę. W procesie monitowania, monitowanie będzie miało miejsce tylko wtedy, gdy należności są wyższe niż zobowiązania użytkownika dla tego partnera. Jeśli użytkownik znajduje się na zakładce Dostawca, wówczas może on określić, czy jego zobowiązania powinny być rozliczane z należnościami dla dłużnika (wtedy należy zaznaczyć pole wyboru Rozlicz z dłużnikiem). Oznacza to, że w transakcjach płatności jego zobowiązania będą pomniejszane i rozliczane z należnościami rozrachunku. System wystawia na płatność tylko różnicę, a resztę odpisuje. Jeśli rozliczenie ma odbywać się na wszystkich poziomach, pole wyboru należy zaznaczyć zarówno w zakładce Odbiorca, jak i Dostawca.
• Członek grupy podmiotów — to pole jest dostępne tylko wtedy, gdy partner jest przyporządkowany do stowarzyszenia. Tutaj należy wprowadzić numer, który jest używany dla tego konta osobistego przez przyporządkowane stowarzyszenie. Numer członka jest wyświetlany w programie księgowym w ramach funkcji regulacji stowarzyszenia.
• Spółka — każde wewnętrzne konto osobiste reprezentuje firmę w spółce. Salda wewnętrznych kont osobistych są wyświetlane oddzielnie w interfejsach oprogramowania do konsolidacji IDL, tj. poprzez określenie numeru firmy, którą reprezentują. W tym polu wprowadzana jest firmę reprezentowaną przez wewnętrzne konto osobiste.
• Lexware – nr. personalny — to pole jest widoczne tylko wtedy, gdy funkcja Interfejs Lexware – koszty podróży jest aktywna w aplikacji Konfiguracja. Numer personalny Lexware służy do określenia partnera podczas importowania kosztów podróży. Jeśli ustawienie Transfer numeru personalnego Lexware jest zdefiniowane w polu Ustalenie partnera w aplikacji Konfiguracja, partner służący do księgowania kosztów podróży jest wprowadzany na podstawie przypisanego tam numeru personalnego pracownika. Pole to jest otwarte dla partnera tylko wtedy, gdy jest on oznaczony jako wierzyciel.
• Klient końcowy (pole wyboru) — jeśli to pole jest aktywne, dłużnik zostanie oznaczony jako odbiorca końcowy, a cenniki odbiorcy końcowego można przypisać w widoku Klient. Ponadto ceny są prezentowane w odpowiednich aplikacjach typu Dokument i na powiązanych dokumentach księgowych, w tym VAT.

Zakładka Płatność

Poniżej znajduje się szczegółowy opis pól:

• Profil potrącenia — profile potrąceń służą do definiowania ważnych rodzajów potrąceń, które są brane pod uwagę przy regulowaniu należności lub zobowiązania. Każdy partner (dłużnik, wierzyciel) może mieć zdefiniowany własny profil potrąceń.
• Odbiorca płatności — tutaj użytkownik może wprowadzić odbiorcę płatności innego niż partner. Zostanie utworzona nowa relacja partnerska typu Odbiorca płatności. Jeśli zostanie zdefiniowany inny odbiorca płatności, dane bankowe (kod banku, numer rachunku bankowego), a także typ płatności i identyfikator płatności zostaną przejęte przez odbiorcę płatności, a wszelkie otwarte pozycje zostaną przeniesione na inny rachunek bankowy lub pobrane z rachunku bankowego.
• Blokady płatności (pole wyboru) — jeśli użytkownik aktywuje to pole, wówczas dany partner zostanie wykluczony z transakcji płatniczych. Oznacza to, że rozrachunki nie będą brane pod uwagę w żadnym momencie propozycji płatności.
• Blokada płatności do (pole wyboru) — to pole należy rozpatrywać w powiązaniu z polem Blokady płatności. Jeśli blokada płatności jest ustawiona dla partnera, wówczas użytkownik może ograniczyć blokadę płatności za pomocą tego pola daty. Do określonej tutaj daty, rozrachunki partnera nie będą brane pod uwagę w propozycjach płatności. Po wygaśnięciu daty, blokada płatności zostanie usunięta, a rozrachunki zostaną zaproponowane w transakcjach płatniczych.
• Upoważnienie do ściągania należności (pole wyboru) — etykieta upoważnienia do ściągania należności służy do weryfikacji w przypadku automatycznych procedur księgowania, czy partner jest upoważniony do pobierania bezpośrednio z konta (firmowego). Jeśli ta etykieta nie jest włączona, zostanie wyświetlony komunikat o błędzie dla odpowiedniego automatycznego księgowania.
• Pracownik odpowiedzialny za płatność — w tym polu użytkownik wprowadza pracownika odpowiedzialnego za płatności. Pracownik musi być ważną osobą kontaktową z aplikacji Partnerzy dla własnej organizacji finansowej. Określony tutaj pracownik może zostać wybrany z listy propozycji płatności, aby płatność mogła zostać przetworzona w odniesieniu do tego pracownika. Pracownik zostanie również wydrukowany w formularzu z jego danymi kontaktowymi, o ile odpowiednie zmienne są zdefiniowane w dodatkowym dokumencie do płatności.

Zakładka Monit

Poniżej znajduje się szczegółowy opis pól:

• Profil monitu — profil monitu służy do określania parametrów dla partnera, określając, ile poziomów monitowania, w jakich odstępach czasu, dla jakich znaków monitowania itp. rozrachunki powinny być monitowane
• Odbiorca monitu — tutaj można wprowadzić odbiorcę monitu różniącego się od partnera. W ten sposób zostanie utworzona nowa relacja partnerska z typu Odbiorca monitu. Powiadomienie zostanie odebrane nie przez partnera, ale przez innego pracownika wprowadzonego w tym miejscu.
• Osoba odpowiedzialna za monit — w tym miejscu użytkownik wprowadza pracownika odpowiedzialnego za monitowanie we własnej organizacji finansowej, który jest odpowiedzialny za tego dłużnika lub wierzyciela. Pracownik musi być ważną osobą kontaktową z aplikacji Partnerzy dla własnej organizacji finansowej. Ten odpowiedzialny pracownik zostanie również wydrukowany w monitowaniu wraz ze swoimi danymi kontaktowymi, o ile odpowiednie zmienne są zdefiniowane w formularzu monitowania.
• Powód blokady monitu — jeśli użytkownik włączy blokadę monitu, wówczas może on zapobiec monitowaniu rozrachunków tego partnera. Może on rozróżnić, czy partner ma nie być ogólnie blokowany, czy też blokada ma zastosowanie tylko do określonej daty. Ponadto, określany jest również odpowiedni okres blokady.
• Blokada monitu do — tutaj użytkownik wprowadza datę, jeśli chciałby ustawić ograniczoną blokadę dla tego partnera. Może on dokonać tylko jednego wpisu, jeśli pole Blokada monitu zostało włączone.
• Data ostatniego monitu — to pole jest wypełniane automatycznie i pokazuje ostatnią datę, w której partner otrzymał monit

Zakładka Naliczanie odsetek

Poniżej znajduje się szczegółowy opis pól:

• Profil odsetek — w tym polu użytkownik wprowadza kod istniejącego profilu odsetek. Profil odsetek zawiera informacje na temat domyślnego naliczania odsetek i odsetek od salda.
• Blokada naliczania odsetek — jeśli użytkownik aktywuje to pole, wówczas dany partner zostanie wyłączony z naliczania odsetek.
• Data ostatniej faktury za odsetki — w tym polu wyświetlana jest data ostatniego naliczenia odsetek za zwłokę dla tego partnera
• Numer ostatniej faktury za odsetki — w tym polu wyświetlany jest numer propozycji ostatniego naliczenia odsetek za zwłokę dla tego partnera
• Ostatnie oprocentowanie od okresu — w tym polu wyświetlany jest okres, od którego ostatnio naliczono odsetki od salda dla tego konta
• Ostatnie oprocentowanie do okresu — w tym polu wyświetlany jest okres, do którego ostatnio naliczono odsetki od salda dla tego konta
• Ostatni numer oprocentowania od salda — w tym polu wyświetlany jest numer propozycji biegu odsetek użytego do ostatniego naliczania odsetek od salda dla tego konta
• Blokada naliczania odsetek od salda — w tym polu wyświetlany jest numer propozycji otwartego salda biegu odsetek, który zawiera to konto, a tym samym blokuje je dla innych biegu odsetek

Zakładka Podatek u źródła

W tej zakładce użytkownik może określić, które rodzaje podatku u źródła są używane do obliczania podatku u źródła dla tego partnera. Zakładka składa się z tabeli, edytora i następujących pól nad tabelą.

• Zatwierdź potrącenia podatku odbiorców (pole wyboru) — użytkownik może użyć tego wskaźnika, aby kontrolować, czy zwroty dla tego klienta są księgowane automatycznie, czy dopiero po potwierdzeniu. Jeśli wskaźnik jest wyłączony, podatek od źródła tego klienta jest automatycznie księgowany zarówno w oknie dialogowym księgowania, jak i za pośrednictwem interfejsu. Jeśli wskaźnik jest aktywny, podatek od źródła musi być również potwierdzony w dzienniku księgowania. Księgowanie za pośrednictwem interfejsu nie jest wówczas możliwe dla tego dłużnika.
• Zatwierdź potrącania podatku dostawców (pole wyboru) — użytkownik może użyć tego wskaźnika, aby kontrolować, czy wstrzymania dla tego wierzyciela są księgowane automatycznie, czy tylko po potwierdzeniu. Jeśli wskaźnik jest wyłączony, podatek od źródła tego wierzyciela jest automatycznie księgowany zarówno w oknie dialogowym księgowania, jak i za pośrednictwem interfejsu. Jeśli wskaźnik jest aktywny, wstrzymanie musi być również potwierdzone w dzienniku księgowania. Księgowanie za pośrednictwem interfejsu nie jest wówczas możliwe dla tego wierzyciela.
• Termin „Stawka, podstawa wyliczania stawki, konto” — w tym polu użytkownik wprowadza kluczową datę, do której, np. można dokonać potrącenia podatku dochodowego. Jeśli nie określono daty odniesienia, decydująca jest data bieżąca.

Tabela pokazuje wszystkie kody podatku u źródła dostępne dla dłużnika lub wierzyciela oraz ich okres ważności. W edytorze użytkownik może edytować przyporządkowania z tabeli lub przypisać nowe kody podatku u źródła i okresy ważności.

Ze względu na okres ważności, możliwe jest kilka kodów podatku u źródła dla jednego kontrahenta, a nawet kilka wpisów dla tego samego kodu podatku u źródła, jeśli ma on być ponownie uwzględniony przy obliczaniu podatku u źródła, np. od 01/01/2000 do 12/31/2013 i od 01/01/2016.

Poniżej znajdują się opisane pola edytora w szczegółach:

• Typ konta — w tym polu należy określić, czy kod podatku u źródła ma być przypisany do dłużnika czy wierzyciela
• Rodzaj podatku u źródła — użytkownik wprowadza rodzaj podatku u źródła, który powinien zostać przypisany do dłużnika lub wierzyciela. Użytkownik może skorzystać z pomocy wyszukiwania wartości, aby wyświetlić i wybrać istniejące rodzaje podatku u źródła.
• Obowiązuje od — użytkownik wprowadza datę, od której rodzaj podatku u źródła jest ważny dla partnera
• Obowiązuje do — użytkownik wprowadza datę, do której rodzaj podatku u źródła jest ważny dla partnera
• Komunikat dot. identyfikacji partnera — w tym polu użytkownik wprowadza dane identyfikacyjne partnera w celu zgłoszenia podatku u źródła

Zakładka Numery kont bankowych

W tej zakładce użytkownik może określić dane bankowe dla partnera. Poniżej opisano tylko te pola, które są dostępne w tej zakładce jako rozszerzenie dla Comarch Financials Enterprise.

• Kod płatności — w tym polu użytkownik może określić kod płatności dla danych bankowych. Jeśli kod płatności jest określony dla danych bankowych, wówczas tylko ten kod płatności jest dozwolony dla transakcji płatniczych.
• Oznaczenie konta – w tym polu wprowadzany jest opis konta
• Aktywny (pole wyboru) — użytkownik może zaznaczyć to pole, aby aktywować dane bankowe. Tylko dane bankowe oznaczone jako aktywne są dozwolone w transakcjach płatniczych.
• Typ konta bankowego — w tym polu użytkownik wybiera typ konta bankowego. Może on wybrać następujące ustawienia:
  • Zwykłe
  • Bieżące

Zakładka Osoba kontaktowa

W tej zakładce użytkownik może wprowadzać i wyświetlać osoby kontaktowe dla partnera.

• Partner — w tym polu użytkownik wybiera numer partnera dla osoby kontaktowej, która powinna być dostępna dla aktualnie wyświetlanego partnera. W tym polu można wprowadzić tylko jednego partnera typu Osoba.
• Kategoria relacji partnerskich — za pomocą relacji partnerskiej użytkownik może określić, za którą kategorię odpowiedzialna jest osoba kontaktowa. Należy wybrać jedno z następujących ustawień:
  • Osoba kontaktowa do monitów
  • Osoba kontaktowa do płatności

Zgodnie z dokonanym wyborem, osoba kontaktowa zostanie wydrukowana w wezwaniu do zapłaty lub dokumencie dodatkowym z pozdrowieniem i imieniem, jeśli odpowiednie zmienne są zdefiniowane w modułach tekstowych, np. dla wezwań do zapłaty i dokumentów dodatkowych.

• Preferowane (pole wyboru) — jeśli użytkownik przypisał kilka osób kontaktowych z tą samą relacją partnerską do jednej firmy, wówczas musi on zidentyfikować jedną z tych osób jako preferowaną. W tym celu należy zaznaczyć odpowiednie pole wyboru, wówczas dane tej osoby kontaktowej będą domyślnie przenoszone przez system do dokumentów odpowiednich obszarów (np. monitów i płatności).
• Funkcja — w tej kolumnie wyświetlana jest funkcja osoby kontaktowej w danej firmie. Za pomocą tego pola można dokładniej opisać zadanie i funkcję danej osoby, np. osoba kontaktowa ds. rachunkowości. Funkcje są wprowadzane do aplikacji z tą samą nazwą w obszarze Podstawowe. Funkcja jest przypisywana do osoby kontaktowej w oknie dialogowym osoby kontaktowej.
• Telefon, służbowy — w tej kolumnie wyświetlany jest służbowy numer telefonu używany przez osobę kontaktową
• E-mail, służbowy — w tej kolumnie wyświetlany jest adres e-mail osoby kontaktowej

Zakładka Teksty

W tej zakładce użytkownik może wprowadzić dodatkowe teksty dla partnera. Mają one charakter czysto informacyjny jako notatki danych podstawowych dla autora lub użytkownika.

• Numer — jeśli użytkownik chciałby tworzyć teksty, w tym polu należy najpierw przypisać numer, pod którym tekst powinien zostać zapisany
• Grupa tekstów — najpierw przypisz tekst, który ma zostać utworzony, do grupy tekstów. W wielu analizach można określić grupę tekstów, z której teksty mają być drukowane.
• Automatyczne wyświetlanie — za pomocą tej opcji użytkownik może wybrać, czy teksty w okienku nawigacji mają być zawsze wyświetlane podczas wywoływania rekordu
• Typ wiadomości — za pomocą typu wiadomości użytkownik może wybrać, czy utworzony tekst ma być wyświetlany jako ostrzeżenie (żółty trójkąt), czy jako informacja (niebieski znak informacyjny)
• Tekst — w tym polu możesz wprowadzić tekst